MasukShare
ตอนที่ 3 ดื้อเป็นเด็กไปได้
Terakhir Diperbarui:
2025-10-27 14:13:16“จะทำอะไรก็เชิญ...ฉันจะไม่ร้องครางให้คุณได้ยินเป็นอันขาด” หญิงสาวกางแขน ชันขาขึ้น ดวงตามีขอบรอยน้ำตาอยู่จางๆ
“วีนัส...” เขามองด้วยความแปลกใจ “เอาซิ...ทำเลย...เอาสักสองสามครั้งก็ได้...หรือมากกว่านั้น...ฉันจะได้เก็บเงินไว้ถ่ายตัว...ทำซิรออะไรละ...พอคุณเสร็จฉันจะไปหาคนอื่นมาทำต่อ...เอาเลย” หญิงสาวหลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้ง เขาจึงลุกหนีแล้วเอาเสื้อคลุมมาใส่ “ทำไมละ...ไม่อยากรียูส...สินค้าที่คุณใช่แล้วเหรอ...หรือไม่อยากเสียเงิน...ฉันไปนอนกับคนอื่นก็ได้...พอฉันไปนั่งในบาร์ไม่แน่ว่า...อาจจะมีคนเอาฉันและให้เงินฉันก็ได้” หญิงสาวประชดประชันเขาอย่างไม่ลดละ เขาเดินออกไปจากห้องนอน หญิงสาวนั่งลงแล้วหลั่งน้ำตาเงียบๆ อยากจะออกจากที่นี่เหลือเกิน...แล้วฉันจะไปไหนได้...เงินก็ไม่มี...บ้านก็ไม่มีอยู่...ทำไมโลกถึงโหดร้ายกับฉันแบบนี้ ชายหนุ่มเข้ามาในบ้านตอนเย็นมีสาวใช้เดินมาเอาเสื้อสูทกับกระเป๋าเข้าไปในบ้าน “วิ คุณวีนัสกินอะไรแล้วหรือยัง” เขาถามสาวใช้เบาๆ “ทานข้าวต้มกุ้งที่ท่านสั่งให้ทำแล้วค่ะ แต่ทานได้เล็กน้อยแล้วคุณนายก็เดินขึ้นบ้านไปค่ะ” วิ สาวใช้พูดด้วยความหนักใจ “อุ่นข้าวต้มขึ้นมาให้ฉันแล้วก็น้ำส้มแก้วหนึ่ง” “ได้ค่ะ” วิ รับคำสั่งจะเดินไป “วิ” เขาเรียกวิสาวใช้อีกครั้ง “ค่ะท่าน” วิเดินกลับมาหาเขา “ถ้าคุณวีนัส เธออยากได้อะไรก็ทำให้เธอ คิดว่าเธอคือเจ้านายอีกคน แล้วถ้ามีอะไรก็โทรมารายงานฉัน อย่าให้เธอออกจากบ้านก็พอ” “ค่ะท่าน” หลังจากเขาออกหายไปหลายชั่วโมงจนเธอแปลกใจ แต่ก็ไม่คิดอะไร ‘คนใจร้าย...ทำร้ายใจคนได้อย่างเลือดเย็น’ “ยังไม่นอน รอผมอยู่เหรอ” เขามองหญิงสาวในชุดนอนสายเดี่ยวผ้าแพรสีแดงบางเบา “นัฐ...มานั่งนี่ซิคะ” หญิงสาวเรียกเขาเบาๆ น้ำเสียดูเซ็กซี่จนเขานึกแปลกใจ “วีนัส...คุณเป็นอะไร” เขาถามเบาๆ หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียง ถอดคลุมผ้าแพรออกจากตัวเองช้าๆ มันร่วงล่นบนพื้น เขามองการกระทำของเธอนิ่งเงียบ เธอจึงปลดเสื้อผ้าแพรสายเดี่ยวลายลูกไม้ออกจนได้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าประจักต่อสายตาของเขา “เข้ามาสิคะ...นัฐ...คุณอยากได้ไม่ใช่เหรอ...และฉันก็ได้กำไรจากการขายตัวให้คุณ” หญิงสาวเดินเข้าไปหา “ทำไมละ...ไม่เอาแล้วเหรอ...เสียดายจัง...ฉันว่าจะไปสีลมชักหน่อย” หญิงสาวเดินหันหลังกลับเดินไปที่โต๊ะเครื่องสำอางที่มีหลากหลายยี่ห้อแต่ละอย่างมาจากแบรนด์ดังทั้งสิ้น “อย่าทำแบบนี้ได้ไหม” ชายหนุ่มมองเธอจากด้านหลัง “คุณเห็นผู้หญิงเป็นแค่นางบำเรอ ไม่ก็โสเภณี ฉันก็รู้สึกว่าฉันก็ไม่ต่างจากนางบำเรอหรือโสเภณีเท่าไหร่เหรอนะ” หญิงสาวพูดเบาๆ แต่หนักแน่น “อย่าคิดแบบนั้นได้ไหม...ผมไม่เคยเห็นคุณเป็นโสเภณีหรือนางบำเรอแม้นแต่น้อย” ที่เขาพูดไปเมื่อเช้านั้นแค่ประชดเธอเฉยๆ แต่เขาไม่เคยคิดว่าเธอเป็นนางบำเรอหรือโสเภณีแม้นแต่น้อย “ถ้าเช่นนั้นฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงขัดดอกซินะ...แต่ก็ช่างมันเถอะ...ฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว...ฉันจะเป็นอะไรก็ช่างแค่หาเงินมาชดใช้คุณได้ ฉันจะได้ออกไปจากที่นี่ชักที” ก๊อก.... “เลิกพูดเรื่องนี้ซะ...” เขาเดินไปที่ประตูเปิดออก เอาถาดที่วิเอามาให้รับไว้เดินมาวางที่โต๊ะ “เดินมากินซะ” เขามองเธอที่ใส่เสื้อคลุมแล้ว คงกลัวว่าวิจะมาเห็น “ฉันไม่กิน” หญิงสาวเดินขึ้นเตียงนอนตะแคงหันไปฝั่งโต๊ะข้างเตียง เขาจึงยกถาดวางที่โต๊ะข้างเตียงฝั่งของเธอ หญิงสาวจึงหันข้างไปอีกฝั่ง “ถ้าคุณไม่กินจะป่วยเอาได้นะ” “ให้ฉันตายเสียยังดีกว่า” “วีนัส...ผมไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครนะ” ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครกล้าต่อล้อต่อเถียงกับเขาหรือเมินหน้าหนีและที่สำคัญไม่เคยดูแลหาข้าวให้กิน ถึงแม้นวิจะเป็นคนเอามาให้ก็ตาม “วีนัส” เขาเรียกเธออีกครั้งแต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงลมหายที่สม่ำเสมอ เขาจึงยกถาด เดินไปที่ประตูหน้าห้อง เปิดออก วางถาดหน้าห้อง แล้วปิดประตูเข้ามา ลงนอนบนเตียงกว้างแปดฟุตเดียวกับเธอ “ทำไมไม่ยอมรับความจริงที่ว่าเป็นเมียผม...ดื้อเป็นเด็กไปได้...” เขาลูบหัวของเธอ แล้วเอื้อมปิดไฟตรงหัวเตียงของเธอ แสงแดดสาดส่องผ่านผ้าม่านภายในห้องนอนของนครินทร์ เขาลืมตาขึ้นช้าๆ มองข้างตัวเองไม่มีหญิงสาวนอนอยู่ด้วยแล้ว เขาจึงลุกขึ้นเดินไปดูที่ห้องน้ำก็ไม่มีเธอ พอเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัว มีไม้แขวนเสื้อแขวนชุดสูทสีเทา เสื้อเชิ้ตสีดำซ่อนอยู่ด้านใน มีกางเกงสีเทาเหมือนกัน ส่วนเนคไทสีเทากับถุงเท้าสีดำวางไว้บนโซฟาสีดำ เขามองด้วยความแปลกใจว่าใครแขวนเสื้อผ้าไว้ให้วิคงไม่มาทำแบบนี้ให้หรอก แต่ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาว่าอาจจะเป็นเธอที่ทำให้ เป็นไปได้เหรอที่เธอจะทำให้ แค่เมื่อคืน...ช่างมันเถอะ เธอคิดว่าตนเป็นคนเลวในสายตาไปแล้ว “ไม่ต้องค่ะ คุณนายเดี๋ยววิทำเอง” วิพยายามจะช่วยหญิงสาวทำอาหาร แต่เธอกับแย้งหน้าทีไปชะหมด ถ้าคุณนัฐมาเห็นคงโดนดุแน่ ที่ให้ภรรยาท่านทำอาหาร “วีนัส แค่ไม่อยากอยู่ว่าง แล้วอยากทำอาหารบ้าง วิจะได้ชิมฝีมือวีนัสด้วยไง” หญิงสาวยิ้มให้สาวใช้ “แค่คุณนัฐเขาจะ...” “ไม่มีใครว่าวิหรอกเชื่อฉัน...” หญิงสาวดับไฟเตาแก๊ส แล้วเอาถ้วยใบใหญ่ใส่ต้มข่าไก่ วิจึงรับมาจากมือหญิงสาวเดินไปวางที่โต๊ะใหญ่ในห้องทานอาหารที่อยู่ติดกับห้องครัว ชายหนุ่มเดินเข้ามา วิกำลังอ้าปากทักทายเขา แต่เขาส่ายหน้าไม่ให้พูด เขาจึงเดินไปนั่งลง “วิจ๊ะ ช่วยไปซื้อกะทิ เครื่องพริกแกง แล้วก็ปลากรายซักครึ่งกิโล วีนัสจะทำแกงเขียวหวานปลากรายให้กินกัน” หญิงสาวถอดผ้ากันเปี้อนออกแขนไว้ แล้วเดินมาที่ห้องทานอาหาร “อรุณสวัสดิ์” เขาพูดเบาๆ ยิ้มเล็กน้อย แต่หญิงสาวกลับเดินออกจากห้องอาหาร เขาจึงเดินตามออกไป “วีนัส” เขาเดินไปประชันชิดแล้วจับเรียวแขนเธอ “หยุดก่อน” เขาเรียกเธอเบาๆ “มีอะไรให้ผู้หญิงขัดดอกคนนี้รับใช้...เจ้าคะ” หญิงสาวหันหน้ามาเผชิญหน้า “อย่าประชดประชันผมได้ไหม” “ฉันไม่ได้ประชดประชันคุณ...ฉันพูดตามความจริงต่างหาก” หญิงสาวเชิดหน้ามองเขา “อย่าทำตัวงี่เง่าได้ไหม” เสียงของเขาดังขึ้น “ปล่อยฉันได้แล้ว...ฉันมีธุระที่ต้องทำอีก” หญิงสาวพูดเสียงเรียบ “ธุระอะไร” เขาถามด้วยความสงสัย “ไปหาคนมาซื้อ...ตัวฉันเอง...ไม่แน่อาจจะมีเสี่ยใจดีรับฉันไปเลี้ยงก็ได้” “อย่าทำแบบนี้ได้ไหม” เขาพูดเบาลง “ปล่อยฉัน” หญิงสาวยื่นคำขาด เขาจึงปล่อยมือเธอออก เธอจึงเดินขึ้นบนบ้านไม่มองเขา
Bab terbaru
เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+] ตอนที่ 56 น่ากิน 21+ (จบบริบูรณ์)
ในงานเลี้ยงรัมภาเดินเข้ามาในงาน คุณหญิงคุณนายต่างเดินมาทักทายเธอ ทำเอาเธอเวียนหัวไม่น้อย ส่วนนครินทร์ก็อยู่ไม่ไกลจากเธอ เขาคุยกับเพื่อนและนักธุรกิจที่เป็นคู่ค้า จนเขาไม่อาจออกมาจากตรงนั้นได้ รัมภาจึงเดินไปเข้าห้องน้ำยังมีบอดี้การ์ดเดินตามมาถึงห้องน้ำ จนเธอเข้าห้องน้ำเขาจึงยืนรอข้างนอก เธอเข้าไปในส่วนของห้องชำระ เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจจึงเดินออกมา ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงหนึ่งที่พูดขึ้นว่า“หวัดดี” เสียงที่เธอคุ้นเคยอย่างยิ่งจึงหันไปดูแต่ก่อนที่เธอจะหันไป มีปีนลูกโม่มาจ่อที่หัวของเธอ โดยการมองผ่านกระจกเธอจึงถามขึ้นช้าๆ“ตีช่า คุณทำแบบนี้ทำไม”“ชู่ววววว์…ไม่ต้องถามเดี๋ยวเธอก็ต้องตาย”รัมภาจึงเหยียบเท้าเธออย่างจัง จนตีช่าทำปีนหลุดมือ รัมภาจึงวิ่งไปทางประตู ตีช่าได้สติจึงสบถทันที“หน่อย!!!” ตีช่าเร่งปีนใส่เธอแบบไร้ทิศ ดังสนั่นนครินทร์และบอดี้การ์ดวิ่งเข้ามาดูทันที ก่อนที่รัมภาจะล้มลง นครินทร์ประคองเธอไว้ ก่อนที่ดวงตาจะปิดลง รัมภาเอ่ยเบาๆ"...นัฐ…”ผ่านมาห้าปีให้เธอให้กำเนิดลูกชายสองคนที่มีชื่อว่า นิโรจน์กับวิรุฬ เขาสองคนกำลังน่ารักและนครินทร์พ่อของพวกเขา ก็รักพวกเขามาก รัมภาค่อยดูแลพวกเขาเป็
เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+] ตอนที่ 55 ไม่ไปได้ไหม NC25+
หญิงสาวเรือนร่างกายเปลือยเปล่าที่เก้าอี้ยาวหลังจากรักมาราธอนสี่วันเต็มที่อยู่กับเขาจนเธอเมื่อยล้าไปทั้งตัว ตอนนี้สามีของเธอหายไปคุยโทรศัพท์ได้สักพักหนึ่งแล้ว เธอจึงมีเวลาว่างมานอนอาบแดดดื่มน้ำส้มที่บนหัวเรือ ให้แสงแดดสาดลงมาบนตัว ชายหนุ่มใส่ผ้าขนหนูสีขาวเพียงผืนเดียวเดินมาข้างๆ เธอ รัมภาจึงลืมตาขึ้นช้าๆ มองสามีสุดที่รัก เธอยิ้มให้เขา นครินทร์ยิ้มให้เธอแล้วจึงบอกเธอ“วันนี้เราต้องเข้าฝังแล้ว” นครินทร์กล่าวด้วยเสียงเสียดาย รัมภาก็รู้สึกเสียดายไม่แพ้กัน เธอจึงเอ่ยเบาๆ“หมดเวลาสนุกแล้วสิ"“เหลือเวลาอีกแปดชั่วโมงต้องไปถึงงานบอลลูน”“ไม่ไปได้มั้ย ฉันอยากอยู่กับคุณ” รัมภากระตุกผ้าเขาลงมา ความเป็นชายที่หลับใหลออกมาเผชิญตรงหน้าของเธอ เธอจับความเป็นชายเบาๆ เขาที่เรียวปากสวยได้รูป เธอเข้าออกเป็นจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงกดของเขา เขาปลดปล่อยออกหมดแม็กซ์ น้ำนมไหลให้เธอกินไม่หมดสิ้น รัมภาจึงเลียที่ริมฝีปากเขาจึงนั่งลงข้างเธอประกอบริมฝีปากเนิ่นนานและเองตัวเธอลงบนเบาะ และสอดใส่เข้าไปในตัวเธอทันที แล้วตั้งตัวตรงสอดเข้าเธอไม่ยังแรง รัมภากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเธอไม่เคยรู้สึกชินกับความเจ็บนี้ เขาเข้าอ
เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+] ตอนที่ 54 ปีศาจราคะ
รัมภาตื่นขึ้นมายามเช้ามองข้างตน ไม่เห็นนครินทร์ มองมาทางหน้าต่างน้ำสีเขียวมรกตกับท้องฟ้าที่สว่างสดใส เธอเอาเสื้อคลุมสีเทาเดินออกจากเตียงเดินไปเปิดประตูเดินออกจากห้อง เห็นสิงห์เดินมาก้มโค้งให้เธอผู้เป็นนายหญิง รัมภาจึงเอ่ยถาม“นัทไปไหน”“ท่านลงไปว่ายน้ำได้สักพักแล้วครับ”“เขาคงไม่โดนฉลามตอดไปแล้วหรอกนะ” รัมภาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม“คุณนาย ผมอยู่ด้านล่างของเรือมีอะไรเรียกใช้ก็โทรบอกผมกับนาส ส่วนอาหารเช้าท่านให้คุณนายไปกินที่หัวเรือครับ”“ได้ ขอบคุณ” รัมภาเอ่ยบอก สิงห์เดินลงบันได เธอจึงเดินไปที่หัวเรือ มองเห็นอาหารบนโต๊ะมากมายนัก จนเธอลายตา ไม่ช้าเขาก็ขึ้นมาจากน้ำทะเลด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ทำให้เธอมองไม่วางตาจากตรงนั้นเขาเอ่ยขึ้น“ผมกับอาหารใครน่ากินกว่ากัน”“ต้องเป็นคุณอยู่แล้ว” รัมภากัดริมฝีปาก“สักรอบดีมั้ย”“ไม่เอาฉันต้องกินก่อน” รัมภาจะจับช้อน แต่เขาดึงจากมือเธอ“จำที่ผมพูดไม่ได้ห้ามจับอะไรนอกจากตัวผม” น้ำเสียงของเขาเย้ายวนนัก แต่หญิงสาวจึงเผลอยิ้ม“คุณจะไม่ให้ฉันกินฉันดื่มเลยหรือ” รัมภาเอ่ยถาม แล้วใช้ส้อมจิ้มไส้กรอก จิ้มลงไข่แดงที่ยังไม่แตก จิ้มให้แตกแล้ววนในไข่แดง แล้วเอามาใส่ปากเรียวสวย
เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+] ตอนที่ 53 อย่าเล่นกับไฟ NC25+
เมื่อรัมภาได้ยินเช่นนั้นเธอไม่รอช้าจับความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอช้าๆ ริมฝีปากสวยเม้มด้วยความสะท้านไปทั่วทั้งกาย โน้มตัวเข้าหาเขา มีมือของเขาคอยประคองเธอให้เข้าออกช้าไป ไม่นานนักเขาเป็นคนขยับเสียเอง เธอจูบลงบนริมฝีปากของเขา เธอก็ขยับเองเช่นกันด้วยสัญชาตญาณล้วนๆ เขาจับเธอเปลี่ยนมานอนใต้ร่างของเขา และขยับความเป็นชายสอดใส่ช้าๆ ต่อจากนั้นสอดใส่แรงขึ้นตามอารมณ์ดิบ มือของเธอจิกลงบนผ้าปู เขาจึงโน้มตัวจับมือเรียวของเธอ สอดผสานกันจนเธอกรีดร้องด้วยความสุขหฤหรรษ์ปลดปล่อยออกมาหมดตอนนี้เป็นตาเขาบ้างที่จะปลดปล่อยให้เธอบ้าง เขาเข้าออกสองครั้งเห็นจะได้เขาจึงข้าไว้ในตัวเธอ ริมฝีปากของเขาจูบลงบนริมฝีปากเธอเนิ่นนาน แล้วถอนออก นครินทร์ลงมานอนข้างเธอ รัมภาเข้าสวมกอดเขา มือของเขาลูบลงบนหลังเธอเบาๆ“วีนัสพรุ่งนี้ผมบินไปเชียงใหม่ ผมไม่อยากจากคุณเลย ไปกับผมนะ”“พรุ่งนี้วันเกิดคุณจำได้มั้ย” รัมภามองหน้าเขา“จำได้” เขาเอ่ยสั้น“พรุ่งนี้ฉันอยากทำอาหารอะไรอร่อยๆ ให้คุณทานไม่อยากกินนอกบ้านเหมือนทุกครั้ง กลับมากินข้าวด้วยกันนะ” รัมภายิ้มเล็กน้อย“ได้ ผมเสร็จงานจะรีบบินกลับทันที”“ตามนี้” รัมภาเอ่ยแผ่วเบา แล้วหลับตาลง
เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+] ตอนที่ 52 เดี๋ยวก่อน
หญิงสาวตื่นมายามเช้าของวันเสาร์ ลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจเล็กน้อย ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำคิดว่าเขาคงอยู่ในห้องน้ำแน่ๆ เธอจึงเดินไปยังห้องน้ำ เป็นจริงดังขาด เขาอยู่ในห้องน้ำจริง เขาอยู่ในอ่างจากุชชี่ เห็นขวดไวน์แดงราคาแพงวางเหลือเพียงครึ่งขวด เขาไม่เคยกินมากมายขนาดนี้ต้องมีเรื่องอะไรที่เขาไม่สบายใจแน่ เรื่องงานหรือเปล่านะ เธอก็ไม่ได้เขาบริษัทแรมเดือนแล้วตั้งแต่เขามีเลขาใหม่เป็นงานแล้ว นครินทร์นั่งในอ่างจากุชชี่นึกอะไรเพลินๆ เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อมีริมฝีปากอุ่นๆ จูบลงบนแก้มเบาๆ เขาจึงเหลือบมองนั้นคือภรรยาของเขาเอง เธอนั่งหันหลังเปลือยเปล่าบนขอบอ่าง มือเรียวลูบใบหน้าเขาเบาๆ เผยยิ้มพิมพ์ใจเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณคิดอะไรอยู่คะ...ฉันเห็นคุณนั่งคิ้วผูกโบว์” น้ำเสียอ่อนหวานเอ่ยถามเบาๆ “ไม่มีอะไรหรอกที่รัก...ทำไมถึงตื่นเช้าจัง” เขาเอ่ยถาม “นี่จะแปดโมงเช้าแล้ว...วันนี้สายสุดแล้วละ” เธอเอ่ยบอก “ลงมานั่งด้วยกันสิ” เขายิ้มให้เธอ หญิงสาวก้าวลงในอ่างอย่างว่าง่ายไม่ทันที่เธอได้ตั้งตัว ตัวของเธอชิดผนังไปเสียแล้ว ขณะที่เขาจูบลงบนไหลเธอหนักๆ “เดี๋ยวก่อน...” ไม่ทันที่รัมภากล่าวจบ นครินทร์รีบร้อนดั
เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+] ตอนที่ 51 คุณบอกว่าหิว NC25+
“ท่านประธานมาถึงแล้ว” พนักงานหน้าประตูพูดขึ้น นครินทร์ลงจากลัมโบกินี่ ซูเปอร์เอสยูวี โดยมีสิงห์เป็นคนขับ รัมภาเองก้าวลงจากรถมีบอดี้การ์ดเปิดประตูให้เธอ แสงแฟลชสาดส่งเขาและเธอ รัมภาเองก้าวเดินไปหาเขาที่ยืนอยู่ เขายืนรอเธอยกแขนข้างขวาให้เธอประคอง หญิงสาวมองเขาเผยรอยยิ้มแล้วประคองแขนเดินเข้าไปในงานพร้อมกัน“คุณมางานครั้งแรกรู้สึกเป็นอย่างไงบ้าง” นครินทร์ถามเธอ ขณะที่เดินไปพนักงานยกมือไว้เขาและเธอ“ตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ...คนตั้งเกือบพัน...” หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย“เก้าร้อยแปดสิบสามคนเอง” เขายิ้มเล็กน้อย“นั้นละ...เกือบพัน” “สวัสดีครับ...คุณนครินทร์...คุณรัมภา...ผมจักรพรรณ...” ชายวัยกลางคนเอ่ยทักนครินทร์“สวัสดีครับ...คุณจักรพรรณ...ประธานบริษัทสิริทรัพย์ยานยนต์” “ผมเอาของขวัญมามอบให้ครับ...เป็นรถรุ่นใหม่ล่าสุดของบริษัทมามอบให้” จักรพรรณส่งกุญแจรถใหญ่นครินทร์“ขอบคุณอย่างยิ่งครับ” นครินทร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วล่งกุญแจรถให้กับหมีบอดีการ์ดของเขาที่เดินตามอยู่ด้านหลัง“ตอนนี้บริษัทเราจดสิทธิบัตร...” (ภาษาฝรั่งเศส)“บริษัท เอ็น.จี.พี กรุ๊ป เป็นบริษัทลูกกัมปนาทไพศาลกรุ๊ป...ได้เข้าตลาดหลักเมื่อเดือนที่แล
Anda juga akan menyukai
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่230.8K Dibacaเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์62.3K Dibacaนับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย41.7K Dibacaเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก43.2K Dibacaใต้เงารัก (Stranger)
Alisha_Lanna264 Dibacaภรรยาที่สามีไม่รัก (18+)
เรติมา57 Dibacaรักเกินเลย
ณดารินทร์498 Dibacaคุณอาเพื่อน
กวินทร์แก้ว204 Dibaca
