MasukShare
บทที่12
Terakhir Diperbarui:
2025-05-01 15:52:45จบคำรถหรูก็ขับวนไปส่งเพื่อนคนสวยถึงหน้าตึก..เรียกความสนใจจาก เพื่อนๆ ที่นั่งไม่ไกลจากตึกคณะเป็นสายตาเดียว ขาเรียวยาวในชุดนักศึกษาพอดีตัวก้าวย่างลงจากรถ ก่อนที่คนตัวเล็กจะหันไปยิ้มให้คนขับรถสุดหล่อ..และอีกเช่นเคยอีตา friend zone ยังส่งคำถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยว่า
“แล้วเย็นนี้จะให้เรามารับมั้ย?”
“ค่ะ รบกวนด้วยนะ”
ประโยคตอบรับสุภาพของคนที่ตั้งมั่นว่าจะปรับตัว พาให้บูรพาชะงักเล็กน้อย...ถึงจะไม่ชิน ทว่าก็คล้ายกับเพื่อนสาวตัวแสบจะกลับไปเป็นเด็กหญิงตัวน้อยสุดแสนจะน่ารักดังในอดีต..เมื่อคิดได้ดังนั้น..เธอที่เป็นเธอในเวอร์ชันใหม่ก็คงไม่ใช่เรื่องแย่
ณ ห้องเรียน
เมื่อคนดังของมหาวิทยาลัยเปิดประตูเข้ามา..เพื่อนๆ ต่างหันมองกันเป็นตาเดียว แก๊งนางฟ้าสุดแสบประจำคณะบริหารถึงกับโบกมือเรียก ร่างเพรียวระหงสมส่วนสะพายกระเป๋าแบรนด์เนมใบใหญ่เดินเข้าไป
“ยัยอ้าย หล่อนนึกยังไงถึงมาเรียนยะ”เพื่อนหน้าสวย ที่อดีตเคยเป็นลีดของคณะไถ่ถามหลังจากเจ้าตัวหย่อนก้นลงเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ คุณหนูปาริชาตตัวปลอมแกล้งกร
Bab terbaru
เกิดใหม่อีกครั้งฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ บทพิเศษ3
หลังแต่งงานคุณหญิงปิ่นผู้เป็นมารดา รวมปัจจุบันควบสถานะคุณย่าคุณยายยังคงคอยตามดูแลบรรดาลูกๆ หลานๆ เฉกเช่นผู้หญิงยุคเก่า วันนี้ก็เช่นกันหญิงวัยเกษียณอายุหอบขนมนมเนยรวมถึงของเล่นมาเปย์หลานสาวสุดที่รักถึงคฤหาสน์หลังใหม่ ไม่ไกลจากคฤหาสน์เก่านักทว่าสิ่งที่แตกต่างจากในอดีตคงเป็นเรื่องที่หล่อนแยกบ้านกับนายแพทย์ธนงเกียรติ์ผู้เป็นสามีเป็นที่เรียบร้อยแล้วย้อนไปเมื่อสี่ปีก่อนเอื้อมนางตัดสินใจนัดมารดาของร่างเดิมออกมาคุยนอกบ้าน ซึ่งคุณหญิงปิ่นเองก็แปลกใจไม่น้อย..เพราะช่วงหลังๆ ลูกสาวคนที่สามมีพฤติกรรมเหินห่างอย่างเห็นได้ชัด..จริงอยู่ลูกรู้ประสาเป็นผู้เป็นคนมากขึ้นรวมถึงไอ้ที่เคยเรียกร้องความรัก..ความสนใจก็หายไปด้วยแต่ก็น่าแปลกมันก็เหมือนเป็นสัญญาณเตือนว่าลูก 'ไม่ต้องการ' เธอแล้ว..ที่หลงเหลือจึงมีแค่ 'ความเคารพ' ให้แก่ผู้สูงวัยกว่าก็เท่านั้นเองใช่...ราวกับว่าเธอได้สูญเสียลูกสาวไปตลอดกาล..ทั้งที่ลูกก็ยังมีชีวิตอยู่ดังนั้นตอนที่อ้ายโทรหา...คนเป็นแม่จึงตกปากรับคำทันที แต
เกิดใหม่อีกครั้งฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ บทพิเศษ2
ท้าวความไปช่วงก่อนนายบูรพา และนางสาวปาริชาติ (ตัวปลอม) แต่งงานวิญญาณอ้ายตัวจริง...ผู้ยังมีบุญกุศลในอดีตชาติ...ก็กำลังรอเกิดอยู่เช่นกันหญิงสาวมีโอกาสเกิดในครอบครัวดีๆ รวยๆ หลายครั้ง แต่ไอ้ต้าวดื้อยังคงปฏิเสธ เล่นเอาพี่พญายมประจำตัว แทบอยากลากเจ้าหล่อนลงนรกให้จบๆ ไป เพียงแต่กรรมดีในหลายภพหลายชาติ ทำให้เขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้“เฮ้อ...นังหนูเลือกสักครอบครัวเถอะ ข้าจะได้ไปทำงานทำการอื่น”น้ำเสียงแกมระอา แทบไม่กระทบความรู้สึกยัยวิญญาณตัวแสบแม้แต่น้อย เจ้าหล่อนยังเถียงคอเป็นเอ็น“ไม่! อ้ายจะไปอยู่กับเพื่อน”“แต่เจ้าก็เห็นกว่าคู่นั้นจะแต่งคงอีกหลายปี” ชายในชุดโจงกระเบนสีแดงยังยกเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาเสริม..แต่มีหรือวิญญาณจอมดื้อจะฟัง“เป็นแฟนกันก็เอากันได้ป่ะพี่..นี้อะไรคบกันจนเรียนใกล้จะจบยังไม่ยอมมีอะไรกัน...หรือว่าอีตาตงนางเสื่อมสภาพทางเพศ”“แค่กๆ ข้าว่า เจ้ามนุษย์ผู้ชายก็ปกตินะ”“ปกติกับผีดิพี่ แล้วเอื้อมนางทำอะไรของนาง...
เกิดใหม่อีกครั้งฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ บทพิเศษ1
บูรพาสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ..เนื้อตัวเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเหนียวเหนอะหนะ..อวัยวะฝั่งซ้ายเต้นระรัวราวกับหลุดออกจากขั้ว..ภาพฝันราวกับเรื่องจริง..ทว่าก็แทบจะไม่ต่างจากเรื่อง 'โกหก'มือหนาหยาบชื้นเหงื่อเปลี่ยนมาลูบหน้าเพื่อเรียกสติ..ดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยวเหลือบตามองไปยังหน้าต่างที่ยังคงเปิดเอาไว้..ลมพัดผ่านม่านไหวๆ...แดดเช้าสาดส่องเข้ามาส่งผลให้ภายในห้องติดจะอบอ้าวไม่น้อยภาพเมื่อคืนกลับลอยวาบขึ้นมา..ระหว่างที่กำลังนอนกลิ้งไปมากลิ้งมารอดูบอลรอบดึก..ชายหนุ่มผมสีเงินยวงในชุดสูทสีขาวอยู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาจากไหนก็ไม่อาจรู้ได้คำว่า 'ขโมย' ผุดขึ้นมาในหัวเป็นสิ่งแรก ทว่า..รูปร่างที่งดงามเกินกว่ามนุษย์บนโลกนี้จะมี..โดยเฉพาะรอยยิ้มละมุน..บวกกับดวงตาใสกระจ่างเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์เมตตา ช่างห่างไกลกับคำว่า 'หัวขโมยเสียเหลือเกิน'"นะ..นายเป็นใคร เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง"เสียงที่คิดว่าตะโกนถาม ทว่าพอเอ่ยออกมาเสียงกับเบาราวเสียงกระซิบ..ชวนให้แม้แต่เจ้าตัวยังแปลกใจ แขกผู้ไม่ได้รับเชิญยังคงอารมณ์ดีไม่น้อย...ทั้งยังแนะนำตัว ก่อนจะตั้งคำถามว่า"ข้าชื่อโครนอส..เจ้าอย
เกิดใหม่อีกครั้งฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ บทที่47
ลูซิสได้ยินจึงยกยิ้ม...ใบหน้างดงามเริ่มบิดเบี้ยว..จากเดิมที่นังผู้หญิงประหลาดยินยอมเป็นวิญญาณเร่ร่อน..อีกทั้งปฏิเสธไม่ยินยอมทำสัญญาก็ว่าหายากแล้ว..แต่ไอ้คนไม่เกี่ยวข้องอะไรกับชาวบ้านเขาดันมาขอทำสัญญายิ่งพิกลมากกว่าจะมีด้วยรึ..มนุษย์ที่รักคนอื่นมากกว่าตัวเอง!“ดีๆ ข้าก็อยากรู้ว่าเจ้าจะยินยอมจริงมั้ย?”มือเรียวสวยปล่อยลำคอขาวผ่องของมนุษย์เพศหญิงลงทันที…ลมหายใจของคนตัวเล็กแทบขาดวิ่น..ยิ่งเห็นซาตานหนุ่มกำลังย่างก้าวหาชายหนุ่มอันเป็นที่รัก หล่อนก็แทบกรีดร้อง“ฮือออ อย่ายุ่งกับเขา…ถ้าท่านอยากได้วิญญาณ…ก็มาเอาวิญญาณของหนูซิ นายบูรพา..ฮึก ไปซะ…ได้โปรดอย่ามายุ่งกับเรื่องนี้…ได้โปรด”แต่ดูเหมือนวิญญาณของชายหนุ่มไม่มีแม้แต่ความลังเล เขาหันไปยิ้มกับเพื่อนรัก“อ้าย…ตงดีใจนะที่เราได้เจอกัน..ตงขอฝากอ้ายดูแลผู้หญิงคนนั้นด้วยนะ” คำสั่งจากลาแน่วแน่…ส่งผลให้หนึ่งกายหยาบ กับหนึ่งวิญญาณสาวตื่นตะลึง ทั้งสองต่างพยายามวิ่งเข้าหาชายหนุ่มอันเป็นที่รัก.. 'ในความหมายของคำว่ารักต่างกัน
เกิดใหม่อีกครั้งฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ บทที่46
"แล้ว..." เสียงที่ตั้งใจจะถาม..แต่ไม่รู้ว่าควรถามอะไรกับเงียบลง หนึ่งกายหยาบหนึ่งวิญญาณต่างสบสายตา..สิ่งหนึ่งที่สะท้อนสู่ดวงตาคนทั้งคู่ คือ 'ความสับสน' ดังนั้นบรรยากาศจึงเต็มไปด้วยความเงียบทว่าลูซิสเองกับเริ่มหงุดหงิด..อย่าลืมว่ากว่าเขาจะหาวิญญาณอ้ายตัวจริงมาได้..ต้องสูญเสียพลังและเวลาไม่น้อย!นังวิญญาณตนนี้ก็เหลือเกิน..แทนที่ได้กลับมาเป็นรูปเป็นร่างจะเอ่ยปากทวงร่างเดิมคืน..กลับดันเลือกจะเงียบ"หึ นังวิญญาณเร่ร่อน" ไม่รู้ทำไมพอได้ยินคำว่า 'เร่ร่อน' ทั้งสองถึงกับสะดุ้งดวงตางดงามเกินมนุษย์ถึงกับถลึงตาจ้องมองวิญญาณสาวที่ทำตัวน่าขายหน้านะ"ข้าไม่ได้หมายถึงเจ้านังอ้ายตัวจริง ข้าหมายถึงวิญญาณที่อาศัยอยู่ในร่างของเจ้า""ท่าน..จะทำอะไร" วิญญาณสาวที่ถูกจับตัวมากระซิบถาม"เจ้าไม่อยากได้ร่างเดิมคืนหรือยังไง..ข้าก็พาเจ้ามาเอาแล้วนี่ไง"คำตอบของผู้มีอำนาจที่สุดในที่นี้มีผลให้วิญญาณสาวลังเล..ก่อนที่จะเหลือบมองไปที่กายหยาบเดิมของตนซึ่งเอื้อมนางเองก็ถึงกับเม้มปากแน่น นั่นซินะ กายหยาบนี้ไม่ใช่ของหล่อน..ไม่ใช่มาตั้งแต่ต้นแม้นอ้
เกิดใหม่อีกครั้งฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ บทที่45
"เออ..แล้วไงยะ หล่อนจะทำอะไรฉันได้..คนใช้บ้านนี้ก็คนของฉัน อีขี้โรคแบบแก..เหอะ..ให้ฉันพูดตรงๆ ก็คงมีชีวิตอยู่ไม่ถึงสิ้นปี" เสียงหวานทวนประโยคที่พี่เลี้ยงเคยพูดไว้ก่อนที่หล่อนจะถูกผลักตกบันได..ซึ่งประโยคที่ว่าไม่มีในคลิปที่ใช้ฟ้องในข้อหาฆาตกรรมตัวกาญจนาเองเมื่อได้ยินก็ถึงกับเหงื่อตก..ดวงตาเบิกกว้างเต็มไปด้วยความตกใจ"อีเอื้อม!!""อุ้ย...ดีใจจัง..ที่น้ากาญยังจำเอื้อมได้""มึง..ไม่จริงมึงตายไปแล้ว!!"เสียงวี๊ดร้อง...มือขยุ้มหัวตนเองนังเอื้อมนางมันตายไปแล้ว..หล่อนยังจำภาพแขนขาผิดรูป..รอยเลือดไหลซึมจากศีรษะ ที่สำคัญดวงตาที่เคยมองมาที่เธออย่างเคารพรักเวลานั้นกับปิดไม่สนิท"จุ๊ๆ ไม่พูดคำหยาบค่ะ ไม่ดีๆ น้ากาญเคยสอนเอื้อมตอนเด็กๆ จำได้มั้ยคะ?""...""ถ้าพูดคำหยาบมากๆ คุณพ่อจะไม่รัก..จะโดนคุณยักษ์จับไปกิน"คนอายุน้อยกว่ายังลอยหน้าลอยตาย้ำคำสอนที่พี่เลี้ยงเคยพร่ำบอก...กาญจนารู้ทันทีว่าเจ้าหล่อนคือ 'เอื้อมนาง' เด็กน้อยที่เธอเลี้ยงมาจริงๆ"แต่น่าเสียดายนะคะ เอื้อมไม่รู้ว่าจะได้อยู่ทันอยู่ตอนน้ากาญออ
Anda juga akan menyukai
CLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI61.3K Dibacaชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.6K Dibacaขย้ำรักเลขา NC-20
C204.9K Dibacaภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์249.8K Dibacaรักในวันฟ้าใส
จิตอักษร20 Dibacaเธอในความ(ลับ)รัก
มู๋สะเต๊ะ186 Dibacaหว่ออ้ายหนี่คุณภรรยาสุดที่รัก
องค์หญิงโนเนม680 Dibacaนางบำเรอนายหัวสิงห์
ปลาเก๋าผัดฉ่า198 Dibaca
