ตอนที่ 11 ทิชาพบธาม

ตอนที่ 11 ทิชาพบธาม

เช้าวันหนึ่งที่อากาศแจ่มใส ทิชา ก้าวลงจากรถสปอร์ตหรูคันโปรดของเธอด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความกังวลเล็กน้อย วันนี้เธอตั้งใจมาที่บริษัท "ภาคินัย กรุ๊ป" เพื่อตามหาภาคินัย หลังจากที่เขาแสดงท่าทีเย็นชาและวางสายใส่เธอในคืนก่อน เธอมั่นใจว่าปลายฝันคือต้นเหตุของความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดนี้ และเธอจะไม่ยอมปล่อยให้ปลายฝันเข้ามาแทรกกลางระหว่างเธอกับภาคินัยเด็ดขาด

ทิชาเดินเข้ามาในอาคารสูงเสียดฟ้าอย่างสง่างาม ทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในโถงทางเข้า สายตาของพนักงานหลายคนก็จับจ้องมาที่เธอด้วยความชื่นชมในความงามและสถานะทางสังคม เธอเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ด้วยท่าทางมั่นใจ

"คุณภาคินัยอยู่ที่ห้องทำงานไหมคะ" ทิชาเอ่ยถามพนักงานด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุด แต่ในใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความร้อนรน

พนักงานสาวสวยยิ้มอย่างสุภาพ "ท่านประธานภาคินัยยังไม่เข้ามาเลยค่ะคุณทิชา วันนี้ท่านมีประชุมนอกสถานที่แต่เช้าค่ะ"

คำตอบของพนักงานทำให้ทิชารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอหงุดหงิดที่มาเก้อ แต่ก็ยังคงรักษากิริยาท่าทางไว้ได้

"ไม่เป็นไรค่ะ งั้นคุณช่วยบอกท่านด้วยนะคะว่าทิชามาหา" ทิชาเอ่ยขึ้น

ในจังหวะที่ทิชากำลังจะเดินออกจากบริษัท เธอก็เหลือบไปเห็นธามกำลังเดินเข้ามาในอาคารพอดี ธามในชุดสูทลำลองที่ดูทะมัดทะแมงเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่เป็นกันเอง เขาดูแตกต่างจากภาคินัยโดยสิ้นเชิง ที่มักจะมาพร้อมกับบรรยากาศที่เคร่งขรึมและเข้าถึงยาก

"อ้าว! คุณทิชา สวัสดีครับ" ธามเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเองเมื่อเห็นทิชา ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มอบอุ่นอย่างที่เขาเป็นเสมอมา

ทิชายิ้มตอบเล็กน้อย "สวัสดีค่ะคุณธาม"

"มาหาคุณภีมเหรอครับ" ธามถามขึ้น

"ใช่ค่ะ แต่คุณภีมยังไม่มาเลย" ทิชาตอบด้วยน้ำเสียงที่เจือความผิดหวัง

"อ๋อ วันนี้คุณภีมมีประชุมนอกสถานที่ครับ คงจะกลับเข้ามาช่วงบ่ายๆ" ธามอธิบาย "มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"

ทิชาลังเลเล็กน้อย เธอรู้สึกไม่สบายใจที่จะต้องมาขอความช่วยเหลือจากธาม แต่ในเมื่อภาคินัยไม่อยู่ เธอก็ไม่รู้จะปรึกษาใคร

"คือ...ทิชามีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณภีมน่ะค่ะ" ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเล็กน้อย "แต่ดูท่าจะยังไม่สะดวก"

ธามสังเกตเห็นสีหน้ากังวลของทิชา เขาเดาได้ว่าเรื่องที่เธอกังวลคงจะเกี่ยวข้องกับภาคินัยและปลายฝันอย่างแน่นอน

"ถ้าคุณทิชาไม่รังเกียจ ผมพอจะให้คำปรึกษาได้นะครับ" ธามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ "ถือว่าเป็นเพื่อนกัน"

คำว่า 'เพื่อน' จากปากของธามทำให้ทิชารู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอรู้ดีว่าธามเป็นเพื่อนสนิทของภาคินัย และเขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งที่เคยช่วยเหลือเธอในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาบ้างแล้ว

"งั้น...รบกวนคุณธามหน่อยนะคะ" ทิชาเอ่ยขึ้น

ธามยิ้มให้เธอ "เชิญที่ห้องทำงานผมก่อนดีกว่าครับ เราจะได้คุยกันสะดวกๆ"

ธามพาทิชาไปยังห้องทำงานของเขา ซึ่งเป็นห้องที่กว้างขวางและดูอบอุ่นกว่าห้องทำงานของภาคินัยมาก ภายในห้องถูกตกแต่งด้วยของสะสมเล็กๆ น้อยๆ ที่บ่งบอกถึงความเป็นกันเองของธาม

"เชิญนั่งครับ" ธามเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่โซฟาตัวนุ่ม

ทิชานั่งลงบนโซฟา และธามก็เดินไปชงกาแฟให้เธออย่างรวดเร็ว

"รับกาแฟหน่อยไหมครับ" ธามถาม

"ขอบคุณค่ะ" ทิชาตอบ

หลังจากจิบกาแฟไปได้ครู่หนึ่ง ทิชาก็ตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับภาคินัย และความรู้สึกไม่พอใจที่เธอมีต่อปลายฝันให้ธามฟัง เธอระบายความอึดอัดใจทั้งหมดที่เธอมี และยอมรับว่าเธอกำลังกลั่นแกล้งปลายฝันอยู่ในที่ทำงาน

ธามนั่งฟังทิชาอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่แววตาของเขากลับฉายแววห่วงใยเล็กน้อย เขารู้ดีว่าทิชาเป็นคนขี้หึงและไม่ยอมใคร แต่เขาก็ไม่คิดว่าเธอจะแสดงออกถึงความรู้สึกนี้มากถึงขนาดนี้

"คุณทิชากำลังทำอะไรที่ไม่ถูกต้องนะครับ" ธามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ แต่ก็แฝงไปด้วยความจริงจัง "การกลั่นแกล้งคนอื่นแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ดีเลยนะครับ"

คำพูดของธามทำให้ทิชารู้สึกหน้าชา เธอไม่คิดว่าธามจะพูดกับเธอตรงๆ แบบนี้

"แต่...เด็กฝึกงานคนนั้นกำลังพยายามแย่งภาคินัยไปจากทิชานะคะ" ทิชาแก้ตัว

ธามถอนหายใจเล็กน้อย "คุณทิชาคิดไปเองหรือเปล่าครับ"

"เปล่าค่ะ! ทิชาเห็นกับตาว่าภาคินัยสนใจยัยเด็กนั่นมากแค่ไหน" ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ "เขาไม่เคยทำแบบนี้กับทิชาเลยนะ"

ธามเงียบไป เขารู้ดีว่าสิ่งที่ทิชาพูดมานั้นเป็นความจริง ภาคินัยไม่เคยแสดงความสนใจในตัวทิชามากเท่าที่เขาสนใจปลายฝันเลย

"คุณทิชาครับ" ธามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง "คุณกับคุณภีมรู้จักกันมานาน ความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองคนมันเป็นเรื่องของผลประโยชน์ทางธุรกิจไม่ใช่หรือครับ"

คำพูดของธามเหมือนคมมีดที่กรีดลงกลางใจของทิชา เธอรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที เธอรู้ดีว่าสิ่งที่ธามพูดมานั้นเป็นความจริงทุกอย่าง ความสัมพันธ์ของเธอกับภาคินัยมันไม่ใช่ความรักที่แท้จริง แต่มันเป็นเพียงแค่การแต่งงานที่ถูกจัดแจงขึ้นมาเพื่อผลประโยชน์ของทั้งสองตระกูลเท่านั้น

ทิชาน้ำตาคลอ เธอรู้สึกเจ็บปวดกับความจริงที่เธอพยายามจะหลีกหนีมาตลอด

"แต่ทิชาก็รักภาคินัยนะคะ" ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ทิชาอยากแต่งงานกับเขา"

ธามมองหน้าทิชาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร เขารู้ดีว่าทิชากำลังทุกข์ทรมานกับความรู้สึกที่สับสนในใจ

"ความรักมันเป็นสิ่งที่สวยงามนะครับคุณทิชา" ธามเอ่ยขึ้น "แต่ถ้ามันไม่ใช่ความรักที่แท้จริง มันก็ไม่มีความสุขหรอกนะครับ"

คำพูดของธามทำให้ทิชาเงียบไป เธอครุ่นคิดถึงคำพูดของเขาซ้ำไปซ้ำมา

"แล้วคุณธามจะบอกว่าภาคินัยเขารักยัยเด็กนั่นจริงๆ เหรอคะ" ทิชาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เจือความเจ็บปวด

ธามถอนหายใจเล็กน้อย "ผมไม่รู้ว่าคุณภีมคิดยังไงกับคุณปลายฝันนะครับ แต่ที่แน่ๆ เขาสนใจเธอมาก และเขาก็ดูมีความสุขเวลาที่อยู่กับเธอ"

คำพูดของธามตอกย้ำความจริงที่ทิชาพยายามจะหลีกหนีมาตลอด เธอเห็นด้วยตาตัวเองว่าภาคินัยแสดงท่าทีที่แตกต่างออกไปเมื่ออยู่กับปลายฝัน เขาดูอ่อนโยนขึ้น มีรอยยิ้มบ่อยขึ้น และดูมีความสุขมากกว่าเมื่ออยู่กับเธอ

"แล้วทิชาจะต้องทำยังไงคะ" ทิชาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ธามมองหน้าทิชาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจ "ผมว่าคุณทิชาควรจะเปิดใจคุยกับคุณภีมนะครับ พูดคุยกันอย่างตรงไปตรงมาถึงความรู้สึกของคุณทั้งสองคน"

ทิชาส่ายหน้า "ทิชาไม่กล้าหรอกค่ะภีม"

"ทำไมล่ะครับ"

"ทิชากลัวค่ะ กลัวว่าเขาจะบอกว่าเขาไม่รักทิชา" ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ทิชากลัวว่าจะเสียเขาไป"

ธามถอนหายใจ "ถ้าคุณทิชาไม่ลองเปิดใจคุยกัน มันก็จะไม่มีวันรู้หรอกนะครับว่าความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองคนจะไปในทิศทางไหน"

ทิชาเงียบไป เธอครุ่นคิดถึงคำแนะนำของธาม

"คุณทิชาลองคิดดูดีๆ นะครับ" ธามเอ่ยต่อ "ถ้าคุณภีมไม่ได้รักคุณจริงๆ คุณจะมีความสุขกับชีวิตคู่แบบนั้นเหรอครับ"

คำพูดของธามทำให้ทิชารู้สึกสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป เธอรักภาคินัย และไม่อยากเสียเขาไป แต่เธอก็รู้ดีว่าความสัมพันธ์ของพวกเขามันไม่ได้เป็นไปอย่างที่เธอต้องการมาตั้งแต่แรก

"ทิชาควรจะยอมแพ้ใช่ไหมคะ" ทิชาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ธามส่ายหน้า "ผมไม่ได้บอกให้คุณทิชาต้องยอมแพ้นะครับ แต่ผมอยากให้คุณทิชาลองคิดถึงความสุขที่แท้จริงของคุณทิชาดูนะครับ"

ทิชาเงียบไป เธอรู้สึกขอบคุณธามที่ให้คำแนะนำดีๆ กับเธอ แม้ว่าคำแนะนำเหล่านั้นจะทำให้เธอเจ็บปวดก็ตาม

"ขอบคุณมากนะคะคุณธาม" ทิชาเอ่ยขึ้นในที่สุด "ทิชาจะลองคิดดูค่ะ"

ธามยิ้มให้เธอ "ยินดีเสมอครับคุณทิชา"

หลังจากพูดคุยกันเสร็จ ทิชาก็เดินออกจากห้องทำงานของธามด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึกสับสน เจ็บปวด แต่ก็รู้สึกโล่งใจที่ได้ระบายความรู้สึกทั้งหมดที่มีออกมา ทิชายังคงไม่รู้ว่าเธอควรจะทำอย่างไรต่อไป แต่เธอก็รู้สึกว่าคำแนะนำของธามทำให้เธอเริ่มมองเห็นทางออกบางอย่างในความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนนี้

ในขณะที่ทิชาเดินออกจากบริษัทไป ธามก็ยังคงนั่งอยู่ที่ห้องทำงานของเขา สายตาของเขามองตามหลังทิชาไปจนกระทั่งเธอเดินลับหายไปจากสายตา ใบหน้าของเขาเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา มันคือความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ภายในใจ ความเจ็บปวดที่เกิดจากการที่เขาต้องเห็นผู้หญิงที่เขารักมานั่งทุกข์ทรมานกับความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นไปอย่างที่เธอต้องการ

ธามรักทิชามานานแล้ว ตั้งแต่สมัยที่พวกเขายังเด็ก ทิชาเป็นผู้หญิงที่สวย สง่างาม และเต็มไปด้วยเสน่ห์ ซึ่งดึงดูดใจธามมาโดยตลอด แต่เขาก็รู้ดีว่าความรักของเขาเป็นไปไม่ได้ เพราะทิชาถูกหมั้นหมายกับภาคินัยมาตั้งแต่เด็ก และธามก็เป็นเพียงแค่เพื่อนสนิทของพวกเขาเท่านั้น

ธามพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกที่มีต่อทิชาไว้ในส่วนลึกของหัวใจมาโดยตลอด เขาเฝ้ามองเธอจากมุมๆ หนึ่ง และคอยช่วยเหลือเธอในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ โดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่าเขารักเธอมากแค่ไหน

เขาเคยพยายามที่จะตัดใจจากทิชาหลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่เห็นเธอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีกับเธอเสมอ และเมื่อเขาได้เห็นทิชามีความสุข เขาก็รู้สึกมีความสุขไปด้วย แม้ว่าความสุขนั้นจะไม่ได้มาจากเขาโดยตรงก็ตาม

ธามถอนหายใจออกมาอย่างช้าๆ เขารู้ดีว่าเขากำลังเล่นกับไฟ แต่เขาก็ไม่สามารถห้ามใจตัวเองไม่ให้รักทิชาได้เลย เขาเป็นเพียงผู้เฝ้ามองที่ซ่อนความรู้สึกไว้ภายใต้หน้ากากของความเป็นเพื่อนสนิท และเขาก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ความรู้สึกเหล่านี้จะระเบิดออกมา

ในขณะที่ทิชากำลังเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่ซับซ้อนในใจ และความจริงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับภาคินัย ธามก็ยังคงเก็บซ่อนความรู้สึกที่มีต่อทิชาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ และเฝ้ามองเธอจากมุมๆ หนึ่งอย่างเงียบๆ เรื่องราวทั้งหมดกำลังจะนำพาพวกเขาเข้าสู่ความขัดแย้งที่รุนแรงกว่าเดิม และความจริงบางอย่างที่ถูกปกปิดไว้ก็จะถูกเปิดเผยในไม่ช้าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง