LOGINShare
บทที่ 19 แตกสลาย
Last Updated:
2025-05-20 23:48:19
Latest chapter
เขาคนนั้น บทที่ 23 พัฒนาความสัมพันธ์
ห้องสี่เหลี่ยมขนาดกว้างพอตัว ตั้งอยู่บนชั้นสองของทาวน์เฮ้าส์แห่งหนึ่ง แถวชานเมืองข้างในลึกสุดของซอย*อามิท ผู้เช่านั่งหลังพิงพนักโซฟา ยกเท้าสูงพาดไว้กับโต๊ะเตี้ยตรงกันข้าม เขาอยู่กับใครอีกคนที่เอาแต่ใส่หูฟังครอบไม่สนใจบรรยากาศรอบข้าง ก่อนสะดุ้งโหยงก็ตอนมันถูกกระชากไป ตามด้วยฝ่ามือหนาตบลงตรงกลางดังผัวะ“เฮียบอกแล้วใช่ไหมอย่าเปิดเพลงดังกว่าเสียงเฮีย!”แน่นอนผู้ถูกกระทำนั่งลูบหัวป้อยๆ ทำหน้ามุ่ยคิ้วขมวด“ก็เห็นเฮียหลับไปแล้วอะ ตื่นมาตอนไหนเนี่ย”“ถ้ามึงเห็น มึงจะถามเฮียไหม!”อามิทโมโห ท่าทางเอาจริงของเขาทำให้จินเบเลือกที่จะหยุดการเล่นของเพลง แล้วฟังเขาทันที“เออๆ ขอโทษก็ได้ เฮียมีอะไรล่ะ”“ช่วยเต็มใจฟังให้ได้ก่อน แล้วเฮียถึงจะพูด”“ครับ!”จินเบถอดหูฟังครอบวางลงกลางโต๊ะ หมุนเก้าอี้มาเผชิญหน้า แล้วยืดอกนั่งตัวตรงหลังสูดลมหายใจเข้าปอดประมาณ 500 ลูกบาศก์เซนติเมตร“ประชดเฮียเรอะ?!”“โหเฮีย มีอะไรจะถามก็ถามดิ เสียเวลาผมเนี่ย”“เวลามึงมีค่ามากนักเรอะ?”“โห ขึ้นเสียงเลย? เฮอะ! ก็มีมากกว่าเฮียก็แล้วกัน วันนึงมี 24 ชั่วโมง คอยจับผิดเฮียราล์ฟไปแล้ว 18 ชั่วโมง โอ้ย”หัวกบาลทุยถูกโบกอีกรอบ ด้วยฝ่ามือ
เขาคนนั้น บทที่ 22 ข้อมูล
เช้านี้ หากเจ้าของดวงตาคู่สวยอยู่ในสภาวะมีสติครบถ้วน อาจเป็นไปได้ที่จะนับครั้งการกะพริบของเปลือกตาได้ แต่นี่สติหล่อนล่องลอยหลุดออกจากร่างไปไกลโพ้น เพดานสีขาวจงใจตกแต่งด้วยดวงไฟให้ดูหรูหราจึงกลายเป็นภาพไร้ค่าชั่วคราวบ่อยครั้งกับการตำหนิและขำขันสมองของตัวเอง ในเรื่องชอบคิดแต่ภาพลามก กึ่งคล้ายกึ่งเหมือนจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย เกี่ยวกับเรื่องของเขาและเธอในฝัน ทั้งที่ไม่ใช่นิสัย ต่างจากบุคลิกในชีวิตลิบเนื่องจากเป็นฝันที่น่าละอาย ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ ขณะเดียวกันก็ไม่ปฏิเสธว่าฝันเหล่านี้ทำให้หล่อนมีความสุข อีกทั้งเกินความคาดหมายก็ตรงที่มันได้กลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมาเพราะในตอนนี้เธอกับเขานอนอยู่ด้วยกัน คนคนนั้นที่มักจะอยู่ในความคิดยามสมองว่าง คนที่มักจะเดินสวนกันทุกเช้าตอนเธอออกไปทำงาน คนที่เอาแต่พ่นควันบุหรี่รบกวนใครต่อใคร ณ ตอนนี้เป็นสามีของเธอไปแล้วหญิงสาวที่กำลังนอนพลิกตะแคงไปอีกฝั่ง จ้องมองรอยสักบนแผ่นหลังขาวสะอาด ในขณะเขาตะแคงหันหลังให้ พลางคิดไปเรื่อยเปื่อย จิตใจภายในจะต้องเป็นคนอ่อนไหวง่ายแค่ไหน จึงมีศิลปะมากมายขนาดนี้เขาทำให้หล่อนนึกถึงพ่อ ที่เคยอยู่ด้วยกันในความทรงจำตอนเด็
เขาคนนั้น บทที่ 21 ทั้งกายและใจ
เสียงเคลื่อนไหวของขาเตียงตอนทั้งคู่ขยับเขยื้อน ยังไม่เท่ากับเสียงเต้นแรงของหัวใจ ความกระสันรัญจวนทวีก่อตัวขึ้นมาเรื่อยๆ ความต้องการสูงของพวกเขาคนใต้ร่างไม่มีโอกาสแม้แต่ใช้จริต แสร้งทำเป็นเอียงอาย หรือปัดป้องให้เกมรักนั้นยืดเยื้อขยายเวลา กลายเป็นเบี้ยล่างซะงั้น“อุ๊ย..”อินถาหลุดอุทานเสียงหลง หลังร่องสวาทถูกเย้าแหย่จากของแข็งที่เป็นนิ้วชี้ ดึงเข้าออกช้า บ้างเร็วบ้างช้า เป็นว่าเล่นเสมือนสิ่งนั้นคือช่องลึกลับช่างยั่วยวนปนท้าทาย นาทีนี้ต่อให้นิ้วเขาขาดเพราะถูกขบกัดก็ยังไม่น่ากลัวเท่ากับอารมณ์เร่าร้อน ไม่ถูกดับลงให้ทุเลากระหาย เขาใคร่ อยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวเต็มทีอินถาแม้รู้สึกเขินอาย ขณะนอนแผ่ให้เขาทำ บวกหูทั้งสองปะทะแว่วเสียงลามกดังเจ๊าะแจ๊ะ ก็ไม่สามารถต่อต้าน คนบนร่างกระหายเกินกว่าจะคัดค้านเพียงแค่คิดยังไม่ชนะ ก็อย่าหาทำจะดีกว่า จะเสียเวลาเอาเปล่าๆ เธอจึงปล่อยให้ดำเนินไป ส่วนเขาเป็นผู้ควบคุม ขณะกำลังบรรเลงก็ยังทำให้รู้กระดูกแตกต่างกันขนาดไหน ไม่ใช่แค่อายุที่ห่าง การใช้ชีวิตที่ต่าง หรือสังคมการเป็นอยู่ แต่เรื่องอย่างว่า กิจกรรมบนเตียงก็เหนือกว่ามากมาย ชนิดที่สามารถเปลี่ยนรสนิยมภายในพร
เขาคนนั้น บทที่ 20 คืนเสียตัว
เขากับเธอมาถึงทะเลตอนห้าทุ่ม โดยอาศัยการจองที่พักล่วงหน้า เพราะมัวแต่กลับไปตั้งหลักและเก็บของจำเป็นที่คอนโดก่อน การเดินทางเลยล่าช้าเป็นพิเศษ บวกความเหนื่อยล้าทำให้เธอและเขานั้นอ่อนเพลีย เกินกว่าจะหยอกล้อกันเหมือนตอนอยู่ในรถ“เหนื่อยไหมคะ”เขาหันมาถาม หลังเปิดที่พัก แล้วดันแผ่นหลังคนตัวเล็กเข้าไปก่อน“เหนื่อย..”หญิงสาวไม่ปิดบัง หันมาตอบขณะเดินไปทิ้งตัวบนโซฟา ท่ามกลางสายตาลอบมองอยู่ของเขาที่ถัดไปในทางเอ็นดูซึ่งเธอไม่เห็น“งั้นไปอาบน้ำก่อนเลย”ร่างสูงใช้นิ้วโป้งชี้ไปทางประตูห้องน้ำ ขณะเดินเข้ามาลดอุณหภูมิแอร์ ร่างบางมองตามเสียงก่อนคลี่ยิ้ม รู้ได้ทันทีเขาร้อนมากจนทนไม่ไหว“โอเค แล้วคุณ..”“จะดูดบุหรี่ก่อนค่ะ”พูดแค่นั้นเขาก็เดินไปตรงระเบียง ด้วยสภาพชายเสื้อหลุดลุ่ยบ่งบอกถึงความเหน็ดเหนื่อยจากการขับรถติดต่อกันหลายชั่วโมงปล่อยให้สาวเจ้าอยู่กับความสงสัย ทำไมกันนะเวลาอยู่ใกล้เธอถึงไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ ต่างกับเขาที่ทำตัวเป็นปกติทุกอย่างหรือด้วยอิทธิพลจากความชอบ ที่มักจะทำให้เสียอาการ แล้วทำไมถึงรู้? ก็เพราะพอเขาออกไปแล้วเธอกลับโล่งอกหายใจได้สะดวก ซึ่งนั่นถือเป็นการเปิดโอกาสให้เธออาบน้ำ
เขาคนนั้น บทที่ 19 แตกสลาย
“ถาครับ..”เสียงนั้นเรียกให้คนทั้งคู่หันไปมอง เมื่อพบเห็นใครคนหนึ่งเดินช้าเข้ามาจึงยุติเรื่องที่ทำโดยอัตโนมัติราล์ฟ...เสียงเรียกดังกึกก้องในหัว แม้ไม่ได้ออกเสียงพูดก็ดังกังวานให้ได้ยินคนสองคนงุนงงแตกต่างกันออกไป ในขณะฝ่ายหญิงขึงตากว้างไม่คิดว่าแฟนของหล่อนจะมาถึงที่นี่ได้ เนื่องจากไม่ได้นัดกันล่วงหน้า ทั้งที่เพิ่งจะคุยแชทคุยกันตอนกลางวัน ด้วยข้อความสุดท้ายเขาบอกว่ายุ่งสุดๆ และเธอเองก็เช่นกันส่วนฝ่ายชาย ความงงที่ถึงขนาดต้องขมวดคิ้วผูกเป็นเงื่อนตายมากกว่าโบว์สวยงาม สงสัยหมอนี่มาที่นี่ทำไมกันหรือ ไฉนถึงเรียกเพื่อนสนิทของเขาที่กำลังจะสารภาพรักแต่มัวอายยิ่งกว่าความมักคุ้น ราวกับสนิทสนมกันมาเนิ่นนานนักรบเหลือบตาขึ้นมองหน้าเจ้าของแขนเรียวที่อยู่ๆก็สลัดให้หลุดด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เพื่อเบี่ยงตัวไปเผชิญหน้ากับเขาคนนั้น ผู้ชายที่ไม่คิดว่าจะมายืนอยู่ตรงนี้ ในสถานการณ์ที่เรียกว่ากว่าจะหอบความกล้าหลังซ้อมพูดมาหลายรอบไม่ใช่ง่ายๆ และได้รับรอยยิ้มกว้างจากเธอไปเต็มๆประหนึ่งดีใจที่เขาปรากฏตัว“คุณราล์ฟ..” มิหนำซ้ำยังถลาเข้าไปตัวแทบชิด แหงนหน้าขึ้นถามท่าทางกระซิกกระซี้ “มาได้ยังไงคะ..”ท่าทางที่น่ารั
เขาคนนั้น บทที่ 18 กระดูก
พึ่บ!เอกสารทั้งปึกถูกฟาดลงบนโต๊ะ เจ้าของโต๊ะชะงักค้าง ละสายตาจากสิ่งนั้นเหลือบขึ้นมองผู้กระทำ เมื่อเห็นเป็นเพื่อนร่วมงานจึงเลิกคิ้วสูง“ทำไมถึงเป็นเธอ เรื่องนี้ฉันขอพี่มลไปแกก็รับทราบแล้ว”พลางขมวดคิ้วก็ตอนรับรู้ปัญหา สาเหตุของการทำให้เมยดาผู้เย่อหยิ่ง มีความเป็นอัตตาสูง ยอมแบกความโมโหมาถึงที่นี่“จะไปรู้เหรอ”อินถาตอบตามความจริง“แกตอบแบบนี้ได้ไงฮะ”“อ่าว ก็คนเขาไม่รู้จริงๆนี่ จะให้ตอบยังไง”“โกหก”“โกหก? โกหกเพื่อ!”“ก็เพื่อเงินไง”“อ่อ ถ้าเพื่อเงิน..ก็แล้วแต่จะคิด”“เห็นไหม แกยอมรับแล้วใช่ไหม!”“เดี๋ยว..ยอมกับผีอะไร อย่าใช้มาตรฐานตัวเองตัดสินคนอื่นเซ่”“นี่!”“อะไรกัน”ต้องขอบคุณนักรบ ที่เข้ามาได้ถูกจังหวะพอดี สามารถดึงแขนเล็กเรียวออกไปก่อนที่เล็บยาวๆจะมาโดนหน้าเนียนกริบ ชนิดเส้นยาแดงผ่าแปดทว่าอินถายังคงนั่งนิ่ง กอดอกเอนหลังพิงพนักมองคู่กรณีด้วยสีหน้ายียวนกวนประสาท ซึ่งตอนนี้ดิ้นพล่านหวังหลุดพ้นจากมือของนักรบ“หมาบ้าเข้าสิงรึไงฮะ ถึงได้มาหาเรื่องกันถึงที่ เธอโมโหเธอก็ไปลงที่หัวหน้าสิ! มาลงที่ฉันทำไม..หรือว่าไม่กล้า”“ก็เป็นแกไม่ใช่เหรอ ที่ไปบอกพี่มลขอเปลี่ยนตัวกับฉันน่ะ! หน้าด้าน
เขาคนนั้น บทที่ 17 MC
วี๊ดดดด~ผลของการนอนน้อย เป็นแค่ส่วนหนึ่ง แต่ตื่นเต้นจนเครียดมีผลมากยิ่งกว่า หูถึงได้กรีดร้องปานจิ้งหรีดอย่างนี้O.Oอินถาทั้งงุนงงและตกใจ หลังต้นแขนถูกฉุดให้หันกลับไปทางเดิม ไม่ทันได้ประจันหน้าก็ถูกจูบซะแล้ว แรกกระชากและกะทันหันทำให้แขนเธอเจ็บ แต่รสจูบพร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆจากน้ำหอมกลบสิ่งนี้ได้ทั้งหมด ลืมแม้กระทั่งการโวยวายเพื่อปกป้องตัวเองโดยการขยับดิ้นรน ทว่ากลับยืนเฉยให้เขาจูบ ชนิดดูดดื่มจนถอนริมฝีปากออกไปเองใช่ หญิงสาวเคลิบเคลิ้มส่วนเขาผู้ไม่เคยห่างเรื่องนี้ การจะจูบกับใครสักคนคงไม่ใช่เรื่องที่ยาก มักเกิดขึ้นได้ง่ายเพียงแค่นิ้วเขากระดิก เอ่ยปาก หรือส่งข้อความไป ด้วยความรู้สึกที่เดิมๆไม่แตกต่าง ส่วนใหญ่ทิ้งน้ำหนักไปทางความใคร่เสียมากกว่า เป็นความสัมพันธ์ที่ขึ้นอยู่กับสถานที่ หากเจอกันตอนเมาก็แทบจะไม่รู้นามน่าแปลก สิ่งนั้นถูกสะดุด จังหวะความรู้สึกตอนจูบแตกต่างจากคนอื่นลิบ ทั้งรสชาติและอารมณ์ต่างกันโดยสิ้นเชิง นึกไม่ออกถ้าจะต้องเปรียบกับอะไร แต่มันดีมาก ดีซะจนไร้การฝืนใจทำผู้หญิงตรงหน้าราวกับหยดน้ำค้าง ที่พร้อมจะดับความร้อนแรง แล้วทิ้งความผ่อนคลายเอาไว้ริมฝีปากของคนทั้งคู่ถอนออ
เขาคนนั้น บทที่ 16 กระชั้นชิด
เสียงสัญญาณการถูกปลดล็อคดังขึ้นหลังบัตรถูกทาบลงตรงเครื่อง พร้อมประตูถูกผลักเข้าไปและปิดกลับภายในเวลาอันรวดเร็วชายปริศนาคนหนึ่งยืนตระหง่านอยู่กลางห้อง เพราะไม่ใช่ห้องของตัวเองการหาของบางอย่างที่ต้องการเป็นอย่างมากจึงมีอุปสรรค ท่ามกลางเวลาที่จำกัดจึงต้องเร่งมือ ซึ่งนั้นกลายเป็นการค้นหาแบบมักง่าย ข้าวของเครื่องใช้ถึงได้กระจุยกระจายเช่นนี้โดยเรื่องจะจับได้ไม่ได้นั้นไม่ใช่ประเด็นหลัก กว่าจะเข้ามายืนในจุดนี้ รื้อค้นเอกสารสำคัญตามคำสั่งแก้ปัญหากล้องวงจรปิด สืบเสาะเส้นทางการหนี และเอาตัวรอดจากการทิ้งร่องรอยนิ้วมือได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งหมดอยู่ในแผนที่วางไว้อย่างแยบยลแล้วอินถาไม่มีแม้แต่โอกาสกระนั้นก็ประมาทไม่ได้!ขณะเดียวกันการทำงานของโจรก็มีคนดูต้นทางให้อย่างดี เขาเป็นคนเดียวกันกับที่เจ้าของห้องเชื่อใจมากถึงมากที่สุด ถึงขนาดมานั่งคาเฟ่ใต้ถุนคอนโดด้วยกัน ยอมอดทนอดกลั้นกับความเคอะเขินในคำหยอดที่หวานหยดของเขา โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งนี้อยู่ในภายใต้แผนการที่ถูกวางไว้ประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นแล้ว“สรุปวันนี้พี่จะได้คำตอบไหมคะ”ราล์ฟเอ่ยถามหลังมีช่องไฟในบทสนทนา การปรึกษาเกี่ยวกับการลงทุนก่อนหน้านั้น
เขาคนนั้น บทที่ 15 คำถามง่ายๆ
ในห้องคอนโดขนาดใหญ่ปกคลุมไปด้วยอุณหภูมิเย็น ถูกเปิดราวกับต้องการดับร้อนของคนทั้งคู่ ซึ่งกำลังกอดรัดฟันเหวี่ยงกันอย่างเมามันอยู่บนเตียง แน่นอนพวกเขาไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น ชุดชั้นในของฝ่ายหญิงก็ไม่มีเหลือ ตกหล่นกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น ผสานเสียงหอบกระเส่าเป็นอีกหนึ่งของพร็อพประกอบ ให้ฉากโดยรอบดูขลังอีกเท่าตัว ทว่าความร้อนระอุจากการสร้างขึ้นของคนทั้งคู่ ที่มีความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศนั้น ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย ไม่พอเหมือนจะหมดประสิทธิภาพไปเลยด้วย“อือ..เบาๆสิคะ”ซ้ำอารมณ์กระสันรัญจวน เมื่อเปรียบเทียบกับเม็ดเหงื่อที่พรั่งพรูเกาะอยู่บนเนื้อตัวทั้งสองฝ่าย ยังเยอะกว่าเลย“ขอโทษครับ..”หน้านิ่วคิ้วขมวดไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความเจ็บปวดปานใกล้ใจจะขาด แต่มันคือความเร้าใจที่เก็บเอาไว้ไม่ไหวของเขา ผู้ควบคุมชายหนุ่มผงกหัวขึ้นมาเอ่ยเสียงแหบ หลังใช้ปากถูไถเนินเต้าอูมอวบแล้วเผลอลงฟันอย่างมันเขี้ยวอินถาแหงนหน้าขึ้นสุด จนลำคอเห็นเส้นจังหวะคู่กิจกรรมบรรเลงเพลงรักแบบถึงพริกถึงขิง อย่างไร้ความปราณี เธอเสียวซ่าน และสิ่งนั้นทำให้เผลอใช้เล็บจิกลงไปบนแผ่นหลังขาวแข็งแกร่งน่าแปลกหญิงสาวยืนอยู่ตรงนี้ มุมห้องฝ
You may also like
หย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า19.1K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์13.1K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี16.7K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz19.5K viewsแด๊ดดี้...ที่แปลว่าพ่อ(ของลูก)
RICHES.214 viewsชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา
ประดับดิน823 viewsขังรักเมียลับ
แอดมินตัวกลม185 viewsหว่ออ้ายหนี่คุณภรรยาสุดที่รัก
องค์หญิงโนเนม68 views
