ตอนที่ 29 ค่ำคืนนั้น

วันนั้น หวังเยี่ยนหลงนึกอยากกลับมาที่เรือนน้อยในรอบหกเดือน ครั้นมาถึงแล้วก็เห็นว่าบรรยากาศเงียบเชียบจึงเอ่ยเรียกเซี่ยฟาน

“เซี่ยฟาน” ไม่มีเสียงผู้ใดตอบกลับมา

“เซี่ยฟาน!” หวังเยี่ยนหลงตะโกนดังขึ้น อารมณ์เริ่มหงุดหงิด เดินไปดูรอบเรือนแต่ก็ยังไม่เห็นใคร ท้องเริ่มร้องโครกครากเพราะทั้งวันยังไม่กินอะไร จนแล้วจนเล่าเกือบครึ่งวันก็ยังไม่เห็นเซี่ยฟานแม้แต่เงา

หวังเยี่ยนหลงจึงระบายอารมณ์ด้วยการทำลายข้าวของที่อยู่ในเรือนจนระเนระนาด แล้วเดินกลับไปที่หอโคมแดง

เวลานั้น เซี่ยฟานเที่ยวเล่นกับเหอชิงหยางในตลาดไม่ได้รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นที่เรือนน้อย

ขณะที่ทั้งสองยืนอยู่หน้าร้านพู่หยก ก็มีสายตาเยือกเย็นมองตาม ความไม่พอใจก่อเกิดขึ้น

“ที่แท้ก็อยู่นี่?” หวังเยี่ยนหลงพึมพำกับตัวเอง รู้สึกหงุดหงิดบอกไม่ถูก คว้าสุรามากรอกดื่มแทนอาหารทุกครั้งที่เห็นเซี่ยฟานยิ้มให้เหอชิงหยาง

“เซี่ยฟาน เจ้าชอบอันไหนหรือ” เหอชิงหยางถามเขา