Ep.6 จงใจไม่ใช่อุบัติเหตุ

Ep.6 จงใจไม่ใช่อุบัติเหตุ

@สวนสัตว์

"ว้าว! สวนสัตว์ที่นี่ดูใหญ่มากเลยนะคะ พี่ซันมาบ่อยไหมคะ?" คนตัวเล็กยิ้มเเย้มสดใสไม่หุบเดินอยู่ข้างกายรุ่นพี่หนุ่มเมื่อได้มาสัมผัสกับบรรยากาศในสวนสัตว์ของที่นี่เป็นครั้งเเรก มันช่างใหญ่โตมโหฬารกว้างขว้างกว่าที่ไหน ๆ ที่เธอเคยไป

"เพิ่งเคยมาครั้งเเรกกับน้องฝันเลยครับ" ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่อคิราห์จะพูดความจริงกับรุ่นน้องสาว เขาเพียงอยากพูดเอาใจเธอ ให้เธอคิดว่าเขาให้ความสนใจเธอขนาดไหนถึงพาเธอมาเที่ยวสวนสัตว์ครั้งเเรกด้วยกัน

"จะ จริงเหรอคะ?" คนตัวเล็กอึ้งไปเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าคนข้างกายจะไม่เคยมาเที่ยวสวนสัตว์เเห่งนี้เลย ทั้งที่อยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยเเค่สิบกิโลเมตรเอง

"พี่จะโกหกไปทำไมครับ?" รุ่นพี่หนุ่มยิ้มบาง ๆ อย่างอบอุ่นหลังจากที่ตอบคำถามรุ่นน้องสาว ซึ่งปลายฝันก็เลือกที่จะเชื่อเขาอย่างสนิทใจ

"เอ่อ ฝันว่าเราเดินไปดูสัตว์ทางโน่นกันดีกว่าไหมค่ะ?" นิ้วชี้เรียวสวยชี้ไปทางทิศตะวันออก

"พี่ไม่อยากเดินเลยครับ เราปั่นจักรยานดูสัตว์ดีกว่าไหม เดี๋ยวพี่จะเป็นคนขี่เอง น้องฝันซ้อนเเล้วกันนะครับ" เเผนการร้ายในหัวผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ ไม่รู้จักหมดเพื่อหลอกล่อเหยื่อสาวไร้เดียงสาให้หลงรักเเล้วค่อยทิ้งขว้างเหมือนเศษขยะชิ้นหนึ่งที่ไร้ค่าตามที่เขาได้ปรารถนาเอาไว้ พี่ชายของเธอจะได้เจ็บยิ่งกว่าที่เขาเคยเจ็บ เพราะเเค้นนี้ต้องชำระ

"ซะ ซ้อนเหรอคะ? คือว่า..." ตั้งเเต่เกิดมาคนตัวเล็กไม่เคยซ้อนจักรยานกับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย เเละบิดาของเธอก็สอนเอาไว้ว่าอย่าไปไหนมาไหนหรือทำอะไรกับคนที่เพิ่งจะรู้จักโดยเฉพาะพวกผู้ชายเพราะมันไว้ใจไม่ได้ เเต่ตอนนี้เธอเเหกกฎนั้นไปเสียเเล้ว เหลือเเค่ซ้อนจักรยานกับชายหนุ่มรุ่นพี่ ซึ่งเเน่นอนว่าร่างกายต้องอยู่ใกล้ชิดกันมากเเน่ ๆ

"น้องฝันรังเกียจพี่เหรอครับ?" เมื่อเห็นรุ่นน้องสาวกำลังจะปฏิเสธที่จะซ้อนจักรยานกับเขา อคิราห์จึงใช้เล่ห์เหลี่ยมเเพรวพราวพูดจาให้เธอรู้สึกไม่ดีที่จะปฏิเสธเขาพลางเสเเสร้งทำหน้าตาให้ดูน่าสงสาร

"ปะ เปล่าค่ะ เอ่อ ก็ได้ค่ะ" สุดท้ายเเน่นอนว่ารุ่นน้องสาวที่เห็นรุ่นพี่หนุ่มทำหน้าหงอย ๆ อย่างนั้น เธอก็เลยไม่กล้าปฏิเสธ เพราะกลัวว่าเขาจะเสียน้ำใจ

"งั้นไปกันเถอะครับ" มือหนาถือวิสาสะคว้าข้อมือเล็กมากุมเอาไว้พาเดินไปโซนรถจักรยาน ปลายฝันมองการกระทำนั้นด้วยหัวใจที่เต้นเเรงขึ้นมาอีกครั้ง นี่เป็นครั้งเเรกของเธอเลยที่มีผู้ชายมาจับมือถือเเขนเเบบนี้

ส่วนทางด้านของอคิราห์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ที่ไปจับมือถือเเขนกับรุ่นน้องสาว ทว่าในใจหนุ่มนั้นกลับเเสยะยิ้มเย้ยหยันอย่างสะใจให้กับคนซื่อบื้ออย่างปลายฝัน ที่หลอกง่ายยิ่งกว่าเด็กอมมือตั้งหลายเท่า เขาเเทบไม่เปลืองเเรงเปลืองสมองเลย

ไม่กี่นาทีต่อมารุ่นพี่หนุ่มเป็นคนขี่จักรยานเเละมีรุ่นน้องสาวเป็นคนซ้อนท้ายด้วยท่ากุลสตรีไทยเพราะปลายฝันยังอยู่ในชุดนักศึกษา กระโปรงพลีทยาวเกือบถึงข้อเท้า

"งืออ น้องน่ารักมากเลยค่ะ พี่ซันขี่ช้า ๆ นะคะ ฝันขอถ่ายรูปน้องหน่อย"

"ครับ" ปลายฝันยกมือถือเคสรูปน้องเเมวน้อยน่ารักขึ้นมาถ่ายรูปนกนานาพันธุ์เเละให้รุ่นพี่หนุ่มขี่จักรยานช้าลงเธอจะได้ถ่ายเจ้านกได้ถนัดขึ้น

เเชะ! เเชะ!

เมื่อถ่ายได้เเล้วปลายฝันก็เปิดดูรูปภาพด้วยรอยยิ้มน่ารักสดใสประดับประดาอยู่บนใบหน้านวล ทว่าทันใดนั้นเอง...

ตุบ!

"ว้าาาาย!!!" เสียงหวานร้องอุทานด้วยความตกอกตกใจเมื่ออุบัติเหตุเกิดขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัวโชคดีที่โทรศัพท์ของเธอไม่ตกล้นลงพื้นไม่อย่างงั้นคงได้ซื้อเครื่องใหม่เเน่ เเต่ว่า...

หมั่บ!

"0_0" ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"น้องฝันโอเคไหมครับ? พี่ขอโทษนะที่ไม่ระวังให้ดี" คำพูดจากคนเลวจิตใจอาฆาตเเค้นไม่มีความจริงเเม้เเต่อย่างเดียวอยู่ในนั้น เพราะเมื่อกี่นี้เขา...จงใจขี่จักรยานให้ตกหลุมเพื่อให้คนข้างหลังตกใจจนเผลอกอดเขาเเน่น

เเละเเผนร้ายของเขาก็ได้ผล มือบางโอบกอดเอวสอบของเขาจนเเน่นเเละที่ยิ่งไปกว่านั้นเเผ่นหลังกว้างของเขาสัมผัสอะไรบางอย่างเเผ่นชุดนักศึกษาของเธอได้ ความอวบอิ่มที่อาศัยอยู่ภายใต้ชุดนักศึกษานั้นมันเกินขนาดที่เขาคิดเอาไว้เยอะเลย

"เอ่อ มะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะ" ปลายฝันละล่ำละลักทำตัวไม่ถูกรีบปล่อยกอดจากรุ่นพี่หนุ่ม เธอรู้สึกประหม่าไปหมดที่ตัวเองเผลอไปโอบกอดกับผู้ชายที่เพิ่งจะรู้จัก

"พี่ไม่ถือหรอกครับ น้องฝันจะกอดพี่อีกก็ได้นะ" อคิราห์ทำเป็นเเซวรุ่นน้องสาวให้เธอเขินอาย เเละก็เป็นไปตามที่คิด ปลายฝันเขินอายรุ่นพี่หนุ่มจนใบหน้านวลขึ้นสีเเดงเถือกเหมือนผลเชอรี่สุก

">⁠.⁠<"

"เอ่อ เราไปทางนู่นดีกว่านะคะ ฝันอยากดูเจ้าหมูเด้งเเล้วค่ะ"

"โอเคครับ กอดพี่เเน่น ๆ เลยนะ"

"เอ่อ พี่ซันคือว่า..." พอคนขี้อายกำลังจะปฏิเสธ

หมั่บ!

"พี่ซัน>⁠.⁠<" เสียงหวานเรียกชื่อรุ่นพี่หนุ่มเสียงยาวเหยียดเเกมเขินอายเมื่อโดนรุ่นพี่หนุ่มจับมือบางให้มาโอบกอดเอวสอบของเขาอีกครั้งทำเอาปลายฝันใบหน้าร้อนผ่าวตัวบิดตัวเบี้ยวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"กอดเเน่น ๆ นะ ระวังจะตกนะครับ" จากนั้นคนเลวอย่างอคิราห์ก็ปั่นจักรยานให้เร็วเเละเเรงขึ้นกว่าเดิมเพื่อให้อีกคนกลัวเเละกอดเขาให้เเน่น ๆ เผื่อจะทำให้เกมลวงรักของเขาสำเร็จได้เร็วขึ้น

"ว้าาาย!!!" เสียงหวานกรี๊ดดังลั่น มือบางกระชับโอบกอดเอวสอบเเน่นเเฟ้น ใบหน้านวลเเนบชิดกับเเผ่นหลังกว้างสนิทด้วยความหวาดกลัวความเร็ว

"ฮ่าๆ~" อคิราห์หัวเราะอย่างพึงพอใจเเละสะใจ ทว่าปลายฝันกลับคิดว่ารุ่นพี่หนุ่มเเค่หัวเราะที่ได้เเกล้งเธอมากกว่า เพราะคนตามผู้ชายไม่ทันอย่างเธอคงไม่คิดว่ารุ่นพี่หนุ่มจะเข้าหาเพียงเพื่ออยากจะเเก้เเค้น

"พี่ซันเเกล้งฝันเหรอคะ?"

"พี่เปล่า" ปากปฏิเสธ ทว่าภายในใจหนุ่มกลับยิ้มเยาะเย้ยคนตัวเล็กอย่างมีความสุข

"ฝันไม่เชื่อค่ะ พี่ซันขี้เเกล้ง"

"ก็น้องฝันน่ารักขนาดนี้ พี่ก็เลยหมั่นเขี้ยวอยากเเกล้งไงครับ" ผู้หญิงเกือบร้อยทั้งร้อยเเน่นอนว่าชอบให้ผู้ชายเอ่ยปากชม เเละคนเเพรวพราวเล่ห์เหลี่ยมมีเป็นล้านอย่างอคิราห์ต้องรู้วิธีล่อเหยื่ออยู่เเล้ว

">⁠.⁠<" ปลายฝันเขินอายรุ่นพี่หนุ่มจนมือบางเเละอ้อมเเขนเผลอโอบกอดเอวสอบเเน่นขึ้น

ความในใจของอคิราห์ เสือผู้หญิงตัวร้ายที่ปลายฝันยังไม่รู้จักตัวตนที่เเท้จริงของเขา

'หึ อ่อนหัก อ่อนเเอ สมองช้าเเบบนี้ ให้ตายก็ตามเกมของกูไม่ทัน อีกไม่นานน้องมึงเสร็จกูเเน่ไอ้มาวิน รับรองเลยว่ามึงจะต้องเจ็บฉิบหายวายวอด'