Share
บทที่ 250 คำถาม
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 251 คืนเธอกลับไปโดยไม่ได้แตะต้อง
เอริกตกใจขณะที่จ้องมองไปที่โทรศัพท์ของเขา เขากำลังรู้สึกว่าอีกไม่นานนี้สิ่งต่าง ๆ จะต้องมีอุปสรรค...ณ คฤหาสน์เวสต์ แจ็คสันและแม่ของเขา ซัมเมอร์ นั่งเผชิญหน้ากับพวกโนเรียน แอนนี่และครอบครัวของเธอดูไม่มีความสุขแจ็คสันไม่ได้พูดอะไร เป็นซัมเมอร์ที่เป็นคนพูด “คุณและคุณนายโนเรียน ฉันตกลงโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อคุณทั้งคู่มีความตั้งใจจะให้แจ็คสันและแอนนี่มาเจอกันอย่างไม่เป็นทางการก่อนหน้านี้ ฉันไม่ได้ถามความเห็นของลูกชายของฉันก่อนและนั่นคือความผิดของฉัน ตอนนี้ฉันพูดคุยกับเขาแล้วและแจ็คสันชอบที่จะมีอิสระ ฉันไม่ควรขัดขวางในเรื่องนั้น นี่คือความผิดของฉันเอง ฉันจะขอมอบผลกำไร 1% ในหุ้นส่วนทั้งหมดของเราเพื่อเป็นการขอโทษ”แอนนี่น้ำตาไหลออกมาเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “ฉันไม่ต้องการ! นี่มันไม่เป็นการเอาเปรียบฉันไปหน่อยหรือ? ฉันรักแจ็คสัน! สิ่งนี้สามารถประเมินค่าได้ด้วยเงินเหรอ? ทำไมเขาไม่บอกก่อนหน้านี้ว่าเขาไม่ชอบฉันล่ะ? คุณจะมาพูดความจริงได้อย่างไรเมื่อฉันเผชิญหน้ากับสิ่งที่ฉันรู้สึก? นั่นมันแย่มาก! คุณทำให้เวลาสองปีของฉันสูญเปล่า คุณเห็นว่าฉันเป็นคนโง่หรืออย่างไร”ซัมเมอร์คงความสงบเยือกเย็นและมารยาทของก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 252 น้ำอุ่นหรือน้ำร้อน
เมื่อคิดว่าสิ่งต่าง ๆ จบลงแล้ว พวกเขาพบว่ามีใครบางคนจัดการเรื่องนี้อยู่เบื้องหลังในช่วงวิกฤตนี้ ขณะที่แจ็คสันจัดการปัญหาที่เกิดกับทิฟฟานี่ มีบางคนที่ต่อต้านเขาอย่างลับ ๆ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมถึงถึงดูเหมือนไม่ได้รับการแก้ปัญหา แจ็คสันขอให้นำเรื่องไปสอบสวนและได้รับรายงานว่าแท้ที่จริงแล้วคือแอรี่ทุกคนตกตะลึงเมื่อพบใครคือสาเหตุของปัญหา แต่แอเรียนทราบว่าทำไม เธอขอให้เฮนรี่ไปส่งเธอที่คฤหาสน์คินซีย์โดยปราศจากความลังเล เธอไม่นั่งแท็กซี่ไปเพราะกลัวว่าจะถูกมองว่าอ่อนแอ เธอไปที่นั่นเพื่อเอาเรื่อง!เฮเลนกระตือรือร้นที่จะประจบประแจงเธอ ดังนั้นเธอจะไม่หยุดอยู่กับเธอที่ประตูแน่นอน แอเรียนถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกทันทีที่เดินเข้าประตูเพื่อไม่ให้มันขวางทางเมื่อเธอเดินเธอไป “แอรี่อยู่ที่ไหนคะ?”เฮเลนมองไปที่เธอด้วยความรัก “น้องสาวของลูกยังไม่ตื่น”แอเรียนหัวเราะอย่างเย็นชา “เธอคงนอนหลับไม่สนิทจากการทำสิ่งที่เลวร้ายมากในช่วงกลางคืนสินะ? ห้องของเธออยู่ที่ไหน? ดิฉันมีบางอย่างจะบอกเธอ”เมื่อสังเกตเห็นว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง เอเลนจึงไม่กล้าที่จะอนุญาตให้แอเรียนไปหาแอรี่ตามลำพัง “ให้แม่พาลูกไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 253 สามีและภรรยา
ฌองยังคงโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ “ได้ ไปหย่า!”...หนึ่งสัปดาห์หลังจากเกิดเหตุการณ์ของทิฟฟานี่ ในที่สุดมาร์คก็กลับมาที่คฤหาสน์เทรมอนต์ เขากลับมาในช่วงเช้าของวันหยุดสุดสัปดาห์ แอเรียนเพิ่งตื่นนอนและรับประทานอาหารเช้าในห้องอาหาร เธอไม่ได้พบเขาเพียงสัปดาห์เดียว แต่เขาดูเหมือนจะซูบผอมลงมาก แม้ว่าเขาจะยังคงอยู่ในชุดสูทและทรงผมที่ยุ่งเหยิง ตอหนวดเคราที่ไม่ได้โกนที่คางของเขาทำให้เขาดูรู้สึกอ่อนเพลียเมื่อเทียบกับก่อนหน้านั้น ให้ความรู้สึกของความเป็นผู้ใหญ่ที่แตกต่างออกไป แอเรียนไม่เคยถามเกี่ยวกับเรื่องงานของเขาเลย เพราะเคยชินกันการทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เธอไม่ได้วางแผนที่จะถามเขาตอนนี้ แต่แมรี่สะกิดเธอจากด้านหลังทำให้เธอเกือบสำลัก เธอเข้าใจแล้วว่าแมรี่หมายถึงอะไร มาร์คอยู่ที่บันไดแล้วเมื่อเธอรวบรวมความกล้าและถาม “บริษัทของคุณดีขึ้นแล้วเหรอคะ? ทำไมถึงเพิ่งกลับบ้านตอนนี้หลังจากที่ไม่ได้กลับมาตั้งนานคะ?”มาร์คมองไปที่ด้านข้างเล็กน้อยโดยไม่ได้หยุดก้าว “เมื่อผมบอกคุณคุณก็คงจะไม่ได้เข้าใจ ผมจะกลับไปที่ออฟฟิศอีกครั้งในภายหลัง ออกไปช็อปปิ้งหลังจากอาหารเช้า ใช้บัตรที่ผมให้คุณเอาไว้ อย่าเอาแต่ขลุกอยู่ที่บ้า
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 254 ผู้นำ
หลังจากที่ระบำแห่งคลื่นอารมณ์เคลื่อนผ่านพ้นไป แอเรียนกลับลงไปซุกตัวลงกับที่นอนอีกครั้งหลังจากที่เธอเพิ่งจากมันไปเมื่อไม่นาน เธอสั่นสะท้านขณะเฝ้าดูทุกการกระทำของมาร์ค มันคงไม่ใช่ความคิดที่ดีที่ทำเรื่องนั้นตั้งแต่เช้าตรู่...ใช่ไหมนะ? มันไม่ได้มีการเล้าโลมมากนัก หรืออีกนัยหนึ่ง เขาไม่มีเวลามากพอที่จะทำมัน การเล้าโลมจึงไม่เกิดขึ้น เธออยากจะปฏิเสธเขาทว่าก็กลัวเกิดที่จะทำเช่นนั้น ร่างกายของเธอยังคงอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมเธอมองเขาด้วยสายตาที่พร่ามัวทั้งตระหนักได้ว่าครึ่งบนของเขานั้นเสื้อผ้ายังคงดูเหมือนว่าจะอยู่เหมือนเดิม จากมุมมองของเธอ สิ่งที่เธอเห็นมากที่สุดคือคางของเขา ภาพเงาของเขาช่างสมบูรณ์แบบและได้กลิ่นหอมสดชื่นที่เป็นกลิ่นของอาฟเตอร์เชฟ ด้วยความสุขุมและแววตาที่สงบในตอนนี้จ้องมองลงมาที่เธอ ส่งผ่านแรงกระแทกที่ทำให้ร่างของเธอสั่นสะท้านตลอดทั้งร่าง...ครึ่งชั่วโมงต่อมา... เขาออกจากคฤหาสน์เทรมอนต์ราวกับลมพายุ เธอยังไม่ได้สติมากนักแม้ว่าเสียงรถยนต์ของเขาจะห่างออกไปไกลแล้วก็ตาม เธอยังคงนอนอยู่บนเตียงที่ยับย่นของพวกเขาไม่ยอมขยับเขยื้อนเธอไม่สามารถส่งเสียงแปลก ๆ เช่นที่เธอทำในช่วงเวลาที่ส
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 255 บ้านพักฟื้นผู้ป่วย
ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยคสุดท้ายเฮนรี่ก็เดินไปยังพุ่มดอกไม้ที่อยู่อีกด้านหนึ่ง เธอยิ้มกว้าง “เฮ้ เจ้าคนหัวโบราณ! คุณแก่พอที่จะรู้ว่ามันคืออะไรใช่ไหม? คุณแค่แกล้งโง่! มาเถอะข้าวปั้น ไปหาอะไรกินกันดีกว่า...”...ทิฟฟานี่ขับรถไปตามถนนเร็วราวกับพายุเฮอริเคน แอเรียนกังวลเป็นอย่างมากว่าเธอจะไม่สามารถหยุดรถได้ทันเวลาเมื่อต้องจอดต่อท้ายรถคันอื่น “เธอช่วยขับช้าลงหน่อยได้ไหม? เธอกำลังทำให้ฉันกลัวจะตายอยู่แล้ว!”ทิฟฟานี่ไม่ได้สังเกตเห็นเธอ “บ้านพักนั่นค่อนข้างเงียบสงบและไม่มีกล้องตรวจจับความเร็วบนถนน เธอจะกลัวอะไร? นี่มันรถสปอร์ต จะต้องใช้ยังไงถ้าเราไม่ขับมันเร็ว ๆ? ไม่ต้องกังวลไป ทักษะการขับรถของฉันใช้ได้เลยทีเดียว”แอเรียนรู้สึกไม่มั่นใจ หากบุคคลที่พวกเขาไปพบคือคุณสโลนจริง ๆ พวกเขาอาจจะไม่จำเป็นที่จะได้รับข้อมูลจากเขา แม้ว่าเขาจะให้ข้อมูลนั้น แม้ว่าเขาจะให้ข้อมูลนั้น แต่พวกเขาจะแน่ใจได้หรือไม่ว่าเขายินยอมและให้ข้อมูลที่เป็นหลักฐานกับพวกเขา? คำพูดเพียงแค่อย่างเดียวไม่มีประโยชน์ บ้านพักหลังนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาในเขตชานเมือง อากาศสดชื่น นอกจากนั้นเนื่องจากเป็นบ้านพักที่หรูหราจึงเหมาะสำหรับการพั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 256 ทางตันอีกครั้ง
แอเรียนไม่อาจทนรอได้อีกต่อไป เธอปลุกชายชราให้ตื่นด้วยความระมัดระวัง เขาลืมตาและคิดว่าเธอคือพยาบาลคนหนึ่ง “พอลลีนอยู่ที่ไหน? ทำไมวันนี้พวกเขาถึงเปลี่ยนพยาบาล?”แอเรียนวางอาหารลงตรงหน้าของเขา “ทานอาหารให้เสร็จก่อนค่ะ”ชายชราหยิบมีดและส้อมของเขาขึ้นมาอย่างช้า ๆ แต่ดวงตาของเขามองพวกเขาอย่างระมัดระวัง “คุณไม่ใช่พยาบาล ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”ทิฟฟานี่ดึงจดหมายออกมาจากกระเป๋าของแอเรียน “คุณเขียนจดหมายฉบับนี้หรือเปล่า?”ชายชราเหลือบมองไปที่จดหมายและพูดขึ้น “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดถึงอะไร ฉันไม่เคยเขียนจดหมายใด ๆ มันสามปีมาแล้วที่ฉันออกมาจากสถานที่แห่งนี้ สายตาของฉันไม่ดีและมือของฉันก็สั่น ฉันจะเขียนจดหมายได้อย่างไรกัน?”ในตอนนี้แอเรียนรู้สึกสับสน “คุณไม่ใช่คุณสโลนใช่ไหมคะ? แล้วทำไมที่อยู่ของบ้านของคุณที่อยู่ก่อนหน้านี้ถึงอยู่บนจดหมายฉบับนี้คะ? คนที่ส่งมานี้สำคัญกับฉันมากค่ะ ได้โปรดบอกความจริงกับฉันเถอะนะคะ! ถ้าคุณไม่ใช่คุณสโลน อย่างน้อยคุณก็ต้องรู้จักเขา”ชายชราวางมีดลงและเอนกายลง “ฉันไม่รู้จัก ช่วยออกไปที คุณกำลังรบกวนฉัน”แอเรียนไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ถูกไล่ออกไปเช่นนี้ “สิ่งนี้เกี่ยวข้องก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 257 มีเรื่องในลิฟต์
ทิฟฟานี่ไปตามที่อยู่ของคุณสโลนในบ่ายวันนั้น แอเรียนกลับไปรอที่บ้าน ตอนแรกเธอตั้งใจจะไปกับเธอด้วย ทว่าเมื่อเธอนึกถึงปฏิกิริยาของมาร์คที่มีต่อจดหมาย เธอตัดสินใจล้มเลิก ก่อนทุกอย่างที่สงบอยู่จะปะทุเป็นปัญหาเพราะเหตุนี้ แม้ว่ามันจะดูเหมือนว่ามาร์คไม่ได้เข้มงวดกับการที่เธอจะไปไหนก็ตาม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่รู้ว่าเธอไปไหนเช้าวันรุ่งขึ้น ทิฟฟานี่ส่งข้อความมาบอกว่าเธอถึงบ้านแล้ว พวกเขาตกลงที่จะเจอกันหลังเลิกงานและพูดคุยกันเป็นการส่วนตัวทิฟฟานี่รีบกลับมาตั้งแต่เช้าเพื่อไปทำงานตามปกติ ก่อนที่แจ็คสันจะตัดสินใจยื่นซองขาวให้กับเธออย่างกะทันหัน เธอต้องไปทำงานตามปกติ เพื่อที่เธอจะได้รับค่าจ้างเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวัน แม้ว่าเขาจะยื่นซองขาวให้เธอก็ตามเธอมาสายกว่าเวลาที่กำหนดหนึ่งชั่วโมงด้วยความล่าช้าของการเดินทางที่ใช้เวลานาน เมื่อเธอมาถึงก็วิ่งเข้าไปในออฟฟิศ เธอสังเกตเห็นว่าดูเหมือนในลิฟต์จะมีคนอยู่น้อย สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกสะดวกสบาย อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องไม่ต้องเบียดเสียดกับใครและทำให้ช้าลงในเวลานั้นเองประตูลิฟต์ค่อย ๆ เปิดออก เธอตกใจ เธอคิดว่าไม่มีใครอยู่ภายในลิฟต์ แต่เธอคิดผิด อย่างไรก็ต
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 258 ความรู้สึกและการอยู่ร่วมกัน
การ ‘บังคับ’ ที่แจ็คสันแสดงออกทำให้ทิฟฟานี่จนปัญญา เธอไม่เข้าใจว่าเขากำลังพยายามจะทำอะไร เขาทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากเกิดสิ่งที่น่าอับอายนั้นได้อย่างไร? เขาไม่ควรจะตกเป็นเป้าสงสัยไม่ใช่หรือ?เมื่อพวกเขามาถึงที่ชั้นล่าง เธอถ่วงเวลาอยู่ในนั้นโดยไม่ยอมก้าวออกจากลิฟต์ “คุณเวสต์ คุณไม่คิดว่าเราควรหลีกเลี่ยงที่จะตกเป็นเป้าสงสัยเหรอ? เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมามีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้น คุณยังไม่ได้แต่งงานและฉันก็ไม่ มันจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของเราและการอยู่ร่วมกันของเราในอนาคต คุณน่าจะไปก่อน ฉันจะนั่งแท็กซี่ไป”แจ็คสันไม่ได้ใส่ใจที่จะฟังเธอพูดอีกต่อไป เขายื่นแขนออกไปโอบรอบคอของเธอเอาไว้ และลากเธอไปที่รถ “คุณเวสต์เหรอ? คุณไม่เคยเรียกผมแบบนั้น ผมเคยบอกคุณไปแล้วว่าไม่เป็นไร ผมไม่กลัว แล้วทำไมคุณต้องกลัว? ขึ้นรถ”จิตใจของเธอฟุ้งซ่านด้วยกลิ่นโคโรญจน์จาง ๆ ของเขา เขาไม่เพียงไขข้อสงสัยให้กระจ่าง ทว่าเขายังขจัดทุกความกังวลของเธอให้หายไปจนหมดสิ้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นไม่ส่งผลกระทบกับเขาจริงหรือ? เธอมองออกไปที่ข้างนอกหน้าต่างในรถยนต์ เธอเปิดหน้าต่างปล่อยให้อากาศเย็น ๆ เข้ามาภายในรถ ด้วยวิธ
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
