로그인공유
ท่านต้องการแก้พิษในกายหรือไม่
최신 업데이트:
2025-09-29 01:27:59
최신 챕터
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต ช่วงชิงอดีตกลับคืนมา
แม้จะผ่านไปสิบกว่าปี... แต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขายังคงแทบไม่เปลี่ยนไปจากในความทรงจำ คิ้วเข้มรับกับดวงตาเรียวยาวที่เคยเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากบางที่เคย...ตอนนั้นเขาคือชายหนุ่มผู้หนึ่ง วันนี้เขาคือชายวัยกลางคนที่ดูสุขุม นิ่งสงบ และมีร่องรอยของประสบการณ์ชีวิตมากขึ้นแต่สำหรับเขา... แม้นางจะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แม้เส้นผมจะถูกรวบขึ้นเรียบร้อย แม้รอบดวงตาจะมีริ้วรอยจางๆ ทว่านางไม่เปลี่ยนไปจากความทรงจำของตนเลยแม้เพียงนิด“...หลี่หลันฮวา”ชายผู้นั้นเอ่ยชื่อของนางเสียงเบาสิบกว่าปีที่แล้ว เขาจากบ้านเพื่อเข้าร่วมกองทัพที่ชายแดนด้วยหัวใจที่คิดว่าจะสามารถทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังรวมถึง...นางที่แต่งงานกับน้องชายบัดนี้ใบหน้าอันสงบของนางมีรอยยิ้มอ่อนแสงในยามตอบรับถุงเงิน เสียงนุ่มของนางขณะเอ่ยขอบคุณ...ทุกอย่างได้ย้อนคืนมาทั้งหมด ความจริงเขาไม่เคยลืมนางเลย และไม่เคยลืมว่า...ครั้งหนึ่งเคยเกือบได้เป็นผู้ที่ยืนเคียงข้างนางเซี่ยฉางเยี่ยนยืนมองสตรีตรงหน้านิ่งๆ ขณะยื่นถุงเงินคืนให้ และทันทีที่นิ้วของทั้งสองแตะกันเบาๆ ภายในใจของเขาก็ระเบิดความรู้สึกเก่าให้กลับปะทุขึ้นอย่างช้าๆ“เจ้า..
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต คนของอดีต
หลี่หลันฮวากลับนั่งอย่างสง่างามเหมือนเช่นทุกวัน มือเรียวคีบขนมเปี๊ยะคำเล็กอย่างใจเย็น จิบชาเบาๆ พลางพยักหน้าให้บุตรสาวทั้งสองลองชิมเป็ดอบที่นางสั่งมาน้ำเสียง ท่าที แววตา ไม่มีแม้แต่น้อยของความซึมเศร้า ราวกับ...สายลมเย็นเมื่อครู่ไม่เคยพัดผ่านหลังอาหารยามบ่าย เซี่ยชิงหลีเดินเคียงข้างมารดากลับไปยังเกวียน หญิงสาวเงียบอยู่นานก่อนจะกลั้นใจถามขณะเดินผ่านใต้เงาไม้ริมทาง“ท่านแม่… ท่านไม่รู้สึกอะไรเลยหรือเจ้าคะ เมื่อครู่…”หลี่หลันฮวาชะงักเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันมายิ้มบางๆ ให้บุตรสาว“แม่เคยรู้สึก…เมื่อนานมาแล้ว”นางตอบเสียงเรียบทว่าแฝงไว้ด้วยแววอ่อนโยน“แต่วันนี้แม่มีลูก มีเป่าเอ๋อ มีอาเหิง มีพี่ชายของลูกที่กำลังพยายามอยู่ที่เมืองฮุ่ยโจว มีบ้านที่แสนอบอุ่น มีสบู่ที่หอมอบอวล มีทุกสิ่งที่หลายคนทั้งชีวิตต่างก็ฝันหา”นางยกมือขึ้นจับมือของเซี่ยชิงหลีอย่างอ่อนโยน“เขา...เป็นเพียงอดีต เป็นเพียงฝันร้ายที่ผ่านเข้ามา จึงไม่มีเหตุผลใดให้ต้องหยิบขึ้นมาจดจำ”เซี่ยชิงหลีรู้สึกเหมือนมีบางอย่างอุ่นวาบขึ้นกลางอก ความกังวลที่เกาะกุมหัวใจตลอดทั้งวัน สลายหายไปราวกับสายหมอกยามเช้าเมื่อเจอแสงแดดอ่อน“เจ้าสบายใจได
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต พบคนที่เกลียดจนไม่อยากมองหน้า
หลังจากส่งมอบงานต้มเกลือให้ลุงใหญ่ดูแลอย่างเป็นทางการ พร้อมทั้งแจกแจงขั้นตอนทุกอย่างตั้งแต่การกรองน้ำ การควบคุมไฟ ไปจนถึงการเก็บผลึกเกลือบริสุทธิ์ เซี่ยชิงหลีก็ถอนหายใจโล่ง รู้ว่าตนสามารถไว้วางใจชายสูงวัยผู้มีประสบการณ์ผู้นี้ได้“ท่านลุง หลีเอ๋อขอฝากทุกอย่างเอาไว้กับท่านนะเจ้าคะ หากมีอะไรให้ใช้คนไปตามได้ทันที”“ได้เลยหลีเอ๋อไม่ต้องห่วง ลุงใหญ่จะดูแลเหมือนงานที่หลานมอบหมายเป็นอย่างดี”หลี่ต้าซานยิ้มกว้าง ดวงตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิเช้าวันรุ่งขึ้น เซี่ยชิงหลีออกเดินทางจากหมู่บ้านสือโถวพร้อมขบวนเล็กๆ นำโดยเกวียนวัวหลังคาผ้าคลุมเรียบง่าย ภายในมีอาเหิงนั่งแกว่งขาอยู่ข้างกายนางข้างกันคือหลี่หลันฮวาท่านแม่ของนางที่บัดนี้กลับมางดงามราวสตรีอายุยี่สิบกลางๆ เพราะได้รับการบำรุงจากสมุนไพรและไม่ต้องทำงานหนักอย่างเช่นที่ผ่านมา ส่วนเซี่ยชิงเป่าน้องเล็กผู้อยากรู้อยากเห็นไปเสียทุกอย่าง ก็นั่งมองออกไปด้านนอกด้วยดวงตาเป็นประกาย“พี่รอง ข้าไม่เคยไปอำเภอหลิงหนานเลย ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้างท่านเล่าให้ฟังหน่อย”เซี่ยชิงเป่าถามพี่สาวด้วยสีหน้ากระตือรือร้น“ที่นั่นใหญ่โตกว่าหมู่บ้านสือโถวมากนัก ผู้คนเดินขวักไขว
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต ค้าเกลือ
ขณะเดียวกันที่เรือนตระกูลหลี่ หญิงสาวได้แปรสภาพเรือนด้านหลังเป็นพื้นที่ทดลองเล็กๆ ที่มีเตาต้มเรียงอยู่สามจุด กระทะใบใหญ่ถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อย เครื่องมือกรองดินและผ้าห่อเกลือถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบน้ำจากแอ่งหินที่ลุงใหญ่ช่วยตักมาให้ก่อนหน้านี้ก็ถูกเก็บไว้ในโอ่งเคลือบ รอพร้อมสำหรับการต้มชุดใหม่ หญิงสาวค่อยๆ ก่อไฟ ทว่าในใจกำลังคำนวณต้นทุนรายได้ที่น่าจะทำกำไร“ดินเอียดราคาห้าเหวินต่อจิน...ใช้ดินเอียดสามสิบจินสามารถต้มเกลือได้ประมาณหนึ่งจิน เท่ากับว่าต้องจ่ายค่าดินเอียดไปหนึ่งร้อยห้าสิบ เหวิน หักค่าฟืนค่าแรง ก็ยังไม่เกินสองร้อยห้าสิบเหวิน ถ้าข้าต้มได้เกลือออกมาวันละสามสิบจิน แปรรูปให้เป็นเกลือบริสุทธิ์...แล้วขายในราคาหนึ่งจินต่อหนึ่งตำลึง...รวยแล้ว!”หญิงสาวพึมพำ พลางก้มจดลงในสมุดบันทึกเกลือสีขาวเป็นเกลือที่หาได้ยาก แน่นอนว่าย่อมทำให้ราคาสูงตามไปด้วย นางไม่เพียงแต่คิดเรื่องกำไร แต่นางกำลังวางระบบ ระบบที่ช่วยให้หมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้มีงานทำในฤดูว่างงาน และในอนาคตอาจกลายเป็นสินค้าเฉพาะถิ่นที่ไม่มีใครเทียบได้ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปอย่างราบรื่น ทว่าเซี่ยชิงหลีไม่รู้ว่าการจำหน่ายเกลือด้
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต ค้นพบดินเอียด
ผู้เฒ่าหลี่วางถ้วยชาลงแล้วหันมาสบตากับผู้เฒ่าเมิ่งและหัวหน้าหมู่บ้าน ทั้งสามชายชราไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่สบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะพากันส่ายหน้าเบาๆ อย่างรู้กัน“ปล่อยไปเถอะ” ผู้เฒ่าเมิ่งเอ่ยอย่างใจเย็น พลางวางหมากในมือลงบนกระดานอีกหนึ่งเม็ด“อย่างน้อย เด็กพวกนั้นก็ยอมออกจากเรือนบ้าง” ผู้เฒ่าหลี่พูดเสริมก่อนจะหยิบหมากของตนวางลงบ้างหัวหน้าหมู่บ้านหัวเราะแห้งๆ“ก็จริง...ไม่เห็นนางออกมาเดินข้างนอกนานแล้ว ที่ออกมาคงเพราะอาเหิงงอแงอีกแล้วเป็นแน่”ทั้งสามคนหัวเราะพอประมาณ แล้วหันกลับไปให้ความสนใจกับกระดานหมากตรงหน้าอีกครั้ง ปล่อยให้เสียงหัวเราะของคนทั้งสองดังแว่วแล้วค่อยๆ จางหายไปภูเขาหลังหมู่บ้านสือโถวที่เคยสงบเงียบในสายตาของเซี่ยชิงหลี กลับกลายเป็นเส้นทางผจญภัยในวันนี้“อาเหิง เจ้าแน่ใจหรือว่าทางนี้เดินไปได้” หญิงสาวถามขึ้น ขณะพยายามรั้งร่างสูงที่เดินนำหน้าไปอย่างคึกคัก“แน่สิ! อาเหิงเคยมากับลุงคนที่หนึ่งเมื่อปีก่อน! มาทางนี้เร็ว~ มีของดีอยู่! อาเหิงจะพาภรรยาไปดู”เสียงของอาเหิงตอบกลับอย่างร่าเริง พร้อมกับยิ้มแป้น มือใหญ่ของชายหนุ่มดึงแขนชิงหลีอย่างอ่อนโยนเพื่อให้นางเดินตามเส้นทางแคบและ
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต ความสัมพันธ์อันเหนียวแน่นของทั้งสอง
ที่หน้าประตูเรือนตระกูลหลี่เสียงกีบเท้าของม้าเคาะลงบนพื้นดินดังแผ่วเบา รถม้าคันโตที่บุนวมด้านในอย่างดีที่เซี่ยชิงหลีส่งมารับเซี่ยจื่ออี้และมู่หรงหนานเฟิงจอดรออยู่ที่หน้าเรือนตระกูลหลี่ ตัวรถทำจากไม้เคลือบสีเข้ม ผ้าม่านผืนหนาแขวนไว้เพื่อกันลมเย็นยังคงเปิดอยู่ เผยให้เห็นเงาร่างของชายหนุ่มสองคนที่กำลังเตรียมตัวออกเดินทางเซี่ยจื่ออี้ก้าวขึ้นรถม้าไปก่อน ส่วนมู่หรงหนานเฟิงตามขึ้นไปติดๆ ด้านหน้ารถม้ามีคนขับมากฝีมือ เขาคือคนของผู้เฒ่าเมิ่งที่ส่งไปตามอารักขาชายหนุ่มทั้งสองที่ฮุ่ยโจวและคนดูแลสัมภาระอีกหนึ่งคนก่อนที่รถม้าจะเคลื่อนตัวออกไป เซี่ยจื่ออี้ก็เปิดม่านแล้วโผล่หน้าออกมา มือข้างหนึ่งโบกให้ครอบครัวและชาวบ้านที่มาส่ง ส่วนอีกข้างยึดขอบหน้าต่างเอาไว้แน่น รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าหล่อเหล่า แม้ดวงตาจะซ่อนความกังวลไว้ลึกๆ“ท่านแม่... หลีเอ๋อ ข้าจะกลับมาพร้อมข่าวดี!”เสียงของชายหนุ่มดังชัดท่ามกลางสายลมยามเช้า ผู้คนในหมู่บ้านต่างพากันโบกมือตอบกลับด้วยรอยยิ้ม บ้างก็ส่งเสียงให้กำลังใจ บ้างก็เอ่ยอวยพรเสียงดัง และเสียงหนึ่งของผู้เฒ่าหลี่ร้องขึ้นว่า“เดินทางปลอดภัยนะลูกเอ๊ย!..ไม่ต้องห่วงแม่และน้อง
다른 추천
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ233.8K 조회수เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า
มู่มู่135.5K 조회수ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น417.7K 조회수ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง125.8K 조회수นางร้ายขอพลิกบทบาท
Lovedee569 조회수เกิดอีกครั้งก็ยังเป็นท่าน
Lovedee1.5K 조회수ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70
ฝ้ายสีคราม1.8K 조회수ปรารถนารักข้ามมิติ
เทียนสื่อ1.1K 조회수
