Share
บทที่ 582 นอนบนพื้น
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 583 แอเรียนหลับ
เธอมองไปที่ที่นั่งข้างคนขับอย่างลังเล “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะวางสายคุณ แต่ฉันยุ่งมากจริง ๆ ”มาร์คมองสำรวจที่หน้าของเธอ “เธอยุ่งอยู่กับอะไรจนแทบไม่ได้นอน? พูดกับฉันสิ เธอหมายความว่าไงที่บอกว่าคุณไม่มีเวลาอีกต่อไป?”ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว เขามาที่นี่เป็นเพราะการปล่อยผ่านอย่างไม่ใส่ใจของเธอ…แอเรียนอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับหญิงชราให้เขาฟัง มาร์ครู้สึกประหลาดใจและตกตะลึงด้วย “ฉันเคยสืบหาความความจริงก่อนหน้านี้ และฉันรู้มาสักพักใหญ่ ๆ แล้วว่าเธอมีย่าและป้าที่ไม่ใช่สายเลือดแท้ ๆ ฉันคิดว่าพวกเขา คงไม่เปิดเผยตัวตนออกมา อย่างที่พวกเขาไม่เคยปรากฎตัวออกมาตั้งแต่ในอดีต ฉันเลยไม่ได้วางแผนในเรื่องที่จะบอกเธอ ฉันรู้สึกประหลาดใจที่พวกเขามาที่นี่เพื่อมาเจอเธอ แล้วเธอจะทำยังไง? เธอจะดูแลย่าของเธอด้วยตัวเองเหรอ?”จริง ๆ แล้วมาร์ครู้เกี่ยวกับย่าและป้าของเธอ! เธอมองไปที่เขาอย่างขุ่นเคือง “ทำไมคุณไม่บอกฉัน? ฉันไม่ทันได้เตรียมใจกับเรื่องนี้เลย…”มาร์คกรอกตาไปมา “ถ้าฉันบอกเธอไป…. เธอคงไม่อยู่กับฉัน และคงออกไปตามหาญาติของเธอแทน… อีกอย่างพวกเขาคงไม่สามารถเลี้ยงดูเธอได้ในเวลานั้น”ความรู้สึกบางอย่างท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 584 เจอกับคุณย่า
ทันทีที่เขาเดินเข้ามาในคอนโด ก็ได้รับหมอนอิงโยนเข้าที่หน้าเขาเต็มๆ หญิงชราเอนหลังพิงโซฟา กำลังต่อว่าเขา “ถ้าเธอดูแลฉันไม่ได้ ทำไมเธอถึงขอให้ฉันอยู่?มาร์คมองต่ำลงไปขณะที่เขาก็ท่องจำวลีนี้อยู่ภายใน ‘ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่คือคุณย่าของแอเรียน’เขาต้องเรียกเธอว่า “คุณย่า” ด้วย เขาต้องควบคุมความโกรธของเขา…เขาหยิบหมอนอิงขึ้นมาและเดินตรงไปที่โซฟา “ผมจะช่วยพาคุณไปที่ห้องน้ำเอง”หญิงชรายื่นแขนโอบรอบคอเขาอย่างเผิน ๆ และไม่ค่อยแน่ใจร่างกายของเขา “คุณค่อนข้างไว้ใจได้เลยนะพ่อหนุ่ม ฉันคิดว่าคุณกับแอเรียนหย่ากันไปแล้วเสียอีกไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณถึงยังพยายามเพิ่มคะแนนความโปรดปรานอีกล่ะ?”จิตใจของมาร์คกำลังกระซิบ “พวกเรายังไม่ได้หย่า… เธอยังเป็นภรรยาของผม ผมทำบางอย่างที่ไม่ดี เพราะอย่างนั้นเธอเลยโกรธผม”หญิงชรามองเขาด้วยสายตาหงุดหงิด “คุณทำอะไร? คุณนอกใจแอเรียนเหรอ? พวกคนรวยนี่เหมือนกันหมด คุณไม่สามารถรับมือเรื่องของตัวเองได้เลย ทำไมคุณต้อง เอาตัวเองมาเกี่ยวข้องกับฉันด้วย? ฉันมาติดแหง่กที่นี่เพียงลำพังไม่มีคนคุยด้วยและฉันยังต้องรอถึงครึ่งวันเพื่อจะได้ดื่มน้ำสักแก้ว”มาร์คไม่ได้อธิบายชัดมากนัก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 585 เผชิญหน้ากับพนักงานออฟฟิศตัวร้าย
ทิฟฟานี่ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอดึงมาร์กตาของเธอออก “เร็วสิ พูดดังกว่านี้หน่อย ฉันไม่ได้ยินเธอเลย ฉันแค่ถือกระเป๋าที่ราคาแพงกว่า 10,000$ ใช่ไหม? นั่นมันทำให้ เธอพอจะมีสิทธิ์มาพูดถึงฉันมากกว่าครึ่งค่อนวันจากความอิจฉาริษยาเหรอฮะ? เงินเดือนของเธออาจจะไม่เยอะแต่เธอคงมีปัญญาซื้อได้ ถ้าเธอเก็บเงินสักสองปี ใช่ไหม? ไม่จำเป็นต้องอิจฉาเลย อย่างไรก็ตามแต่ ฉันซื้อกระเป๋านี้ด้วยเงินของฉันเอง ไม่ใช่ของขวัญจากผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ฉันมีกระเป๋ากองใหญ่ที่ฉันซื้อมาเมื่อสองสามปีที่แล้ว โดยสรุป กระเป๋าพวกนั้น ราคาพอ ๆ กับเงินเดือนดี ๆ ของเธอสักสองสามปีเลย อิจฉาไปก็ไม่เกิดประโยชน์ หยุดซะเถอะ แล้วอีกอย่าง ฉันจะไปเดินเอกสารให้เธอได้ยังไงถ้าฉันเหนื่อยเกินไป?”เฮเรียตต้าพูดอย่างดูหมิ่น “เนื่องจากครอบครัวของเธอรวยมาก ทำไมไม่อยู่บ้านแล้วหาอะไรสนุกทำในชีวิตอันหรูหราของเธอล่ะ? ทำไมต้องมาเดินเอกสารด้วย? เธอยังไม่สามารถ ทำธุระของเธอได้ถูกต้องเลย นี่เธอกำลังหางานให้พวกเราเพิ่มหรือไง?”โลกเล็ก ๆ ของทิฟฟานี่ใกล้จะระเบิดแล้ว เธอมาที่นี่เพื่อทำงานเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ ไม่ใช่เด็กส่งเอกสาร มันแย่มากที่พวกนั้นสั่งเธอตลอดเวลา แต่ต
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 586 คุณย่าอยู่ที่ไหน
แจ็คสันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ผู้หญิงของเขาทุกข์ใจภายใต้ฝีมือของใครบางคนและถึงกับเสียน้ำตา นอกจากความเจ็บปวดใจแล้ว เขายังรู้สึกเดือดดาลอีกด้วย “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าร้องนะ คุณอยู่ไหนเหรอ? ผมจะไปหาและรับคุณกลับตอนนี้เลย อยู่ตรงนั้นนะ อย่าย้ายไปไหน โอเคไหม? บริษัทอะไรของพวกเขาน่าเกลียดอย่างนี้? ไม่ต้องไปโกรธ ลืมพวกเขาไปซะ!”ทิฟฟานี่สูดน้ำมูก บอกเขาว่าเธออยู่ที่ไหนและรอเขาที่ข้างถนน อากาศค่อย ๆ เย็นลงและไม่ค่อยร้อนแล้ว บางครั้งสายลมอ่อนพัดผ่านและพาความรู้สึกให้รู้สึกค่อย ๆ สบายใจขึ้นในไม่ช้า รถสปอร์ตสุดหรูจอกที่ริมถนน เมื่อเข้าไปในรถและมองไปที่เขา เธอร้องโฮอีกครั้ง เธอเอนไปซบไหล่เขาและร้องไห้ “ฉันรู้สึกไร้ประโยชน์ ฉันถูกไล่ออก… ฉันรู้สึกโกรธมาก…”แจ็คสันลูบไปที่หลังเธออย่างปลอบโยนขณะเดียวกันก็หันไปทางชั้นสำนักงานที่ไม่ไกลมาก บริษัทนั้นไม่แม้แต่จะได้เลียบูทเขา ทว่าพวกเขากลับทำให้แฟนเขาเศร้าเสียใจ!ระหว่างทางกลับบ้าน เขาถามเธออย่างระมัดระวัง “ถ้าคุณ… ยังต้องการงานอยู่ แล้วถ้ามาทำงานในเครือของบริษัทผมล่ะ? มันแค่ไกลออกไปเล็กน้อยจากเขตทางเหนือ ในเมื่อคุณ ไม่สะดวกใจทำงานที่สาขาใหญ่ สาขาย่อยค
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 587 คุณย่าของเรา
ทิฟฟานี่ตอบกลับอย่างไม่ชัดเจนและวางสายวิดีโอไป แอเรียนโยนโทรศัพท์ไปข้าง ๆ อย่างโมโหหลังจากสองทุ่มผ่านไป หญิงชราโทรหาแอเรียน ฟังจากน้ำเสียงแล้วดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ดี “ฉันอยู่ที่คฤหาสน์เทรมอนต์ และทุกอย่างที่นี่ดีเยี่ยมไปหมด ดีกว่ากรงนกของเธออีก ขนาดพอ ๆ กับบ้านหลังเก่าเรา มันสบายมากเลยอยู่ที่นี่ เธอไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องฉันนะ มาร์คเองก็อยู่ที่นี่ด้วย”จากนั้น เธอก็วางสายไป มันดูเหมาะเจาะและเรียบร้อยมากอาการสั่นวิ่งผ่านหัวใจของเธอ หญิงชรารับมือเธอมันไม่ง่ายเลย มาร์คจัดการให้ตัวเขาเองให้คุ้นเคยกันเธอได้ยังไงในระยะเวลาอันสั้น การโน้มน้าวเธอให้กลับไปที่เมืองหลวงอีกด้วย? ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ๆ…มาร์คไม่เคยพบกับหญิงชรามาก่อน เธอตรวจดูประวัติการโทรของเธอและเห็นว่าจริง ๆ แล้ว หญิงชราโทรหาเธอตอนที่เธอกำลังหลับที่ห้องโรงแรมของมาร์ค แน่นอนว่า ไม่ใช่เธอแน่ ๆ ที่เป็นคนรับสายโทรศัพท์ นั่นหมายความว่ามาร์คได้ไปหาเพื่อคอยช่วยเหลือหญิงชราที่คอนโดในขณะที่เธอหลับอยู่ พวกเขาอาจจะพูดคุยกันเกี่ยวกับการย้ายกลับไปอยู่เมืองหลวงระหว่างช่วงเวลานั้น ทำลับ ๆ ล่อ ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน!ทุกอย่างได้ถูกวางแผ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 588 ความสัมพันธ์ลับ ๆ
ขณะที่แจ็คสันเดินผ่านโต๊ะทำงานออฟฟิศเธอ เขาตั้งใจแตะที่เธอและพูดว่า “เฮ้ เด็กใหม่ ตังใจทำให้ดีนะ”ทิฟฟานี่ควบคุมอาการไม่ให้ปล่อยหัวเราะออกมา เธอพยักหน้าและโค้งคำนับ “ฉันจะตั้งใจค่ะ คุณเวสต์ ฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ!”มุมปากของแจ็คสันค่อย ๆ ยกยิ้ม เขาเดินเข้าไปในห้องทำงาน ไม่ถึงสองนาทีผ่านไป ทิฟฟานี่ได้รับข้อความจากเขา “กล้าเรียกผมว่า คุณเวสต์ ได้ยังไง?”เธอตอบเขากลับด้วยอีโมจิ “ขี้เล่น” และเก็บโทรศัพท์เธอไว้ในกระเป๋า เธออยู่ในระหว่างช่วงเวลางานและมันคงดูไม่เหมาะสมสำหรับเธอที่เล่นแต่โทรศัพท์สภาพแวดล้อมการทำงานในบริษัทใหญ่ตรงข้ามกับบริษัทเล็กของเธอก่อนหน้านี้อย่างสินเชิง นอกจากสภาพแวดล้อมที่เร่งรีบแล้ว ก็ไม่มีการแข่งขันกันไปมามากนั้นโดยที่เธอไม่ทันได้สังเกต ผู้จัดการฝ่ายบุคคลได้เดินเข้าในห้องทำงานแจ็คสันอย่างเงียบ ๆ แจ็คสันอยู่ในอารมณ์ดีเป็นพิเศษและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “เธอได้สงสัยอะไรไหม?”หัวหน้าฝ่ายบุคคลรีบตอบทันทีว่า “เธอถาม เธอน่าจะสงสัยครับ แต่ผมจัดการคลายความสงสัยของเธอได้ “ยิ่งผมไม่พอใจดูเหมือนเธอจะยิ่งมีความสุข....”แจ็คสันพยักหน้า “เธอน่าจะยังไม่สงสัย ดีมาก เธอคือนายห
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 589 การมาเยือนของซัมเมอร์
ทิฟฟานี่เกาหัวของเธอ ไม่ประหลาดใจใด ๆ เลยจากเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม แจ็คสันไม่เคยบ่นเมื่อไหร่ก็ตามที่เมื่อเธอไปยืนข้างหน้าเขาหรือจะขี่คอเขา “เข้าใจแล้ว ขอบใจ…” เธอตอบกลับอย่างเหม่อลอยประมาณบ่ายสามโมงหรือราว ๆ นั้น ทิฟฟานี่เริ่มรู้สึกง่วง ในตอนนั้นเองเธอได้ยินเสียงซัมเมอร์ “ทิฟฟ์ เธอมาทำงานกับพวกเราแล้วใช่ไหม? แจ็คสันเพิ่งพูดถึงว่าเธอต่อต้านแค่ไหน ดูเหมือนว่าเธอคิดมาอย่างละเอียดแล้วนะ เหมือนอย่างที่ฉันพูด ที่ดินของคนอื่นจะดีกว่าของเราได้ยังไง? เธอมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่? เธออยากให้ฉัน…”ยังไม่ทันที่เธอจะจบประโยค ทิฟฟานี่กระโดด ยื่นมืออกไป และปิดปากเธอไว้หญิงทั้งคู่ต่างตกใจ ทิฟฟานี่รู้สึกหวาดกลัว เธอทำอะไรลงไป? ปิดปากว่าที่แม่สามีในอนาคตด้วยมือของเธอ เธอยังรู้สึกได้ถึงลิปสติกที่อยู่บนมือเธออีกด้วย ดูเหมือนจะแดงมากด้วยตอนนี้ เธอจบประโยค…“คุณนายเวสต์.... ไม่เป็นไรค่ะ” เธอพูดอย่างสั่นเทาไปด้วยความกลัว “ฉันได้คุยกันกับคุณเวสต์แล้ว ว่าไม่จำเป้นต้องทำอะไรเพื่อฉัน ฉันทำมันได้ด้วยตัวเอง ฉันไม่อยากได้ช่องทางผ่านเส้นสายน่ะค่ะ”เธอค่อย ๆ ปล่อยมือเธอออกจากปากซัมเมอร์ เมื่อเธอเห็นว่าซัมเมอร์ต
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 590 ความหวังคือยาถอนพิษของความทุกข์ทรมานในอดีต
รอยยิ้มที่บดบังริมฝีปากของซัมเมอร์ “แม่รู้ว่าลูกยังห่วงใยแม่อยู่ ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ควร ตั้งแต่ที่แม่ลากความเป็นคนเกียจคร้านออกเพื่อเลี้ยงดูลูกให้เป็นชายหนุ่งที่ดีอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ นี่คือเหตุผลว่าทำไมแม่อยากให้ลูกทำบางอย่างเพื่อเธอ” เธอพูดอย่างจริงใจ “แม่ขอร้องนะ อย่าทำหน้าบึ้งตึงใส่พ่อ ตกลงไหม? เขามีเปราะบางเหมือนลูก อย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับงานหมั้นของลูกกับทิฟฟานี่ อยากให้แม่ช่วยไหม? แค่ถามนะ ลูกน่าจะรู้ ช่วงหลายวันนี้แม่ไม่ค่อยจะมีเวลามากเท่าไหร่”แจ็คสันพยักหน้าเข้าใจและตอบกลับด้วยคำแนะนำของเขา “เมื่อลูกเจอทิฟฟานี่ ต้องมั่นใจว่าลูกได้บอกใบ้อะไรก็ตามที่แม่รู้ให้กับเธอ ตกลงไหม? เธอต้องฆ่าฉันแน่ ๆ ถ้าเธอรู้ เกี่ยวกับความผิดของฉัน” ซัมเมอร์ตอบอย่างมีชีวิตชีวาและออกจากห้องไป เธอเดินผ่านคอกทำงานของทิฟฟานี่และทักทายเหมือนปกติ “ฉันจะไปแล้ว ขอให้โชคดีกับการทำงานนะ”ทิฟฟานี่ลุกขึ้นจากที่นั่งของเธอและมองดูซัมเมอร์ออกไป “ขอบคุณค่ะคุณป้า ดูแลตัวเองนะคะ”ช่วงค่ำมาถึง แจ็คสันรับทิฟฟานี่ที่ริมทางเดินหลังเลิกงาน และหมุนพวงมาลัยกลับไปที่คฤหาสน์เวสต์เธอสังเกตเห็นถึงเส้นทางที่ต่างออกไปจากท
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
