Share
บทที่ 452 แต่งงาน
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 453 ภาพถ่ายของพวกเขา
เธอพูดอย่างแจ่มชัดและหมดจด แจ็คสันคงเป็นคนโง่เขลาถ้าหากไม่เข้าใจมัน มีความหดหู่ใจเกิดขึ้นลึก ๆ ในดวงตาของเขาในขณะที่เขาแสร้งทำเป็นไม่สนใจ “แน่นอน อะไรก็ได้ที่ดีที่สุดสำหรับพวกคุณสาว ๆ อย่าลืมบอกลาผม คนที่อยู่ในอดีตของพวกคุณ ก่อนที่พวกคุณจะจากไป”แอเรียนหัวเราะคิกคักเพราะเชื่อว่าเขาล้อเล่น แต่ทิฟฟานี่และแจ็คสันรู้สึกต่างกับเธอ คนหนึ่งกำลังตัดสินใจ ขณะที่อีกคนเคารการตัดสินใจนั้นหลังอาหารเย็น ผู้หญิงทั้งสองก็เริ่มทำความสะอาด แจ็คสันกล่าวเพิ่มเติม “เอ่อ แอเรียน คุณขอให้ผมขอแมวจากมาร์คไม่ใช่เหรอ? เขาบอกว่าเขาไม่ให้”แอเรียนอารมณ์เสียในทันที "ทำไมล่ะ? ครั้งสุดท้ายเขายังห้ามไม่ให้ฉันเลี้ยงแมวอยู่เลย เขาไม่ชอบมันด้วยซ้ำ ทำไมเขาไม่คืนแมวให้ฉัน?!”แจ็คสันตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า “อย่าโกรธผมสิ ผมเป็นแค่ผู้ส่งสาร เขาแค่บอกว่าเขาไม่ให้คืน เขาไม่ได้พูดอะไรอีก ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าทำไมเขาถึงพูดเช่นนั้น? ไม่ต้องกังวล ถ้าคุณจะไปจริง ๆ คุณจะไม่สะดวกถ้านำแมวไปด้วย อย่างน้อยก็มีคนดูแลมัน ถ้าคุณทิ้งมันไว้กับครอบครัวเทรมอนต์ แม้ว่ามาร์คจะไม่ชอบแมวของคุณ แต่ที่นั่นยังมีแมรี่และเฮนรี่อยู่ ที่ คฤหาสน์ เทรมอน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 454 ฉันจะอยู่ตรงนี้เสมอ
“จงใจเลือกเวลาที่ฉันไม่อยู่เพื่อกลับมา... เธออยากจะหลีกเลี่ยงฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้าเธอกำลังจะจากไป อย่างน้อยเธอควรบอกลากัน“ การแยกแยะอารมณ์ในน้ำเสียงของเขาเป็นเรื่องยากสำหรับเธอ แต่ภายใต้สีหน้าที่สงบนิ่งของเขามีความทุกข์ทรมานที่ยิ่งใหญ่อยู่เธอไม่ได้หันหลังกลับเพราะเธอไม่แน่ใจว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร เธอควรจะพูดกับเขาอย่างตรงไปตรงมาและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อย่างไร? หลังจากที่เธอเงียบไปสักพัก เขาก็หยิบกระเป๋าของเธอและลงไปข้างล่าง สิ่งนี้ทำให้เธอประหลาดใจเธอคิดว่าเขาจะห้ามไม่ให้เธอจากไป จำกัดเธอด้วยทุกวิถีทาง เหมือนคนบ้าที่เขาเคยเป็นมาก่อน และบังคับให้เธออยู่กับเขา เธอยอมรับตามตรงว่าเธอกลัวเรื่องนั้น อย่างไรก็ตาม เธอแปลกใจที่เขาดูสงบ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยที่สุด เธอก็สามารถพูดจาดี ๆ กับเขาได้สักสองสามคำ แอเรียนทัดผมของเธอไว้ด้านหลังใบหูขณะที่เธอเดินตามเขาลงบันได เธอก้มศีรษะลงและพึมพำ “ฉันแค่เอาของที่เป็นของฉันไป ฉันทิ้งทุกอย่างที่เป็นของคุณไว้บนเตียง คุณกับแมรี่จะใจดีดูแลข้าวปั้นให้ฉันได้ไหม? คุณสามารถแสร้งทำเป็นว่ามันไม่มีตัวตนถ้าคุณไม่มีความสุขกับมัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 455 เป็นไงเป็นกัน
เมื่อมาถึงเมืองใหม่ แอเรียนและทิฟฟานี่ใช้เวลาครึ่งวันในการหาที่พัก จากนั้นพวกเขาใช้เวลาครึ่งหลังในการตกแต่งบ้านหลังเล็ก ๆ ลของพวกเขา เมื่อทั้งคู่ล้มลงเตียงจากความอ่อนล้าที่เพิ่งจัดใหม่ พวกเขาก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ แอเรียนหันศีรษะไปด้านข้างพลางมองดูทิฟฟานี่และถามว่า “เธอโอเคจริง ๆ ใช่ไหมที่ต้องปล่อยให้แม่ของเธออยู่คนเดียวตามลำพัง?” ทิฟฟานี่หยุดครุ่นคิดและพูดว่า “ฉันกังวลนิดหน่อย แต่ตราบใดที่เรายังติดต่อกันอยู่ก็ไม่เป็นไร เราย้ายมาค่อนข้างไกลในเมืองที่ไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไป แม่คงจะไม่สนใจที่จะมาเยี่ยมฉัน ฉันบอกเธอว่าฉันมาที่นี่เพื่อเริ่มต้นธุรกิจและต้องการเดินทางไปทั่วโลก เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ในทางกลับกัน เธอ… เธอคิดว่ามาร์คจะส่งคนมาคอยดูเธอไหม?”เมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้แล้วแอเรียนเชื่อว่ามันเป็นไปได้สูงเพราะมาร์คดูสงบเกินไปตอนที่เธอจากมา บางทีเขาไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยเธอตั้งแต่แรกจริง ๆ เช่นเดียวกับที่เขาเคยทำมาก่อน เขาปล่อยเธอและอนุญาตให้เธอเป็นอิสระเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่ง… แต่เธอไม่ได้สนใจพอที่จะสืบสิ่งนี้ “เขาสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ แม้ว่าเขาจะส่งคนมาคอยดูฉัน ฉั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 456 บิลจากอดีต
เฮเลนยิ้ม “ลูกเข้าใจแม่ผิดแล้ว แม่มาทำธุรกิจที่นี่สองวัน แม่ได้ยินมาว่าลูกเปิดร้าน แม่ก็หิวและไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี เลยลองแวะมาดูที่นี่ ถ้าลูกจะปิดแล้วก็ไม่เป็นไร แม่จะกลับเดี๋ยวนี้เลย” แอเรียนใจอ่อนและถามว่า “คุณอยากกินอะไร?” เฮเลนเดินไปที่แผนกต้อนรับและหยิบเมนูขึ้นมา เธอเหลือบมองผ่านมันและเลือกของหวานสองอย่างและกาแฟลาเต้หนึ่งแก้ว “เอาแค่นี่ แม่ไม่อยากรบกวนเวลาลูกมากเกินไป แม่เอาของที่สั่งไปกลับบ้านแล้วกัน”แอเรียนไม่ตอบ เธอเพียงสวมผ้ากันเปื้อนแล้วเดินเข้าไปในครัว ทิฟฟานี่ทำลาเต้ของเฮเลนอย่างรวดเร็วและบรรจุใส่ถุงหิ้ว เมื่อขนมเสร็จแล้ว เฮเลนก็ออกไปหลังจากที่ชำระค่าขนมโดยไม่ได้พูดอะไรกับแอเรียนอีกต่อไป“แอริ ฉันมีความรู้สึกว่าแม่เธอมาทำธุรกิจจริง ๆ นะ ปฏิบัติต่อเขาเหมือนลูกค้าทั่วไปเถอะ เธอมักจะยิ้มให้คนแปลกหน้า พยายามทำตัวให้... ดีกว่านี้กับแม่ของตัวเองได้ไหม?" ทิฟฟานี่แนะนำโดยไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ ใบหน้าของแอเรียนเปลี่ยนเป็นสีขาว โดยไม่ได้ให้คำอธิบายใด ๆ แก่ทิฟฟานี่ ในที่สุดเธอก็พูดขึ้นเมื่อพวกเขาปิดร้านในคืนนี้และกำลังเดินทางกลับบ้าน “ถ้าเฮเลนรู้เกี่ยวกับร้านที่เพิ่งเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 457 ธัญญ่าและเรจิน่า
แอเรียนพยายามปรับอารมณ์ของเธอให้ดีที่สุดเมื่อกลับมาที่ร้าน ธัญญ่า แอนเดอร์สัน พนักงานส่งของ ทักทายแอเรียนด้วยความเกรงใจ “ฉันช้าไปหรือเปล่าแอริ?” แอเรียนอึ้ง เธอใช้เวลาสักครู่ก่อนที่เธอจะเข้าใจว่าธัญญ่าหมายถึงอะไร “เปล่า ฉันว่างพอดี ก็เลยช่วยเธอส่งของ ไม่เป็นไร กลับไปทำงานเถอะ ฉันจะเข้าครัวล่ะ” ธัญญ่าเกิดและเติบโตในเมือง ฐานะทางการเงินของครอบครัวเธอไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเรียนต่อหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยได้ เธอจึงเริ่มทำงานแทน เธอมีปู่ที่ชราคนหนึ่งอยู่ที่บ้านและเธอเป็นคนค่อนข้างติดดิน เธอมีรูปลักษณ์ที่ละเอียดอ่อนและค่อนข้างดี แม้ว่าเธอจะมีผิวสีแทนเล็กน้อยเนื่องจากต้องเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาก็ตาม ธัญญ่ามีความกระตือรือร้นมากเมื่อเทียบกับ เรจิน่า แมคคาเรน พนักงานอีกคน ซึ่งมีหน้าที่ให้บริการลูกค้า เรจิน่ายังเรียนไม่จบมัธยมปลายด้วยซ้ำและเข้าสังคมเร็วมาก เธอไม่เคยเติมเต็มชีวิตของเธอด้วยประสบการณ์ที่หลากหลายแต่เธอมีความรอบรู้ในการแต่งตัว เธอต้องแต่งหน้าก่อนมาทำงานทุกวันจริง ๆ เสื้อผ้าที่เธอสวมเป็นสินค้าราคาถูก ซึ่งมักจะแตกต่างออกไปทุกวันในหนึ่งเดือน เล็บของเธอจะทาสีแดงตลอด โดยปกต
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 458 เงินเดือนสองเท่า
ทิฟฟานี่ไม่อยากทะเลาะกับเรจิน่าที่หน้าทางเข้าร้าน เพราะสุดท้ายมันจะส่งผลกระทบต่อธุรกิจ ทิฟฟานี่หยิบเงินออกมาแล้วนับทั้งหมดต่อหน้าเรจิน่าและพูดว่า “อ่ะ นี่คือจำนวนเงินทั้งหมด” อย่างไรก็ตาม เรจิน่าไม่พอใจกับสิ่งนี้ "แค่นี้เหรอ? คุณล้อเล่นหรือเปล่า? เห็นได้ชัดว่ามันไม่ถูกต้อง!” ทิฟฟานี่ดึงตารางลงเวลาประจำวันออกมาแล้วยื่นมันไปข้างหน้าเธอ “ดูให้ดี ฉันบอกสิ่งนี้ตั้งแต่เมื่อเธอเข้าร่วมทีมครั้งแรก การมาสายหมายถึงการตัดค่าจ้าง เธอมาสายทุกวัน ฉันไม่ได้คิดค่าขนมและเครื่องดื่มที่เธอกินไปจากเราด้วยซ้ำ มีอะไรที่เธอไม่พอใจอีกหรือเปล่า? ถ้าเธอต้องการให้ฉันคำนวณละเอียดกว่านี้ เธอจะต้องจ้างฉัน!” เรจิน่าอารมณ์เสียมาก “คุณมีของเหลือมากมายและจะทิ้งมันก่อนที่พนักงานจะกินมันเหรอ? ฉันกินอะไรบ้าง?” ทิฟฟานี่ไม่เคยเจอใครที่ไร้ยางอายเหมือนผู้หญิงคนนี้มาก่อน เธอจึงตอบอย่างโกรธเคืองว่า “ปกติแล้วของที่เหลือจะถูกจัดการอยู่แล้ว แต่อาหารที่เธอกินไม่ใช่ของเหลือ เธอยังดื่มกาแฟที่ดีที่สุดอีกด้วย” เรจิน่ารู้ดีว่าเธอแพ้โดยไม่มีทางชนะอีกต่อไป เธอสบถคำด่าออกมาและพุ่งออกไปจากร้าน ความโกรธของทิฟฟานี่สงบลงมาก วิญญาณข
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 459 ห้างหุ้นส่วนใหม่
แอเรียนยังไม่ได้ขยายวิสัยทัศน์ของเธอไปไกลขนาดนั้น เธอยังคงรู้สึกซาบซึ้งกับปัจจุบัน ชีวิตที่สงบสุขแบบนี้เป็นชีวิตที่ดีที่สุด “ค่อยว่ากัน นอกจากนี้ คริสต์มาสกำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ เราควรจะมีโปรโมชั่นและการแลกเปลี่ยนของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อดึงดูดลูกค้าใหม่และตอบแทนลูกค้าประจำของเรา” ทิฟฟานี่ตบหน้าอกตัวเอง “เดี๋ยวฉันจัดการให้! ฉันทำได้ การทำโปรโมชั่นเหล่านี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากมันทำให้เราสูญเสียน้อยที่สุด เอ่อ อีกอย่าง ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าฉันควรหรือไม่” แอเรียนจ้องเธอ “หืม? อะไรหรอ?" ทิฟฟานี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “เธอต้องสัญญาฉันก่อนว่าจะไม่โกรธ”แอเรียนขดริมฝีปากของเธอ “ตอนนี้ชีวิตของเราค่อนข้างดีและฉันก็อยู่ในภาวะจิตใจที่ดี ไม่มีอะไรทำให้ฉันโกรธได้หรอก เว้นแต่เธอจะบอกว่าธุรกิจเราขาดทุน บอกฉันมาเถอะ" “มาร์คและแจ็คสันได้ก่อตั้งห้างหุ้นส่วนใหม่และก่อตั้งบริษัททางการเงินในอาคารสำนักงานฝั่งตรงข้ามถนน!” ทิฟฟานี่โพล่งออกมา โดยพูดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ขณะที่เธอสังเกตใบหน้าของแอเรียนอย่างวิตกกังวล "อะไรนะ? เธอรู้ได้อย่างไร?"
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 460 ของขวัญคริสต์มาสสำหรับลูกสาวทั้งสอง
ร้านปิดชั่วคราวในช่วงเทศกาลคริสต์มาส ลินน์และธัญญ่ากลับบ้านเพื่อใช้เวลาช่วงคริสต์มาสกับครอบครัว แต่แอเรียนและทิฟฟานี่มีกันและกันเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาใช้เวลาคริสต์มาสในเมืองอื่น ในวันคริสต์มาสอีฟ ทิฟฟานี่ได้โทรหาลิเลียนเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง แอเรียนถูกทอดทิ้งให้จ้องมองออกไปในคืนคริสต์มาสอันหนาวเหน็บ ทันใดนั้น โทรศัพท์ของแอเรียนก็ดังขึ้น เธอคิดว่ามันเป็นคำทักทายในวันคริสต์มาสธรรมดา ๆ จึงไม่ได้สนใจ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองดู แล้วก็พบว่าข้อความนั้นมาจากเฮเลน เนื้อหาของข้อความอาจเป็นคำทักทาย แต่มีการโอนเงินผ่านธนาคาร 1,500 ดอลลาร์เข้าบัญชีธนาคารของเธอด้วย เห็นได้ชัดว่ามันเป็นของขวัญคริสต์มาสเพื่อชดเชยของขวัญทั้งหมดที่เฮเลนได้ติดค้างเธอไว้ตั้งแต่ตอนที่เธอยังเด็ก เธอไม่รู้สึกอะไรและตอบสั้น ๆ : สุขสันต์วันคริสต์มาส เฮเลนยืนอยู่หน้าหน้าต่างเมื่อเธอได้รับข้อความและยิ้ม ข้างนอกหิมะตกหนัก และคนรักเพียงคนเดียวของเธออยู่ไกลเกินเอื้อม เธอรู้สึกอบอุ่นเมื่อเห็นคำพูดเหล่านั้นบนหน้าจอโทรศัพท์ที่เย็นยะเยือกของเธอ นี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่เธอสามารถขอได้ในวันคริสต์มาสนี้ ทันใดนั้น มีการ
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
