Chapter 7/1

Chapter 7

[7/1]

@ภูเก็ต, ประเทศไทย

เวลาล่วงเลยผ่านมาหนึ่งวันเต็มๆ แล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ ใยไหมจะต้องเข้าห้องผ่าตัด ซึ่งคนเป็นแม่อย่างใยบัวมีความกดดันไม่น้อยเลย เธอไม่รู้ว่าผลการรักษาจะออกมาเป็นอย่างไร แต่ก็ได้แต่ภาวนาขอให้นางฟ้าตัวน้อยของเธอปลอดภัย

“คุณแม่และญาติรอน้องด้านนอกก่อนนะคะ” เสียงพยาบาลหน้าห้องผ่าตัดบอกทั้งสามคนให้รอด้านนอก

“บัวกังวลจังเลยค่ะ”

“เจ้าตัวเล็กของพวกเราจะไม่เป็นไรบัว อย่าคิดมากเลยนะครับ”

ปรเมทเอื้อมมือมาจับใยบัวเอาไว้แน่น เขาอยากให้เธอไม่กังวลเรื่องการผ่าตัดเกินไป อย่างไรเสียก็ถึงมือหมอแล้ว เจ้าตัวเล็กของพวกเราจะต้องไม่เป็นอะไร

“หนูบัว อย่าเครียดเลยนะลูก”

“ขอบคุณทุกคนมากนะคะ”

ป้ายัชฟินรู้จักกับใยบัวมาปีกว่า ถึงจะไม่มาก ทว่าเธอก็เป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ให้สองแม่ลูก ถ้าหากเห็นใยบัวไม่สบายใจ เธอเองก็อดสงสารไม่ได้เลยจริงๆ

20.00 น.

ทั้งสามคนยังนั่งตั้งหน้าตั้งตาอยู่หน้าห้องผ่าตัด เป็นเวลาเกือบจะ 2 ชั่วโมงมากแล้วที่นางฟ้าตัวน้อยของพวกเขายังอยู่ด้านในนั้น และยังไร้วี่แววประตูจะเปิดออกมาเลย

“น้องบัว.... หนูใยไหมเป็นยังไงบ้าง?” หญิงสาวผู้มาใหม่กึ่งวิ่งกึ่งเดินรีบมาหาทั้งสามคน ‘น้ำตาล’ สาวสวยร้านเบเกอรี่ที่ฝากขนมทั้งหลายอย่างลงที่ร้านกาแฟของใยบัว

“พี่ตาล! มาได้ไงคะ?”

“คุณปลื้มโทรบอกพี่น่ะ”

“พี่โทรบอกเองล่ะบัว”

“หมอยังไม่ออกมาจากห้องเลยค่ะพี่ตาล ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์มา”

ใยบัวบอกกับพี่สาวคนสวย เธอรู้จักกันมาก็ตั้งแต่เปิดร้านกาแฟได้ใหม่ๆ น้ำตาลเป็นคนสวยอ่อนหวานใจดี

และที่สำคัญดูเหมือนว่าพักนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายและพี่สาวของใยบัวทั้งสอง จะมีการพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว

ปรเมทชอบแม่ค้าสายขนมหวานคนนี้มานานแล้ว เพราะเป็นหนุ่มขี้อายก็เลยไม่กล้าแสดงออกบอกอีกฝ่ายไปตรงๆ ว่าเขารู้สึกอย่างไร

แต่คงไม่รอดพ้นสายตาของน้องสาวอย่างใยบัว ตลอดเวลาที่ได้ใกล้ชิดกับคนทั้งสอง เธอดูออกตั้งนานแล้วว่าเขามีความรู้สึกดีๆ ให้แก่กันและกัน

แกร่ก!

“คุณหมอคะ!! ลูกบัวเป็นยังไงบ้างคะ ทุกอย่างโอเครึเปล่า?” ทันทีที่มีคนเปิดประตูออกมาจากห้องผ่าตัด ร่างบางก็รีบลุกขึ้นเดินเข้าไปถามถึงอาการลูกสาวตัวน้อยของเธอเลย

คุณหมอที่อยู่ในชุดผ่าตัดใบหน้าถูกปกคลุมด้วยแมสชิ้นหนาอย่างดี แทบมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าคนตรงหน้าคือคุณหมอท่านไหน

ทว่าใยบัวก็ไม่ได้สนใจอยากจะรู้จักชื่อเสียงเรียงนามเขาในตอนนี้ ขอแค่รู้ว่าใยไหมปลอดภัยแล้วก็แค่นั้น

“หมอคะ... หลานของดิฉันเป็นยังไงบ้างคะหมอ”

“ว่าไงครับหมอ” ยัชฟินและปรเมทก็รีบเดินเข้ามาสมทบด้วยอีกคน อยากจะรู้ว่าหลานสาวตัวน้อยในห้องนี้ปลอดภัยดีหรือไม่

“หมอคะ….?”

ใยบัวเห็นคุณหมอคนนี้เงียบไปสักพักและยังไม่ได้ตอบคำถามของพวกเธอเลย ไม่รู้ว่าเขามัวแต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่ทำไม คนรอคำตอบอย่างเธอก็ยิ่งทุกข์ใจเข้าไปใหญ่

“เด็กปลอดภัยแล้วครับ” พูดแค่นั้นคุณหมอนิรนามก็เดินออกจากห้องผ่าตัดไปเลย โดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายผู้ปกครองของเด็กได้ถามต่อ

“ลูก... ใยไหมปลอดภัยแล้ว ลูกของแม่ปลอดภัยแล้ว ฮึก...!” น้ำแห่งความดีใจของคนเป็นแม่ เมื่อรับรู้แล้วว่านางฟ้าตัวน้อยของเธอปลอดภัยดีแล้ว

“ดีแล้วล่ะบัว”

“พี่ดีใจด้วยนะบัว” ปรเมทและทุกคนก็ต่างโล่งอกไปกับใยบัวเหมือนกัน

ระหว่างที่ทุกคนกำลังยืนดีอกดีใจให้กับการผ่าตัดในครั้งนี้ที่สามารถผ่านพ้นไปด้วยดี ก็มีคุณหมอเดินออกมาจากห้องผ่าตัดอีกราย

“สวัสครับดีคุณบัว”

“คุณหมอเชษฎ์ ลูกบัวปลอดภัยแล้วจริงๆ ใช่ไหมคะ?” ใยบัวเห็นว่าหมอวิเชษฎ์เดินออกมาจากห้องเป็นคนที่สอง พร้อมกับถอดแมสออกมาด้วย

ร่างบางไม่รอช้าที่จะถามอีกครั้งเพื่อความชัดเจน ว่าที่คุณหมอคนแรกออกมามันคือเรื่องจริงใช่หรือไม่

“น้องใยไหมปลอดภัยดีครับ จากนี้ก็คงต้องรอแกพักฟื้นอยู่ที่นี่ เพื่อรอดูอาการต่ออีกครับ”

“ขอบคุณคุณหมอเชษฎ์มากนะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”

“จริงๆ การผ่าตัดเมื่อสักครู่นี้คงต้องยกเครดิตให้คุณหมออีกคนเลยครับ ผมแค่เป็นลูกมือเขา” คุณหมอวิเชษฎ์เป็นกุมารแพทย์ก็จริง แต่เรื่องการผ่าตัดในครั้งนี้ก็ต้องให้ศัลยแพทย์ที่เป็นผู้ดูแล

“คุณหมอที่เดินออกไปเมื่อกี้นี้หรอคะ?”

“ครับผม ขอตัวก่อนนะครับ”

“ค่ะ” ใยบัวก็ไม่รู้ว่าทีมแพทย์เขาทำงานกันอย่างไร แต่ถ้าเห็นใครออกมาจากห้องนี้ก็ถือว่ามีส่วนช่วยลูกสาวของเธอทุกคนเลย

ใยไหมถูกส่งตัวมายังห้องพักฟื้นพิเศษ โดยที่ใยบัวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ ทางโรงพยาบาลถึงได้เปลี่ยนจากห้องพักผู้ป่วยเด็กธรรมดา มาเป็นห้องพักแบบพิเศษ

จะสอบถามพยาบาลพวกเขาก็เหมือนจะพูดบ่ายเบี่ยง พูดข้อมูลไม่ตรงกันเลยสักคน แต่มีอย่างเดียวที่พูดตรงกันก็คือเธอไม่ต้องจ่ายค่ารักษาหรือค่าห้องเพิ่ม

“บัว อยู่ได้ไหมลูก... คือป้าต้องขอตัวกลับก่อนนะ พอดีต้องเตรียมของไว้ขายสำหรับวันพรุ่งนี้น่ะลูก” ป้ายัชฟินเดินมาลาใยบัว เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว แถมยังต้องกลับไปเตรียมของไว้ขายพรุ่งนี้อีก

ส่วนปรเมทและน้ำตาลกลับไปก่อนตั้งแต่ย้ายใยไหมมาถึงห้องพักผู้ป่วยเด็กแล้ว ทางนั้นเขาก็มีงานต้องทำเหมือนกัน ต่างคนต่างมีหน้าที่ให้รับผิดชอบ และคืนนี้ก็คงจะมีแค่ใยบัวที่นอนเฝ้าลูกสาวตัวน้อยของเธอ

“ไม่เป็นไรเลยค่ะป้า กลับเลยก็ได้ค่ะ ....บัวอยู่เฝ้าคนเดียวได้”

ใยบัวไม่ได้ติดใจอะไรเลย หากทุกคนจะกลับบ้านไป เพราะเพียงแค่พวกเขาให้ความรักความห่วงใยแก่เธอและลูกแค่นั้นก็ซาบซึ้งน้ำใจมากแล้ว

ถึงแม้ว่าการเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวมันจะลำบากหรือนักหนามากแค่ไหน แต่เมื่อเธอได้มองใบหน้าของลูกสาวแค่นี้ความเหนื่อยมันก็หายไปแล้ว ต่อจากนี้หวังว่าชีวิตของเธอและลูกจะดีขึ้นกว่านี้ ถ้าการรักษาผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

(หมอชลกันต์ ทอร์ค)

1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้

ผมไม่อยากจะเชื่อว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้ จะได้เจอกับเธอคนนั้นอีกครั้ง และไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผ่านมาแค่เพียงปีเดียวเธอจะมีลูกเร็วขนาดนี้

ไหนหยกบอกว่าเธอมาทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่ภูเก็ตไง แล้วจู่ๆ เด็กคนที่ผมเพิ่งจะผ่าตัดให้กลับกลายเป็นลูกสาวของเธอซะงั้น ผมงงกับเรื่องราวทั้งหมดแล้วตอนนี้

“อาหมอครับ ผมขอประวัติคนไข้ที่เพิ่งผ่าตัดเสร็จเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วนี้ได้ไหมครับ?” ตอนนี้ผมยังอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในตัวเมืองภูเก็ต ซึ่งอาหมอของผมทำงานเป็นหมอเด็กอยู่ที่นี่

หลังจากที่ลงจากเครื่องผมก็ตรงดิ่งมาช่วยงานนี้เลยโดยเฉพาะ จริงๆ แล้วต้องบอกว่าเคสนี้อาวิเชษฎ์เคยพูดกับผมบ่อยครั้งถึงเรื่องการรักษา พอวันนี้มีโอกาสผมก็ไม่ปฏิเสธที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

“หื้ม? มีอะไรรึเปล่าตากันต์” อาหมอทำหน้าสงสัยผม คงจะอยากรู้ว่าทำไมผมถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมา

“ผมขอดูหน่อยครับอา”

“รอแปบ เดี๋ยวอาไปหยิบมาให้”

“ขอบคุณครับอา”

ผมต้องไม่อยากเป็นอยากรู้เรื่องของชาวบ้านเขาขนาดนั้น แต่ว่ามันมีจุดสงสัยหลายจุด

อย่างแรกผมเจอเธอที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว สองเธอไม่บอกใครว่าไปอยู่ไหน แต่วันดีคืนดีกลับโทรมาขอความช่วยเหลือหยกเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

สาม..เธอบอกกับหยกว่ามาเป็นพี่เลี้ยงเด็ก แต่ความจริงคือเธอมีลูกแล้ว

“อ่ะ! นี่เลยตากันต์” อาเชษฎ์เดินมาพร้อมกับเอกสารหลายหน้า ตามที่ผมขอ

“ขอบคุณครับ”

ผมรับเอกสารเหล่านั้นมาจากอาเชษฎ์ ก่อนจะเริ่มอ่านไปทีละหน้าอย่าละเอียดตั้งแต่ชื่อของเด็กคนนั้น ใยไหม งั้นหรอ?

จนกระทั่งผมอ่านครบทุกหน้าและได้กลับมาอ่านมันซ้ำอีกรอบ เพื่อความแน่ใจว่าข้อมูลเหล่านี้มันไม่ผิด

ลูกของใยบัวคลอดก่อนกำหนด 1 เดือน ในใบเกิดของลูกเธอไม่มีชื่อพ่อผู้ให้กำเนิด ใยไหมมีเลือดกรุ๊ป A โรคที่เด็กคนนั้นเป็นมันเหมือนกับตอนที่ผมยังเป็นเด็กไม่มีผิด

เด็กคนนั้นอายุได้ 3 เดือนแล้ว ซึ่งพอนับนิ้วดูย้อนกลับไป ถ้าช่วงที่ใยบัวเริ่มตั้งครรภ์ก็ตรงกับช่วงที่.... ผมมีอะไรกับเธอ

ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ต้องยอมรับจริงๆ ว่าผมไม่เคยคิดถึงจุดนี้มาก่อน แล้วถ้าเกิดสิ่งที่ผมกำลังคิดมันคือความจริงทุกอย่าง

แบบนี้ก็เท่ากับว่าเด็กคนนั้นคือลูกของผม และที่เธอหนีมาอยู่ที่นี่ก็เป็นเพราะเรื่องนี้อย่างงั้นเหรอ พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับผมอยู่ บอกเลยนะว่าไม่ขำเลย