Share
บทที่ 276 ประกาศอย่างเป็นทางการ
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 277 อาหารเพิ่มขึ้น
เอริกทำท่าทาง ‘โอเค’ ขณะที่เขาพูดขึ้น “ขอให้มีช่วงสุดสัปดาห์ที่ดีและรายงานตัวที่บริษัทของผมในวันจันทร์ ค่าจ้างของคุณยังเหมือนเดิมไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่เอาเปรียบคุณแน่นอน ผมจะส่งที่อยู่ให้คุณทีหลัง”วันนี้ไม่จำเป็นต้องทำงานล่วงเวลาดังนั้นแอเรียนจึงรู้สึกผ่อนคลายเป็นพิเศษ เธอกลับไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์หลังจากที่เสร็จจากงาน อากาศวันนี้อุ่นขึ้นจึงทำให้เธอรู้สึกร้อน เธอเปลี่ยนเป็นชุดนอนที่ทำจากผ้าที่บางขึ้นหลังจากอาบน้ำ จากนั้นเธอก็ไปที่ห้องครัวเพื่อช่วยแมรี่หัวใจของแมรี่เจ็บปวดเมื่อเห็นเช่นนั้นเพราะเป็นเรื่องยากที่แอเรียนจะกลับบ้านเร็ว “คุณไม่ต้องมาช่วยฉัน ไปพักผ่อน คุณเหนื่อยกับงานมามากพอแล้ว”“หนูไม่เหนื่อยค่ะ” แอเรียนตอบพร้อมกับรอยยิ้ม “ให้หนูช่วยคุณเถอะนะคะ วันนี้หนูมีพลังเยอะปกติแล้วหนูขี้เกียจขยับจะตาย”แมรี่สังเกตเห็นว่าแอเรียนเลือกผักได้ดีทีเดียว เธอมองขณะที่ส่ายหัวไปด้วย “วันนี้นายท่านเทรมอนต์จะไม่กลับมารับประทานอาหารเย็นเหมือนกัน ช่วงนี้เขายุ่งมาก ช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้ที่เขาไม่ได้ทานผักที่คุณเลือกด้วยตัวเอง”แอเรียนหน้าแดง “แมรี่… อย่าแกล้งหนู หนูจะออกไปเที่ยวกับทิฟฟ์หลังอาหา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 278 อาหารและเสื้อผ้า
ลิเลียนจ้องมองไปที่ทิฟฟานี่ “แกไม่อยากจะกินอาหารที่แกทำและแกอยากให้ฉันกินเหรอ? รสชาติมันแย่มาก... แกมากินที่ร้านอาหาร แต่แกทิ้งฉันไว้ที่บ้านตามลำพังเนี่ยนะ? เมื่อก่อนฉันคิดถึงแกทุกครั้งที่ฉันกินอะไรดี ๆ หวังว่าแกจะได้กินด้วยกัน แกนี่มันเนรคุณจริง ๆ แอเรียน เธอไม่คิดแบบนั้นเหรอ?”รอยยิ้มที่น่าอึดอัดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแอเรียน “ไม่เป็นไรค่ะ คุณป้าเลน สั่งสิ่งที่คุณต้องการได้เลยค่ะ”ลิเลียนยิ้มออกมาด้วยความพอใจ “แอเรียนมีความเฉลียวฉลาด แต่งงานกับสามีที่ดี ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้า เธอมีแหล่งรายได้ในชีวิต ทิฟฟ์ หัดเรียนรู้จากแอเรียนบ้าง ดูแฟนแต่ละคนที่แกเลือกด้วยตัวแกเอง ฉันโกรธทุกครั้งที่ฉันคิดถึงอีธาน ลืมเหรอว่าเราสูญเสียไปเพราะเขาเท่าไร เป็นยังไงล่ะช่วงวัยรุ่นของแก? สุดท้ายแล้วพวกเราก็ไม่เหลืออะไรเลย”ทิฟฟานี่มีสีหน้าดูไม่สบายใจ “แม่ไม่เคยพูดโดยใช้เหตุผลเลย แม้ว่าตอนนั้นเราจะจน แต่แม่ก็คือคุณเลน ช่วยระวังคำพูดของแม่หน่อยได้ไหม? กินซะ ถ้าแม่อยากกิน แอริเป็นเพื่อนสนิทของหนู หนูไม่อายที่อยู่ต่อหน้าเธอ เธอก็ไม่อายเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม หนูหวังว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 279 ทำงานร่วมกัน
ส่วนใหญ่แล้วมาร์คจะสวมสูท นับประสาอะไรกับเสื้อผ้าอื่น ๆ ของเขา เพียงแค่ชุดของเขาคนเดียวก็นับไม่ถ้วนแล้ว หลังจากที่ออกจากห้องเก็บเสื้อผ้าและส่งข้อความหาเอริก แอเรียนได้ยินเสียงฝีเท้าของมาร์คเดินเข้ามา รู้สึกได้ถึงน้ำหนักในการก้าวเดินที่นุ่นนวลและเชื่องช้า หลังจากที่ได้ยินมานานหลายปีมันก็เป็นความคุ้นชินสำหรับเธอไปเสียแล้ว เมื่อมาร์คเข้ามาในห้อง เขาเห็นว่าแอเรียนมองมาที่เขาจากที่บนเตียง เขาซ่อนความอ่อนเพลียบนใบหน้าของเขาและถามขึ้น “ยังตื่นอยู่อีกหรือ? ผมกำลังจะไปอาบน้ำและไปที่ห้องทำงานต่อเพื่อทำงานบางอย่าง พักผ่อนไปก่อนเลย”แอเรียนพยักหน้าและนอนลง ทว่ายังไม่สามารถหลับลงได้ ด้วยตาของเธอจ้องไปที่ประตูห้องน้ำ เมื่อเวลาผ่านไปเสียงน้ำที่ไหลก็หยุดลงและมาร์คก็สวมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมา“ทำไม่เธอยังไม่หลับอีก?”แอเรียนมองไป “หมู่นี้ทำไมคุณยุ่งจังเลยคะ? คุณยุ่งกว่าปกติด้วยซ้ำ นี่มันวันศุกร์นะคะ และคุณยังทำงานถึงจะดึกแล้วก็ตาม คุณจะทำงานในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ด้วยไหมคะ?”มาร์คจ้องมองเธอด้วยความขบขัน “เธอกำลังบ่นว่าผมไม่มีเวลาอยู่กับเธอด้วยหรือเปล่า? ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เธอจะดูสบายใจเมื่อผ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 280 เพื่อนสนิทที่ร่ำรวยหรือผู้ชายที่ร่ำรวย
ในคฤหาสน์ตระกูลเวสต์ แจ็คสันกำลังรับประทานอาหารอยู่กับซัมเมอร์แม่ของเขา เมื่อโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาไม่รีบร้อนที่จะตรวจดู แต่ซัมเมอร์อดไม่ได้ที่จะเตือนเขา “ลูกชาย จะไม่ดูหน่อยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นที่บริษัทของลูกล่ะ?”ในตอนนั้นเอง แจ็คสันหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา และได้รับการแจ้งเตือนจากอีเมลเป็นจดหมายลาออกของทิฟฟานี่ ตรงหน้าคืออาหารที่น่าอร่อยบนโต๊ะ ความอยากอาหารของเขาหายไปจนหมดสิ้นในทันที เขาไม่ได้ตอบอีเมลกลับเช่นเดียวกัน เพียงแต่ทิ้งโทรศัพท์ของเขาไว้ข้าง ๆ ซัมเมอร์สังเกตท่าทีที่เปลี่ยนไปของลูกชายของเธอ “มีปัญหาอะไรหรือเปล่า? ลูกยังเด็ก มีหลายอย่างเกี่ยวกับธุรกิจที่ลูกยังไม่รู้เกี่ยวกับมัน ถามแม่ได้นะ มันไม่ใช่เรื่องน่าอายที่ขอคำแนะนำ”แจ็คสันนิ่งเงียบอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “พนักงานของผมลาออกครับ แต่ผมไม่ต้องการให้พนักงานคนนี้ลาออก ผมต้องทำอย่างไรครับ?”ซัมเมอร์ไตร่ตรองกับคำถามของแจ็คสันก่อนที่เธอจะตอบ “ก็หาเหตุผลของการลาออก ถ้าพนักงานคนนั้นไม่พอใจกับตำแหน่งหรือเงินเดือน ลูกสามารถเสนอว่าจะเพิ่มหรือบางสิ่งบางอย่าง คนที่ลูกไม่อยากเลิกจ้างต้องเป็นคนที่ค่อนข้างมีความสามารถ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 281 เงิน เงิน เงิน
วันเสาร์และวันอาทิตย์ผ่านไปเพียงชั่วพริบตาเดียว ทิฟฟานี่ไม่ได้ไปออฟฟิศในวันจันทร์ เธอสันนิษฐานว่าแจ็คสันไปปาร์ตี้ในช่วงสุดสัปดาห์และไม่เห็นอีเมลของเธอ เขาคงจะตอบเธอกลับมาเมื่อเขามาทำงานในวันจันทร์ ถ้าไม่จำเป็นเธอจะไม่ไปที่ออฟฟิศและเผชิญหน้ากับเขา เมื่อไรก็ตามที่เธอพบกับการจ้องมองของเขา เธอรู้สึกเหมือนอยากจะหนีไป ช่างน่าสับสนจริง ๆ ณ ไบรท์ อินคอร์ปอเรท แจ็คสันที่ทราบถึงสถานการณ์เมื่อเขาเดินผ่านบริเวณที่ทำงานและเห็นโต๊ะทำงานของทิฟฟานี่ว่างอยู่ หลังจากที่เขานั่งลงในห้องทำงานของเขา เขาเปิดคอมพิวเตอร์เพื่ออ่านอีเมลของเธอซ้ำอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่พิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็โทรหาเธอ “ตามกฎของบริษัทระบุว่าการยื่นหนังสือลาออกต้องให้พนักงานนำมาด้วยตัวเอง” เขาวางสายทันทีที่พูดจบไม่รอให้เธอตอบกลับมา เขามั่นใจว่าในที่สุดเธอต้องมา สุดท้ายเธอจะไม่ทิ้งเงินเดือนที่ยังไม่ได้จ่ายตามที่คาดไว้ ทิฟฟานี่มาถึงในครึ่งชั่วโมงต่อมา เธอก็เคาะประตูของแจ็คสันแจ็คสันหมุนเก้าอี้ของเขาเล็กน้อยขณะที่เขาพูดขึ้น “เข้ามา”ทิฟฟานี่หอบเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธอรีบมาที่นี่ “ฉันมาแล้ว มาจัดการเรื่องลาออกค่ะ”แจ็คสัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 282 ยอมให้
ทิฟฟานี่ไตร่ตรองข้อเสนอของแจ็คสัน ถ้าลิเลียนรู้ว่าแจ็คสันยื่นข้อเสนอแบบนี้ให้กับเธอ เธอจะต้องไม่อนุญาตให้เธอลาออก นี่เป็นเครื่องกระตุ้นที่น่าสนใจจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอคิดได้ว่ามันจะเป็นความอึดอัดใจเพราะพวกเขายังคงเจอกันที่ออฟฟิศ ถ้าเธอยังอยู่และข่าวลือที่เคยแพร่ออกไปในโลกออนไลน์ครั้งหนึ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนซ่อนปัญหาเอาไว้ เธอรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ปัญหาที่สามารถแก้ไขได้ด้วยเงิน “ขอบคุณ แต่ฉันขอปฏิเสธ” ทิฟฟานี่ตัดสินใจแม้ว่าเธอจะปวดหัวใจ เธอแทบจะได้ยินเสียงหัวใจของเธอที่ร้องไห้เพราะเธอ สุดท้ายแล้วเธอต้องการเงินที่ได้มาอย่างสุจริต แจ็คสันเงียบลง เขารู้ว่านี่ไม่ใช่ตัวตนของเขา เขายื้อพนักงานใหม่ที่ต้องการลาออกด้วยการจ่ายเงินเดือนเพิ่มเป็นสองเท่า นี่มันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง เขายังตกใจที่ข้อเสนอของเขาถูกปฏิเสธ เขาไม่ต้องการใช้อำนาจกับเรื่องนี้ แต่เขาอดที่จะรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ที่ถูกปฏิเสธ แต่ไม่นานในที่สุดเขาก็พูดขึ้น “ตามที่คุณต้องการ ขอรับเงินเดือนของคุณได้ที่แผนกบัญชีทั่วไป”ทิฟฟานี่ถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วหยิบจดหมายที่เขาเซ็นและไปที่แผนกดังกล่าวโดยปราศจากความลังเลใด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 283 ไม่สามารถช่วยได้
รอยยิ้มที่แทบจะมองไม่เห็นปรากฏอยู่บนริมฝีปากของแจ็คสัน “แน่นอนครับ ผมจะทำเหมือนกับว่าเธอไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องลาออก ผมจะรักษาคำพูดของผมและเพิ่มเงินเดือนให้เธอเป็นสองเท่า อย่างไรก็ตาม โปรดเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับเพราะมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน”ทิฟฟานี่วางเงินสดที่เธอเพิ่งได้รับจากแผนกบัญชีทั่วไปลงบนโต๊ะทำงานของแจ็คสัน “นี่คือค่าจ้างที่ฉันได้รับไปก่อนหน้านี้”แจ็คสันส่ายหัว “รับมันไป ในเดือนนี้คุณยังต้องรับเงินเดือนของคุณ นี่จะถือว่าเป็นเงินโบนัสประจำปีของคุณ เราจะหักมันออกเมื่อถึงเวลานั้น หยุดงานวันนี้และกลับมาทำงานในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้ไปปรับสภาพจิตใจของคุณก่อน”...ช่วงเที่ยง แอเรียนโทรมาหาทิฟฟานี่ “ทำไมเธอถึงไม่มาที่นี่? เธอยังลาออกไม่ได้เหรอ?”ทิฟฟานี่ถอนหายใจออกมา “ชีวิตทั้งชีวิตของฉันยุ่งวุ่นวายเพราะแม่ของฉัน ฉันไม่สามารถไปทำงานกับเธอได้แล้ว ฉันขอโทษนะแอริ...”แอเรียนรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ทิฟฟานี่เล่ารายละเอียด “ไม่เป็นไร บริษัทของแจ็คสันก็ไม่ได้แย่ไปซะหมดหรอก เธอจะมีโอกาสมากมายที่นั่น ฉันแค่โทรมาถาม ฉันต้องวางสายแล้วถ้าไม่มีปัญหาอะไร” แอเรียนไม่ได้พูดอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 284 เราไม่สามารถ
พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าทำไมเธอจึงยังไม่ชินกับการกระทำนี้หลังจากผ่านมาไม่นาน เธอไม่ชอบมันเลย ดังนั้นเธอจึงไม่อยากทำ อย่างไรก็ตามการปฏิเสธของเธอก็ไม่มีประโยชน์มาร์คก้มหน้าของเขาลงและขบริมฝีปากของเธอเบา ๆ เมื่อแอเรียนจำได้ว่าเขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ร่างกายของเธอก็เกร็งขึ้น ไม่กล้าขยับอีกต่อไป เธอกลัวว่าเธอจะไปสัมผัสถูกบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ควรโดยไม่ได้ตั้งใจเข้า เธอทำได้เพียงพยายามหลบเลี่ยงจูบของเขา “อย่า...”“เธอไม่ชอบมันเหรอ?” มาร์คหายใจอยู่ใกล้หูของเธอ สร้างความรู้สึกจั๊กจี้ให้กับเธอ“อืม... มันรู้สึกแปลก ๆ” แอเรียนตอบอย่างเปิดเผย“แปลก ๆ ? ยังไง?” เขาค่อย ๆ ถามอย่างอดทน“อืม… ฉันรู้สึกว่าไม่ควรทำแบบนี้ตลอด สำหรับฉัน คุณไม่ใช่ผู้ชายคนหนึ่ง...”หลังจากที่เธอพูดจบประโยค มาร์คแสดงออกมาผ่านทางสีหน้าของเขาราวกับเขาอยากจะฆ่าเธอ เธอรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น! ฉันกำลังพูดว่าตอนนั้นฉันอายุแค่แปดขวบและคุณก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว คุณเป็นเหมือนพี่ชายของฉัน... นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกแปลก ๆ ...”ท่าทางของมาร์คดูหม่นหมองมากยิ่งขึ้นไปอีก “นั่นมันก็นานมาแล้ว เธอ
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
