공유

บทที่ 0465

작가: อี้เสี่ยวเหวิน
"ระบายความแค้นเหรอ? ฮ่าๆๆ

กงสือเหยียนยิ้มอย่างเย็นชา

เขาเป็นคนที่อัธยาศัยดีที่สุดในตระกูลกง มักจะยิ้มอย่างอบอุ่นอยู่ทุกวัน

ต่อให้เขาจะถูกตําหนิจากคุณท่านกง เขาก็ไม่เคยโทษคนอื่นเลย

รอยยิ้มในเวลานี้กลับประชดประชันและบิดเบี้ยวเล็กน้อย

“คุณชายรอง ในที่สุดคุณท่านกงก็ใจอ่อน ไม่อย่างนั้นจะมาเยี่ยมหลิ่วเหอได้ยังไงกันคะ? คุณอย่าทําให้ท่านเสียใจอีกเลย” เวินชิงออกมาพูดโน้มน้าว

กงสือเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่เป็นเรื่องในบ้านของผม ไม่จําเป็นต้องให้คนนอกมาสั่งสอน”

เวินชิงสีหน้าแข็งทื่อ สองมือกําหมัดแน่น จ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่งเสียงหึในลําคออย่างเย็นชา

"ทำไมจะไม่เกี่ยวกับฉัน คุณชายรองลืมแล้วเหรอคะ? หลิ่วเหอยังมีเรื่องติดค้างอยู่เลย ตอนนี้จู่ๆ ก็สลบ ฉันว่ามันน่าสงสัยนะคะ”

” เวินชิง!” กงสือเหยียนพูดพร้อมกับขบฟันแน่น

“พอได้แล้ว!” คุณท่านกงกล่าวอย่างเย็นชา “ที่เวินชิงคาดเดาก็สมเหตุสมผลแล้ว ไม่อย่างนั้นจะบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง?”

กงสือเหยียน จ้องมาที่คุณท่านกงอย่างว่างเปล่า และริมฝีปากของเขาก็เม้มเป็นเส้นตรงในที่สุด

“ออกไป!” หลินจืออี้พูดเสียงดัง

เวินชิงม้วนผม พูดอย่างเย้ยหยันว่า “อา
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (7)
goodnovel comment avatar
vone theppenchay
ตอ่เลียกำลังวะนุก
goodnovel comment avatar
Heart
จบภาคที่ 1 โอ้ยยยยย อะไรรรรแลเวภาค 2 คือยังไงง เล่มนร้ หรืออันใหมา ต้องตามจากไหน
goodnovel comment avatar
ชื่นจิตต์ หงส์ทอง
มีภาค2ด้วยเหรอ...หุหุ
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0465

    "ระบายความแค้นเหรอ? ฮ่าๆๆกงสือเหยียนยิ้มอย่างเย็นชาเขาเป็นคนที่อัธยาศัยดีที่สุดในตระกูลกง มักจะยิ้มอย่างอบอุ่นอยู่ทุกวันต่อให้เขาจะถูกตําหนิจากคุณท่านกง เขาก็ไม่เคยโทษคนอื่นเลยรอยยิ้มในเวลานี้กลับประชดประชันและบิดเบี้ยวเล็กน้อย“คุณชายรอง ในที่สุดคุณท่านกงก็ใจอ่อน ไม่อย่างนั้นจะมาเยี่ยมหลิ่วเหอได้ยังไงกันคะ? คุณอย่าทําให้ท่านเสียใจอีกเลย” เวินชิงออกมาพูดโน้มน้าวกงสือเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่เป็นเรื่องในบ้านของผม ไม่จําเป็นต้องให้คนนอกมาสั่งสอน”เวินชิงสีหน้าแข็งทื่อ สองมือกําหมัดแน่น จ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่งเสียงหึในลําคออย่างเย็นชา"ทำไมจะไม่เกี่ยวกับฉัน คุณชายรองลืมแล้วเหรอคะ? หลิ่วเหอยังมีเรื่องติดค้างอยู่เลย ตอนนี้จู่ๆ ก็สลบ ฉันว่ามันน่าสงสัยนะคะ”” เวินชิง!” กงสือเหยียนพูดพร้อมกับขบฟันแน่น“พอได้แล้ว!” คุณท่านกงกล่าวอย่างเย็นชา “ที่เวินชิงคาดเดาก็สมเหตุสมผลแล้ว ไม่อย่างนั้นจะบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง?”กงสือเหยียน จ้องมาที่คุณท่านกงอย่างว่างเปล่า และริมฝีปากของเขาก็เม้มเป็นเส้นตรงในที่สุด“ออกไป!” หลินจืออี้พูดเสียงดังเวินชิงม้วนผม พูดอย่างเย้ยหยันว่า “อา

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0464

    ที่ห้องโถงทุกคนแยกกันไปหมดแล้วกงเฉินวางโทรศัพท์ลงและจุดบุหรี่มวนหนึ่งอย่างเย็นชาคุณท่านกงหันไปมองเขา “แกเป็นคนหาซางลี่มาเหรอ?”“ไม่ใช่” น้ำเสียงของกงเฉินราบเรียบมาก เขาพูดเสียงทุ้มว่า “ผมก็ทําตามคําขอของพ่อแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”“แก......”คุณท่านกงขมวดคิ้วมองกงเฉินกงเฉินปัดฝุ่นควันออก ดวงตาเย็นชาของเขายกขึ้นเล็กน้อย “พ่อ อย่าใช่อารมณ์ รักษาสุขภาพด้วยครับ”พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไปคุณท่านกงโกรธจนตัวสั่น โชคดีที่พ่อบ้านเข้าไปประคองเขาไว้“คุณท่านไม่เป็นไรนะครับ?”"นางกากีนั่นจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว! ไปจัดการซะ!” คุณท่านกงกัดฟันพูด“แต่คุณชายรอง......” พ่อบ้านเอ่ยปากอย่างกังวลใจ“แกไม่เคยได้ยินหรือไงว่า ของเก่าไม่ไปของใหม่ไม่มา ผู้ชายก็เหมือนกันนั่นแหละ”คุณท่านกงยิ้มเยาะ“ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”……ระหว่างทางกลับ หลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรเลย เธอกําขวดน้ำในมือแน่นทันใดนั้น ซางลี่ก็เอาน้ำจากมือของเธอไปหลังจากเปิดฝาขวดให้เธอแล้ว ก็ยัดมันใส่มือเธอใหม่“ดื่มน้ำสักหน่อย จะได้หายตกใจ”หลินจืออี้พยักหน้า หลังจากดื่มน้ำไปอึกหนึ่งถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ขอบค

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0463

    กงสือเหยียน ยืนอยู่ตรงหน้าพวกมันโดยตรง “ถ้าจะเฆี่ยนก็เฆี่ยนผมเถอะ พวกเธอเป็นลูกเมียของผม”"ไอ้สารเลว! ใครก็ได้ ลากมันลงไปซะ!”คุณท่านกงตะโกนอย่างไม่พอใจทันใดนั้นบอดี้การ์ดสิบกว่าคนก็เข้าไปและลากกงสือเหยียนออกมา"พ่อ! พ่อต้องบังคับให้คนตายไปจริงๆ เหรอ?” กงสือเหยียนพูดอย่างโกรธเคืองด้วยดวงตาที่แดงก่ำ"ฉันเป็นพ่อแก! บ้านนี้ยังไม่ถึงแกที่จะมาตัดสินใจ! ถ้าวันนี้พวกมันไม่ยอมรับผิด พูดออกไปคงคิดว่าบ้านนี้พวกมันสองแม่ลูกเป็นคนตัดสินใจแล้ว! เฆี่ยนพวกมันซะ!”สิ้นคําสั่งของคุณท่านกง บอดี้การ์ดที่แข็งแรงคนหนึ่งก็รับแส้จากพ่อบ้านมาหลินจืออี้รู้ว่าวันนี้หนีภัยพิบัติครั้งนี้ไม่พ้นแล้วหลิ่วเหอผลักเธอออกไปทันที “จืออี้ แกรีบไปซะ ฉันคนเดียวก็พอแล้ว แต่ความผิดนี้ รับไม่ได้เด็ดขาด......”ไม่รอให้เธอพูดจบ หลินจืออี้ก็ดึงเธอออกมาเธอมองไปที่คุณท่านกงอย่างเย็นชา "แม่ฉันสุขภาพไม่ดี ถ้าเฆี่ยนแม่ฉันจนตาย คุณท่านคิดจะติดคุกหรือไง? จะเฆี่ยนก็เฆี่ยนฉันเถอะ คุณท่านกงคงไม่คัดค้านใช่ไหม?”สิ่งที่คุณท่านกงเกลียดที่สุดคือการไม่เชื่อฟัง แต่หลินจืออี้กลับไม่เชื่อฟังเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ในใจเขาตอนนี้รังเกีย

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0462

    หลินจืออี้ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่นึกเลยว่าเธอจะระมัดระวังตัวมากแล้ว ยังถูกแกล้งได้อีกหลิ่วเหอก็เหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง รีบเข้าไปขวางหน้าหลินจืออี้ทันที“ไม่ใช่จืออี้ เขาไม่รู้อะไรเลย”คุณท่านกงหรี่ตามอง พูดอย่างไม่พอใจว่า “งั้นก็คือเธอ ถึงยังไงเงินก็โอนเข้าบัญชีเธอ”หลิ่วเหอพูดไม่ออก ได้แต่ร้องไห้หลินจืออี้เงยหน้าขึ้นสบตากับคุณท่านกงดวงตาที่ฉลาดและสง่างามทนมองเธอไม่ได้เลย และยิ่งไม่ปิดบังความรังเกียจในสายตาแม้แต่น้อยหลินจืออี้เม้มปากแน่น แล้วหันไปมองกงเฉินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ดวงตาของเขาเปล่งประกายความเย็นชา ยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่มชาอย่างสงบ“จะพูดยังไง ยังต้องให้ฉันสอนเธออีกเหรอ?”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็หายใจเข้านิดๆ กลีบปากสั่น ขณะที่พยายามพูด ความแค้นที่ท่วมท้นออกมาก็ทําให้เธอหายใจไม่ออกเหมือนเชือกเส้นหนึ่ง ยิ่งเธออยากหนี มันก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นกงเฉินไม่ยอมปล่อยเธอ คุณท่านกงก็ยิ่งไม่ยอมปล่อยเธอเธอจ้องมองทุกคนอย่างเย็นชา "ไม่ใช่ฉันกับแม่ของฉัน"“ยังกล้าปากแข็งอีก!”คุณท่านกงไม่พอใจกับคําตอบของเธอมาก เขาหวังว่าหลินจืออี้จะคุกเข่าขอความเมตตาเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0461

    “แม่” หลินจืออี้เรียกเสียงต่ำ ส่งสัญญาณให้เธอหยุดพูดก่อนหลิ่วเหอกลับกลืนความโกรธนี้ไม่ลง ไม่ง่ายเลยที่เธอจะทนอยู่ในครอบครัวนี้ได้ แต่กลับถูกคนอื่นเยาะเย้ยถากถางแบบนี้“ของพวกนี้......”“แม่!”หลินจืออี้ตะคอกใส่เธอเสียงดังหลิ่วเหอเป็นไปไม่ได้โง่ เธอเข้าใจสายตาของหลินจืออี้ทันที หลังจากอึ้งไปครู่หนึ่ง ก็แย่งสร้อยข้อมือจากมือเธอไป"มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้!"เวินชิงกวาดสายตาไปทางหลิ่วเหอเรียบๆ แล้วนั่งลงอย่างสงบนิ่ง ยกถ้วยชาขึ้นจิบคําหนึ่ง“หลิ่วเหอ ดูเหมือนเธอจะยอมรับแล้วว่าสร้อยข้อมือเป็นของปลอม”“พ่อของเสียวหรั่นอยู่ต่างประเทศเพราะเครื่องบินพายุหิมะล่าช้า เลยให้ฉันมาร่วมงานหมั้นในฐานะครอบครัวของเสียวหรั่น ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันอธิบายยากจริงๆ นะ”“วันนี้ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวเราค้นพบก่อน ของเหล่านี้ก็คงจะถูกแขกนํากลับไปแล้ว พวกเราสองครอบครัวจะไม่เสียหน้าเหรอ?”“ขอให้คุณชายสามและคุณท่านกงให้ความยุติธรรมแก่เสียวหรั่นของพวกเราด้วย ยังไม่ได้แต่งเข้าบ้านเลย ก็ถูกรังแกก่อนซะแล้ว”ได้ยินดังนั้นหลิ่วเหอก็หน้าซีดเผือด ร่างกายเซไปเซมากงสือเหยียนรีบก้าวไปข้างหน้าแ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0460

    พอหลิ่วเหอได้ยินว่าคุณท่านกงต้องการพบเธอ ยังคิดไปว่าคุณท่านกงอยากจะชมเธอที่ทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพ จึงดึงหลินจืออี้แล้วเดินตามพ่อบ้านไปทันทีหลินจืออี้เดินเข้าไปในห้องโถง พบว่าในห้องโถงไม่เพียงแต่มีคนของตระกูลกงเท่านั้น แต่ยังมีคนของตระกูลซางด้วยเมื่อทุกคนเห็นพวกเขาสองแม่ลูก ก็ไม่ได้ซ่อนความดูถูกในสายตาของพวกเขาเลยเมื่อเดินมาถึงกลางห้องโถง เธอช้อนตาขึ้นมองก็พบกับสายตาเย็นชาของกงเฉินเขานั่งอยู่ในตําแหน่งผู้นําของทุกคนพลางหมุนแหวนหยกสีแดงไปด้วย สีหน้าของเขาแทบจะไร้ความรู้สึกหลินจืออี้ก็รู้ว่าเกิดเรื่องแล้วเธอเพิ่งยืนได้มั่นคง ก็เห็นของขวัญที่แกะออกหลายสิบชิ้นกองอยู่บนพื้นไม่รอให้เธอเอ่ยปาก ซางหรั่นก็เดินเข้ามาอย่างร้อนใจ“จืออี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หลินจืออี้กำลังจะดูให้ละเอียด แต่หลิ่วเหอดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก เธอรีบพูดว่า “คุณซาง มีอะไรหายไปอีกแล้วใช่ไหมคะ? ฉันจะรีบโทรให้คนเอามาให้ค่ะ”ซางหรั่นยกมือห้าม มองหลินจืออี้อย่างลําบากใจ “จืออี้ เธอเหนื่อยเกินไปจนดูไม่ออกใช่ไหม?”หลินจืออี้ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเธอ กำลังจะเอ่ยปากพูด โซฟาด้านข้างก็มีเสียงถ้ว

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status