เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 126 อดีตที่ผ่านมาก็ปล่อยวางเถอะ
บทล่าสุด
เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว บทที่ 142 โชคดีที่เธอยังจำคุณได้
“เจียงหร่าน ผมต้องการให้คุณช่วยครับ”ทันทีที่รับสาย โจวฉือก็พูดขึ้นมาทันทีด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหนักใจเขาไม่ใช่คนที่จะพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ การที่เขาพูดเช่นนี้แสดงว่าต้องมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เจียงหร่านไม่รู้ว่าตัวเองจะช่วยเขาได้อย่างไร “คุณโจวลองพูดออกมาก่อนเถอะค่ะ”“ในโทรศัพท์คงพูดไม่สะดวก เรามาเจอกันหน่อยได้ไหม เดี๋ยวผมจะส่งสถานที่ให้ คุณรีบมาทันทีเลยนะครับ” คำพูดนี้ของโจวฉือทำให้เจียงหร่านขมวดคิ้วเล็กน้อยจะต้องให้เธอช่วยเรื่องนี้ให้ได้เลยงั้นเหรอ?“เจียงหร่าน” โจวฉือเรียกชื่อเธอพร้อมกับอธิบายต่อ “คุณวางใจได้เลย ไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายและไม่ผิดศีลธรรม แค่ช่วยปลอบคนคนหนึ่งเท่านั้น แต่สถานการณ์มันค่อนข้างเร่งด่วนน่ะ”ปลอบคนคนหนึ่ง?! “คุณนายอาลี” หลังจากที่โจวฉือเอ่ยชื่อนี้ออกมา ใบหน้าหนึ่งก็พลันปรากฏขึ้นในความคิดของเจียงหร่านเจียงหร่านลังเลไปครู่หนึ่ง “...ได้ค่ะ!”ถ้าเป็นคนอื่นเธออาจจะถามซักไซ้มากกว่านี้ แต่คุณนายอาลีเป็นคนที่พิเศษไม่เหมือนใคร การได้ยินชื่อนี้ในตอนนี้ก็ทำให้เธอแปลกใจมากแล้วโจวฉือส่งที่อยู่มาให้ เจียงหร่านก็รีบขับรถรุดหน้าไป แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรข
เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว บทที่ 141 เธอช่างใจแข็งดั่งหิน
การที่จะหึงหวงกันได้นั้นย่อมเพราะมีความรักให้กัน แต่เธอไม่ได้รักเขา และไม่อยากทำให้เขาคิดว่าเธอจะมีความรักให้เขาด้วยถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้เขารู้สึกผิดหวังและเจ็บปวดมากก็ตามเจียงหร่านรับรู้และมองออกได้ว่าเฮ่อเฉินโจวกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพิชิตใจเธอจริง แต่ยิ่งเขาทำแบบนี้ เธอก็ยิ่งไม่อาจปล่อยให้เขารู้สึกว่าเขาจะสามารถพิชิตใจเธอได้ระหว่างเขากับเธอคือเกมที่ต้องเดิมพัน และเธอยังต้องเดิมพันกับตัวเองว่าตนจะสามารถปิดประตูใจแน่นสนิทไว้ได้เจียงหร่านตักโจ๊กรังนกขึ้นมาลิ้มรสอย่างละเมียด “คุณคิดว่าไงล่ะ?”ท่าทีที่เรียบเฉยและคำพูดของเธอคือคำตอบแล้ว ดวงตาของเฮ่อเฉินโจวเผยรอยยิ้มสบาย ๆ ออกมา “เจียงหร่าน คุณนี่มันใจแข็งจริง ๆ”น้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจเหล่านั้น ในชั่วขณะนี้ เจียงหร่านกลับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหญิงใจร้ายที่รังแกเฮ่อเฉินโจวจนเกิดความรู้สึกผิดเธอเป็นหวัดต่อเนื่องมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว แม้จะเป็นเพียงหวัดธรรมดา แต่ก็กลัวจะไปติดคุณยาย เธอไม่ได้ไปแม้กระทั่งสถานพยาบาล แต่กลับเก็บตัวอยู่แต่ในที่พักอินเตอร์สเตทพรีเมียร์ บ้างก็ดูแลต้นไม้ใบหญ้าเพียงลำพัง หรือไม่ก็เหม่อมองท้องฟ้าไปวัน
เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว บทที่ 140 รอให้คุณเสร็จธุระก่อนเราค่อยทำ
“ไข้ขึ้นจนสมองพังหรือไง จำไม่ได้แล้วเหรอว่าผมคือใคร?”เฮ่อเฉินโจวใส่ชุดอยู่บ้านผ้าไหมสีเทาสบาย ๆ เดินอย่างไม่รีบร้อน ไม่ว่าจะเวลาไหน เขาก็ดูสบาย ๆ จนทำให้คนรอบข้างรู้สึกเหมือนเวลาที่อยู่กับเขาจะช้าลงโดยอัตโนมัติจริง ๆปากสวย ๆ นี้ของเขาไม่มีวันพูดอะไรปกติ แต่เจียงหร่านก็ฟังจนชินแล้ว“เสื้อผ้าฉัน คุณเปลี่ยนให้เหรอ?” เจียงหร่านเองก็ไม่ได้รู้สึกเขินอายอะไร“ไม่งั้นคุณอยากให้ใครเปลี่ยน?” เฮ่อเฉินโจวเหลือบมองกล่องกำมะหยี่ข้างหัวเตียง รู้ว่าเธอเห็นแล้วเฮ่อเฉินโจววางโจ๊กรังนกที่ยกมา นั่งลงข้างเตียง กลิ่นสนจาง ๆ จากตัวเขาลอยมาตามอากาศ เข้าสู่ลมหายใจของเจียงหร่าน เธอจึงพบว่าอาการจมูกตันของตนดีขึ้นมากแล้ว“คุณก็น่าจะไม่ชอบให้คนอื่นเห็นตัวเองเปลือยเปล่าตอนไม่ได้สติหรอกมั้ง นี่ถือว่าเป็นการละเมิดความเป็นส่วนตัวนะ” เจียงหร่านเตือนเฮ่อเฉินโจวเลิกคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่ติดนะ หรือคุณจะลองดูก็ได้”เขาไม่จริงจัง แต่เจียงหร่านจริงจังมาก “ฉันพูดจริงจังนะ”“ความจริงจังของคุณน่ะ คือเฝ้าระวังสามีตัวเองแบบสุด ๆ ไม่ทำหน้าที่ภรรยาก็แล้วไป ยังไม่ให้แตะต้องด้วยเนี่ยนะ?” เฮ่อเฉินโจวก็มีเหตุผลเพี้ยน ๆ ของตัว
เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว บทที่ 139 ไอคิวออฟไลน์
เจียงหร่านหลับตาอยู่ เธอไม่ได้หลับ แต่ไม่อยากลืมตานอกจากจะทรมานเพราะไข้แล้ว ก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับเฮ่อเฉินโจวด้วย ถึงแม้เมื่อครู่เขาจะไม่ได้ทำอะไรโจวฉือตรง ๆ แต่ความนัยของเขาก็เต็มไปด้วยความหึงหวง ชนิดที่คนโง่ก็ยังฟังออกเรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมากเฮ่อเฉินโจวนั่งอยู่ข้างเตียงก็ไม่ได้พูดอะไร มองเธออย่างเกียจคร้าน เขารู้ว่าเธอจงใจแกล้งหลับเพื่อไม่สนใจเขาเธอถึงขั้นไปถามโจวฉือเรื่องสร้อยคอด้วยตัวเอง ดังนั้น สร้อยคอเส้นนั้นที่เขาซื้อมาก็เปล่าเปลี่ยวน่ะสิ?เรื่องนี้ก็โทษเธอไม่ได้ เพราะเขาเองก็มีความเห็นแก่ตัว อยากให้เธอคิดว่าเธอจะระลึกถึงคนผ่านสิ่งของ แต่สุดท้ายเธอกลับไปหาเจ้าของเองโดยตรงเสียอย่างนั้นเป็นครั้งแรกที่เฮ่อเฉินโจวรู้สึกว่าไอคิวของตัวเองออฟไลน์ รู้สึกโง่ไปหน่อยยังมีสร้อยนั่นอีก ดูเหมือนว่าเธอจะใส่ใจกับมันมากเกินไปอยู่บ้าง เมื่อนึกถึงคำอธิบายของเธอ เฮ่อเฉินโจวยกมุมปากเบา ๆ เธอไม่ได้พูดความจริงเลย เธอกำลังป้องกันเขาไข้ของเจียงหร่านค่อย ๆ ลดลงระหว่างให้น้ำเกลือ และเธอก็หลับไปจริง ๆ พอตื่นขึ้นมาก็เป็นเช้าวันถัดมาแล้ว และเปลี่ยนชุดนอนใหม่แล้วด้วยที่นี่เฮ่อเฉินโจวไม
เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว บทที่ 138 เขาไม่ใช่เทพที่ไม่สนใจโลกมนุษย์
เจียงหร่าน “...”เธอรู้ว่าปากเฮ่อเฉินโจวจะพูดเสียเรื่องอีกแล้ว แม้จะเป็นเรื่องจริง แต่เขาก็ไม่ควรพูดออกมาตรง ๆ เธอรีบไอสองครั้งมือของเฮ่อเฉินโจวยกขึ้น เคลื่อนไปแตะที่แผ่นหลังเธอแล้วตบเบา ๆ “ไม่เคยได้ยินข่าวลือของประธานโจวเหรอ? ทำไมตื่นเต้นขนาดนั้นล่ะ เขาก็แค่แก่กว่าผมสามปี ชีวิตแบบที่ผู้ชายควรมี เขาไม่ขาดหรอก”นี่จำเป็นต้องให้เขาพูดไหม?เจียงหร่านอยากปิดปากเขา แต่ตอนนี้เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เหตุผลที่เฮ่อเฉินโจวพูดเรื่องนี้ ก็เพราะเห็นโจวฉืออยู่กับเธอแล้วเขาไม่สบายใจผู้ชายคนนี้จิตอาฆาตรุนแรงก็แล้วไป แต่ใจยังแคบอีกด้วยโจวฉือเงียบตลอด เฮ่อเฉินโจวลูบที่เจียงหร่านไอ แล้วพูดอย่างราบเรียบ “คุณดูสิ ประธานโจวยอมรับแล้วเนี่ย”“เรื่องกินเรื่องรักก็เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ ผมก็ไม่ใช่เทพที่ไม่สนใจโลกมนุษย์เสียหน่อย” โจวฉือต่อบทสนทนา แล้วกดกริ่งข้าง ๆ เพื่อเรียกพยาบาลพยาบาลสาวเดินมาดึงเข็มออกให้โจวฉือ พร้อมกำชับว่า “กดตรงนี้นานหน่อยนะคะ”“เข็มของภรรยาผมเหลืออีกกี่ขวดครับ?” เฮ่อเฉินโจวถือโอกาสถามพยาบาลสาวมองใบน้ำเกลือของเจียงหร่าน “เหลืออีกสองขวดค่ะ”“นั่งแบบนี้ก็เหนื่อยเกินไป เปลี่ยนไปห
เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว บทที่ 137 รู้สึกหวง ๆ
ห้องให้น้ำเกลือในตอนกลางคืนเงียบสงัด จนเหมือนได้ยินเสียงน้ำหยดเข้าหลอดเลือดโจวฉือไม่ได้พูดอะไร ดวงตาลึกล้ำมองไปที่คิ้วและดวงตาของเจียงหร่านที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง จากนั้นก็หมุนแก้วในมือเจียงหร่านดูออก ดูเหมือนว่าคนซื้อคนนั้นจะทำให้เขาพูดยากความใจดีที่สุดของคนก็คือไม่บังคับใครให้ทำสิ่งที่ไม่สะดวก เมื่อตระหนักได้ถึงจุดนี้ เจียงหร่านกำลังจะพูดว่าถ้าไม่สะดวกก็ไม่ต้องพูดก็ได้ จู่ ๆ เสียงฝีเท้ามั่นคงแต่ทรงพลังก็ดังขึ้นในความเงียบดังจากที่ไกลค่อย ๆ ใกล้เข้ามาก่อนที่คนจะมาถึง เจียงหร่านก็เอ่ยปาก “ขอโทษค่ะ ฉันก็แค่อยาก...”เธอเพิ่งพูดถึงตรงนี้ โจวฉือก็เบนสายตาไปที่หน้าประตู ดวงตามืดครึ้มชะงักไปเล็กน้อยเพราะเจียงหร่านนั่งอยู่ข้างประตู พอเธอเงยหน้าขึ้น เห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ตะลึงไปเฮ่อเฉินโจวยืนอยู่หน้าประตู คอเสื้อเปิดครึ่งหนึ่ง แขนเสื้อพับสูง ใบหน้าเย็นยะเยือกซ่อนอยู่ในแสงครึ่งสว่างครึ่งมืดที่หน้าประตู ทำให้มองไม่เห็นแววตาของเขา แต่ก็เหมือนยังรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวลึกล้ำในดวงตาในห้องให้น้ำเกลือนี้มีเพียงเจียงหร่านและโจวฉือสองคน ถ้าพวกเขาเป็นคนแปลกหน้าทั่วไปก็ว่าไปอย่า
บางทีคุณอาจจะชอบ
CLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI68.7K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี60.9K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน120.0K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.7K viewsฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]
มณีภัทรสร406 viewsมัทรีลุ้นรัก
rasita_suin153 viewsไฟแค้นเมียบำเรอ
ผการุ้ง ช่อชมพู656 viewsเงาซ่อนรัก (ศิรา-โลมา)
Peach Poyy109 views
