Share

บทที่ 0207

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
ฝนตกปรอยๆ

กงสือเหยียนรีบเข้าไปในบ้านและได้พบกับหลินจืออี้พอดี

“คุณอา”

“เธอมาแล้ว ทําไมยืนอยู่ที่ประตูล่ะ? เข้าไปนั่งข้างในเถอะ”

“คุณอาคะ เมื่อกี้ฉันกับแม่เห็นคุณอาไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?” หลินจืออี้ถามอย่างระมัดระวัง

กงสือเหยียนมองไปที่เธอและถอนหายใจเล็กน้อย ” จืออี้ ถ้าเธออยากรู้ก็ไปหาเจ้าสาม แล้วเธอจะได้คําตอบ ”

สายตาของเขาบอกเป็นนัยอะไรบางอย่าง

หัวใจของหลินจืออี้เต้นเร็วขึ้น ร่างกายไม่มั่นคงเล็กน้อย ยื่นมือไปจับขอบประตูไว้ ปลายนิ้วแทบจะฝังเข้าไปในไม้เนื้อแข็ง แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย

ครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาที เธอก็ส่ายหัว

“ช่างเถอะ ไม่จําเป็นหรอกค่ะ”

ไม่ว่าห้องโถงบรรพบุรุษจะเกิดอะไรขึ้น และไม่ว่ากระบวนการจะคดเคี้ยวแค่ไหน อย่างน้อยเป้าหมายของเธอก็สําเร็จแล้ว

ครั้งนี้ก็เพียงพอที่จะทําให้กงเฉินเสียหายไม่น้อย

กงสือเหยียนก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงล่าสุดของหลินจืออี้ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลินจืออี้ ทําไมเธอถึงปฏิเสธเจ้าสามขนาดนั้น ที่จริงเขาไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เธอคิดเลย

“คุณอา ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ”

หลินจืออี้หลบสายตาของเขา แล้วหันตัวไปทางอื่น

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0357

    สาบานเสร็จ เสิ่นเยียนก็โขกหัวทันทีก๊อกๆ เสียงโขกหัวดังไปทั่วนอกห้องผ่าตัดไม่ว่าใครเห็นก็ต้องคิดว่าเธอทําแบบนี้ย่อมไม่เหมือนโกหกเป็นแน่หลิ่วเหอที่เป็นคนใจเย็นก็ยังตกใจกับฉากนี้จนหายใจแทบไม่ออก เอามือกุมหน้าอกแล้วถลึงตาใส่เสิ่นเยียนด้วยความโกรธ “เธอพูดเหลวไหล! ฉันไปขู่เธอตอนไหนกัน?”เสิ่นเยียนได้ยินเข้าก็หมือนนกที่ตกใจ รีบคลานไปหลบที่เท้าของคุณท่านกง“คุณนายรอง เมื่อกี้คุณยังทุบฉันด้วยกระเป๋าอยู่เลย คุณกล้าพูดว่าไม่ได้ขู่เหรอคะ? ทุกคนในสตูดิโอเห็นกันหมด!”“เธอ......”หลิ่วเหอสําลัก พูดไม่ออกในเวลานี้ เสียงร้องไห้ของฉินซวงค่อยๆ ดังขึ้น เธอเดินไปหาคุณท่านกงและชี้ไปที่คราบเลือดบนร่างกาย“คุณท่านกง คุณต้องตัดสินใจแทนหว่านชิวด้วยนะคะ หลังจากเธอท้องลูกของคุณชายสามแล้ว ไม่ต้องพูดเลยว่าดีใจแค่ไหน ทุกวันมักจะคุยกับลูก แต่ตอนนี้กลับถูกหลินจืออี้ทําร้ายจนไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย นี่เป็นลูกคนแรกของเธอนะคะ!”“จืออี้ไม่ได้ผลักซ่งหว่านชิว!” หลิ่วเหออดไม่ได้ที่จะยกเสียงขึ้นตาที่เย็นชาของคุณท่านกงเบิกกว้างด้วยความโกรธ "เธอหุบปากซะ! บ้านนี้ไม่มีที่ให้เธอมาพูดขัดจังหวะ!”หลิ่วเหอหดคอและกัดริมฝ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0356

    ในขณะที่ทุกคนกําลังพูดคุยกัน หลินจืออี้เห็นซ่งหว่านชิวเข้ามาใกล้ตัวเองอย่างกะทันหันอาจเป็นเพราะสัญชาตญาณ เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงปล่อยมือเสิ่นเยียนทันทีแต่เธอก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง เสิ่นเยียนดูเหมือนร้องขอความเมตตาอย่างบ้าคลั่ง แต่ความจริงแล้วกลับแอบดันหลินจืออี้ไปทางซ่งหว่านชิวหลังจากเสียงกรีดร้อง ซ่งหว่านชิวก็กลิ้งลงไปจากบันไดสามขั้นเธอเอามือกุมท้องและล้มลงกับพื้น พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า “ฉัน ฉันปวดท้องเหลือเกิน.....”เพื่อนร่วมงานพูดอย่างโกรธเคือง "หลินจืออี้! หว่านชิวเป็นห่วงเธอด้วยเจตนาดี เธอทําแบบนี้กับเขาได้ยังไง?”เพื่อนร่วมงานอีกคนที่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยพยุงกวาดมองชายกระโปรงและพูดอย่างหวาดกลัวว่า "อ๊ะ! เลือด! เลือดเยอะมากเลย!”ซ่งหว่านชิวพูดอย่างเจ็บปวดว่า “ลูกของฉัน......”เมื่อได้ยินเสียง ปฏิกิริยาแรกของหลินจืออี้ก็คือรีบช่วยชีวิตคนเธออยากจะเอื้อมมือไปประคองซ่งหว่านชิว แต่กลับโดนร่างที่พุ่งออกมาชนเข้าอย่างจัง แขนของเธอถูกับขอบบันได หนังถลอกเป็นแผลใหญ่ มีเลือดซึมออกมาทันที“หว่านชิว!”ฉินซวงที่วิ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ กอดซ่งหว่านชิวไว้แน่นตอนนี้ใ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0355

    เพื่อเด็กคนนี้แล้ว เขาอดทนรอไม่ไหวจริงๆ เลยนี่แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่เกี่ยวกับหลินจืออี้ เธอมุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่การทํางานเมื่อใกล้ถึงเวลาข้าวเที่ยง โทรศัพท์ของหลินจืออี้ก็ดังขึ้นอย่างกระทันหันเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นหลิ่วเหอที่โทรมา“แม่ มีอะไรเหรอ?”“พัสดุด่วนของแกส่งมาที่บ้านตระกูลกงน่ะ ฉันเลยเอามาให้แก พอดีจะได้กินข้าวเที่ยงด้วยกัน”"พัสดุ? ฉันไม่ได้ซื้อของนี่ อีกอย่างฉันซื้อของก็ไม่เคยเขียนที่อยู่ของบ้านตระกูลกงเลย”ช่วงนี้เธอซื้อของลืมเปลี่ยนที่อยู่ของโรงเรียนจริงๆ นั่นแหละต้องอ้อมไปหยิบของอยู่หลายครั้งปลายสายมีเสียงหลิ่วเหอพลิกพัสดุด่วนดังมา"ข้อมูลก็ถูกต้องนี่ เขียนชื่อและหมายเลขโทรศัพท์ของแก ยังไงฉันก็ใกล้จะถึงหน้าสตูดิโอของแกแล้ว แกดูเอาเองแล้วกัน”หลินจืออี้กําลังจะพูดตอบ ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของหลิ่วเหอดังขึ้นมา"เฮ้ย! เธอทําอะไรน่ะ?”“คุณน้า ช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะ? ฉันขอร้อง!”เสียงนี้มัน...... เสิ่นเยียน!เธอได้ยินเพื่อนเรียนตอนมหาลัยพูดว่า หลังจากเสิ่นเยียนถูกไล่ออกแล้ว ก็ยังคงถูกพ่อแม่มองเป็นถุงเงินถุงทองของน้องชายเหมือนเดิม ชีวิตลําบากมากใครจะ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0354

    ของขวัญแต่งงาน?หลินจืออี้มองกล่องตรงหน้าอย่างงุนงงรูปทรงของกล่องดนตรี ทุกแห่งล้วนมีความประณีตและงดงามด้วยฝีมือแค่เปลือกนอกก็ดูดีขนาดนี้แล้ว ของข้างในยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยในความงุนงง ซ่งหว่านชิวสวมกระโปรงยาวแคชเมียร์หลวมๆ ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยรัศมีอันอ่อนโยนเธอลูบท้องที่ไม่มีอยู่จริงเบาๆ และยิ้ม "จืออี้ เธอไม่ได้อ่านข่าววันนี้เหรอ คุณชายสามกับฉันกําลังจะแต่งงานกันแล้ว คุณชายสามรู้ว่าฉันรักสวยรักงาม กลัวว่าท้องฉันโตแล้วจะใส่ชุดแต่งงานไม่ได้น่ะ”พร้อมกันนั้น เธอก็ชี้ไปที่ของขวัญที่อยู่บนโต๊ะของทุกคน“เพิ่งประกาศแต่งงาน ก็มีแบรนด์ส่งของขวัญมาให้ฉันเลือก ฉันเลือกจนตาลายไปหมด เลยเอามาให้ทุกคนช่วยเลือกให้”“จืออี้ อันที่ให้เธอนี้แพงที่สุด คุณชายสามเป็นคนเลือกเองนะ”ซ่งหว่านชิวยิ้มแล้วยัดของขวัญใส่มือหลินจืออี้หลินจืออี้ไม่ได้รับ ของขวัญในมือก็ตกวูบบนพื้น เปลือกนอกที่ทําด้วยมือก็แตกกระจายออกไป น้ำหอมหรูหราระดับสูงที่อยู่ข้างในหกเต็มพื้นกลิ่นหอมแรงอบอวลไปทั่วห้องทํางาน ทําให้เธอที่เมาค้างจนอยากจะอาเจียน“อ๊ะ!”ซ่งหว่านชิวอุทานอย่างตกใจ ทันใดนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าและจับข้อมือขอ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0353

    ตอนนี้เอง เสียงฝีเท้าดังมาจากนอกประตู หลินจืออี้ได้สติกลับมานอนบนเตียงแล้วหลับตาลงไม่นานนัก บนร่างของเธอก็มีสายตาที่เคร่งขรึมเพิ่มขึ้นมาชายคนนั้นมองเธออยู่นาน จนกระทั่งมีผ้าขนหนูอุ่นๆ ติดอยู่ที่แก้ม เธอถึงได้ตกใจที่เขากําลังเช็ดหน้าให้ตัวเองหลังจากเช็ดหน้าเสร็จ ฝ่ามือของเธอก็ถูกกางออก เมื่อผ้าเช็ดตัวเช็ดลงไป ปลายนิ้วของเธอก็สั่นเล็กน้อยกงเฉินมองฝ่ามือที่แดงก่ำของหลินจืออี้ ทั้งโกรธทั้งขําเหลือบตามองคนที่แกล้งหลับอยู่บนเตียง พูดเสียงต่ำว่า “คนโดนตบไม่ได้ร้องเจ็บ เธอกลับรู้จักเจ็บซะงั้น”หลินจืออี้ที่ถูกมองทะลุปรุโปร่ง ออกแรงดึงมือกลับ พลิกตัวหลับตาต่อกงเฉินวางผ้าขนหนูไว้บนหัวเตียง แล้วลุกขึ้นนั่งข้างเตียง“นิสัยของเธอเอาใจยากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”“……”“แกล้งทําเป็นหูหนวกเป็นใบ้?”“……”หลินจืออี้ปวดหัวมาก ไม่มีแรงที่จะโต้เถียงกับเขาทันใดนั้นด้านหลังของเธอก็ยุบลง ร่างกายของผู้ชายแนบมา และออกแรงหมุนตัวเธอพลิกมาหลินจืออี้เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สบเข้ากับดวงตาของกงเฉิน เธอจ้องมองเขาตาไม่กะพริบ ขนตายาวเปียกชื้น แต่น้ำตาในดวงตากลับถูกอดกลั้นไว้อย่างอดทนถึงเธอจะไม่ได้

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0352

    กงเฉินเอียงศีรษะไปอีกด้านหนึ่ง แต่มือที่กุมหลินจืออี้ไว้กลับไม่คลายออกหลินจืออี้สะบัดสองทีอย่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ทํายังไงก็สะบัดไม่ออกใบหน้าซีดเซียวภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์มีสีแดงแปลกๆ เธอพยายามหายใจและพยายามทําให้ตัวเองดูสงบ แต่ดวงตาแดงก่ำและไหล่ที่สั่นเทาก็ยังคงทรยศเธอเธอกําหมัดแน่น "เห็นได้ชัดว่าทุกคนดูถูกฉัน มีแต่ใช้ฐานะและอํานาจมาบีบคั้นต่อหน้าฉันครั้งแล้วครั้งเล่า จะบีบคั้นให้ฉันไปถึงไหนถึงจะปล่อยฉันไปได้?”“ฉันจะจัดการเอง”น้ำเสียงของผู้ชายเย็นชาและหยิ่งทะนงอยู่เสมอ แสดงออกถึงการควบคุมทุกอย่างเสมอ"จัดการเหรอ? วิธีจัดการของอาเล็กคือการบังคับให้ฉันยอมแพ้! ให้ฉันเป็นหินให้คู่หมั้นของอาเล็กเหยียบ ให้ฉันได้รับความอัปยศที่ตระกูลกง อาเล็กจัดการอะไรได้บ้าง" เธอถามอย่างขมขื่นหลินจืออี้เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วมองไปที่กงเฉิน ในดวงตามีความเปียกชื้นเล็กน้อย ใบหน้างดงามไร้ตัวตนนั้น กลับสิ้นหวังขนาดนั้น ทําให้คนรู้สึกปวดใจยิ่งนัก“อาเล็ก ถ้าตอนเด็กๆ ฉันแอบรักอาเล็ก ชื่นชมอาเล็กเป็นความผิดพลาด ฉันยอมรับผิด ฉันจะแก้ไขแน่นอน อาเล็กเคยช่วยฉันไว้ ฉันไม่มีอะไรจะพูด แต่โปรดปล่อยฉันไปเถอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status