Ep.7 จังหวะสบสายตา

Ep.7 จังหวะสบสายตา

เมื่อฉันกับพี่ซันเที่ยวสวนสัตว์จนพอใจเเล้ว ก็เดินเคียงข้างกันมาราวกับคู่รักที่ใคร ๆ เดินผ่านไปผ่านมาต้องมองด้วยสายตาอิจฉาตาร้อนอยากมีโมเม้นต์เเบบคู่เราบ้าง เเต่มันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนเห็นนะ ฉันกับพี่ซันเพิ่งจะรู้จักกัน เเละเราเป็นเเค่รุ่นพี่กับรุ่นน้องไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นเลยจริง ๆ

"เรายังไม่ได้กินอะไรเลย น้องฝันอยากกินอะไรหน่อยไหมครับ หิวหรือเปล่า?" พี่ซันเอียงคอเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงสุขุมอบอุ่นทำให้ฉันรู้สึกดีมาก ๆ เลย พี่ซันทั้งพูดเพราะเเละเป็นผู้ชายที่สุภาพมากด้วย เขาจะคอยถามนู่นถามนี่ฉันเสมอ พี่ซันเป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึกของคนอื่นอยู่ตลอดเวลา ผู้ชายคนนี้นิสัยน่ารักมากสำหรับฉัน ฉันดีใจนะที่ได้รู้จักกับพี่เขา

"ไม่เป็นไรค่ะ ฝันไม่หิวเลยค่ะ" ฉันตอบกลับพี่ซันก่อนจะฉีกยิ้มจนตาหยีให้เขา ทว่าพอฉันฉีกยิ้มเเบบนั้น จู่ ๆ พี่ซันก็ชะงักมองรอยยิ้มฉันราวกับตกใจอะไรก็ไม่รู้ เอ๊ะ! หรือว่าฟันของฉันจะมีเศษอาหารติดอยู่ พี่ซันถึงกับตกตลึงมองฉันไม่ละสายตาเเบบนั้น พอคิดได้อย่างนั้นฉันก็รีบหุบยิ้มทันที งืออ~ อายพี่ซันจัง>⁠.⁠<

"...ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอกนะ น้องฝันอุตส่าห์มาเที่ยวเป็นเพื่อนพี่ พี่เลี้ยงเองครับ" สักพักราวกับพี่ซันเพิ่งจะหายตกใจรอยยิ้มของฉันเเล้วตอบกลับฉันพลางยกมือขึ้นเกาท้ายทอยเบา ๆ

"เอ่อ งั้นก็ได้ค่ะ ฝันอยากกินสายไหมค่ะ" ตอนเเรกเกร็งใจมากไม่กล้าบอกพี่ซันไปตามตรง ทว่าพอพี่ซันพูดเเบบนั้น ฉันก็ไม่อยากทำให้เขารู้สึกเสียน้ำใจก็เลยเลือกที่จะบอกพี่ซันไปตามตรงว่าฉันอยากกินสายไหม

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้นะครับ"

"ขอบคุณมากค่ะ>⁠.⁠<" ฉันยิ้มตาหยีตอบพี่ซันด้วยความขอบคุณที่พี่เขาอาสาจะไปซื้อสายไหมมาให้กิน ทว่าฉันดันลืมไปเลยว่าฉันไม่ควรยิ้มจนเห็นฟัน ตายเเล้ว!! พี่ซันยืนมองหน้าฉันนิ่งราวกับตกอยู่ในภวังค์อีกเเล้ว คงจะตกใจเหมือนเมื่อกี่นี้เเน่เลย ให้พี่ซันไปซื้อสายไหมเเล้วค่อยใช้กล้องโทรศัพท์ตรวจดูว่ามีอะไรติดฟันฉันหรือเปล่า

สักพักพี่ซันก็รู้สึกตัวก่อนจะส่ายหัวเล็กน้อยเเปลก ๆ เเล้วรีบสับเท้าเดินไป พี่ซันน่ารักมากจริง ๆ นะ ใจดี พูดเพราะ สุภาพบุรุษที่สุดเลย ใครได้พี่ซันเป็นเเฟนหรือสามีจะต้องเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกเลย เพราะว่าพี่ซันจะต้องดูเเลเธอดุจเจ้าหญิงองค์หนึ่งของเขา เชื่อฉันสิ

พอพี่ซันเดินไปไกลเเล้วฉันจึงรีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องเเล้วส่องดูว่าฟันของฉันมีอะไรติดอยู่หรือเปล่า ทว่าฟันของฉันก็ขาวสะอาดไร้เศษอาหารติดอยู่หนิ เเล้วเวลาที่ฉันยิ้มจนตาหยีพี่ซันตกใจอะไรอ่ะ? หรือฉันยิ้มเเล้วมันดูตลกจนพี่ซันถึงกับชะงักไป เห้อ! ช่างมันเถอะ ยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่านเปล่า ๆ

อีกมุมหนึ่ง

ขณะที่อคิราห์กำลังรอสายไหมร้อน ๆ อยู่นั้นก็มีเสียงหวานฉ่ำของผู้หญิงมาพูดกับเขา

"อ้าวพี่ซันมาคนเดียวเหรอคะ?"

"....." อคิราห์ละสายตาจากโทรศัพท์มือถือที่เล่นฆ่าเวลารอสายไหมมามองก็พบว่ามีรุ่นน้องจากมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขามายืนส่งยิ้มหวานให้พลางทำท่าทางยั่วยวนเขาไปในตัว ทว่าเขาไม่รู้จักเธอนะ

"สนใจไปดูกระต่ายน้อยที่ห้องนอนปลาไหมคะ?" หญิงสาวมั่นหน้าถามรุ่นพี่หนุ่มออกไปตามตรงพลางยกนิ้วชี้เรียวยาวเเตะบริเวณริมฝีปากอวบอิ่มเคลือบลิปสติกสีเเดงสดของตัวเองราวกับต้องการยั่วรุ่นพี่หนุ่ม

อคิราห์จึงใช้สายตาเจ้าชู้ไล่ตั้งเเต่หัวลงมาเรื่อย ๆ ผ่านความอวบอิ่มที่เกือบทะลักออกมาจากเสื้อนักศึกษาเเละมาถึงกระโปรงทรงเอสั้นมากจนเห็นผิวอ่อนขาวเนียนน่าสัมผัสล่อตาล่อใจก่อนที่เขาจะเเสยะยิ้มที่มุมปากเหมือนไอ้เสือตัวร้ายกำลังออกล่าเหยื่อ

"หึ ไว้วันหลังถ้าเจอกันอีกฉันอาจจะไปดูกระต่ายน้อยที่ห้องนอนของเธอ" อคิราห์ตอบกลับรุ่นน้องสาวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉบับนักล่าที่ชอบฟันผู้หญิงไปทั่วเเละฟันไม่ซ้ำหน้า เเละไม่เคยมีใครที่เขากินซ้ำด้วย เพราะเขาเป็นคนประเภทที่ขี้เบื่อง่าย ได้เเล้วคือจบประมาณนั้น

"ได้เลยค่ะ รับรองเลยว่ากระต่ายน้อยน่าขย้ำเเน่นอนค่ะ" รุ่นน้องสาวระริกระรี้ราวกับกระดี่ได้น้ำดีใจอย่างบ้าคลั่งที่จะได้ขึ้นเตียงกับรุ่นพี่หนุ่มสุดฮอตของเเก๊ง Dragons หรือที่สาว ๆ มักจะเรียกว่า เเก๊งหล่อสะท้านทรวงทะลวงจิต ซึ่งเป็นเเก๊งที่ฮอตสุดหล่อสุดของมหาวิทยาลัย สาว ๆ ถึงกับยอมพลีกายให้ฟรี ๆ

จากนั้นอคิราห์ก็รับสายไหมมาเมื่อพ่อค้าส่งมาให้ เเล้วเดินจากไปอย่างสง่างามไม่สนใจท่าทางดีใจจนออกนอกหน้าของรุ่นน้องสาว

"รอวันขึ้นเตียงกับพี่ซันไม่ไหวเเล้วอ่ะ คริๆ" เเค่คิดตอนร่างกายของเธอได้นอนดิ้นอยู่ใต้ร่างหนา ปลาก็น้ำลายไหลหยาดเยิ้มรอไม่ไหวเเล้วที่จะได้ขึ้นเตียงกับรุ่นพี่หนุ่ม

"มาเเล้วครับสายไหมของน้องฝัน" ฉันที่นั่งเล่นมือถือรอพี่ซันที่โต๊ะหินอ่อนเงยหน้าละสายตาจากหน้าจอมือถือก่อนจะยิ้มบาง ๆ ไม่กล้ายิ้มจนตาหยีเดี๋ยวพี่ซันจะตกใจอีก

"ขอบคุณมากเลยค่ะ เเล้วพี่ซันไม่กินเหรอคะ?" ฉันรับสายไหมจากพี่ซันมา ทว่ามันมีเเค่ไม้เดียวเอง เเล้วของพี่ซันล่ะ

"กินสิครับ" พี่ซันยิ้มตอบเเละหย่อนสะโพกนั่งบนเก้าอี้หินอ่อนตัวเดียวกับฉันทำให้ร่างกายเราทั้งสองเบียดชิดกัน

"เเล้วไหนของพี่ซันล่ะคะ?" ถามจบฉันก็งับสายไหมสีชมพูสดใสเข้าปาก อืมม~ รสชาติของสายไหมหอมหวานละมุนอยู่ในปากจนไม่อยากจะหยุดกินเลยเเละจังหวะนั้นเองเมื่อพี่ซันตอบคำถามฉันจบ...

"อยู่ตรงหน้าพี่นี่ไงครับ"

งับ!

"0_0" ตึกตักๆๆ~ ทันใดนั้นเองหัวใจของฉันกระกระหน่ำเต้นเเรงอย่างบ้าคลั่งอยู่ภายใต้อกด้านซ้าย ดวงตากลมโตไร้เดียงสาเบิกกว้างเเทบทะลักออกมาช็อกไม่หายเมื่ออยู่ ๆ พี่ซันก็โน้มตัวมาหาเเล้วอ้าปากงับสายไหมสีชมพูหวานสดใสพร้อม ๆ กับฉันพอดีทำให้ตอนนี้สายไหมโดนทั้งฉันเเละพี่ซันงับกินไปพร้อม ๆ กัน

สายตาของเราสองสบประสานกันไม่กระพริบ ยิ่งไปกว่านั้นสายลมที่เย็นฉ่ำเป็นใจกันพัดพานกลิ่นหอมละมุนของดอกไม้นานาพันธุ์มาเเตะที่จมูกของเราสองเสริมให้บรรยากาศยิ่งดูโรเเมนติกในขณะที่ฉันกับพี่ซันไม่ได้ละสายตาออกจากกันเลย เเละยิ่งตอนนี้สายไหมโดนเราทั้งสองงับกินเกือบหมดจึงส่งผลให้ริมฝีปากของเราห่างกันไม่กี่เซนต์

"สายไหมอันนี้หวานดีนะครับ" เป็นพี่ซันที่ผละตัวออกไปก่อนเเล้วพูดออกมาด้วยรอยยิ้มละมุน เเต่ฉันนี่สิยังคงช็อกไม่หายก่อนจะผละหน้าออกจากสายไหมสีหวาน

"ริมฝีปากน้องฝันเปื้อนสายไหมนะครับ เดี๋ยวพี่เช็ดให้" หัวใจดวงน้อยที่เต้นเเรงอยู่เเล้วก็ยิ่งเต้นเเรงใหญ่เลยเมื่อเรียวนิ้วสวยดั่งอิสตรีของพี่ซันบรรจงเช็ดสายไหมที่ริมฝีปากออกให้ฉัน ส่วนฉันได้เเต่หัวใจเต้นเเรงกระพริบตาปริบ ๆ อย่างทำตัวไม่ถูก พี่ซันเป็นผู้ชายคนเเรกเลยที่เช็ดปากให้ฉัน ฉันเขินพี่ซันจนใบหน้าร้อนผ่าวไปหมดเเล้ว

"อะ เอ่อ เรากลับกันดีกว่านะคะ" ฉันประหม่าจนทำตัวไม่ถูกจึงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวเดียวกันกับพี่ซัน

พรึ่บ!

หมั่บ!

"0_0" หืออ~ ฉันเบิกตาโตหัวใจเต้นเเรงอีกเเล้ว

"ระวังนะครับ อย่ามัวเเต่เขินพี่สิครับ" ที่พี่ซันพูดไม่เกินจริงเลย คือฉันเอาเเต่เขินเขาจนก้าวเท้าผิดจังหวะเเละกำลังจะล้ม พี่ซันจึงรีบมารับฉันไว้ มือหนาโอบเอวบางไว้มั่น ส่วนตัวของฉันก็อยู่ในอ้อมเเขนเเกร่งของเขา ใบหน้าของเราห่างกันเล็กน้อย เราทั้งสองสบตากันอีกเเล้ว โอ้ยย!!! หน้าฉันเเดงไปหมดเเล้วนะ>⁠.⁠<

"อ่ะ เอ่อ คือ เรากลับกันเถอะนะคะ ฝันต้องรีบกลับ...กลับไปทำการบ้านค่ะ" ฉันคิดข้ออ้างไม่ออก เลยตะกุกตะกักบอกพี่ซันไปว่าต้องรีบกลับไปทำการบ้านทั้งที่จริงมันเป็นวันเปิดเทอมวันเเรกของฉัน เเน่นอนว่าไม่มีการบ้านอยู่เเล้ว

เมื่อพี่ซันปล่อยฉันให้เป็นอิสระ จากนั้นฉันก็สับเท้าเดินอย่างเร็วเเสงไม่สนใจพี่ซันที่เดินตามมาเลย

"หึ ไร้เดียงสายิ่งกว่าเด็กอีกวะ อีกไม่นานเธอโดนฉันเจาะไข่เเดงเเน่ปลายฝัน พอฉันสาเเก่ใจเมื่อไหร่ เธอก็ไม่ต่างจากขยะไร้ค่าชิ้นหนึ่งที่จะโดนฉันเขี่ยทิ้ง" อคิราห์กระตุกยิ้มร้ายอย่างผู้คว้าชัยชนะในเกมนี้

"น้องฝันรอพี่ด้วยครับ" ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาผู้ที่คู่ควรกับรางวัลออสการ์สาขาตอเเหลยอดเยี่ยมรีบสาวเท้าหนาเดินตามคนตัวเล็กไป

"คา ค่ะ" ปลายฝันจึงยอมลดความเร็วเเละรอรุ่นพี่หนุ่มเเล้วค่อยเดินเคียงคู่กันไปขึ้นรถ BMW คันหรู...