ตอนที่ 8 เกลียด

หลังเหตุการณ์คืนนั้นทำให้ฉัตรนลินทร์ระวังตัวมากยิ่งขึ้น สองเดือนแล้วที่เธอต้องอยู่ในสภาพนี้ เธอออกไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดทุกเช้า เพื่อหลีกเลี่ยงพวกเขาทั้งสอง ถึงแม้ว่าจะอยู่บ้านหลังเดียวกันแต่ก็เป็นอาทิตย์แล้วที่ฉัตรนลินทร์กับศิวัฒน์ไม่เจอหน้ากัน หรือจะพูดว่าเธอหลบหน้าเขาก็ได้

“จะออกไปไหน” ศิวัฒน์ที่ออกจากห้องมาเอ่ยถามเมื่อเห็นฉัตรนลินทร์เดินออกจากห้องพอดี การแต่งตัวของเธอทำเขาต้องขวมดคิ้ว เสื้อตัวเล็กเอวลอยแม้จะมีเสื้อคลุมด้านนอกก็เถอะ เห็นแล้วรู้สึกหงุดอย่างไม่ทราบสาเหตุ ไหนจะกางเกงขาสั้นนั้นอีก

“...” ฉัตรนลินทร์ไม่ยอมตอบ เธอก้มหน้าแล้วเดินผ่านเขาไปแต่ก็ไม่พ้นมือของศิวัฒน์ เขาคว้าข้อมือเล็กไว้

“ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง” เขาเริ่มโกรธ เพราะรู้ดีว่าที่ไม่เจอหน้ากันเป็นอาทิตย์ เพราะฉัตรนลินทร์พยายามหลบหน้าเขา แถมยังนอนนอกบ้านบ่อยขึ้นด้วย

“เรื่องของฉัน” เธอสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม

“แต่ฉันเป็นผัวเธอนะ”

“พี่ไตรพูดว่าไงนะคะ” เกวลินที่ตามออกมาได้ยินเข้าพอดี “พี่มีอะไรกับมันแล้วเหรอ”

“เปล่า”

“ไม่ใช่กำลังโกหกเกลอยู่เหรอ” เธอมองทั้งสองคนสลับกัน

“ไม่ได้โกหกครับ” เขาโอบไหล่เกวลินไว้

“อย่าให้เกลรู้นะว่