ไม่ใช่แฟน

คีย์......

ผมยังมีอาการเวียนหัวแล้วก็อาเจียนอยู่แต่ดีหน่อยที่เป็นเฉพาะตอนตื่นนอนถ้าเป็นทั้งวันผมคงไม่เป็นอันทำอะไร ผมไปหาหมอมาแล้วนะแต่หมอบอกไม่ได้เป็นอะไรอาจจะพักผ่อนน้อย เครียด แต่ผมว่าผมก็ไม่ได้เครียดหรืออะไรนะ ทุกวันนี้บนหัวเตียงผมต้องมียาดมยาหอมเอาไว้ตลอดเวลา

ส่วนหวานตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่มาหาผมที่คอนโดอีกเลย ผมพยายามติดต่อหวานแต่ติดต่อไม่ได้เลย ช่วงนี้ผมก็เรียนหนักด้วยเพราะใกล้ปิดเทอมแล้วแถมสายไหมก็ตามติดเป็นเงาตามตัวจนผมกระดิกตัวไปไหนแทบไม่ได้ กลับมาครั้งนี้ไหมเปลี่ยนไปมากเธอไม่เหมือนคนเก่า ผมจะคุยกับผู้หญิงคนไหนไม่ได้เลยแม้แต่เพื่อนร่วมคณะที่ต้องทำกิจกรรมร่วมกันจนผมเริ่มจะไม่ไหว เธอบอกจะไม่ยอมปล่อยผมให้คลาดสายตา เธอจะไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับผม แต่ถามว่าผมสนไหม..ก็ไม่นะ

ผมก็ยังแอบมีเรื่อยๆตามสันดานของผม เธอมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นตรงที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟน แต่ก็แค่แฟนมั้ยอ่ะ แฟนก็คือแฟนจะเลิกเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่ใช่เมียไม่ใช่แม่ของลูกเพราะฉะนั้นอย่ามาก้าวก่ายกันให้มาก ตอนเธอกลับมาแรกๆผมดีใจนะโคตรจะดีใจแต่พอผ่านไปไม่นานทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดถนัด

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

"คีย์วันนี้ไปนอนห้องไหมนะ" เธอคุยกับผมระหว่างที่ผมกำลังแต่งตัว

"ไม่อ่ะจะกลับไปนอนบ้านไม่ได้กลับมาเป็นเดือนละ"

"แน่ใจว่าอยากกลับบ้าน"

"อืม"

" ไม่ใช่จะไปหายัยตาหวานหรอกนะ"

"แล้วถ้าเราจะไปจริงๆไหมจะทำไม"

"ก็ไม่ทำไม ไหมจะไปจัดการมันไง โทษฐานมายุ่งกับผัวของไหม"

"แค่แฟนกันอย่ามาเรียกเราแบบนี้ ไม่ชอบ"

"แฟนที่นอนเอากันเกือบทุกคืนอ่ะนะ"

"อืมมใช่ เราอยากไหมอยากก็วินๆแฟร์ๆ"

"ทำไมคีย์พูดแบบนี้ ถ้ารู้ว่ากลับมาแล้วเป็นแบบนี้ไหมไม่กลับมาหาคีย์หรอก"

"ที่กลับมานึกว่าโดนผัวใหม่ทิ้งซะอีก"

"คีย์!!!! " เธอดูตกใจจนหน้าซีดที่ผมพูดแบบนี้ แต่ผมก็ไม่แคร์เพราะตั้งใจจะพูด

"พูดเรื่องจริงรับไม่ได้??? "

"เพราะไหมรักคีย์ไงไหมลืมคีย์ไม่ได้ไหมเลยกลับมาหา" หึ ถ้าเป็นตอนที่ผมยังไม่รู้ความจริงอะไรบางอย่างผมคงดีใจ

"ขอบคุณนะ" ผมพูดประชดครับ เอาตรงๆนะตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าจู่ๆทำไมไหมถึงกลับมาหาผมทั้งที่เลิกกันไปก็หลายเดือน แต่เมื่อไม่นานมานี้มันเป็นเพราะความบังเอิญหรือะไรก็ไม่ทราบ ไหมนอนดูซีรี่ส์ในมือถือแล้วเธอเผลอหลับไปผมเลยหยิบออกจากมือเธอเพื่อจะกดปิดเพราะเสียงมันดังรบกวานการนอนของผม แต่ด้วยความสงสัยมาหลายวันที่เธอมักจะแอบหลบผมออกมาคุยโทรศัพท์ตรงระเบียงห้องด้านนอก ผมทำเป็นไม่สนใจแต่จริงๆโคตรอยากรู้ว่าเธอคุยกับใครทำไมต้องแอบคุย ผมเลยเข้าไลน์ของเธออันดับแรก และก็เจอแชทระหว่างเธอกับผู้ชายที่ผมไม่รู้จัก ชื่อของผู้ชายคนนั้นชื่อณัฐ ผมไล่อ่านหลายๆข้อความปรากฏว่าณัฐคือแฟนใหม่ของไหมที่คบกันตอนเลิกกับผมไป ทั้งคู่คงไปเจอกันที่ฮ่องกงเพราะไหมบอกเธอไปเรียนต่อที่นั่นหลังจากขอเลิกกับผม แต่พอไล่ย้อนดูจริงๆปรากฎว่าสองคนนี้ได้คุยกันตั้งแต่ไหมยังคบอยู่กับผมผมถึงเข้าใจว่าทำไมไหมถึงเลิกกับผมได้ง่ายขนาดนั้นและดูจะไม่ค่อยเสียใจเลย แต่จะว่าไปผมเองก็มีส่วนผิดที่ทำตัวไม่ดี มีกิ๊กไปทั่ว ไหมถึงต้องคุยกับคนอื่น .....

แต่ที่พีคสุดเท่าที่อ่านมาทั้งหมดคือไหมท้องแต่ผู้ชายไม่เอาเลยบอกให้ไปทำแท้งถ้าไม่ทำจะเลิกคบซึ่งไหมก็ยอมทำแต่กลายเป็นว่ามันก็ไปมีผู้หญิงคนอื่นและขอเลิกกับไหม ไหมพยายามง้อมันแต่มันไม่เอา ไหมก็เลยกลับมาหาผมนี่ไง แม้ผมจะรู้เรื่องนี้ผมก็ไม่ได้บอกไหมนะว่าผมรู้แล้วก็แกล้งทำเฉยๆไป

ผมเดินมาที่รถครับ อ้อลืมบอกอีกอย่างไหมไม่ได้กลับมาเรียนที่เดียวกับผมหรอกนะ เธอบอกไม่อยากจะเรียนแล้วขออยู่เฉยๆ เธอบอกแค่อยู่กับผมเธอไม่ต้องทำอะไรก็อยู่ได้เพราะผมมีเงินให้เธอใช้ได้ตลอด

"คีย์ รอไหมด้วยสิ"

"มาเองทำไมไม่กลับเองเราบอกแล้วจะกลับบ้าน"

"ไหมไปด้วย แม่คีย์ไม่ว่าหรอกเราเป็นแฟนกันนี่นา"

ผมยังไม่ทันอนุญาติไหมก็ขึ้นรถรอแล้ว ผมเลยปล่อยเลยตามเลย

ผมขับรถมาถึงบ้านก็เจอกับแม่ที่กำลังเดินออกมาจากบ้านตาหวานพอดี ผมเห็นเธอแว๊บๆเธอเดินออกมาส่งแม่ผมที่หน้าประตูก่อนจะเดินกลับเข้าไป ไม่รู้เธอเห็นผมรึเปล่าถึงรีบเข้าบ้านขนาดนั้น

"อ้าวตาคีย์วันนี้นึกยังไงกลับบ้านล่ะลูก"

"มหาลัยปิดแล้วผมเลยอยากกลับมานอนที่บ้าน"

"คุณแม่สวัสดีค่ะ"

"ไหว้พระเถอะจ๊ะ ว่าแต่หนูไหมมาเที่ยวเหรอลูก"

"เอ่อ คือไหมจะมาค้างที่นี่กับคีย์ค่ะ"

"ไม่ดีมั้งลูก หนูเป็นผู้หญิงจะมานอนค้างอ้างแรมบ้านผู้ชายมันไม่เหมาะนะลูก แม่อนุญาติให้มาเที่ยวได้นะแต่ค้างคืนแม่ว่ามัน....เอ่อ มันไม่ดี หนูไหมเข้าใจแม่นะลูก..... ถ้าที่คอนโดหนูจะย้ายมาอยู่กับตาคีย์แม่ก็ไม่ว่าเพราะหนูกับลูกชายแม่เป็นแฟนกันแต่นี่มันเป็นบ้านของพ่อกับแม่ บ้านที่มีพ่อกับแม่อยู่ แม่กับพ่อชอบความเป็นส่วนตัวน่ะ"

"แต่หนูเป็นแฟนคีย์นะคะ เราสองคนก็ไปๆมาๆอยู่ด้วยกันที่คอนโด"

"ไหม เชื่อที่แม่เราพูดเถอะ ไหมกลับคอนโดเอารถเรากลับก็ได้ไว้วันไหนเราจะใช้เราจะไปเอา"

"คีย์!!! "

"แม่เข้าบ้านก่อนนะคีย์ แม่เข้าบ้านก่อนนะหนูไหม ไว้ว่างๆมาเที่ยวบ้านแม่ใหม่นะลูก" แม่ผมพูดจบก็กลับเข้าบ้านไป

ไหมก็ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่หน้าบ้านแต่สุดท้ายก็กลับไปแล้วครับต้องขอบคุณแม่ผม แต่ผมแปลกใจนะมะก่อนแม่ก็ไม่อะไรกับไหมนะแต่วันนี้แม่ดูไม่ชอบไหม ผมเก็บความสงสัยไว้กำลังจะไปถามแต่ก็เห็นอะไรแว๊บๆอยู่ตรงต้นมะเหมี่ยวข้างบ้านซึ่งก็คือบ้านของตาหวาน ผมเลยเดินไปใกล้ๆรั้วและก็เจอกับตาหวานที่กำลังก้มเก็บลูกมะเหมี่ยวอยู่ตรงใต้ต้น ผมยืนมองเธออยู่แต่เหมือนเธอยังไม่เห็น หรือแกล้งทำเป็นไม่เห็นก็ไม่รู้ แต่ทำไมเธอดูแปลกตาไป จะว่าอ้วนก็ไม่ใช่เหมือนจะอวบขึ้นเล็กน้อยนะ

"หวาน พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ" เธอตกใจที่ได้ยินเสียงของผมเธอรีบลุกขึ้นยืน

"หวานไม่มีอะไรจะคุย ขอตัวนะคะ" ตาหวานเดินถือตะกร้ามะเหมี่ยวเข้าบ้านไปแล้วครับ ผมเลยถือวิสาสะกระโดดรั้วไม้ที่เตี้ยแค่เอวกระโดดข้ามไป

"พี่คีย์จะตามมาทำไม เดี๋ยวแฟนพี่จะว่าเอานะ"

"แฟนพี่คือหวานนะ" ไม่รู้ทำไมผมถึงกล้าที่จะพูดคำนี้

"หวานไม่ใช่แฟนพี่ พี่ขอเลิกกับหวานตั้งแต่วันนั้นจำไม่ได้เหรอ "

"อืมนั่นสินะ พี่ลืมไปว่าบอกเลิกหวานไปแล้ว" ผมไม่ได้ลืมหรอกครับ แค่ไม่อยากจะจำว่าเคยพูดอะไรแบบนี้กับตาหวาน

"ต่อไปเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้วนะคะ พี่กลับไปบ้านพี่ได้ละ"

"พี่แค่อยากจะมาขอโทษที่วันนั้นพี่เอ่ออ พี่ทิ้งหวานไว้ที่ห้องแล้ว......" ผมรู้สึกผิดจริงๆนะที่ทำให้หวานต้องร้องไห้ในวันนั้น คำบอกเลิกของผมมันคงยังไม่เจ็บปวดเท่ากับการที่หวานไปเจอผมนอนตัวเปล่าอยู่บนเตียงกับแฟนเก่าอย่างไหม

"ลืมมันไปเถอะค่ะมันก็แค่อดีต หวานไม่อยากจำอีก ขอตัวเข้าบ้านนะคะ