ตอนที่ 6 รักแรงเกลียดแรง

เมื่อซีเซียวิ่งออกมาทางหน้าบ้านก็เห็นคนเป็นอาแท้ๆเดินเข้าบ้านมาพอดี เธอจึงไม่รอช้ารีบวิ่งให้เร็วกว่าเดิม แล้วเข้าไปกอดอาเตของเธอทันทีพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟายออกมายกใหญ่

"ฮือๆ~ อาเตน้องเซียเจ็บ ฮือๆๆ น้องเซียเจ็บ ฮือๆ~" เธอร้องไห้ฟูมฟายแต่คำเดิมๆประหนึ่งฟ้องคนเป็นอาว่าเธอนั้นเจ็บ โดยที่มือบางข้างหนึ่งกุมแก้มนุ่มข้างที่โดนอีกคนตบ มือบางอีกข้างกอดเอวสอบของคนเป็นอาไว้แน่น ซึ่งความเจ็บที่ใบหน้า เทียบไม่ได้กับความเจ็บที่หัวใจดวงน้อยเลย ตอนนี้มันแตกละเอียดจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว

"น้องเซียเจ็บตรงไหน ใครมันกล้ามาทำให้น้องเซียของอาเจ็บบอกอามาครับ หนูไม่ต้องร้องนะเดี๋ยวอาจัดการมันให้เอง" เตชินท์ดันร่างเล็กของหลานสาวออกเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามด้วยความร้อนใจที่ไม่รู้ว่าใครมันมาทำให้หลานสาวคนเดียวของเขาร้องไห้ฟูมฟายหนักขนาดนี้ และยิ่งพอได้เห็นแก้มของหลานสาวแดงก่ำเป็นรอยนิ้วมือชัดเจน เตชินท์ก็โมโหเลือดขึ้นหน้าทันทีแม้จะไม่รู้ว่ารอยฝ่ามือนี้เป็นของใครก็ตาม ทว่าสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทวิ่งมาทางเขาพอดี เขาจึงเอ่ยถามออกไปทันทีด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง

"ไอศิใครตบหลานกูวะ!"

"ไอเตกูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ" ปากหนาขยับพูดกับเพื่อน แต่สายตามองเด็กสาวที่เอาแต่ฟุบหน้าร้องไห้อยู่ในอกของเพื่อน

"แม่ง! นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงเป็นคนตบน้องเซีย" 

พอเห็นศิลาพยักหน้าให้แทนคำตอบ เตชินท์ที่ตอนแรกคิดจะซัดหน้าคนที่มันมาทำร้ายหลานสาวของเขา ทว่าตอนนี้กลับทำอะไรไม่ถูก ทั้งโกรธทั้งโมโหและตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเขาไม่คิดว่าศิลาจะกล้าทำร้ายหลานสาวของเขาได้ลงคอ ทั้งที่ศิลาออกจะรักหลานสาวของเขายิ่งกว่าอะไรดี แต่ตอนนี้กลับเป็นคนทำร้ายหลานสาวของเขาเสียเอง คำถามมากมายตีกันให้วุ่นในหัวของเตชินท์ เขาจึงพยายามทำใจให้เย็นก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนออกไปด้วยน้ำเสียงกดต่ำ

"มึงตบน้องเซียทำไม"

"เรามีปากเสียงกัน กูโมโหที่น้องเซียทำตัวก้าวร้าว กูก็เลยเผลอ..."

"ตบหลานกู!" เตชินท์พูดต่อจากเพื่อนด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว มองหน้าเพื่อนด้วยความโมโหและผิดหวัง

"ไอเตกูขอโทษ กูเองก็เสียใจที่เผลอทำร้ายน้องเซีย น้องเซียครับอาขะ..." ศิลาพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของตัวเอง การที่เขาทำเด็กสาวเจ็บถึงสองครั้งสองคราซื่งแน่นอนอยู่แล้วว่าเขาเจ็บมากกว่าเธอเป็นร้อยเท่าพันเท่า ทว่าไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยขอโทษ เด็กสาวก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

"ไม่ต้องมาขอโทษ ฮึ่ๆ เก็บคำขอโทษของอาศิไปเถอะน้องเซียไม่ต้องการ น้องเซียอุตส่าห์รัก ฮือๆๆ ทำไมอาศิถึงตบน้องเซียได้ลงคอ คอยดูเถอะต่อไปนี้น้องเซียจะไม่รักอาศิอีกแล้ว ฮึ่ๆ เตรียมตัวโดนน้องเซียเกลียดได้เลย ฮือๆๆ~" ซีเซียพูดไปร้องไห้ไปไม่หยุดด้วยความเสียใจเป็นอย่างมาก ทว่าเธอก็พูดจริงและคิดจะทำจริงๆอย่างที่ปากพูดไป เพราะเธอเป็นคนรักแรงเกลียดแรง วันนี้เขาทำร้ายเธอถึงสองครั้ง ทั้งผลักทั้งตบ ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่คิดจะให้อภัยคนใจร้ายอย่างเขา แม้แต่คำขอโทษของเขาเธอก็ไม่อยากได้ยิน

"น้องเซีย" ศิลาเรียกเด็กสาวน้ำเสียงเบาหวิวเสมือนคนสิ้นหวัง เพราะทั้งคำพูดและเสียงร้องไห้ของเด็กสาว ไหนจะใบหน้าของเธอที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา ปากบางเบะคว่ำตลอดเวลาอย่างน่าสงสาร มันทำให้เขาเจ็บปวดใจเหลือเกิน ยิ่งเด็กสาวบอกจะไม่รักเขา แล้วยังจะเกลียดเขาอีกมันยิ่งทำให้เขาใจเสียไปหมด เขารู้สึกเหมือนใจมันจะขาดเสียให้ได้ ใจแกร่งสั่นระรัวไปหมดแทบจะกระโจนออกมานอกอกด้วยความหวั่นกลัว กลัวใจของเด็กสาวจะเปลี่ยนไปอย่างที่เธอพูดจริงๆ

"มึงกลับไปเถอะ" เตชินท์พูดขึ้นเมื่อเห็นสถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย ยิ่งต่างคนต่างพูดด้วยความเสียใจก็มีแต่จะแย่ลง

"กูขอเคลียร์กับน้องเซียก่อนได้ไหมวะ" ปากหนาขยับพูดกับเพื่อนในขณะที่ตาคู่คมเอาแต่มองเด็กสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนไม่วางตา ซึ่งตอนนี้เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาเลยสักนิด เห็นแบบนั้นใจแกร่งกระตุกวูบแล้ววูบอีก

ด้านเตชินท์เมื่อเห็นว่าเพื่อนยังคงดึงดันที่จะอยู่ เขาจึงถอนหายใจแรงออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจก่อนจะหันมาพูดกับหลานสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของตัวเองด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"น้องเซียอยากเคลียร์ให้จบไหมครับ ถ้าน้องเซียไม่อยากคุยอาจะไม่บังคับ"

"น้องเซียเหนื่อย น้องเซียง่วง น้องเซียอยากนอนค่ะอาเต" ซีเซียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเนือยๆปนสั่นเครือ ตอนนี้อย่าว่าแต่จะพูดกับอีกคนเลย แม้แต่หน้าเขาเธอก็ไม่อยากมอง

ได้ยินเช่นนั้นเตชินท์จึงพยักหน้าให้หลานสาวอย่างเข้าใจก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อน

"มึงได้ยินแล้วใช่ไหม งั้นมึงก็กลับไปได้แล้ว" พูดจบเตชินท์ก็โอบเอวหลานสาวพาเธอเดินเข้าบ้านไป โดยมีสายตาอาลัยอาวรณ์ของศิลามองตามเด็กสาวไม่วางตา จนเธอเดินพ้นสายตาเขาไปแล้ว แต่เขาก็ยังคงยืนมองอยู่อย่างนั้นไม่ละไปไหน 

ส่วนขวัญตาก็ได้แต่ยืนมองเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่เงียบๆ ทว่าในใจของเธอแสนจะเจ็บปวดสาหัสเหลือเกินที่เห็นแฟนหนุ่มของตัวเองมีความรู้สึกให้เด็กสาวมากมายขนาดนี้ แม้เธอจะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าศิลาไม่เคยรักเธอเลยตั้งแต่แรก แต่เธอก็ตกลงยอมคบกับเขาเพราะว่าเธอรักเขาและคิดว่าความดีของเธออาจจะทำให้เขารักเธอได้ในสักวันหนึ่ง ซึ่งเธอก็ได้แต่หวังลมๆแล้งๆมาตลอดทั้งที่รู้ดีว่าในใจของเขามีแต่หลานสาวของเพื่อนเขาอยู่เต็มหัวใจ

จากนั้นศิลาก็ตัดสินใจไปส่งขวัญตาที่คอนโดของเธอ พอส่งขวัญตาเรียบร้อยแล้ว เขาก็วนรถกลับมายังบ้านของเพื่อนอีกครั้ง เพราะเขาอยากเคลียร์กับเด็กสาวให้เข้าใจ ถ้ายังผิดใจกันอยู่แบบนี้กลับบ้านไปเขาคงนอนไม่หลับอย่างแน่นอน