공유

บทที่ 0464

작가: อี้เสี่ยวเหวิน
ที่ห้องโถง

ทุกคนแยกกันไปหมดแล้ว

กงเฉินวางโทรศัพท์ลงและจุดบุหรี่มวนหนึ่งอย่างเย็นชา

คุณท่านกงหันไปมองเขา “แกเป็นคนหาซางลี่มาเหรอ?”

“ไม่ใช่” น้ำเสียงของกงเฉินราบเรียบมาก เขาพูดเสียงทุ้มว่า “ผมก็ทําตามคําขอของพ่อแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

“แก......”

คุณท่านกงขมวดคิ้วมองกงเฉิน

กงเฉินปัดฝุ่นควันออก ดวงตาเย็นชาของเขายกขึ้นเล็กน้อย “พ่อ อย่าใช่อารมณ์ รักษาสุขภาพด้วยครับ”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป

คุณท่านกงโกรธจนตัวสั่น โชคดีที่พ่อบ้านเข้าไปประคองเขาไว้

“คุณท่านไม่เป็นไรนะครับ?”

"นางกากีนั่นจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว! ไปจัดการซะ!” คุณท่านกงกัดฟันพูด

“แต่คุณชายรอง......” พ่อบ้านเอ่ยปากอย่างกังวลใจ

“แกไม่เคยได้ยินหรือไงว่า ของเก่าไม่ไปของใหม่ไม่มา ผู้ชายก็เหมือนกันนั่นแหละ”

คุณท่านกงยิ้มเยาะ

“ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

……

ระหว่างทางกลับ หลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรเลย เธอกําขวดน้ำในมือแน่น

ทันใดนั้น ซางลี่ก็เอาน้ำจากมือของเธอไป

หลังจากเปิดฝาขวดให้เธอแล้ว ก็ยัดมันใส่มือเธอใหม่

“ดื่มน้ำสักหน่อย จะได้หายตกใจ”

หลินจืออี้พยักหน้า หลังจากดื่มน้ำไปอึกหนึ่งถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ขอบค
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0465

    "ระบายความแค้นเหรอ? ฮ่าๆๆกงสือเหยียนยิ้มอย่างเย็นชาเขาเป็นคนที่อัธยาศัยดีที่สุดในตระกูลกง มักจะยิ้มอย่างอบอุ่นอยู่ทุกวันต่อให้เขาจะถูกตําหนิจากคุณท่านกง เขาก็ไม่เคยโทษคนอื่นเลยรอยยิ้มในเวลานี้กลับประชดประชันและบิดเบี้ยวเล็กน้อย“คุณชายรอง ในที่สุดคุณท่านกงก็ใจอ่อน ไม่อย่างนั้นจะมาเยี่ยมหลิ่วเหอได้ยังไงกันคะ? คุณอย่าทําให้ท่านเสียใจอีกเลย” เวินชิงออกมาพูดโน้มน้าวกงสือเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่เป็นเรื่องในบ้านของผม ไม่จําเป็นต้องให้คนนอกมาสั่งสอน”เวินชิงสีหน้าแข็งทื่อ สองมือกําหมัดแน่น จ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่งเสียงหึในลําคออย่างเย็นชา"ทำไมจะไม่เกี่ยวกับฉัน คุณชายรองลืมแล้วเหรอคะ? หลิ่วเหอยังมีเรื่องติดค้างอยู่เลย ตอนนี้จู่ๆ ก็สลบ ฉันว่ามันน่าสงสัยนะคะ”” เวินชิง!” กงสือเหยียนพูดพร้อมกับขบฟันแน่น“พอได้แล้ว!” คุณท่านกงกล่าวอย่างเย็นชา “ที่เวินชิงคาดเดาก็สมเหตุสมผลแล้ว ไม่อย่างนั้นจะบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง?”กงสือเหยียน จ้องมาที่คุณท่านกงอย่างว่างเปล่า และริมฝีปากของเขาก็เม้มเป็นเส้นตรงในที่สุด“ออกไป!” หลินจืออี้พูดเสียงดังเวินชิงม้วนผม พูดอย่างเย้ยหยันว่า “อา

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0464

    ที่ห้องโถงทุกคนแยกกันไปหมดแล้วกงเฉินวางโทรศัพท์ลงและจุดบุหรี่มวนหนึ่งอย่างเย็นชาคุณท่านกงหันไปมองเขา “แกเป็นคนหาซางลี่มาเหรอ?”“ไม่ใช่” น้ำเสียงของกงเฉินราบเรียบมาก เขาพูดเสียงทุ้มว่า “ผมก็ทําตามคําขอของพ่อแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”“แก......”คุณท่านกงขมวดคิ้วมองกงเฉินกงเฉินปัดฝุ่นควันออก ดวงตาเย็นชาของเขายกขึ้นเล็กน้อย “พ่อ อย่าใช่อารมณ์ รักษาสุขภาพด้วยครับ”พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไปคุณท่านกงโกรธจนตัวสั่น โชคดีที่พ่อบ้านเข้าไปประคองเขาไว้“คุณท่านไม่เป็นไรนะครับ?”"นางกากีนั่นจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว! ไปจัดการซะ!” คุณท่านกงกัดฟันพูด“แต่คุณชายรอง......” พ่อบ้านเอ่ยปากอย่างกังวลใจ“แกไม่เคยได้ยินหรือไงว่า ของเก่าไม่ไปของใหม่ไม่มา ผู้ชายก็เหมือนกันนั่นแหละ”คุณท่านกงยิ้มเยาะ“ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”……ระหว่างทางกลับ หลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรเลย เธอกําขวดน้ำในมือแน่นทันใดนั้น ซางลี่ก็เอาน้ำจากมือของเธอไปหลังจากเปิดฝาขวดให้เธอแล้ว ก็ยัดมันใส่มือเธอใหม่“ดื่มน้ำสักหน่อย จะได้หายตกใจ”หลินจืออี้พยักหน้า หลังจากดื่มน้ำไปอึกหนึ่งถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ขอบค

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0463

    กงสือเหยียน ยืนอยู่ตรงหน้าพวกมันโดยตรง “ถ้าจะเฆี่ยนก็เฆี่ยนผมเถอะ พวกเธอเป็นลูกเมียของผม”"ไอ้สารเลว! ใครก็ได้ ลากมันลงไปซะ!”คุณท่านกงตะโกนอย่างไม่พอใจทันใดนั้นบอดี้การ์ดสิบกว่าคนก็เข้าไปและลากกงสือเหยียนออกมา"พ่อ! พ่อต้องบังคับให้คนตายไปจริงๆ เหรอ?” กงสือเหยียนพูดอย่างโกรธเคืองด้วยดวงตาที่แดงก่ำ"ฉันเป็นพ่อแก! บ้านนี้ยังไม่ถึงแกที่จะมาตัดสินใจ! ถ้าวันนี้พวกมันไม่ยอมรับผิด พูดออกไปคงคิดว่าบ้านนี้พวกมันสองแม่ลูกเป็นคนตัดสินใจแล้ว! เฆี่ยนพวกมันซะ!”สิ้นคําสั่งของคุณท่านกง บอดี้การ์ดที่แข็งแรงคนหนึ่งก็รับแส้จากพ่อบ้านมาหลินจืออี้รู้ว่าวันนี้หนีภัยพิบัติครั้งนี้ไม่พ้นแล้วหลิ่วเหอผลักเธอออกไปทันที “จืออี้ แกรีบไปซะ ฉันคนเดียวก็พอแล้ว แต่ความผิดนี้ รับไม่ได้เด็ดขาด......”ไม่รอให้เธอพูดจบ หลินจืออี้ก็ดึงเธอออกมาเธอมองไปที่คุณท่านกงอย่างเย็นชา "แม่ฉันสุขภาพไม่ดี ถ้าเฆี่ยนแม่ฉันจนตาย คุณท่านคิดจะติดคุกหรือไง? จะเฆี่ยนก็เฆี่ยนฉันเถอะ คุณท่านกงคงไม่คัดค้านใช่ไหม?”สิ่งที่คุณท่านกงเกลียดที่สุดคือการไม่เชื่อฟัง แต่หลินจืออี้กลับไม่เชื่อฟังเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ในใจเขาตอนนี้รังเกีย

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0462

    หลินจืออี้ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่นึกเลยว่าเธอจะระมัดระวังตัวมากแล้ว ยังถูกแกล้งได้อีกหลิ่วเหอก็เหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง รีบเข้าไปขวางหน้าหลินจืออี้ทันที“ไม่ใช่จืออี้ เขาไม่รู้อะไรเลย”คุณท่านกงหรี่ตามอง พูดอย่างไม่พอใจว่า “งั้นก็คือเธอ ถึงยังไงเงินก็โอนเข้าบัญชีเธอ”หลิ่วเหอพูดไม่ออก ได้แต่ร้องไห้หลินจืออี้เงยหน้าขึ้นสบตากับคุณท่านกงดวงตาที่ฉลาดและสง่างามทนมองเธอไม่ได้เลย และยิ่งไม่ปิดบังความรังเกียจในสายตาแม้แต่น้อยหลินจืออี้เม้มปากแน่น แล้วหันไปมองกงเฉินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ดวงตาของเขาเปล่งประกายความเย็นชา ยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่มชาอย่างสงบ“จะพูดยังไง ยังต้องให้ฉันสอนเธออีกเหรอ?”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็หายใจเข้านิดๆ กลีบปากสั่น ขณะที่พยายามพูด ความแค้นที่ท่วมท้นออกมาก็ทําให้เธอหายใจไม่ออกเหมือนเชือกเส้นหนึ่ง ยิ่งเธออยากหนี มันก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นกงเฉินไม่ยอมปล่อยเธอ คุณท่านกงก็ยิ่งไม่ยอมปล่อยเธอเธอจ้องมองทุกคนอย่างเย็นชา "ไม่ใช่ฉันกับแม่ของฉัน"“ยังกล้าปากแข็งอีก!”คุณท่านกงไม่พอใจกับคําตอบของเธอมาก เขาหวังว่าหลินจืออี้จะคุกเข่าขอความเมตตาเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0461

    “แม่” หลินจืออี้เรียกเสียงต่ำ ส่งสัญญาณให้เธอหยุดพูดก่อนหลิ่วเหอกลับกลืนความโกรธนี้ไม่ลง ไม่ง่ายเลยที่เธอจะทนอยู่ในครอบครัวนี้ได้ แต่กลับถูกคนอื่นเยาะเย้ยถากถางแบบนี้“ของพวกนี้......”“แม่!”หลินจืออี้ตะคอกใส่เธอเสียงดังหลิ่วเหอเป็นไปไม่ได้โง่ เธอเข้าใจสายตาของหลินจืออี้ทันที หลังจากอึ้งไปครู่หนึ่ง ก็แย่งสร้อยข้อมือจากมือเธอไป"มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้!"เวินชิงกวาดสายตาไปทางหลิ่วเหอเรียบๆ แล้วนั่งลงอย่างสงบนิ่ง ยกถ้วยชาขึ้นจิบคําหนึ่ง“หลิ่วเหอ ดูเหมือนเธอจะยอมรับแล้วว่าสร้อยข้อมือเป็นของปลอม”“พ่อของเสียวหรั่นอยู่ต่างประเทศเพราะเครื่องบินพายุหิมะล่าช้า เลยให้ฉันมาร่วมงานหมั้นในฐานะครอบครัวของเสียวหรั่น ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันอธิบายยากจริงๆ นะ”“วันนี้ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวเราค้นพบก่อน ของเหล่านี้ก็คงจะถูกแขกนํากลับไปแล้ว พวกเราสองครอบครัวจะไม่เสียหน้าเหรอ?”“ขอให้คุณชายสามและคุณท่านกงให้ความยุติธรรมแก่เสียวหรั่นของพวกเราด้วย ยังไม่ได้แต่งเข้าบ้านเลย ก็ถูกรังแกก่อนซะแล้ว”ได้ยินดังนั้นหลิ่วเหอก็หน้าซีดเผือด ร่างกายเซไปเซมากงสือเหยียนรีบก้าวไปข้างหน้าแ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0460

    พอหลิ่วเหอได้ยินว่าคุณท่านกงต้องการพบเธอ ยังคิดไปว่าคุณท่านกงอยากจะชมเธอที่ทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพ จึงดึงหลินจืออี้แล้วเดินตามพ่อบ้านไปทันทีหลินจืออี้เดินเข้าไปในห้องโถง พบว่าในห้องโถงไม่เพียงแต่มีคนของตระกูลกงเท่านั้น แต่ยังมีคนของตระกูลซางด้วยเมื่อทุกคนเห็นพวกเขาสองแม่ลูก ก็ไม่ได้ซ่อนความดูถูกในสายตาของพวกเขาเลยเมื่อเดินมาถึงกลางห้องโถง เธอช้อนตาขึ้นมองก็พบกับสายตาเย็นชาของกงเฉินเขานั่งอยู่ในตําแหน่งผู้นําของทุกคนพลางหมุนแหวนหยกสีแดงไปด้วย สีหน้าของเขาแทบจะไร้ความรู้สึกหลินจืออี้ก็รู้ว่าเกิดเรื่องแล้วเธอเพิ่งยืนได้มั่นคง ก็เห็นของขวัญที่แกะออกหลายสิบชิ้นกองอยู่บนพื้นไม่รอให้เธอเอ่ยปาก ซางหรั่นก็เดินเข้ามาอย่างร้อนใจ“จืออี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หลินจืออี้กำลังจะดูให้ละเอียด แต่หลิ่วเหอดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก เธอรีบพูดว่า “คุณซาง มีอะไรหายไปอีกแล้วใช่ไหมคะ? ฉันจะรีบโทรให้คนเอามาให้ค่ะ”ซางหรั่นยกมือห้าม มองหลินจืออี้อย่างลําบากใจ “จืออี้ เธอเหนื่อยเกินไปจนดูไม่ออกใช่ไหม?”หลินจืออี้ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเธอ กำลังจะเอ่ยปากพูด โซฟาด้านข้างก็มีเสียงถ้ว

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status