ภรรยาที่สามีไม่รัก (18+)

ตอนที่1

“อะไรนะครับแม่?! แม่จะให้ผมแต่งงานกับใครนะครับ?” ภูริช ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง หลังจากที่ได้ฟังเรื่องด่วนที่คุณหญิงกาบแก้วผู้เป็นมารดาโทรตามให้เขากลับมาที่บ้าน

“หนูอนงค์นาง ลูกสาวเพื่อนแม่ไง”

“ยัยเฉิ่มนั่นน่ะเหรอครับ? ไม่มีทาง คุณแม่ฆ่าผมให้ตายเถอะ ถ้าจะให้ผมต้องแต่งงานกับผู้หญิงเฉิ่มเชยแบบนั้น” ภูริชแสดงสีหน้าเหยียดขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงผู้หญิงเชยๆ อย่างอนงค์นาง

“ก็ใครมันจะไปจัดจ้านเท่าแม่ลลิสาของแกได้ล่ะ” คุณหญิงพูดออกมาอย่างขัดใจ ที่ลูกชายตัวดีคว้านางแบบที่มีแต่ข่าวฉาวโฉ่แบบนั้นมาเป็นแฟน ที่หวังจะมาเกาะตระกูลของนางเพราะอยากรวยทางลัด แถมภูริชเองก็เอาแต่หลงลลิสาจนโงหัวไม่ขึ้น

ถ้านางไม่หาผู้หญิงดีๆ สักคนมาเป็นภรรยา ก็คงจะไม่แคล้วต้องตรอมใจที่ต้องได้ลูกสะใภ้ที่เอาแต่ช้อปปิ้ง แล้วก็ผลาญเงินภูริชไปวันๆ อย่างลลิสาเป็นแน่

“ไม่รู้แหละ ผมไม่มีวันแต่งงานกับยัยเฉิ่มนั่นเด็ดขาด ผมรักลิสา และผมก็จะแต่งงานกับลิสา” ภูริชค้านหัวชนฝา

มีอย่างที่ไหน เขารักกับลลิสาอยู่ดีๆ จะให้ไปแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักอย่างอนงค์นาง ที่ทั้งเฉิ่มทั้งเชย ขนาดชื่อยังเชยเลย ควงไปไหนคงได้อายเขาตาย

ภูริชเคยเจอกับอนงค์นางตั้งแต่เธอยังอยู่มัธยมปลาย ครั้งที่ครอบครัวของเธอมาเที่ยวที่บ้าน เพราะแม่ของอนงค์นางกับแม่ของเขาก็เป็นเพื่อนสนิทกันมานาน แต่ใครจะไปคิดว่าการจับลูกของทั้งสองบ้านมาดองกัน จะยังมีอยู่ในสมัยนี้กันอีกล่ะ

“ได้! ถ้าแกยืนยันแบบนั้น แม่ก็จะไม่ห้าม” คุณหญิงพูดแค่นั้น ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไปพัก ภูริชที่ไม่ได้อยากแต่งงานกับอนงค์นางอยู่แล้วถึงกับยิ้มออก เพราะอย่างน้อยแม่ของเขาก็ไม่ถึงขั้นบังคับใจกัน พอเห็นว่าเขาไม่ยอมก็เลยใจอ่อนอย่างง่ายดาย

ภูริชเดินออกมาที่โรงจอดรถอย่างสบายอารมณ์ หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายโทรหาลลิสาทันที ตั้งใจจะไปรับเธอออกมาทานข้าว แล้วก็จะค้างกับเธอที่คอนโดด้วยกันคืนนี้

แต่พอเขาจะเปิดประตูรถยนต์คันหรู ที่เพิ่งจะขับมาจอดเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้วมันกลับล็อกเสียอย่างนั้น ทั้งที่ก่อนหน้าเขาไม่ได้ล็อกรถเอาไว้

“ไอ้ผาด! ใครล็อกรถฉัน” ภูริชหันไปถามผาด คนรถของที่บ้าน ที่เวลานี้กำลังเช็ดทำความสะอาดรถตู้ส่วนตัวของคุณหญิงกาบแก้วอยู่

“คุณหญิงครับ” ผาดหันมาตอบเจ้านาย

“แล้วคุณแม่จะมาล็อกรถฉันทำไม? ไม่รู้เหรอว่าฉันจะออกไปข้างนอก” ภูริชถามอย่างหงุดหงิด แต่กลับหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม เพราะผาดก็ให้คำตอบอะไรเขาไม่ได้สักอย่าง

“ไม่ได้เรื่อง!”

ภูริชจำต้องเดินกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง เพื่อไปเอากุญแจรถ แต่คนที่เก็บกุญแจรถของเขาเอาไว้อย่างทับทิม คนสนิทของคุณหญิง กลับไม่ยอมให้กุญแจคืนกับเขา เพราะเป็นคำสั่งจากคุณหญิงกาบแก้ว สุดท้ายภูริชเลยต้องขึ้นไปหาคนต้นเรื่องอย่างคนเป็นแม่เองถึงบนห้อง

“คุณแม่ยึดกุญแจรถของผมทำไมครับ?” ภูริชเอ่ยถามทันทีที่เข้ามาภายในห้องของคนเป็นแม่

“ก็ในเมื่อแกไม่ยอมแต่งงานกับหนูนาง ก็เท่ากับว่าแกปฏิเสธทรัพย์สินทุกอย่างของฉัน” คุณหญิงบอกกับลูกชาย

“คุณแม่หมายความว่ายังไงครับ?”

“ก็หมายความว่า ถ้าแกไม่ยอมแต่งงานกับหนูนาง แกก็จะไม่เหลืออะไรเลยไง”

“คุณแม่จะทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะครับ ผมคือลูกชายคนเดียวของคุณแม่นะครับ” แล้วทำไมชีวิตของเขาจะต้องขึ้นอยู่กับผู้หญิงอย่างอนงค์นางด้วย

“ก็แล้วยังไงล่ะ ในเมื่อถ้าฉันยอมให้แกแต่งงานกับแม่ลลิสา แม่นั่นก็ต้องเข้ามาผลาญสมบัติของฉันจนหมดอยู่ดี สู้ฉันเอาทรัพย์สมบัติที่มีไปทำบุญ ให้การกุศลยังจะมีประโยชน์เสียมากกว่า”

“นี่คุณแม่กำลังขู่ผมอยู่ใช่มั้ยครับ?”

“ฉันไม่ได้ขู่ ฉันเขียนพินัยกรรมเอาไว้แล้ว ถ้าแกไม่เชื่อก็ลองดูได้เลย แกจะได้รู้ด้วยว่าถ้าแกไม่เหลืออะไรเลยแบบนี้ แม่นั่นยังจะรักแกอยู่หรือเปล่า”

“ลิสารักผม ต่อให้ผมเหลือแต่ตัวเขาก็ไม่มีทางทิ้งผมอย่างที่คุณแม่พูดแน่นอน” ภูริชตอบอย่างมั่นใจในตัวคนรัก

“ถ้าแกเชื่อแบบนั้นก็ตามใจ” คุณหญิงพูดแค่นั้น เพราะจนใจที่จะพูดให้ลูกชายหูตาสว่าง เรื่องแบบนี้ต้องเจอกับตัว แล้วคุณหญิงเองก็ดูไม่พลาดอย่างแน่นอน ว่าถ้าลลิสารู้ว่าภูริชเหลือแต่ตัวไม่ได้มีมรดกมากมายอย่างที่หวังเอาไว้ ลลิสาต้องตีตัวออกห่างอย่างแน่นอน

และคนอย่างภูริชก็ไม่มีทางยอมเสียมรดกมากมายให้กับการกุศลอยู่แล้ว ยังไงเสียลูกชายที่หัวสูง ลำบากไม่เป็นอย่างภูริช ก็ต้องกลับมาทำตามความต้องการของนางอยู่ดี

เมื่อคุณหญิงกาบแก้วไม่ยอมให้ใช้รถ ภูริชเลยต้องนั่งแท็กซี่มาหาลลิสาที่คอนโด ถึงจะหงุดหงิดกับการกระทำของคนเป็นแม่ แต่คนอย่างภูริชจะไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณหญิงกาบแก้วหาให้อย่างเด็ดขาด

“มาแล้วเหรอคะ?” ลลิสาออกมาเปิดประตูรับชายคนรัก

“ครับ แต่เราคงต้องไปรถของคุณนะลิสา พอดีผมนั่งแท็กซีมาน่ะ”

“ทำไมล่ะคะ รถภูเข้าศูนย์เหรอคะ” ลลิสาพาภูริชเข้ามานั่งที่โซฟาภายในห้อง

“เปล่าหรอกครับ คุณแม่ยึดรถของผมไปน่ะ”

“ยึดรถ!” ลลิสาทวนคำพูดของคนรักอย่างสงสัย ว่าทำไมอยู่ดีๆ คุณหญิงกาบแก้วถึงได้ยึดรถของภูริชไปแบบนั้น

“ผมมีเรื่องต้องบอกกับคุณนะครับลิสา” ภูริชกุมมือบางของคนรักเอาไว้

“ตอนนี้ผมไม่เหลืออะไรแล้ว ทั้งรถ ทั้งบัตรเครดิต มีเงินสดติดตัวแค่ไม่กี่หมื่น”

“หมายความว่ายังไงคะภู ลิสางงไปหมดแล้วค่ะ”

“คุณแม่ต้องการให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงที่ท่านหาให้ แต่ผมไม่ยอมเพราะผมมีคุณอยู่แล้ว” ภูริชคว้าคนรักเข้ามาสวมกอด ก่อนจะพูดต่อ ลลิสาเองก็รอฟังเหมือนกัน

“ท่านก็เลยยื่นคำขาด ถ้าผมไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ท่านก็จะยกมรดกทั้งหมดให้การกุศล แล้วก็ยึดทรัพย์สินของผมทั้งหมด ตอนนี้ผมก็เลยเหลือแต่ตัว” ภูริชเล่าทุกอย่างให้ลลิสาฟังทั้งหมด คนที่เพิ่งได้รับรู้เรื่องราวถึงกับตาเบิกโต เพราะคนรักที่เธอหวังจะฝากชีวิตเอาไว้เวลานี้กลับกลายเป็นคนที่เหลือแต่ตัว แม้แต่รถก็ไม่มีเอาไว้ใช้

“แต่คุณไม่ต้องกลัวนะ เพราะถึงยังไงผมก็จะไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ผมรักคุณคนเดียว” ภูริชกระชับอ้อมกอดลลิสาแน่นกว่าเดิม เพื่อเป็นการยืนยันในสิ่งที่ตัวเองพูดแต่คนฟังอย่างลลิสา กลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตกที่นั่งลำบาก ความหวังที่จะได้ชูคอเป็นลูกสะใภ้ของคุณหญิงมันริบหรี่ลงทันที