บทที่7.สามีหนุ่มแต่เมียเด็กๆ
“อาเสือ! อาเสือจะบอกแด๊ดดี้ยังไงคะ?”
“ใจร้อนตามเคยนะราร่า อาเสือบอกแล้วไงว่าอาจะเป็นคุยกับพี่ปีเตอร์เอง ขออาเสือไปฝ่ายแสดงความรับผิดชอบราร่าเองได้ไหมครับ!”
“นานอะ อาเสือชักช้า เดี๋ยวแด๊ดดี้ก็พาราร่ากลับอังกฤษ ราร่าไม่อยากกลับนี่คะ” เธอตวัดเสียงฉุนๆ ขัดใจที่ชายหนุ่มทำอะไรชักช้าไม่ทันใจ
“อ้าว! อาเสือเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่ครับ อาเสือก็ต้องคิดก่อนที่จะทำ ไม่อย่างนั้นอาเสือจะเสียผู้ใหญ่” ปราณเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ เขามองใบหน้าหงิกงอของภรรยาทางพฤตินัยด้วยความเอ็นดู
“จริงเหรอคะ แล้วๆ ...” กมลธาราใบหน้าร้อนซู่เมื่อเธอคิดถึงช่วงเวลาวาบหวามระหว่างกัน เธออยากรู้ว่าปราณทำไปเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือว่าเพราะอะไร?
“คิดทะลึ่งอีกล่ะสิ...หน้าแดงแปร๊ดเลย”
“เปล่านะคะ แค่...แค่...” เธอรีบแก้ตัวเสียงสั่น
“แค่อะไร? อยากรู้ใช่ไหมล่ะ ว่าอารักราร่าจริงๆ หรือแค่เพราะความรับผิดชอบ”
“ค่ะ&rdq
บทที่7.สามีหนุ่มแต่เมียเด็กๆ“อาเสือ! อาเสือจะบอกแด๊ดดี้ยังไงคะ?”“ใจร้อนตามเคยนะราร่า อาเสือบอกแล้วไงว่าอาจะเป็นคุยกับพี่ปีเตอร์เอง ขออาเสือไปฝ่ายแสดงความรับผิดชอบราร่าเองได้ไหมครับ!”“นานอะ อาเสือชักช้า เดี๋ยวแด๊ดดี้ก็พาราร่ากลับอังกฤษ ราร่าไม่อยากกลับนี่คะ” เธอตวัดเสียงฉุนๆ ขัดใจที่ชายหนุ่มทำอะไรชักช้าไม่ทันใจ“อ้าว! อาเสือเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่ครับ อาเสือก็ต้องคิดก่อนที่จะทำ ไม่อย่างนั้นอาเสือจะเสียผู้ใหญ่” ปราณเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ เขามองใบหน้าหงิกงอของภรรยาทางพฤตินัยด้วยความเอ็นดู“จริงเหรอคะ แล้วๆ ...” กมลธาราใบหน้าร้อนซู่เมื่อเธอคิดถึงช่วงเวลาวาบหวามระหว่างกัน เธออยากรู้ว่าปราณทำไปเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือว่าเพราะอะไร?“คิดทะลึ่งอีกล่ะสิ...หน้าแดงแปร๊ดเลย”“เปล่านะคะ แค่...แค่...” เธอรีบแก้ตัวเสียงสั่น“แค่อะไร? อยากรู้ใช่ไหมล่ะ ว่าอารักราร่าจริงๆ หรือแค่เพราะความรับผิดชอบ”“ค่ะ&rdq
บทที่6.คุณพี่พ่อตา“จิ้บๆ ...” เสียงนกตัวเล็กๆ ร้องเรียกกันในเวลาเช้าตรู่ พวกมันเกาะกิ่งไม้ใช้เรียวปากแหลมๆ ไซ้ขนนุ่มๆ หลังจากหาอาหารมื้อเช้ากินจนอิ่มหนำสำราญแต่...สองร่างที่กอดก่ายกันบนเตียงนอนหนาๆ ยังไม่ตื่นขึ้นมารับแสงสีทองของยามเช้า เมื่อในค่ำคืนแสนหวานทั้งเขาและเธอใช้แรงงานหนัก กว่าจะได้หลับได้นอนก็เกือบๆ แสงพระอาทิตย์จะโผล่พ้นขอบฟ้า“ป้า...พ่อเลี้ยงยังไม่ตื่นอีกรึ!”“ยัง...มึงจะทำไมอีแวว?”“แล้วยัยเด็กนั่นล่ะป้า!” แววตาเอ่ยถามเสียงตื่นตระหนก เมื่อเธอและป้าเอิบมาทำงานในเวลาเช้า พบเจอกับสภาพรถยนต์ที่จอดเกยๆ กระถางต้นไม้ จนกระถางแตกเศษดินเกลื่อนกระจายเต็มพื้นบริเวณหน้าบ้านพัก“ยังเหมือนกัน แล้วมึงยุ่งอะไรกับเขาด้วย กูบอกแล้วใช่ไหมอีแวว...ให้เรียกคุณหนูเขาดีๆ หน่อย ยังไงเขาก็เป็นหลานพ่อเลี้ยง” ป้าเอิบกระซิบเตือนหลานสาว เธอเริ่มลงมือทำงานในหน้าที่ไม่สนใจแววตาที่ยืนหน้าเคร่ง“ป้า! ป้าว่าเมื่อคืนคุณเสือเมาไหม? ดูจากวิธีการจอดรถ
บทที่5.เมาดิบบรั่นดีรสร้อนแรงหายวับไปในลำคอหนา เมื่อปราณกระดกแก้วขึ้นดื่มอักๆ เขาดื่มกินแก้วแล้วแก้วเล่าเหมือนกำลังใช้มันอาบร่างกายของเขา แทนการกลืนมันลงไปในท้องเช่นในขณะนี้ รสแผดร้อนบาดคอ แต่ไม่ได้ทำให้เขาหยุดมือที่ยกแก้วขึ้นจ่อปากลงเลยสักนิด ดวงตาคมดุหรี่ปรือ เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์เขาไปแทนที่ในกระแสเลือด ลมหายใจของปราณมีแต่กลิ่นเหล้าระเหยออกมา ความหนักหน่วงในหัวอกหัวใจทำให้ชายหนุ่มกร่ำสุราเพื่อลดทอนความกลัดกลุ้มที่กำลังทำให้เขาใกล้คลุ้มคลั่ง เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่? คนที่ควรสนใจกลับไม่สนใจ แต่บุคคลต้องห้ามกลับเข้ามานั่งกลางใจเขาแทน และมันไม่สามารถทำได้อย่างที่ใจนึก เมื่อมันมีตัวแปรหลายๆ อย่างสกัดกั้นเอาไว้ มันทำให้เขาต้องสะดุดกึก หยุดความคิดคำนึงทั้งหมดลง...เมื่อเธอเหมือนผลแอปเปิลต้องห้ามในสวนสวรรค์ ที่ดูได้แต่ห้ามเชยชม เป็นของหวงที่เจ้าของรัก เป็นอะไรหลายๆ อย่างแต่เขาไม่สามารถคว้ามาครองได้กมลธาราพลิกตัวกลับไปกลับมาบนเตียงนอนนุ่ม เธอข่มตาไม่หลับ เปลือกตาไม่ยอมปิดเพราะเป็นห่วงปราณที่
บทที่4.แมวสาวยั่วสวาทเสียงหัวเราะต่อกระซิกดังก้องสวนกว้าง คนงานในสวนชะเง้อชะแง้มองพ่อเลี้ยงเสือแห่งสวนบางรักตาพริบพราว เมื่อเจ้านายหนุ่มทั้งดุ และโหด เพราะต้องคอยดูแลคนงานที่มาจากต่างถิ่นฐาน คนละพื้นฐานครอบครัว พวกเขามีเรื่องกระทบกระทั่งกันเป็นประจำ กรรมการห้ามมวยก็คือตัวเจ้าของ ปราณจะถลุงคนงานที่ไร้ระเบียบวินัย จัดการพวกมันจนอยู่หมัด จนไม่มีใครกล้าก่อเรื่อง เพราะกลัวมือตีนของพ่อเลี้ยงเสือที่ทั้งหนักและดุดัน แต่วันนี้นายหนุ่มกลับมาแปลกๆ พาสาวน้อยเอวบางแต่งตัวชวนน้ำลายหกมาด้วย เมื่อกางเกงที่เจ้าหล่อนใส่ขาสั้น... สั้นเต่อ มองเห็นเรียวขาเรียวยาวสีขาวจั๋ว ที่สำคัญคนที่ขับรถยนต์พาสาวน้อยคนนั้นชมสวนลำไย คือตัวพ่อเลี้ยงเอง!! มันจึงทำให้คนงานทั้งสวนจับตาดู เมื่อเรื่องเช่นนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นับตั้งแต่พวกเขาทั้งหมดมาทำงานในสวนบางรัก“พ่อเลี้ยงพาละอ่อนที่ไหนมาแอ่วสวนกันว่ะ อินางงามขนาด”“ไม่รู้สิ เห็นอีแววมันบอกว่าเป็นหลานน่ะ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอใจอยู่นา”“เห้ย! พ่อเลี้ยง บ
บทที่3.วิมานรักกลางพงไพรแก้วกาแฟในมือของปราณเกือบจะพลัดหลุดมือ โอแม่เจ้า! หัวใจเขาทำงานหนักมากขึ้นกว่าเดิมเกือบสิบเท่าตั้งแต่มีหลานสาวคนสวยมาอยู่ใกล้ๆกมลธาราอาบน้ำแต่งตัวตามคำสั่งของเขา แต่...แต่เธอทำเกินคำสั่งไปนิด เมื่อเจ้าของร่างอวบอัดอยู่ในชุดเสื้อผ้าคับติ้ว! เสื้อยืดสีสดบนลำตัวแนบกระชับไปทุกสัดส่วน อวดสัดส่วนสงวนให้เห็นเด่นชัด ของที่ควรมีไม่ว่าจะเป็นหน้าอกหน้าใจอันเกินตัว เอวคอดกิ่ว สะโพกผายตึงแน่น กางเกงยีนขาสั้นเต่อ สั้นมาก สั้นมากๆ เพราะมันเกือบจะปิดแก้มก้นเอาไว้ไม่มิด ผมยาวสลวยถูกมัดไว้เหนือต้นคอขาวๆ ปล่อยลูกผมรุ่ยร่ายละลำคอเรียวบางมองดูแล้วซ่านทรวง วัยแรกแย้มสดใสและมันกำลังทำให้ปราณคิดหนัก เอาไงดีว่ะ! จะอยู่ในสภาพนี้ต่อ หรือหาทางเอาตัวรอดจากสิ่งล่อตา ที่ยิ่งมองก็ยิ่งเพลิดเพลินกันแน่“แดดมันร้อนนะราร่า อาว่าหาเสื้อหนาๆ ใส่เพิ่มอีกตัวดีไหม?” กว่าชายหนุ่มจะควานหาคำพูดตัวเองเจอ เขาต้องทำใจอยู่นาน เป็นเพราะไม่อาจชักสายตาออกมาจากความอวบอิ่มตรงหน้าได้ ทั้งๆ ที่ในใจเขามีแต่เสียงคัดค
บทที่2.ยั่วยวนฉบับอนุบาลแต่คุณอาหนุ่มเกือบแข็งตายเช้าวันใหม่ภายในสวนบางรัก บ้านปีกไม้หลังขนาดย่อมๆ ตั้งอยู่ใจกลางสวนลำไยกว่าพันไร่ เป็นที่อยู่อาศัยปัจจุบันของกมลธาราสาวน้อยวัยรุ่นที่เหินฟ้า ผ่านน่านน้ำนานาประเทศมาจากแดนไกลเพราะความประพฤติของตัวเองเสียงคนงานส่งเสียงโวยวายกันตั้งแต่เช้าตรู่ เมื่อมันเป็นหน้าที่ปฏิบัติที่บังคับให้ทำ พวกเขาเหล่านั้นต้องแหกตาตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของตัวเองตามหน้าที่ กมลธารายืนอิงตัวกับระเบียงกว้าง เธอทอดสายตาไปไกลๆ จุดโฟกัสของสายตาอยู่ที่ทุ่งหญ้าสีเขียวขจี กับร่างองอาจผึ่งผายบนหลังอาชาสีน้ำตาลเข้ม แม้จะเห็นเป็นแค่จุดเล็กๆ แต่เธอก็จำปราณได้ในทันทีที่มองเห็นเรียวขาเพรียวแนบอยู่ที่สีข้างของม้าหนุ่ม เขาพามันวิ่งเหยาะๆ ออกกำลังกายแต่เช้าตรู่รับแสงสีทองของพระอาทิตย์ยามเช้าที่เริ่มสาดแสงแรงกล้าลงมาบนพื้นโลกกมลธาราอยู่ในชุดนอนสีขาวสะอาด ตัวผ้าโปร่งบางพัดปลิวตามแรงของสายลมจนลู่ลีบแนบไปกับลำตัว และบนร่างกายของเธอไร้ชุดอื่นใด ยกเว้นแพนตี้ตัวน้อยที่เกาะเกี่ยวสะโพกผายตึงแน่นไว