ตอนที่42หรูหรา

ห้องพักด้านข้างของท่านอ๋องหลี่ แม้จะเป็นเพียงเรือนรอง แต่กลับถูกจัดแต่งไว้อย่างวิจิตรตระการตาราวกับตำหนักชั้นสูง กลิ่นหอมบางเบาของบุปผานานาพันธุ์ลอยอวล ดอกไม้สดช่อใหญ่ประดับตามมุมห้อง ผ้าม่านสีอ่อนที่ปลิวไหวด้วยลมอ่อนพลิ้วสร้างบรรยากาศราวภาพฝัน

แท่นนอนหลังใหญ่ปูด้วยผ้าห่มไหมเนื้อนุ่ม พรมทอมือจากต่างแดนปูพื้นเรียบเนียน เฟอร์นิเจอร์ไม้หอมแกะสลักอย่างประณีต แม้แต่โคมไฟก็เป็นโคมลวดลายอ่อนช้อย ทุกอย่างงดงามจนเกินกว่าจะเป็นเพียงเรือนรับรองของหญิงคนหนึ่งที่ว่ากันว่าถูกกักขัง

อวิ๋นเอ่อร์เดินนำเข้ามา พลางวางห่อผ้าเบาๆ แล้วหันไปยิ้มบางให้จ้าวอินหลัวที่เพิ่งตื่นและนอนบิดขี้เกียจมองไปรอบห้องด้วยความรู้สึกถึงความหรูหรารวกับองค์หญิงของแคว้นใดสักแคว้น

“ทุกอย่างในห้องนี้…ท่านอ๋องเป็นคนสั่งเองทั้งหมดนะเจ้าคะ” เอ่ยเสียงเบา

“ตั้งแต่ผ้าม่าน หมอน ผ้าห่ม ไปจนถึงตู้เก็บของ…แม้แต่กล่องยาไม้หอมนั่นก็ด้วยเจ้าค่ะ”

อินหลัวที่เพิ่งหายจากอาการพิษกำเริบมองไปรอบห้อง สีหน้าที่ยังอิดโรยจากอาการป่วยฉายแววอึ้งงันเล็กน้อย

“เขา…เป็นคนเลือกทั้งหมด” น้ำเสียงอินหลัวมีทั้งแปลกใจและไม่อยากจะเชื่อ

“เจ้าค่ะ นายหญิง ขนาดลวดลายผ้