Share
Chapter24
Related chapters
เงือกสาวซ่อนสวาท Chapter25
[มุมมองของนีน่า]ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ในร้านกาแฟเพื่อรอให้เควินมาถึง เขาขอพบฉันที่นี่เพราะเขาบอกฉันว่าเขามีอะไรจะพูดมันเป็นเช้าที่ฝนตก มันเป็นแบบนี้มาสองสามวันแล้ว ฉันคิดว่ามีพายุไต้ฝุ่นกำลังมาฉันนั่งที่ไหนสักแห่งใกล้หน้าต่างเพราะฉันชอบดูผลกระทบของฤดูฝนที่มีต่อผู้คนและสิ่งแวดล้อม การได้เห็นผู้คนถือร่มสวมเสื้อผ้าหนาๆ และรองเท้าบู๊ตเป็นเรื่องน่าดึงดูดใจ ฉันชอบที่จะดูว่าเม็ดฝนกลิ้งลงมาบนกระจกหน้าต่างอย่างไร อากาศแบบนี้เหมาะกับกาแฟสักแก้วไม่กี่นาทีต่อมา เควินก็มาถึงร้าน เขารู้ได้อย่างรวดเร็วว่าฉันอยู่ที่ไหนจึงเข้ามาหาฉันทันที"เฮ้! ฉันขอโทษ. การจราจรติดขัดเล็กน้อยเนื่องจากฝนตก” เขาอธิบาย"ไม่เป็นไร." ฉันบอกเขาแล้วยิ้มเมื่อมาถึง พนักงานเสิร์ฟเข้ามาหาเราและให้เมนูแต่ละเมนูแก่เรา หลังจากตัดสินใจว่าจะกินและดื่มอะไร ฉันก็หันไปถามเควิน"คุณพร้อมไหม? คุณเลือกสิ่งที่คุณชอบหรือยัง” ฉันถามและเขาก็พยักหน้าฉันยกมือขึ้นและเรียกบริกร“ผมขอ เวนติคาราเมลมัคคิอาโตและบลูเบอร์รี่ชีสเค้กสักชิ้นครับ” ฉันพูดแล้วหันไปหาเควิน“ฉันจะเอา เวนติอเมริกาโนกับน้ำตาลสองปั๊มและเค้กแครอทชิ้นหนึ่งด้วย” เควินพูดกับบริก
เงือกสาวซ่อนสวาท Chapter1
เมื่อฉันยังเด็ก ฉันรู้สึกทึ่งกับการใช้เทพนิยายที่มีมนต์ขลังอยู่เสมอ เริ่มต้นด้วย "กาลครั้งหนึ่ง" และจบลงด้วย "ความสุขชั่วนิรันดร์" เสมอ ฉันอิจฉาที่พวกเขามักจะแก้ปัญหาและทำให้คนร้ายต้องทนทุกข์ทรมาน ฉันอยากเป็นเจ้าหญิงด้วยตัวเอง อยากเป็นสาววายรอเจ้าชายทรงเสน่ห์ เจ้าชายที่ฉันสามารถรักและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไปเทพนิยายอยู่ห่างไกลจากเรื่องราวในชีวิตจริงของฉัน เรื่องราวของฉันเป็นละครมากกว่า ตอนที่ฉันยังเด็ก นิค พ่อของฉันและลิซ่า แม่ของฉันหย่ากัน ดังนั้นชีวิตจึงซับซ้อนเล็กน้อยหลังจากนั้น พวกเขาบอกฉันว่าพวกเขาหย่าร้างเพราะพวกเขาเข้ากันไม่ได้อีกต่อไปเท่านั้น พวกเขาไม่ได้อธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้ฉันฟังในตอนนั้นเพราะพวกเขาบอกฉันว่าฉันยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจเรื่องแบบนั้น ต่อมาเมื่อผมโตพอที่จะเข้าใจเรื่องที่ซับซ้อนได้ ผมก็ตระหนักว่าเป็นเพราะพ่อรักคนอื่นฉันไม่ได้แนะนำตัวใช่ไหม ฉันชื่อนีน่า ฉันเป็นเด็กผู้หญิงและลูกคนเดียว การเติบโตขึ้นมาโดยไม่มีพี่น้องเป็นเรื่องยากสำหรับฉันเนื่องจากพ่อแม่ของฉันก็ไม่ดีเช่นกัน ฉันอยากให้พี่สาวหรือน้องชายคุยด้วย อย่างน้อย เมื่อพ่อแม่ของฉันกำลังโต้เถียงหรือพูดคุยกันอย
เงือกสาวซ่อนสวาท Chapter2
[มุมมองของนีน่า]หลังจากคุยกับพ่อแล้ว เราก็กลับไปที่งานเลี้ยงและแทบไม่มีคนอยู่ที่นั่น ฉันเดาว่าทุกคนจากไปหลังจากที่ทุกอย่างสงบลงฉันเดินไปหาคนกลุ่มเล็กๆหน้าเวที ฉันเห็นแม่ของฉัน ซาร่า แอนดี้ และเคธีนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งกำลังรออยู่“นีน่า” แม่ทักทายฉันก่อนฉันจ้องเธออย่างเย็นชาแม่บ่นงึมงำแล้วเงียบไป ฉันรู้ว่าเธอรู้ซึ้งถึงความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอหลังจากนั้น ซาร่าก็พูดต่อไป“นีน่า ทำไมเราไม่ไปกินที่อื่นล่ะ เดาว่าคุณคงหิว เลยเวลาตีหนึ่งแล้ว” ซาร่าเสนอ"ฉันไม่หิว!" ฉันพูดกับเธออย่างโกรธเคืองและเธอก็สูญเสียรอยยิ้มของเธอไปทันที“นีน่า ได้โปรด” แม่พูดอีกครั้งแทบอ้อนวอน“ฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินจากคุณทั้งสอง!” ฉันตะโกนใส่ทั้งแม่และซาร่า“คุณทำแบบนั้นกับฉันได้ยังไง? ต่อหน้าคนพวกนั้น?” เสียงของฉันแตก ฉันอยากจะร้องไห้อีกครั้งแม่ของฉันและซาร่าแค่จ้องมองมาที่ฉัน“คุณไม่สามารถผลักความแตกต่างของคุณออกไปในขณะที่? สำหรับฉันอย่างน้อย? คุณไม่สามารถเป็นพลเมืองของกันและกันได้หรือไม่” ฉันบอกพวกเขาอีกครั้งน้ำตาเริ่มไหลลงมาบนใบหน้าของฉันอีกครั้ง ฉันยังรู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ในความคิดขอ
เงือกสาวซ่อนสวาท Chapter3
[มุมมองของนีน่า]เมื่อขึ้นเรือ ฉันกับแอนดี้ก็นั่งด้วยกัน ส่วนเคธี่นั่งข้างหน้า“คุณสบายดีจริงๆ เหรอ นีน่า” แอนดี้ถาม"ใช่. ตอนนี้ฉันโอเค”“ว่าแต่ เมื่อกี้คุณพูดถึงใคร” แอนดี้ถามอีกครั้ง"ก่อนหน้านี้?" ฉันตอบกลับไปอย่างสับสน“คุณบอกว่าคุณเห็นใครบางคนก่อนขึ้นเครื่องเมื่อไม่มีใครอยู่ที่นั่น มันคือใคร?" แอนดี้ถามต่อ"โอ้. มันเป็นหญิงชราที่น่าสงสาร” ฉันตอบ"อะไร? มีคนเข้าหาคุณเมื่อคุณอยู่คนเดียว?” เคธี่พูดด้วยความประหลาดใจ"ใช่. เมื่อคราวที่แล้วเธอเดินเข้ามาหาฉันและพูดคุยเกี่ยวกับนิทานนางเงือกและคำสาปแห่งท้องทะเล เธอบอกให้ฉันเคารพทะเล”“บางทีเธออาจจะแค่พยายามทำให้คุณกลัว นางเงือกไม่มีจริง” แอนดี้กล่าว"ฉันเห็นด้วย." เคธี่ก็พูดเช่นกัน“ฉันคิดว่าเธอมาหาฉันเพื่อเอาเงินไปซื้ออาหาร ฉันเลยให้เงินเธอแล้วก็จากไป” ฉันตอบทั้งสองคนหลังจากนั้นก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่แอนดี้จะพูดอีกครั้ง“น่าเสียดายที่วันนี้เราต้องกลับ”"ฉันรู้. ฉันขอโทษ. ถ้าฉันไม่ได้ประสบอุบัติเหตุครั้งนั้น เราคงอยู่ได้นานกว่านี้” ฉันพูดขอโทษ“ไม่เป็นไรนีน่า เราสามารถกลับไปอีกในครั้งหน้า มันคือเกาะของคุณ” เคธี่พูดติดตลก พยายามยกอารมณ์
เงือกสาวซ่อนสวาท Chapter4
[มุมมองของนีน่า]หลังจากช่วงเวลาที่น่าอายกับแอนดี้ ฉันตัดสินใจหยุดทำวิธีรักษาแบบพื้นบ้านที่เราได้อ่านมาระยะหนึ่งแล้วครู่ต่อมา แม่บ้านเคาะประตูอีกครั้ง“นีน่า คุณกับเพื่อนควรลงมากินข้าวเที่ยงข้างล่าง” เธอพูดผ่านประตู“เอ่อ… คุณเอาอาหารขึ้นมาบนนี้ได้ไหม ฉันไม่ค่อยสบายเท่าไหร่” ฉันโกหกอีกแล้ว“เอาล่ะที่รัก ฉันจะเอาอาหารของคุณทั้งคู่ขึ้นมา”"ขอขอบคุณ." ฉันพูดอย่างจริงใจหลังจากนั้นไม่กี่นาที. เราได้ยินเธอเคาะอีกครั้ง แอนดี้ลุกขึ้นหยิบอาหาร เขาเปิดประตูของฉันให้ใหญ่พอที่ถาดจะใส่ได้ ระมัดระวังไม่ให้แม่บ้านเห็นฉัน"ขอบคุณมาก." แอนดี้พูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันจะเอาถาดลงเมื่อเราทำเสร็จแล้ว” เขาเพิ่ม.“เอาล่ะ หายเร็วๆนะสาวน้อย” แม่บ้านพูดก่อนจะจากไป“ขอบคุณ ฉันจะทำ” ฉันตะโกนกลับไปเพื่อให้เธอได้ยินฉันผ่านประตูหลังจากนั้นแอนดี้ก็ปิดประตูและแม่บ้านก็ออกไปทันทีทันทีที่แอนดี้วางถาดลง ฉันก็คว้าอาหารทันที ฉันหิวตั้งแต่ไม่ทานอาหารเช้าเพราะมีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ แอนดี้ตกใจและมองมาที่ฉันด้วยความไม่เชื่อ เขาหัวเราะคิกคัก“ก็มีคนหิว” เขาชี้“ใช่ ฉันเอง หุบปากแล้วกินซะ” ฉันตอบเมื่อเราทานอาหารเสร็จ แอนดี้ก็ออกจากห้
เงือกสาวซ่อนสวาท Chapter5
[มุมมองของนีน่า]ฉันผล็อยหลับไปข้างๆ เจ้าชายของฉัน หลังจากตะโกนอย่างสิ้นหวังเป็นเวลาหลายชั่วโมง“อรุณสวัสดิ์ เจ้าชายของฉัน” ฉันพูดพร้อมกับมองเขาอีกครั้ง เขาหมดสติแต่ก็ยังดีที่ยังหายใจอยู่ฉันต้องการให้เขามีชีวิตอยู่ เขาเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยฉันได้จากการมีหางปลานี้ฉันสะบัดหางอย่างโกรธเคืองและมองลงไปทันทีที่พูดคำนั้น แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าขาของฉันกลับมาเป็นปกติ ฉันไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็น ฉันยังไม่ได้จูบรักแท้ แต่ขาของฉันกลับมาแล้ว ฉันกรีดร้องอย่างมีความสุขเพราะขายาวที่สวยงามของฉันกลับมาแล้ว ฉันตื่นเต้นมากจนวิ่งไปรอบ ๆ ชายทะเล เสียงของฉันก็กลับมาเป็นปกติเพราะมันเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อกลายเป็นนางเงือก"ฉันสบายดี! ในที่สุดฉันก็ไม่เป็นไร!” ฉันคิดกับตัวเองฉันเต้นอย่างมีความสุขอีกสองสามครั้งก่อนจะรู้ตัวว่าพลาดอะไรไป เมื่อลมทะเลพัดมากระทบผิว ฉันก็รู้สึกหนาวขึ้นมาทันที เมื่อหางปลาของฉันหายไป ฉันจึงเปลือยกายอยู่ข้างล่างฉันรีบมองหาใบไม้ขนาดใหญ่ที่ฉันสามารถใช้คลุมร่างกายของฉันได้ ขณะที่ฉันกำลังหาอะไรปิดบังส่วนผู้หญิงของฉัน ฉันได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากกลุ่มคน“นีน่า! เควิน!” ฉันได้ยิ
เงือกสาวซ่อนสวาท Chapter6
มุมมองของนีน่าเมื่อเราเข้าใกล้ห้องของฉัน แอนดี้ถามด้วยความสงสัย “ทำไมเท้าของคุณถึงกลับหางอีกแล้ว คุณสัมผัสอะไรหรือเปล่า คุณทำอะไรตอนที่อยู่ที่นั่นหรือเปล่า อาจเป็นเพราะคุณสัมผัสน้ำ ฉันสงสัยจริงๆ ว่าเท้าของคุณเป็นอย่างไร เปลี่ยนเป็นหางแล้วกลับกัน อะไรเป็นปัจจัยกระตุ้น?” เขาพูดในขณะที่ยังอุ้มฉันไว้ในอ้อมแขน ฉันสังเกตว่ามันยากสำหรับเขาที่จะอุ้มฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เพราะสถานการณ์ของฉันเรามาถึงหน้าห้องของฉันแล้ว เนื่องจากเขากำลังอุ้มฉันแบบเจ้าสาว ฉันช่วยเขาเปิดลูกบิดประตูและผลักประตูให้เปิดทันที จากนั้นเราก็เข้าไปข้างใน จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ วางฉันลงบนเตียงหลังจากที่เขาวางฉันบนเตียงได้สำเร็จ เขาก็ยืนขึ้นและเหยียดร่างกายของเขา “ฉันปวดหลัง” เขาพูดขณะบิดสะโพกช้าๆ ขณะที่พยายามยืดหลังที่กำลังเจ็บ เมื่อเขาทำอย่างนั้นเสร็จ เขาก็มองมาที่ฉันอีกครั้ง“คุณใจร้ายมาก ฉันไม่ได้หนักขนาดนั้น นอกจากนี้ฉันเป็นคนกินง่าย คุณแค่อ่อนแอยอมรับมัน” ฉันล้อเขาเพราะสิ่งที่เขาพูด เขาจ้องมาที่ฉันแต่ฉันเพิกเฉยฉันหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “ฉันไม่ได้พบอะไรแปลก ๆ ฉันกับเคธี่ก็แค่คุยกัน หลังจากที่ฉันคุยกับเคธี่เส
เงือกสาวซ่อนสวาท Chapter7
** *ในอีกส่วนหนึ่งของเกาะ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ซึ่งทั้งคู่กำลังเดินอยู่ มีคนหนึ่งเฝ้าดูการกระทำของ แอนดี้และนีน่าอย่างเงียบๆ บุคคลนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคุณย่าลูเซียทำไมเธอถึงอยากดูแอนดี้และนีน่าอย่างเงียบๆ? แผนของเธอคืออะไร? ทำไมเธอไม่แสดงตัวต่อพวกเขาปรากฎว่าคุณยายลูเซียรู้ว่าแอนดี้และนีน่าจะมาที่เกาะเพื่อตามหาเธอในวันนี้คุณยายลูเซียวางแผนทุกอย่าง แต่ทำไมเธอต้องทำอย่างนั้นกับหลานสาวของเธอด้วย? แรงจูงใจของเธอคืออะไร? เธอมีความแค้นซ่อนเร้นหรือไม่? ไม่อย่างแน่นอน.แล้วทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น?คุณย่าลูเซียนึกย้อนไปถึงบุคลิกที่ไม่เชื่อของนีน่าและตัดสินใจให้บทเรียนกับเธอก่อนที่จะสาปแช่งนางเงือกใส่นีน่า หลังจากที่นีน่าเรียนรู้บทเรียน คำสาปจะถูกยกเลิกโดยอัตโนมัติเธอต้องการให้หลานสาวเรียนรู้บทเรียนที่เธอสามารถใช้ได้ตลอดชีวิต เป็นไปเพื่อประโยชน์ของเธอเอง นั่นคือเหตุผลที่ตอนนี้เธอยังคงต้องซ่อนตัวจากพวกเขา เธอจะเปิดเผยตัวเองก็ต่อเมื่อหลานสาวของเธอได้เรียนรู้บทเรียนของเธอ[มุมมองของนีน่า]ฉันกับแอนดี้เดินไปตามชายหาด เรารอดเกาะมาแล้วสามครั้ง แต่ยังไม่เห็นคุณยายลูเซีย เราอยากเจอเธอมาก แต่ก็ยังทำไม
Latest chapter
