Share
บทที่ 722 วันส่งท้ายปีเก่า
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 723 การยืนกรานของลินน์
แอเรียนอยู่ในห้องอาหารชั้นล่างพลางลังเลเล็กน้อยขณะมองหาหมายเลขของเฮเลน เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินมาร์คบอกเธอว่าเฮเลนถามถึงเธอ เธอได้รู้สึกถึงความรักของครอบครัวเมื่อเธอได้พบกับคุณย่าอีกครั้ง บางที นั่นอาจเป็นเหตุผลที่เธอไม่รังเกียจเฮเลนเท่าเมื่อก่อน ในท้ายที่สุด เธอเพียงแต่ส่งข้อความถึงเฮเลนเพื่ออวยพรเขาในวันส่งท้ายปีเก่า…เฮเลนอารมณ์ดีมากหลังจากที่เธอได้รับข้อความของแอเรียน หลังจากที่เธอตอบข้อความของแอเรียนแล้วเธอก็กลับไปทำในสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ก่อนหน้านี้ ซึ่งก็คือ เธอกำลังช่วยแอรี่เก็บของ วันนี้แอรี่จะไปต่างประเทศ ทุกอย่างถูกจัดเตรียมและจัดการพร้อมแล้วก่อนที่พวกเขาจะออกจากบ้าน แอรี่ยังคงประท้วง “แม่… จริงหรือที่ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้กลับบ้านจนกว่าฉันจะเรียนจบ? ไหน ๆ ฉันก็ยอมที่จะไปแล้ว ทำไมแม่ถึงไม่ยอมให้ฉันได้เจอมาร์คที่รัก? ทำไมแม่ถึงไม่ไปเยี่ยมแอเรียนล่ะ? ฉันแค่จะมองมาร์คที่รักจากระยะไกล ได้ไหม?”สีหน้าของเฮเลนแย่ลง “เราได้พูดถึงเรื่องนี้แล้ว มันเป็นไปไม่ได้ ฉันจะไม่ไปเยี่ยมแอเรียนด้วยเหตุผลนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะได้พบกับมาร์ค” เฮเลนรู้ว่าเธอต้องแน่วแน่ ตอน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 724 แผนชั่วร้ายของลินน์
แจ็คสันรู้สึกหมดหนทาง "ฮัลโหล?"เสียงของลินน์ดังขึ้นจากปลายสาย “ทำไมคุณยังไม่มาอีก?”คำถามนั้นแปลกมาก ทิฟฟานี่กำลังสับสน พวกเขาได้วางแผนที่จะเจอกันลับ ๆ เหรอ? เธอหยิกแขนแจ็คสันอย่างแรงแจ็คสันที่รู้สึกท้อแท้ยอมทนต่อความเจ็บปวดนั้น "ที่ไหน? เธอกำลังพูดเรื่องอะไรของเธอ?”ลินน์ตอบอย่างเป็นธรรมชาติว่า “ที่บ้านพักของตระกูลคุณไง ฉันมาเยี่ยมพ่อแม่คุณ ฉันคิดว่าคุณจะกลับมาบ้านในวันนี้ ทำไมคุณถึงยังไม่มาอีก?”ท่าทางของแจ็คสันเปลี่ยนไป "ทำไมเธอถึงไปที่นั่น?"ในขณะนี้ ลินน์ได้พูดคุยกับซัมเมอร์ที่เบื้องหลัง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีทีเดียว เมื่อเธอกลับมาที่โทรศัพท์ เธอก็พูดว่า “นานมากแล้วตั้งแต่ที่ฉันมาที่นี่ครั้งล่าสุด ก่อนหน้านี้แม่ของคุณค่อนข้างดีกับฉันมาก ถูกแล้วที่ฉันมาเยี่ยมเขา แล้วคุณจะกลับมาบ้านไหม?”เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันไม่ได้จะไปและฉันจะไม่ไปด้วย ฉันจะไปที่บ้านของแม่ยายกับทิฟฟ์ ถ้าเธอไม่มีอะไรแล้วฉันจะวางสายเดี๋ยวนี้” จากนั้นเขาก็วางสายก่อนที่ลินน์จะทันได้ตอบทิฟฟานี่โกรธจัด “เธอจงใจทำอย่างนั้นเพื่อทำให้ฉันโกรธใช่ไหม? เธอทำตัวเหมือนเป็นลูกสะใภ้ของพ่อแม่คุณ ฉัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 725 แผนการที่ถูกวางแผนไว้อย่างดี
เมื่อแจ็คสันเห็นการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในการแสดงออกของทิฟฟานี่ แจ็คสันก็รวบรวมตนเองและพูดว่า “ลินน์ ถอยออกมาหน่อย ฉันต้องการคุยกับเธอ"ที่ปลายสายค่อย ๆ เงียบลง ลินน์ดูเหมือนจะก้าวออกมา “มีอะไรเหรอ? ทำไมคุณถึงโทรหาฉัน? ไหนคุณบอกว่าจะไม่กลับมาบ้านไง?”เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าไปเยี่ยมบ้านฉันอีกและอย่าเข้าใกล้พ่อแม่ของฉันอีก ยิ่งไปกว่านั้น อย่าติดต่อฉันอีกด้วย”ลินน์เงียบไปประมาณสองวินาทีก่อนจะถามว่า “ทำไม?”เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “นั่นเป็นเพราะฉันไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเธออีก นอกจากนี้ ฉันไม่ต้องการทำให้คู่หมั้นของฉันไม่มีความสุขเช่นกัน เหตุผลนั้นเพียงพอสำหรับเธอหรือยัง? เราเลิกติดต่อกันมาระยะหนึ่งแล้ว สิ่งที่เธอทำอยู่ในตอนนี้ไม่จำเป็นอย่างยิ่ง”ทันใดนั้น ลินน์ก็หัวเราะออกมา “ฉันไม่ได้ทำสิ่งนี้เพราะคุณ ฉันแค่รู้สึกว่าคุณเวสต์เป็นคนดีและฉันต้องการใช้เวลากับเขา ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรกับฉันและปฏิบัติกับฉันเหมือนลูกสาวตัวเอง ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ฉันจะถือว่าคุณเป็นพี่ชายของฉัน ชีวิตยังอีกยาวไกล เราคงได้พบกันอีกในอนาคต อย่าโหดร้ายนักเลยและสำหรับทิฟฟานี่ การที่เธอจะไม่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 726 ความตั้งใจของอเลฮานโดร
แจ็คสันพยายามสงบสติอารมณ์ตนเอง “นั่น… ผมจะไปอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้แม่ฟังและบอกเขาว่าอย่าติดต่อกับลินน์อีก อย่าโกรธนะ ผมไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้ไว้ ผมไม่รู้ว่าเธอจะทำแบบนี้…”ทิฟฟานี่ทำหน้างง “ฉันประทับใจเธอจริง ๆ เธอเป็นผู้หญิงเลวจอมบงการ ฉันยอมรับว่าฉันไม่สามารถแข่งขันกับเธอได้ เธอกำลังคิดอะไรอยู่? เธอควรจะพยายามสร้างความไม่ลงรอยกันระหว่างเราแทนที่จะทำให้แม่สามีต่อต้านฉันไม่ใช่เหรอ? ยิ่งกว่านั้น ฉันไม่ได้จะอาศัยอยู่กับแม่สามีสักหน่อย มันดูเหมือนจะไม่ใช่แผนการที่ดีเท่าไหร่ เธอพยายามจะใช้กลอะไรอีก? หากคุณเป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง คืนนี้คุณก็ไปอธิบายให้แม่คุณฟังแบบส่วนตัวซะ ถ้าคุณปล่อยให้ฉันทรมานอีก ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คุณแน่นอน!”แจ็คสันก็หมดความคิดเช่นกัน เขาทำได้แค่สนองความต้องการของเธอเท่านั้น “ก็ได้ ผมจะไปคืนนี้ แล้วคุณล่ะ? คุณจะไปกับผมไหม?”เธอกัดฟัน “ฉันไม่ต้องการ! แล้วถ้าลินน์ยังอยู่ล่ะ? จะเป็นอย่างไรหากฉันอดใจไม่ไหวเมื่อได้พบเธอ คุณก็รู้อารมณ์ของฉันดี ฉันไม่ต้องการทำลายชื่อเสียงและภาพลักษณ์ของฉันต่อหน้าแม่ของคุณ ฉันไม่สนใจหรอก! คุณต้องแก้ไขมันเอง ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้คุณต้องทน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 727 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของแจ็คสัน
มาร์คโบกมืออย่างช่วยไม่ได้ “ไปเถอะ ฉันไม่สามารถใส่ใจอะไรมากมายขนาดนั้นได้”เมื่อแจ็คสันเดินผ่านห้องนั่งเล่นที่ชั้นล่าง เขาก็ยิ้มและพูดว่า “แอเรียน คุยกับทิฟฟ์ไปก่อนนะ ผมจะมารับเธอทีหลัง”ทิฟฟานี่ทำหน้าไม่พอใจ “คุณอย่ากล้าแม้แต่จะมารับฉันถ้าคุณแก้ปัญหานี้ไม่ได้นะ ฉันโกรธทุกครั้งที่เห็นหน้าคุณ!”แอเรียนยิ้มและนิ่งเงียบ ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็ได้รับข้อความจากแจ็คสัน “ช่วยผมเกลี้ยกล่อมเธอหน่อยนะ อย่าเสนอความคิดใด ๆ ให้กับเธอเลย ผมรับไม่ไหวแล้วจริง ๆ ผมขอร้องล่ะ" ดูเหมือนว่าแจ็คสันจะชอกช้ำจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เมื่อเขาทะเลาะกับทิฟฟานี่ เธอไม่คิดว่าทิฟฟานี่จะรับคำแนะนำของเธอที่ให้เก็บของและจากไปในทันที มันทำให้แจ็คสันหวาดกลัวมาก…ที่คฤหาสน์เวสต์กระทั่งก่อนที่แจ็คสันจะเข้าไปในบ้าน เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะของซัมเมอร์อย่างชัดเจนแล้ว เป็นเวลานานมากแล้วที่บ้านของเขาไม่ได้เต็มไปด้วยชีวิตชีวาแบบนี้...ลินน์ก็ยังคงอยู่ที่นั่น เมื่อพวกเขาเห็นแจ็คสัน ซัมเมอร์ก็ยิ้มและทักทายเขา “แจ็คสัน ไหนลูกบอกว่าจะไม่กลับมาบ้านไง? แล้วไหนทิฟฟ์ล่ะ?”เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “เธอใช้เวลาอยู่กับแอเรียนที่บ้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 728 ความรู้สึกที่แท้จริงของลินน์
เมื่อพวกเขากลับไปที่ห้องนั่งเล่นที่ชั้นล่าง จู่ ๆ ซัมเมอร์ก็พูดว่า “ลินนี่ ช่วงบ่ายเธอยุ่งไม่ใช่เหรอ? แจ็คสันกำลังจะออกไปพอดี ฉันจะขอให้เขาไปส่งเธอนะ”แจ็คสันไม่ได้คาดหวังว่าซัมเมอร์จะกำจัดลินน์เพื่อความสะดวกของเธอในลักษณะนี้ แม้ว่าเขาจะลังเลอย่างเหลือเชื่อแต่เขาก็ยังตกลงอยู่ดี "ไปกันเถอะ"ลินน์เต็มใจอย่างยิ่งที่จะทำเช่นนั้น “ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะคะคุณเวสต์ ไว้ฉันจะมาเยี่ยมคุณและคุณแอตติคัสอีกนะคะ”ซัมเมอร์ไปส่งพวกเขาที่ประตู เมื่อเธอหันหลังกลับ เธอก็เห็นแอตติคัสยืนอยู่ที่เชิงบันได “แจ็คสันกลับไปแล้วเหรอ?”เธอถอนหายใจ “ใช่ เขาไปแล้ว เมื่อเขามา คุณก็หลีกเลี่ยงเขา แต่เมื่อเขาจากไป คุณก็ถามฉันเกี่ยวกับเขามากมาย ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน มันเหนื่อยที่ต้องเห็นคุณสองคนเป็นแบบนี้ ไปวาดรูปเถอะ ฉันไม่ได้รับความรักและความห่วงใยจากคุณมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไปขายภาพวาดของคุณให้มากขึ้นเพื่อที่ฉันจะได้ใช้เงินของคุณตอนไปช้อปปิ้ง ฉันจะมีความสุขในเวลานั้นมาก”แอตติคัสยิ้มอย่างเขินอาย เขาค่อนข้างภักดีและซื่อสัตย์ “ฉันจะให้เธอทุกสตางค์ที่ฉันมี ต่อให้เธอไปช้อปปิ้งทุกวันเธอก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 729 จูบโดยไม่ได้ตั้งใจ
ลินน์หัวเราะเบา ๆ “ฉันรู้ความลับอีกอย่างหนึ่งด้วย อยากฟังไหม?” เธอฉวยโอกาสจากความสับสนชั่วขณะของแจ็คสันและกระโจนเข้าใส่เขาพลางเอื้อมมือไปโอบคอเขาและจูบเขา เธอมีฝีมือในการป้องกันตัว เธอจึงไม่ใช่ผู้หญิงที่บอบบางและแรงน้อยแจ็คสันตกใจมาก อย่างไรก็ตาม เขาฟื้นคืนสติได้อย่างรวดเร็วและเริ่มขัดขืน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถหลุดพ้นจากการจับกุมของเธอได้…ในรถสปอร์ตสีเงินใบหน้าของทิฟฟานี่ถอดสี เธอกังวลเกี่ยวกับแจ็คสันเธอจึงตัดสินใจที่จะไปหาเขาที่ที่พักของตระกูลเวสต์ อย่างไรก็ตาม เธอได้เห็นรถของเขาและฉากนี้ที่สี่แยก… จากมุมมองของเธอ เธอสามารถเห็นด้านข้างของแจ็คสันที่หันหลังให้กับเธอในขณะที่เขาดูเหมือนจะกอดลินน์ พวกเขาอยู่ท่ามกลางการจูบที่เร่าร้อน!การขัดขืนของแจ็คสันทำให้ดูเหมือนว่าเขากำลังเคลิ้มในความปรารถนาของเขาไปทิฟฟานี่ดีใจที่เธอมาคนเดียว แอเรียนได้อาสามากับเธอแต่มาร์คปฏิเสธที่จะปล่อยแอเรียนไป เป็นเรื่องดีที่มาร์คให้เธอยืมรถของเขา ไม่อย่างนั้น เธอคงจะชนรถของเธอเข้าไปในรถของแจ็คสันแล้ว…“หยุดสักทีได้ไหม?” ในที่สุดแจ็คสันก็สามารถผลักลินน์ออกไปได้ เขาจ้องมองเธอด้วยความโกรธเคือง "เธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 730 กำแพงที่พังทลาย ความฝันที่แตกสลาย ความหลงผิดมหึมา
แอเรียนดึงทิฟฟานี่เข้าไปกอด “อย่า… ทิฟฟ์… ถ้าเธออยากร้องก็ร้องมันออกมาให้หมด เธออาจจะแค่เข้าใจอะไรผิด แจ็คสันไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันมั่นใจได้ เมื่อเขากลับมาเราจะคุยกันอย่างใจเย็นนะ ตกลงไหม?”ทิฟฟานี่ผลักแอเรียนออกไปพลางสูญเสียการควบคุมตนเองโดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ใช้กำลังมากเกินไป “มีอะไรต้องคุยกันอีกเหรอ? ฉันเห็นเต็มสองตาฉันเลย ทำไมฉันต้องให้โอกาสเขาได้โกหกฉันอีกและปกปิดการกระทำของเขาด้วย? ฉันเห็นมันด้วยตาของฉันเองเลยนะ ทำไมฉันต้องโกหกตัวเองและบอกตัวเองว่ามันเป็นเพียงความเข้าใจผิดล่ะ? แอริ ฉันทนได้หลายอย่าง แต่นี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันรับไม่ได้ เธอก็รู้จักฉันดี… ฉันเลิกกับอีธานเพราะเขายอมรับทางอ้อมว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่เหรอ? เธอรู้ไหมว่าฉันรู้สึกอย่างไรตอนนั้น? ครอบครัวของฉันล้มละลาย พ่อของฉันเสียชีวิตและฉันก็ยังโดนนอกใจ มันรู้สึกเหมือนท้องฟ้าได้ตกลงมาทับฉัน… แจ็คสัน เวสต์ไม่ใช่คนที่ดึงฉันออกมาจากขุมนรกนั้น เขาไม่ใช่!"หลังจากที่เป็นเพื่อนกันมานานหลายปี แอเรียนจึงตระหนักดีถึงนิสัยของทิฟฟานี่ คราวนี้ เธอรู้ว่าทิฟฟานี่ได้ตัดสินใจแล้ว เธอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรในขณะนั้นด
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
