เด็กดื้อของศิลา のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

แนะนำตัวละครพระเอก ศิลา หรือ อาศิ (เพื่อนสนิทของอานางเอก) นักธุรกิจหนุ่ม ประธานใหญ่เจ้าของบริษัท หล่อ รวย สุขุม อบอุ่น อายุ33ปี สูง189เซนติเมตรนางเอก ซีเซีย หรือ น้องเซีย (หลานสาวของเพื่อนพระเอก) สวย น่ารัก ดื้อรั้น ขี้อ้อน เอาแต่ใจแต่อ่อนโยนกับคนรอบข้าง อายุ17ปีี สูง161เซนติเมตร(อายุของตัวละครจะเพิ่มขึ้นตามวันเวลาของเนื้อเรื่อง)บทนำซีเซีย สาวน้อยหน้าสวย กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่อายุหกขวบ เพราะพ่อแม่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมกันทั้งคู่ เธอจึงโตมาในความดูแลของอาแท้ๆหรือน้องชายของพ่อเธอที่มีนามว่า เตชินท์ และเธอยังมีตากับยายหรือพ่อแม่ของแม่เธอที่อยู่ต่างจังหวัดของทางภาคใต้ที่คอยแวะเวียนมาหาเธอบ้างนานๆที เพราะด้วยระยะทางที่มันไกลและตากับยายของเธอก็แก่ชรามากแล้วจึงทำให้ไม่สะดวกแก่การเดินทาง แต่กระนั้นเธอก็สนิทกับผู้เป็นตาและยายพอสมควร ถึงแม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้เลี้ยงดูเธอมาก็ตามและด้วยความที่ ศิลา กับเตชินท์เป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ทั้งคู่จึงไปมาหาสู่กันบ่อยๆตามประสาเพื่อนรักเป็นเรื่องปกติ จึงทำให้ตัวซีเซียที่เป็นหลานสาวสุดที่รักของเตชินท์พลอยสนิทสนมกับศิลาไปด้

เมื่อเห็นว่าแฟนสาวเดินออกไปจากห้องแล้ว ศิลาจึงหันมาพูดกับเด็กสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"อาไม่ได้อยากจะดุน้องเซียเลยนะครับ แต่น้องเซียโตเป็นสาวแล้ว ไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆเหมือนเมื่อก่อน อีกอย่างอาเป็นผู้ชายและอาก็มีแฟนแล้ว น้องเซียจะมากอดมาหอมหรือถึงเนื้อถึงตัวกับอาเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะครับ เพราะมันไม่เหมาะสม""น้องเซียไม่สน น้องเซียอยากอยู่ใกล้ๆอาศิแบบนี้"พรึ่บ!พูดจบซีเซียก็หย่อนก้นกลมมนนั่งลงบนตักแกร่งทันทีพร้อมกับยกแขนเรียวเล็กทั้งสองข้างคล้องลำคอหนาเอาไว้อย่างออดอ้อนฮึม~ด้านศิลาถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ ทว่าเขาก็ไม่ได้ผลักใสเด็กสาวแต่อย่างใด แถมยังยกแขนแกร่งทั้งสองข้างกอดเอวบางเอาไว้หลวมๆ"น้องเซียรักอาไหมครับ" เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มองเด็กสาวด้วยสายตารักใคร่เอ็นดู"รักค่ะ น้องเซียรักอาศิที่สุดเลย แล้วก็รักอาเตด้วย"คำตอบของเด็กสาวทำให้ศิลาระบายยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู เขารู้ดีว่าเด็กสาวรักเขาแล้วก็รักเพื่อนของเขาที่เป็นอาแท้ๆของเธอด้วย ทว่าเขากลับไม่แน่ใจเลยว่าความรักที่เด็กสาวมอบให้เขามันเป็นรักแบบไหนกันแน่ รักแบบผู้ชายคนหนึ่งหรือรักแบบเคารพนับถือ ข้อนี้เขาเองก็ไม่แน่ใ

ด้านเตชินท์ก็ได้แต่นั่งมองเหตุการณ์ทุกอย่างเงียบๆ เขาเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมา แม้ว่าตัวเขาจะรับรู้ทุกอย่างดีอยู่แก่ใจ รู้แม้กระทั่งเหตุผลที่ศิลาคบกับขวัญตาก็เป็นเพราะหลานสาวของเขา แม้เขาจะเตือนเพื่อนอยู่หลายครั้งว่าให้ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง ไม่ใช่หลอกตัวเองอยู่แบบนี้ แต่ศิลาก็ไม่ฟังยังดื้อดึงเลือกที่จะดึงขวัญตาเข้ามาเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่มีต่อหลานสาวของเขา ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจเพื่อนตัวดีของเขาเลยสักนิดว่าทำไมต้องทำแบบนี้ แค่บอกชอบหลานสาวของเขาไปก็สิ้นเรื่อง อีกอย่างเขาเองก็ไม่ได้ขัดขวางถ้าเพื่อนจะรักจะชอบหลานสาวของเขา ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งไม่เข้าใจในตัวศิลาแถมยังนึกหมั่นไส้อยู่ลึกๆที่เพื่อนตัวดีไม่ชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองสักที ...ทว่าอยู่ๆโทรศัพท์ของเขาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกลางโซฟาตรงหน้าเขาก็ดังขึ้น เขาจึงละความสนใจจากเพื่อนสนิทและให้ความสนใจกับโทรศัพท์แทน เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายและคุยได้นิดหน่อย เตชินท์ก็ลุกขึ้นเดินออกไป ในขณะที่คุยโทรศัพท์กับคนปลายสายอยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่ลืมหันมาส่งซิกให้เพื่อนว่าเขาจะออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกด้านศิลาที่เห็นแบบนั้นก็พยักหน้าให้เพื่อนแ

เมื่อซีเซียวิ่งออกมาทางหน้าบ้านก็เห็นคนเป็นอาแท้ๆเดินเข้าบ้านมาพอดี เธอจึงไม่รอช้ารีบวิ่งให้เร็วกว่าเดิม แล้วเข้าไปกอดอาเตของเธอทันทีพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟายออกมายกใหญ่"ฮือๆ~ อาเตน้องเซียเจ็บ ฮือๆๆ น้องเซียเจ็บ ฮือๆ~" เธอร้องไห้ฟูมฟายแต่คำเดิมๆประหนึ่งฟ้องคนเป็นอาว่าเธอนั้นเจ็บ โดยที่มือบางข้างหนึ่งกุมแก้มนุ่มข้างที่โดนอีกคนตบ มือบางอีกข้างกอดเอวสอบของคนเป็นอาไว้แน่น ซึ่งความเจ็บที่ใบหน้า เทียบไม่ได้กับความเจ็บที่หัวใจดวงน้อยเลย ตอนนี้มันแตกละเอียดจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว"น้องเซียเจ็บตรงไหน ใครมันกล้ามาทำให้น้องเซียของอาเจ็บบอกอามาครับ หนูไม่ต้องร้องนะเดี๋ยวอาจัดการมันให้เอง" เตชินท์ดันร่างเล็กของหลานสาวออกเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามด้วยความร้อนใจที่ไม่รู้ว่าใครมันมาทำให้หลานสาวคนเดียวของเขาร้องไห้ฟูมฟายหนักขนาดนี้ และยิ่งพอได้เห็นแก้มของหลานสาวแดงก่ำเป็นรอยนิ้วมือชัดเจน เตชินท์ก็โมโหเลือดขึ้นหน้าทันทีแม้จะไม่รู้ว่ารอยฝ่ามือนี้เป็นของใครก็ตาม ทว่าสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทวิ่งมาทางเขาพอดี เขาจึงเอ่ยถามออกไปทันทีด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง"ไอศิใครตบหลานกูวะ!""ไอเตกูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ" ปากห

เวลาต่อมา17:05 น.ด้านศิลาที่วันนี้ยุ่งกับงานที่บริษัททั้งวัน พอเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเขาก็รีบร้อนมาหาหลานสาวของเพื่อนทันที แต่เมื่อมาถึงบ้านเพื่อนก็พบว่าภายในบ้านเงียบเชียบกว่าปกติ โดยไร้วี่แววของร่างเล็กอรชรอ้อนแอ้นที่เขาคะนึงหาและอยากเจอทั้งวัน ทว่าตาคมกริบก็พลันหันไปเห็นเพื่อนตัวเองกำลังนั่งดื่มน้ำสีอำพันอยู่ที่โต๊ะบริเวณริมสระว่ายน้ำ เขาจึงไม่รอช้าสองขายาวๆก้าวเดินไปทางเพื่อนทันที"น้องเซียล่ะ หรือว่าอยู่บนห้อง" เมื่อเดินมาถึงศิลาก็เอ่ยถามเตชินท์พลางนั่งลงข้างๆเพื่อน"ไปแล้ว" เตชินท์ตอบแค่นั้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ต่างจากใบหน้า แล้วยกแก้วใบใสที่มีน้ำสีอำพันอยู่ก้นแก้วกระดกดื่มรวดเดียวหมด จนลูกกระเดือกเคลื่อนขึ้นลงยามกลืนน้ำเมาลงคอด้านศิลาที่ได้ยินเช่นนั้น คิ้วหนาก็ขมวดเข้าหากันยุ่ง รู้สึกใจหายกับคำว่าไปแล้วของเพื่อน เขาจึงถามต่อทันทีด้วยน้ำเสียงร้อนรน"ไปแล้ว ไปไหนวะ""น้องเซียย้ายไปอยู่ใต้กับยายเค้าแล้ว" เตชินท์ก็ยังคงตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเช่นเดิม พลางรินน้ำสีอำพันเติมใส่แก้วของตัวเอง แล้วรินใส่แก้วอีกใบไปวางไว้ตรงหน้าเพื่อนศิลาที่ได้ยินเช่นนั้นใจแกร่งก็ก