ตอนที่ 66 ก้าวแรกของหัวใจ

ตอนที่ 66 ก้าวแรกของหัวใจ

หลังจากงานเลี้ยงฉลองที่เต็มไปด้วยความสุขและความผูกพัน หัวใจของ ธาม ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ประกายของความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อ น้ำหวาน ได้สว่างวาบขึ้นอย่างชัดเจน ทำให้เขามองเห็นอนาคตที่สดใสกว่าที่เคยจินตนาการไว้ ธามรู้ดีว่านี่คือความรู้สึกที่แท้จริง ไม่ใช่แค่ความเหงาหรือความสับสนเหมือนที่เคยเป็นมากับทิชา เขาจึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะเดินหน้าสานสัมพันธ์กับน้ำหวานอย่างจริงจัง แต่ในขณะที่เขากำลังรวบรวมความกล้าและวางแผนที่จะชวนน้ำหวานออกเดท ปลายฝัน ก็ได้เข้ามาเกี่ยวข้องโดยบังเอิญ และกลายเป็นส่วนหนึ่งของการเริ่มต้นความสัมพันธ์บทใหม่ของธามกับน้ำหวานอย่างไม่คาดคิด

ธามใช้เวลาหลายวันในการคิดหาวิธีชวนน้ำหวานออกเดท เขาอยากให้มันเป็นอะไรที่พิเศษและน่าจดจำ ไม่ใช่แค่การทานข้าวธรรมดา เขาจำได้ว่าน้ำหวานชอบงานศิลปะ และเขาเองก็สนใจเรื่องราวทำนองนี้เช่นกัน ไอเดียที่จะชวนเธอไปดูนิทรรศการจึงผุดขึ้นมาในความคิด เขารู้สึกตื่นเต้น ประหม่า และมีความสุขไปพร้อมๆ กัน

เช้าวันหนึ่ง ธามเห็นน้ำหวานกำลังยืนรอล้างมืออยู่หน้าห้องน้ำในออฟฟิศ นี่เป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชวนเธอ เขาเดินเข้าไปใกล้น้ำหวานด้วยหัวใจที่เต้นรัว

"น้ำหวานครับ... เอ่อ... คุณว่างวันเสาร์นี้ไหมครับ" ธามเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุด แต่ก็อดสั่นเล็กน้อยไม่ได้

น้ำหวานหันมามองธามด้วยความสงสัยเล็กน้อย "ว่างค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะคุณธาม"

"ผมอยากชวนคุณไป..." ธามกำลังจะพูดประโยคสำคัญออกไป แต่ในจังหวะนั้นเอง ปลายฝัน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เธอเห็นธามกับน้ำหวานยืนคุยกันอยู่ จึงเดินเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้มสดใส

"อ้าว คุณธาม คุณน้ำหวาน คุยอะไรกันอยู่คะ" ปลายฝันถามอย่างเป็นกันเอง

ธามรู้สึกเสียจังหวะเล็กน้อย เขากลืนคำพูดที่กำลังจะเอ่ยลงไปในลำคอ ใบหน้าเริ่มขึ้นสีเล็กน้อย

"เปล่าหรอกครับคุณปลายฝัน... แค่คุยเรื่องงานนิดหน่อยครับ" ธามตอบเสียงอ้อมแอ้ม

น้ำหวานสังเกตเห็นท่าทีที่ดูประหม่าของธาม และรอยยิ้มกึ่งเขินอายของเขา เธอแอบอมยิ้มเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

ปลายฝันที่สังเกตเห็นท่าทีแปลกๆ ของธาม ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากนัก เธอชวนน้ำหวานคุยเรื่องงานต่อ ก่อนที่ทั้งสามคนจะแยกย้ายกันไป

หลังจากพลาดโอกาสที่จะชวนน้ำหวานออกเดท ธามก็รู้สึกหงุดหงิดตัวเองเล็กน้อย เขาเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานด้วยความกังวล ในใจคิดว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี จะชวนอีกครั้งดีไหม หรือจะรอจังหวะที่ดีกว่านี้

ในระหว่างที่เขากำลังครุ่นคิด ปลายฝันก็เดินผ่านมาพอดี เธอเห็นธามนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด จึงเดินเข้าไปทักทาย

"คุณธามคะ ดูคุณมีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่าคะ" ปลายฝันถามด้วยความเป็นห่วง

ธามถอนหายใจ "เปล่าหรอกครับคุณปลายฝัน... ผมแค่กำลังคิดอะไรบางอย่างน่ะครับ"

ปลายฝันยิ้ม "มีอะไรให้ปายช่วยได้ไหมคะ บางทีการได้ระบายให้ใครสักคนฟัง อาจจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้นก็ได้นะคะ" เธอพูดอย่างอ่อนโยน

ธามลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่องความรู้สึกที่เขามีต่อน้ำหวาน และความตั้งใจที่จะชวนน้ำหวานออกเดทให้ปลายฝันฟัง เขาเล่าถึงความประทับใจที่เขามีต่อน้ำหวานตั้งแต่คืนงานเลี้ยงฉลอง และความรู้สึกที่เขาอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอให้มากกว่าเพื่อน

"ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดีน่ะครับคุณปลายฝัน" ธามพูดด้วยสีหน้าที่ดูประหม่า "ผมไม่เคยจีบใครมาก่อน... แล้วผมก็กลัวว่าถ้าผมรีบร้อนเกินไป เธอจะรู้สึกอึดอัด"

ปลายฝันรับฟังเรื่องราวของธามอย่างตั้งใจ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเข้าใจและยินดี เธอรู้สึกดีใจแทนน้ำหวานที่ธามได้เปิดใจ และได้ก้าวผ่านความเจ็บปวดจากเรื่องทิชามาได้

"คุณธามไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ" ปลายฝันยิ้มให้กำลังใจ "ปายเชื่อว่าคุณน้ำหวานก็รู้สึกดีกับคุณธามเหมือนกันค่ะ"

ธามมองปลายฝันด้วยความแปลกใจ "คุณปลายฝันรู้ได้ยังไงครับ"

"ก็ท่าทางของคุณน้ำหวานตอนที่คุยกับคุณธามในคืนนั้นไงคะ" ปลายฝันตอบ "แล้วก็สายตาที่คุณน้ำหวานมองคุณธามด้วย... มันบอกทุกอย่างเลยค่ะ"

ปลายฝันช่วยธามวางแผนการชวนน้ำหวานออกเดท เธอแนะนำให้ธามเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องกังวลว่าจะต้องสร้างความประทับใจมากเกินไป และเสนอแนะกิจกรรมที่น่าสนใจที่น้ำหวานน่าจะชอบ

"ปายว่าคุณธามลองชวนคุณน้ำหวานไปดูนิทรรศการศิลปะดูสิคะ" ปลายฝันเสนอแนะ "คุณน้ำหวานชอบงานศิลปะมากนะคะ แล้วคุณธามเองก็สนใจเรื่องนี้เหมือนกัน น่าจะเป็นหัวข้อที่คุยกันได้ยาวๆ เลยค่ะ"

ธามตาโตขึ้นมาทันที "จริงด้วยครับ! ผมลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลย ขอบคุณมากนะครับคุณปลายฝัน"

เมื่อได้คำแนะนำจากปลายฝัน ธามก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น เขาตัดสินใจที่จะชวนน้ำหวานออกเดทอีกครั้ง โดยคราวนี้เขาวางแผนอย่างรอบคอบ

วันรุ่งขึ้น ธามเดินไปที่โต๊ะทำงานของน้ำหวาน ด้วยความรู้สึกที่มั่นคงและกระตือรือร้นมากกว่าครั้งก่อน ปลายฝันที่เห็นเหตุการณ์จากมุมไกลก็แอบยิ้มและให้กำลังใจอยู่ในใจ

"น้ำหวานครับ... คือ... วันเสาร์นี้ คุณว่างไปดูนิทรรศการศิลปะที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติกับผมไหมครับ" ธามถามด้วยน้ำเสียงที่จริงใจและอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้

น้ำหวานเงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์ เธอเห็นแววตาที่จริงจังแต่เต็มไปด้วยความหวังของธาม รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ

"ไปสิคะคุณธาม ฉันยินดีมากเลยค่ะ" น้ำหวานตอบด้วยรอยยิ้มที่สดใสและอบอุ่น

ธามยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจอย่างที่สุด "จริงนะครับ! งั้นเดี๋ยวผมส่งรายละเอียดเรื่องเวลาและสถานที่ให้คุณทางไลน์นะครับ"

น้ำหวานพยักหน้า ก่อนจะยิ้มให้ธามอีกครั้ง รอยยิ้มของเธอในวันนี้ดูสดใสและมีความสุขกว่าที่เคย

ปลายฝันที่แอบมองอยู่ห่างๆ ก็รู้สึกโล่งใจและยินดีกับธามและน้ำหวานอย่างแท้จริง เธอรู้ว่าทั้งคู่สมควรที่จะได้รับความสุข หลังจากที่ต้องผ่านเรื่องราวที่ยากลำบากมามากมาย บทบาทของเธอในการเป็นพี่สาวที่คอยรับฟังและให้คำปรึกษาได้นำมาซึ่งก้าวแรกของความรักบทใหม่สำหรับเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ และในขณะเดียวกัน ก็ตอกย้ำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับธามแน่นแฟ้นยิ่งขึ้นไปอีกในฐานะมิตรภาพที่แข็งแกร่งและอบอุ่น

ธามเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานด้วยรอยยิ้มที่สดใสที่สุดเท่าที่ปลายฝันเคยเห็นมา เขาอดไม่ได้ที่จะแวะมาขอบคุณปลายฝันอีกครั้ง

"คุณปลายฝันครับ ผมชวนน้ำหวานได้แล้วครับ!" ธามพูดอย่างตื่นเต้น

ปลายฝันยิ้ม "ดีใจด้วยนะคะคุณธาม"

"ขอบคุณมากนะครับคุณปลายฝัน ที่ช่วยให้ผมกล้าที่จะทำสิ่งนี้" ธามกล่าวด้วยความจริงใจ "คุณนี่เหมือนน้องสาวผมจริงๆ นะครับ คอยอยู่ข้างๆ ผมเสมอ"

ปลายฝันยิ้มตอบ "ก็คุณธามเป็นเหมือนพี่ชายของปายนี่คะ"

ในคืนนั้น ธามรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังจะเปลี่ยนไป เขาได้พบกับความสุขและความหวังใหม่ๆ ที่สดใสกว่าที่เคยเป็นมา และความรักที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นกับน้ำหวาน ก็เป็นความรู้สึกที่บริสุทธิ์และจริงใจที่สุดเท่าที่เขาเคยสัมผัส