บทที่ 0267

แววตาของฮั่วเยี่ยนฉือสะท้อนความรู้สึกบางอย่างที่ต่างออกไป ทำให้เฉียวสือเนี่ยนอึ้งไปเล็กน้อย

“เฉียวสือเนี่ยน ครั้งที่แล้วถึงแม้ป๋ายอีอีจะไม่ได้แจ้งความ แต่ถ้าคนมันจนตรอกก็ทำได้เหมือนกัน ถ้าป๋ายอีอีแจ้งความ คนที่จะเจ็บหนักที่สุดคือเธอนะ” ฮั่วเยี่ยนฉือพูดขึ้นอีก

เฉียวสือเนี่ยนดึงสายตากลับมา “เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับคุณ”

ฮั่วเยี่ยนฮือยื่นมือออกไปเชยคางของเธอขึ้น “เธอเป็นภรรยาของฉัน เรื่องของเธอเกี่ยวกับฉัน”

เฉียวสือเนี่ยนสะบัดมือเขาออกอย่างไม่ชอบใจ “เดี๋ยวก็จะไม่ใช่แล้ว”

“ใครบอกว่าไม่ใช่?”

ฮั่วเยี่ยนฉือมองเธอด้วยแววตาลุ่มลึก “เฉียวสือเนี่ยน ฉันไม่ชินที่เธอย้ายออกไป ฉันไม่ชอบใจที่เธออยู่กับผู้ชายคนอื่น ฉันคงจะมีความรู้สึกต่อเธอแล้วล่ะ”

เฉียวสือเนี่ยนสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้

ในชาติที่แล้ว เธอร้องขอแค่คำนี้คำเดียวจนตัวเองดูไร้ค่า

แต่ฮั่วเยี่ยนฉือไม่เคยชายตามองเธอสักครั้ง

ในชาตินี้ เพียงเธอแค่อยากหย่าเพื่อให้หลุดพ้นจากฮั่วเยี่ยนฉือ เขากลับบอกว่ามีความรู้สึกต่อเธอ?

ช่างไร้สาระจริง ๆ

เธอในชาติที่แล้ว ทั้งน่าสงสารทั้งน่ารังเกียจ

“เธอแต่งงานเพราะความรู้สึก งั้นตอนนี้ช่วยคิดเรื่องหย่าอีกทีได้ไหม?”