Typhoon 3 คนนี้ของฉัน

        ไลลาริณมองข้อความที่ไต้ฝุ่นเป็นคนส่งมา หญิงสาวที่ไม่เคยโดนจีบแบบตรงๆ ถึงกับเขินอายกับข้อความที่เขาส่งมาในตอนเช้า

        (Typhoon : มอนิ่งครับคนสวยตื่นมาแล้วอย่าลืมคิดถึงพี่นะครับ)

        (Typhoon : เที่ยงนี้พี่ไปกินข้าวด้วยนะครับ)

        (Typhoon : ทำไมเงียบ? หรือไม่อยากคุยกับพี่) ไต้ฝุ่นเริ่มหัวเสียเพราะการจีบไลลาริฯไม่ใช่เรื่องง่าย หญิงสาวทำท่าทีเหมือนว่าจะไม่ชอบผู้ชาย

        “หรือว่าน้องเขาไม่ชอบผู้ชายวะ” กองทัพเอ่ยขึ้นมาดูเหมือนว่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ไต้ฝุ่นหัวเสียได้ เหลือเวลาอีแค่หกวันเท่านั้น

        “นั้นสิตัวติดกันกับน้องคนนั้นอย่างกับตังเม”

        “จะชอบอะไรก็ช่างยังไงกูต้องชนะ!” เขาไม่ยอมเสียหน้ากับเรื่องแค่นี้หรอก

        “มั่นใจเสียเหลือเกินนะ” แม็กนัสหัวเราะออกมา ดูเหมือนไอ้เสือร้ายมันจะหัวเสียไม่น้อยที่หญิงสาวรุ่นน้องไม่ยอมเล่นด้วย

        ในเมื่อส่งข้อความไปไม่ยอมตอบไต้ฝุ่นจึงขับรถไปรอรับไลลาริณที่หน้าหอพักเลย เขาทั้งหล่อทั้งรวยจะทนได้นานอีกสักแค่ไหน

        สองสาวเดินลงมาจากหอพักริสาต้องเพ็งมองรถหรูเพราะแถวนี้คงไม่มีใครขับรถหรูราคาแพงขนาดนี้ และเธอไม่คุ้นกับรถคันนี้

        “รถใครอ่ะไม่เคยเห็นมาแถวนี้เลย”

        “คงมาหาแฟนมั้ง” ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหนุ่มสาวมหาลัยคงจะมีเสี่ยเลี้ยง

        “อิจฉาจังใครนะที่ได้นั่งรถหรูราคาหลายสิบล้านขนาดนี้”

        “ไปเรียนกันเร็วเดี๋ยวไม่ทัน” ไลลาริณแตะไหล่เพื่อนเบาๆ และกำลังเดินผ่านรถคันนี้ไปแต่ต้องหยุดชะงักเพราะ เจ้าของรถเปิดประตูลงมาทำให้พวกเธอมองเขาได้อย่างเต็มตา

        “จะไปเรียนกันเหรอครับสาวๆ”

        “พี่ไต้ฝุ่นจริงด้วย!” ริสาทำตาโตด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้เป็นเวลาแปดนาฬิกา รุ่นพี่มาทำอะไรเช้าขนาดนี้หรือมาดักเจอใคร

        “พี่ไลน์ไปหาน้องไม่ยอมตอบพี่เลย พี่น้อยใจแย่”

        “รุ่นพี่มาหาใครเหรอคะ?”

        “พี่มารับไลลาไปเรียนครับ” ไต้ฝุ่นส่งยิ้มหวานให้จนฟันเรียงกันอย่างสะอาดตา ถึงแม้จะดูฝืนๆ ก็ตาม

        ริสาได้ยินแบบนั้นจึงแอบยิ้มรุ่นพี่สุดหล่อคงอยากจะจีบไลลาริณจึงอยากเปิดโอกาสให้เพื่อน เพราะหลายคนเข้าใจผิดคิดว่าทั้งสองรักกันผู้ชายเลยไม่ค่อยกล้าเข้าหา

        “โอ๊ยยย ไลลาเราปวดท้องไปเรียนก่อนเลยนะเราไปเข้าห้องน้ำก่อน ไม่ต้องรอนะ!”

        “ริสา รอด้วย” เธอกำลังจะวิ่งตามแต่ถูกไต้ฝุ่นคว้าข้อมือเอาไว้เสียก่อน

        “ไปเรียนกันครับพี่ไปส่ง”

        “ค่ะ”

        สายตาแกมบังคับของเขาทำให้เธอจำใจต้องยอมขึ้นรถมาพร้อมกับเขา เมื่อวานที่เธอนั่งไม่ใช่คนนี้ที่บ้านเขาคงรวยมากเปลี่ยนรถขับเป็นว่าเล่น

        “อุ้ย!”

        “ไม่คาดเข็มขัดอันตรายมากนะครับ” เขาโน้มตัวมาดึงเบลล์มาคาดให้ทำให้ใบหน้าของทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก

        จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมมาจากตัวของเขา ซึ่งทำให้เขามีเสน่ห์มาก ผู้ชายตัวหอมขับรถราคาหลายสิบล้านแถมยังรวยผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ชอบทั้งนั้น

        “ร้อนเหรอหน้าแดงเชียวพี่เร่งแอร์ให้นะ”

        “เมื่อวานไม่ใช่คันนี้นี่คะ”

        “พี่ไม่ชอบให้ใครนั่งรถพี่นะ ไม่ชอบให้ใครมานั่งแทนที่น้องไลลา”

        ความจริงคือเขาเพิ่งเอาผู้หญิงมาในรถเลยเปลี่ยนคัน ไม่อยากให้เธอสงสัยในตัวเขา

        ไลลาริณมองสัมรวจไปรอบๆ รถหรูต้องทำงานอีกกี่ชาติถึงจะซื้อรถคันนี้ได้

        “หยิบลูกอมให้พี่หน่อยอยู่ในนั้น”

        เธอรีบทำตามที่เขาบอกพอเปิดชั้นตรงหน้าทำให้เธอหน้าแดงขึ้นมาอีก เพราะในนั้นมีทั้งบุหรี่และกล่องถุงยางอนามัยที่ถูกเปิดใช้แล้ว

        “เรื่องธรรมดาของผู้ชายที่ต้องพกถุงยาง น้องคงไม่ได้คิดอะไรใช่มั้ย?”

        “ค่ะ” เธอไม่ใช่เด็กแล้วผู้ชายที่พกถุงยางอนามัยถือว่าพวกเขามีความรับผิดชอบในระดับหนึ่ง ในบอกว่าไม่ชอบให้ใครขึ้นรถทำไมต้องเก็บถุงยางอนามัยไว้ในรถ

        “ป้อนพี่หน่อยมือพี่ไม่ว่าง”

        เธอทำตามที่เขาต้องการเมื่อรถหรูเลี้ยวเข้ามาในรั้วมหาลัย ผู้คนต่างหันมามองทำให้เธอเริ่มอึดอัดเพราะกลัวว่าผู้หญิงของเขาจะเข้าใจ

        “จอดตรงนี้ได้ไหมคะ?”

        “ทำไมครับ”

        “หนูกลัวว่าสาวๆ ของพี่จะเข้าใจผิดค่ะ”

        ไต้ฝุ่นได้ยินแบบนั้นจึงรีบเยียบคันเร่งแทนเบรค เขาไม่สนใจว่าเธอจะเข้าใจอย่างไร จนรถมาจอดที่หน้าตึกวิศวะ เขาเดินลงมาจากรถพร้อมกับหญิงสาว

        “ไลลา...”

        “...”

        “พี่ไม่เคยมีแฟน” แต่ถ้านับคนควงก็นับไม่ครบหรอก ใช้นิ้วนับคงไม่พอ คงต้องยืมนิ้มของคนมานับด้วย เขาโสดจะเอากับใครก็ได้ แต่ถ้ามีแฟนก็น่าจะเอาแค่กับแฟนแต่เขาไม่เคยมีแฟนไง

        ไลลาริณเข้ามาในห้องเรียนเจอเข้ากับริสาพอดี ไหนบอกว่าท้องเสียแต่ทำไมถึงมาถึงก่อนเธอเสียอีก

        “ไปคุยกันท่าไหนถึงมาช้าจัง”

        “โกหกกันเหรอ” สองสาวหยอกล้อกัน เรื่องที่ไลลาริณมาเรียนพร้อมกับใต้ฝุ่นนั้นดังในชั่วพริบตา จนมีหญิงสาวบางคนเริ่มอิจฉาตาร้อน

        ปึก!

        “อะไรกันเนยหวาน”

        “เป็นแค่เด็กใหม่อย่าระริกระรี้มาก พี่ไต้ฝุ่นเขาไม่เคยจริงจังกับใครหรอก” เธอยอมรับว่าไม่ชอบขี้หน้าของไลลาริณ ผู้ชายทั้งคระต่างพากันพูดถึงแต่เธอ

        “ขอบใจที่เตือนนะ แต่เพื่อนฉันเขาก็อยู่เฉยๆ ผู้ชายดันวิ่งตามเอง”

        “ฉันจะรอดูวันที่ถูกทิ้งขึ้นมา”

        ไลลาริณห้ามเพื่อนเมื่อเห็นว่าอาจารย์มาแล้ว เธอเรียนไปด้วยในใจเหม่อลายคิดถึงแต่เรื่องของไต้ฝุ่น ที่ช่วงนี้เริ่มเข้ามาวนเวียนในชีวิตเธอมากขึ้น

        อีกด้านของสาขาเครื่องกลซึ่งอยู่อีกฝั่งของตึกวิสวะกรรม ไต้ฝุ่นนั่งสูบบุหรี่อยู่ในหัวของเขากำลังนึกถึงแต่เรื่องของรุ่นน้องเหลือเวลาอีกแค่หกวันเท่านั้น

        “ลงทุนตื่นแต่เช้าเพื่อไปส่งน้องเค้า?”

        “ดูมีความพยายามดีวะ”

        “ตอนผู้ชายอยากได้อะไรมันยอมทำให้หมดแหละ” รุ่นน้องก็สวยอยู่หรอก แต่เล่นตัวไปไหนเขาไม่เคยจีบผู้หญิงนานขนาดนี้ ปกติแค่ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเขาก็ลากขึ้นเตียงได้แล้ว

        “ไอ้ทัพดูเหมือนว่ามันต้องแพ้แน่ๆ”

        “มึงหมายความว่ายังไง!”

        “มึงไม่รู้เหรอว่ามึงมีคู่แข่งเกือบทั้งคณะแล้วโว๊ย” แม็กนัสยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนดู ทั้งเพจคณะและเพขมหาลัยต่างพากันโพสต์รูปของไลลาริณ จนยอดแชร์และคอมเม้นต์ถล่มถลาย

        “และดูเพื่อนน้องเขาสิตามติดน้องเขาอย่างกับอะไร หน้าตาก็พอใช้ได้”

        ไต้ฝุ่นมองรูปของรุ่นน้องที่มักจะอยู่ใกล้ชิดกับไลลาริณ หน้าขาวอย่างกับเป็นเพื่อนสาว

        “หล่อตรงไหน”

        “ทุกตรง!” ทั้งกองทัพและแม็กนัสพูดขึ้นมาพร้อมกัน

        “มันสู้กูไม่ได้หรอก พวกมึงเคยได้ยินมั้ยว่าผู้หญิงเขาชอบคนเลวมันเร้าใจ” ไต้ฝุ่นไม่ยอมรับทั้งมหาลัยเขาฮอตที่สุดแล้ว เกมครั้งนี้เขาจะไม่ยอมเสียหน้าเด็ดขาด

        “ใครบอกว่ามึงเลว?”

        “มึงมันโคตรชั่ว โคตรพ่อโคตรแม่มึงเลย” แม็กนัสหลอกตาไต้ฝุ่นไปในตัว เพื่อนสันดานไม่เคยเปลี่ยน เปลี่ยนแค่อยากเดียวคือเปลี่ยนผู้หญิงบ่อย

        “พวกมึงเป็นอะไรวะไหนว่าให้กูจีบมาวันนี้หลอกด่ากูเสียอย่างนั้น”

        “กูพูดประชดไม่คิดว่ามึงจะเอาจริง”

        “ไม่รู้มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องได้!!” เขาพูดด้วยความมั่นใจ ผู้หญิงก็ใจง่ายเหมือนกันหมด

        “ได้อะไรเหรอ?” พิมพ์พลอยดาวคณะวิศวกรรมเดินเข้ามา หญิงสาวมองไต้ฝุ่นเพราะได้ยินที่เขาพูดไม่ชักเพราะอยู่ไกล

        “เปล่า”

        “เที่ยงนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม” เธอหวังแค่ว่าไต้ฝุ่จะยอมใจอ่อน เธอใช้ความเป็นเพื่อนเพื่อให้อยู่เหนือผู้หญิงทุกคนของเขา จนสามารถทำได้สำเร็จแต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น พอเธอกับเขามีอะไรกันเขาก็เปลี่ยนไป

        “ไม่ว่าง”

        “ไปไหนเหรอบ่ายนี้เราไม่มีเรียหนิ”

        “พิมพ์เธอต้องการอะไร!” ตอนเอากันก็ตกลงกันอย่างดิบดีว่าจะจบแต่เหมือนว่าเธอจะไม่ยอมจบง่ายๆ แถมยังคอยตามเขาไปทุกที่