บทที่ 342 ตบหน้าคนละที

บรรยากาศในห้องจัดเลี้ยงแปลกพิกลชวนให้คนอึดอัดจนหายใจไม่ออก แชมเปญทาวเวอร์ยังคงตั้งตระหง่าน ขนมชิ้นเล็ก ๆ ที่ปรุงอย่างประณีต ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ ทว่าบรรดาแขกทั้งหลายต่างหมดอารมณ์ที่จะลิ้มรสแล้ว

แขกในงานต่างรวมกลุ่มกันสามสี่คนกระซิบกระซาบกันเบา ๆ ใช้สายตาสอดส่องมองคนตระกูลโม่เป็นระยะ ๆ

วันนี้เดิมทีอยากจะอวดหน้าอวดตาอย่างเต็มที่ แต่กลับเกิดเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ขึ้น ไม่ต้องกล่าวถึงโม่จือหย่วนและไต้จิ้งอวิ๋น แขกที่มาร่วมงานต่างก็รู้สึกถูกหยามเกียรติด้วยเหมือนกัน

โม่จือหย่วนขายหน้าจนไม่เหลือชิ้นดียิ่งกว่าใคร ทำได้เพียงประกาศยุติงานเลี้ยงอย่างขอไปที แม้แต่แผนแบ่งมรดกก็ไม่ได้ ประกาศออกไป

บรรดาแขกต่างซุบซิบนินทา พลางเดินออกจากงาน ส่วนนักข่าวรู้สึกยังไม่เต็มอิ่ม จึงภาพถ่ายสุดท้ายอีกสองสามรูป

เจียงหร่านยืนอยู่มุมหนึ่งของห้องจัดเลี้ยง มองพนักงานที่กำลังรีบจัดการกับซากความเสียหาย เธอเผยยิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็นออกมา

เธอนับได้ว่าเป็นคนเดียวในงานเลี้ยงนี้ที่ไม่รู้สึกเสียดายและไม่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจหรืออับอายเลยแม้แต่น้อย

นี่คือละครที่โกลาหลเรื่องหนึ่ง แม้ว่าเธอจะเป็นหนึ่งในตัวละครด้ว