ログイン共有
ตอนที่102สุราดี
最終更新日:
2025-09-01 11:34:24
最新チャプター
เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย ตอนที่105ยอมจำนน
"เจ้าพูดราวกับหลี่เจินหรงตั้งใจทวงแค้นคืน จริงสินะเป็นสิ่งที่ข้าพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอด"พึมพำ แววตาที่แดงเรื่อด้วยน้ำตาเจือจางม่อเฉวียน สีหน้านอบน้อมแต่แฝงความมั่นคง "ข้าม่อเฉวียนขอสัญญา ว่าจะดูแลทุกสิ่งทุกอย่างแทนท่านอ๋องให้หมดจดงดงามไร้ที่ติ”บรรยากาศเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของไทฮองไทเฮาเฉวียนฉือที่ค่อยๆ ผ่อนลง พระนางหงเหรินเอียงหน้าหนีเล็กน้อยราวกับไม่อยากให้ใครเห็นสีหน้ายามนั้นแต่ก็โบกมือออกคำสั่งเสียงเบา"เช่นนั้น…ก็จัดการพิธีศพหลอกๆ ให้สมพระเกียรติอ๋องหลี่เจินหรง ข้า…จะถือว่าเขาตายไปแล้ว"ม่อเฉวียนก้มหน้าลงรับพระบัญชา แววตาเด็ดเดี่ยวสว่างขึ้น ราวกับหญิงสาวมิใช่เพียงคู่หมั้น แต่เป็นเสาหลักอีกต้นของเมืองหลี่ไปแล้วภายในท้องพระโรงเงียบสงัด แสงตะเกียงส่องวูบไหวสะท้อนบนพื้นหยกเย็นยะเยือก จ้าวจินเทาค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาฮ่องเต้กงหาน ก้มศีรษะลงคารวะ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความกังวล"ฝ่าบาท… ข้าน้อยยังไม่วางใจว่าหลี่เจินหรงจะสิ้นชีพไปแล้วจริงๆ"ดวงตาคมของกงหานเหลือบมองเขา แววตาฉายความไม่สบอารมณ์นัก แต่ก็ยังคงนั่งหลังตรงบนบัลลังก์สีดำเข้ม เอื้อนเอ่ยเสียงทุ้ม "ข้าว่าเขาต
เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย ตอนที่104คืออะไรที่ใจสั่น
เสียงสายลมพัดเอื่อยลอดเข้ามาในเรือนพักที่เงียบสงัด แสงแดดอุ่นยามเช้าส่องผ่านบานหน้าต่างเก่าแก่ทาบลงบนร่างสูงใหญ่ของชายผู้หนึ่ง หลี่เจินหรงค่อยๆ ขยับกาย ลำแขนแข็งแรงยันแท่นนอนขึ้น ร่างที่เต็มไปด้วยบาดแผลสั่นสะท้านเพราะแรงที่สูญไปมาก แต่แววตากลับเด็ดเดี่ยวไม่ยอมแพ้ไป๋อี้เซิงที่กำลังบดสมุนไพรอยู่รีบหันมา เห็นเจินหรงพยายามลุกขึ้นก็รีบวางของแล้วเข้ามาพยุง "ท่านอ๋อง ท่านจะฝืนเกินไปหรือไม่ ร่างกายท่านยัง…ไม่เข้าที่""ข้าไม่เป็นไร สองวันมานี้รู้สึกดีไม่น้อยหลายวันมานี้…ร่างกายของข้าฟื้นเร็วมากกว่าที่คิดนัก"เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น แม้เจือความแหบพร่าแต่มั่นคงนัก เจินหรงนั่งพิงหมอนสูง หอบหายใจแผ่วแต่ดวงตาคมดั่งเหยี่ยวยังคงเปล่งประกาย ไป๋อี้เซิงมองสำรวจชีพจรและบาดแผลที่กำลังสมานตัว แล้วถอนหายใจยาว ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง"นั่นเป็นเพราะ…จ้าวอินหลัว นางได้ยาบำรุงชั้นเลิศแน่ ข้าดูจากความเปลี่ยนแปลงของท่านแล้วไม่ผิดแน่ๆ ที่สำคัญ…นางยังแบ่งปราณและอาการเจ็บมาครึ่งหนึ่ง หากไม่ใช่เพราะอินหลัว ป่านนี้ท่านอ๋องคงไม่เหลือลมหายใจแล้ว"ไป๋อี้เซิงพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง เจินหรงสะดุดเล็กน้อย เมื่อได้ยินชื่ออินหลั
เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย ตอนที่103ข้อตกลง
"คราวหน้าอยากชิมสุราของข้าอีกก็เชิญมาได้ แต่คราวหลังจะไม่เลี้ยงฟรีแล้วนะ จะคิดเงินทุกไหเลย"ท่านลุงร้านเหล้าพ่นลมหายใจยาว พลางกอดไหสุราที่เหลือแน่น"ฮึ ดีที่ข้าเก็บของจริงเอาไว้ มิฉะนั้นเจ้าพวกทหารหน้าโง่นั่นได้กินจนเกลี้ยงแน่" ทั้งคู่สบตากันอย่างรู้ทัน ก่อนจะหัวเราะเบาๆวังหลวงเสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นหน้าตำหนักเงียบสงัด ก่อนที่ประตูไม้จะถูกผลักออกช้าๆ เผยร่างสูงใหญ่ของชายผู้มาเยือนเสียนหยาง เขาก้าวเข้ามาพร้อมรัศมีสง่างาม อาภรณ์ทหารยังไม่เปลี่ยนเต็มยศ แม้บาดแผลตามร่างกายยังไม่หายสนิทแต่ท่วงท่ากลับไม่แสดงความอ่อนแรงแม้แต่น้อย อินหลัวที่พึ่งฟื้นไข้ ลุกขึ้นนั่งช้าๆ พลางมองด้วยแววตาสับสน"ท่าน...ก็อยู่ที่นี่หรือ เอชื่ออะไรนะข้าลืมไปแล้ว"เสียนหยางยิ้มขำ"ข้าเสียนหยาง ข้าเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บ เลยตั้งใจมาดูเจ้าด้วยตาตนเอง" เสียนหยางยกยิ้มบางๆ ดวงตาคมกริบทอดมองอินหลัวอย่างอ่อนโยนถ้อยคำแสนเรียบง่ายนั้นกลับทำให้อินหลัวนิ่งเงียบไปครู่ ความรู้สึกซ่อนเร้นที่อ่านไม่ออกแทรกอยู่ในน้ำเสียงจนหัวใจสั่นไหวเล็กน้อยสายตาของเสียนหยางเหลือบไปยังเสี่ยวหม่าที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่มุมห้องอย่างกับขันทีว่
เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย ตอนที่102สุราดี
ภายในตำหนักใหญ่ของฮ่องเต้กลิ่นกำยานหอมกรุ่นอบอวล เยี่ยนซีที่สวมชุดบางเบาสีแดงสด กำลังรินชาใส่ถ้วยชาร้อนส่งให้กงหานอย่างเอาใจ ดวงหน้าสวยยกยิ้มออดอ้อน แต่บุรุษผู้สูงศักดิ์กลับเพียงยกมือรับ ก่อนจะวางถ้วยลงโดยไม่แม้แต่จะจิบสักอึกคิ้วเข้มของกงหานขมวดมุ่น แววตาเหี้ยมคมฉายแววไม่สบอารมณ์ น้ำเสียงเรียบแต่ทุ้มต่ำแฝงความเด็ดขาด"ข้าจะไปเยี่ยมอินหลัว เจ้าก็กลับไปนอนเสียคืนนี้เจ้าไม่ต้องอยู่ปรนนิบัติข้าแล้ว" มือเล็กของเยี่ยนซีที่กำชายเสื้อพลันสั่น สูดหายใจพลางฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก"ยามนี้ก็ยามจื่อแล้ว… จะไปเยี่ยมนางตอนนี้ ไม่ดึกเกินไปหน่อยหรือเพคะ" น้ำเสียงหวานแต่แฝงความหึงหวงกงหานปรายตามองเพียงแวบเดียว ดวงตาเย็นเฉียบราวหิมะที่ไม่เคยเอื้อนเอ่ยคำปลอบใคร "สำหรับนาง ไม่ว่ากี่โมงยาม…ข้าก็จะไป"คำตอบสั้นห้วนกลับแทงลึกเข้าในใจของเยี่ยนซีราวคมมีด นางก้มหน้าซ่อนแววตาที่สั่นไหวไว้ใต้เงาไฟตะเกียง มุมปากที่ยิ้มงดงามพลันกลายเป็นรอยยิ้มที่ขมขื่น“เพคะ คำตอบสั้นๆ กับใจสั่นๆ ไม่อาจปิดบังได้อีกต่อไปขบวนจากเมืองหลี่ที่มีราชครูจงหลินเหวินเป็นผู้สั่งการลับๆ มาถึงเรือนพักเล็กๆ กลางป่าเขาอย่างเงียบเชียบ ทหารเมือง
เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย ตอนที่101รอเวลา
ขันทีหนุ่มรีบโบกมือหัวเราะเบา ๆ "โธ่ เรื่องนั้นข้าให้หมอหลวงโกหกไปเพื่อหาทางรอดให้ท่านต่างหากขอรับ ฮ่องเต้กงหานหมายใจจะแต่งตั้งนายหญิงเป็นสนม ข้าจึงบอกว่าท่านตั้งครรภ์กับท่านอ๋อง เพื่อกันเขาไม่ให้กล้ำกรายท่านมากไปนัก"อินหลัวเบิกตากว้างไปครู่หนึ่ง ก่อนยกมือขึ้นแตะอกถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดวงตาสั่นระริกแล้วค่อย ๆ พยักหน้าขึ้นลง "ขอบใจเจ้ามากนักเสี่ยวหม่า…เจ้าคิดรอบคอบและรัดกุมนัก ไม่เช่นนั้นข้าคงตกอยู่ในอันตรายกว่านี้แล้ว"เสี่ยวหม่าเชิดหน้าภูมิใจ "นายหญิงวางใจเถอะ ไม่ว่าต้องปลิ้นปล้อนหรือพลิกแพลงเพียงใด ข้าจะรักษาท่านไว้ให้ปลอดภัยจนกว่าท่านอ๋องจะกลับมารับท่านไป"อินหลัวกอดหมอนแน่น แววตาเต็มไปด้วยความหวัง ทั้งหวาดกลัวทั้งอบอุ่น แต่ในหัวใจกลับพร่ำบอกตัวเองว่า “ท่านอ๋อง…ท่านยังไม่ตาย ข้ารู้ดี”"แต่นายหญิงข้าในตอนนี้อยากจะพูดกับท่านว่า เราหาทางหนีออกไปจากที่นี่กันเถอะ ขืนอยู่นานเข้า ข้ากลัวว่าจะไม่ปลอดภัย"อินหลัวส่ายหน้าช้า ๆ น้ำเสียงหนักแน่นกว่าที่เสี่ยวหม่าเคยได้ยิน "อย่าเพิ่งหนีเลย… จนกว่าพวกเขาจะวางใจว่าไม่มีอะไรน่าสงสัย ข้าอยู่ที่นี่ก็ยังพอได้ยาดีจากหมอหลวง ยาเหล่านี้บรรเทาอากา
เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย ตอนที่100ฟื้น
ขณะเดียวกันที่เมืองหลี่ ภายในเรือนตระกูลจง ม่อเฉวียนยืนเบื้องหน้าบิดา ราชครูจงหลินเหวิน ดวงตาคมนิ่งสงบแต่แฝงประกายกังวล "ท่านพ่อ...เวลานี้ท่านอ๋องเจ็บหนักและยังอยู่ท่ามกลางศัตรู ข้ากลัวเหลือเกินว่าพวกเขาจะใช้โอกาสนี้ทำร้ายท่านอ๋อง"นางหยุดหายใจแผ่วๆ ก่อนเอ่ยหนักแน่นขึ้น "โปรดส่งคนของตระกูลเราไปอารักขาและนำท่านอ๋องกลับเมืองหลี่เสียเถิด เมืองนี้ต้องการเขา และ...ข้าก็ไม่อยากเห็นเขาถูกกลืนหายไปในเงามืดของวังหลวง"ราชครูจงหลินเหวินที่นั่งอยู่เงียบงัน พลันชะงักไปเล็กน้อย เขามองใบหน้าบุตรสาวที่หนักแน่นและเด็ดเดี่ยวกว่าที่เคย แววตาฉายความรู้สึกซับซ้อน ก่อนพยักหน้าอย่างเชื่องช้า "เจ้าพูดถูก...อ๋องหลี่มิใช่เพียงเสาหลักของเมือง หากแต่ยังเป็นความหวังเดียวที่จะหยัดยืนท่ามกลางกระแสเช่นนี้ และเมืองหลี่หากไม่มีท่านอ๋องนั้นเท่ากับเรือที่ไร้ไม่พาย"ม่อเฉวียนค้อมกายลง ลมหายใจสั่นพร่า แต่ในแววตานั้นกลับแน่วแน่เต็มไปด้วยความห่วงใยต่อคนที่ไม่อาจกล่าวออกมาตรง ๆ ว่าเป็นส่วนลึกของหัวใจนางลมหายใจแผ่วเบาของจ้าวอินหลัวเริ่มกลับมาเป็นปกติ นัยน์ตาค่อย ๆ ลืมขึ้นทีละน้อย แสงตะเกียงสลัวสะท้อนเงาเพดานที่สูงโปร่งออ
あなたも気に入るかもしれません
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง468.4K ビューแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน22.6K ビューฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย218.8K ビューหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย16.8K ビューพระชายาตำหนักร้างรัก
เทียนเหอ5.5K ビューวาสนาเคียงนิรันดร์
องค์หญิงโนเนม1.8K ビューบุปผาแห่งสายลมเหนือ
หลิน จิ่นชู394 ビューสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ22.9K ビュー
