Novels by อิมอิน

ด้านเตชินท์ที่พาหลานสาวเข้านอนจนเห็นว่าหลานสาวหลับสนิทแล้ว เขาจึงออกจากห้องของเธอ ทว่าพอเปิดประตูออกมาจากห้องก็เห็นเพื่อนสนิทยืนอยู่หน้าห้อง คิ้วหนาจึงขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจเท่าไหร่ที่เห็นเพื่อนตัวดียังอยู่ เขาจึงถอนหายใจแรงออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนออกไปกึ่งประชด"มึงยังไม่กลับอีกเหรอวะ""กูไปส่งขวัญตาที่คอนโดแล้ว แต่กูไม่สบายใจกูเลยอยากกลับมาเคลียร์กับน้องเซียให้รู้เรื่องก่อน กูโคตรรู้สึกแย่เลยว่ะไอเต น้องเซียจะเกลียดกูจริงไหมวะ กูกลัวว่ะ ถ้าน้องเซียไม่รักกูเหมือนเดิมกูจะทำยังไงดีวะ"ศิลาพูดร่ายยาวออกมาด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง จนเตชินท์ถึงกับถอนหายใจออกมาอีกครั้งและส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่ายใจ เขาเองก็ไม่รู้จะช่วยเพื่อนยังไงเหมือนกัน แต่กระนั้นก็ไม่คิดจะช่วยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพราะศิลาทำร้ายหลานสาวสุดที่รักของเขาที่เขาคอยเฝ้าทะนุถนอมมาตั้งแต่เด็ก เขาไม่ตะบันหน้าให้ก็นับว่าเขาใจเย็นมากแล้ว"กูไม่ใช่น้องเซีย มึงมาถามกูแล้วกูจะรู้ไหม ตอนนี้มึงกลับไปก่อนเถอะ น้องเซียหลับไปแล้ว""คืนนี้กูว่าจะนอนที่นี่ว่ะ ถ้ายังไม่ได้เคลียร์กับน้องเซียกลับบ้านไปกูคงนอนไม่หลับแน่" ศิล

เมื่อซีเซียวิ่งออกมาทางหน้าบ้านก็เห็นคนเป็นอาแท้ๆเดินเข้าบ้านมาพอดี เธอจึงไม่รอช้ารีบวิ่งให้เร็วกว่าเดิม แล้วเข้าไปกอดอาเตของเธอทันทีพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟายออกมายกใหญ่"ฮือๆ~ อาเตน้องเซียเจ็บ ฮือๆๆ น้องเซียเจ็บ ฮือๆ~" เธอร้องไห้ฟูมฟายแต่คำเดิมๆประหนึ่งฟ้องคนเป็นอาว่าเธอนั้นเจ็บ โดยที่มือบางข้างหนึ่งกุมแก้มนุ่มข้างที่โดนอีกคนตบ มือบางอีกข้างกอดเอวสอบของคนเป็นอาไว้แน่น ซึ่งความเจ็บที่ใบหน้า เทียบไม่ได้กับความเจ็บที่หัวใจดวงน้อยเลย ตอนนี้มันแตกละเอียดจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว"น้องเซียเจ็บตรงไหน ใครมันกล้ามาทำให้น้องเซียของอาเจ็บบอกอามาครับ หนูไม่ต้องร้องนะเดี๋ยวอาจัดการมันให้เอง" เตชินท์ดันร่างเล็กของหลานสาวออกเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามด้วยความร้อนใจที่ไม่รู้ว่าใครมันมาทำให้หลานสาวคนเดียวของเขาร้องไห้ฟูมฟายหนักขนาดนี้ และยิ่งพอได้เห็นแก้มของหลานสาวแดงก่ำเป็นรอยนิ้วมือชัดเจน เตชินท์ก็โมโหเลือดขึ้นหน้าทันทีแม้จะไม่รู้ว่ารอยฝ่ามือนี้เป็นของใครก็ตาม ทว่าสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทวิ่งมาทางเขาพอดี เขาจึงเอ่ยถามออกไปทันทีด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง"ไอศิใครตบหลานกูวะ!""ไอเตกูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ" ปากห

"น้องเซียเป็นอะไร ใครทำอะไรหนูทำไมถึงได้ร้องไห้แบบนี้"ด้านซีเซียเมื่อวิ่งออกมาจากห้องรับแขกก็สวนเข้ากับขวัญตาที่เดินมาทางเธอพอดี ซีเซียจึงหยุดชะงักเมื่อขวัญตาเอ่ยถาม แต่เธอก็เลือกที่จะไม่พูดไม่ตอบอะไรออกไป แล้วเตรียมจะเดินหนีเพราะกลัวอีกคนจะวิ่งตามมาทัน ทว่าก็ไม่ทันที่เธอจะได้เดินไปขวัญตาก็คว้าแขนของเธอเอาไว้เสียก่อนพร้อมกับเอ่ยถามเธออีกครั้งด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง"น้องเซียเป็นอะไร บอกอาขวัญได้นะ""ปล่อย! อย่ามายุ่งกับหนู! เพราะอาขวัญนั่นแหละอาศิถึงไม่รักหนู!" ซีเซียสะบัดแขนออกอย่างแรงแล้วตวาดใส่ขวัญตาเสียงดังอย่างคนพาล ซึ่งการกระทำที่ก้าวร้าวของเธอตกอยู่ในสายตาคมกริบของศิลาที่วิ่งมาทันได้เห็นความก้าวร้าวของเธอเข้าพอดี"ใจเย็นๆก่อนนะ มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน" ขวัญตาพยายามพูดกล่อมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและพยายามคว้าแขนเด็กสาวเอาไว้เพราะอยากให้เธอใจเย็นๆ แม้จะไม่รู้ว่าเด็กสาวเป็นอะไรก็ตามถึงได้ดูโมโหและโกรธเธอมากขนาดนี้ด้านซีเซียตอนนี้หูดับไม่ฟังอะไรทั้งนั้น และด้วยความโมโหบวกกับรำคาญอีกฝ่ายที่เอาแต่จับแขนดึงรั้งเธอไม่ยอมปล่อย เธอจึงสะบัดแขนออกจากมือของขวัญตาอย่างแรงเพี้ยะ!ทว่าซีเซียก็ไม่

ด้านเตชินท์ก็ได้แต่นั่งมองเหตุการณ์ทุกอย่างเงียบๆ เขาเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมา แม้ว่าตัวเขาจะรับรู้ทุกอย่างดีอยู่แก่ใจ รู้แม้กระทั่งเหตุผลที่ศิลาคบกับขวัญตาก็เป็นเพราะหลานสาวของเขา แม้เขาจะเตือนเพื่อนอยู่หลายครั้งว่าให้ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง ไม่ใช่หลอกตัวเองอยู่แบบนี้ แต่ศิลาก็ไม่ฟังยังดื้อดึงเลือกที่จะดึงขวัญตาเข้ามาเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่มีต่อหลานสาวของเขา ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจเพื่อนตัวดีของเขาเลยสักนิดว่าทำไมต้องทำแบบนี้ แค่บอกชอบหลานสาวของเขาไปก็สิ้นเรื่อง อีกอย่างเขาเองก็ไม่ได้ขัดขวางถ้าเพื่อนจะรักจะชอบหลานสาวของเขา ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งไม่เข้าใจในตัวศิลาแถมยังนึกหมั่นไส้อยู่ลึกๆที่เพื่อนตัวดีไม่ชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองสักที ...ทว่าอยู่ๆโทรศัพท์ของเขาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกลางโซฟาตรงหน้าเขาก็ดังขึ้น เขาจึงละความสนใจจากเพื่อนสนิทและให้ความสนใจกับโทรศัพท์แทน เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายและคุยได้นิดหน่อย เตชินท์ก็ลุกขึ้นเดินออกไป ในขณะที่คุยโทรศัพท์กับคนปลายสายอยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่ลืมหันมาส่งซิกให้เพื่อนว่าเขาจะออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกด้านศิลาที่เห็นแบบนั้นก็พยักหน้าให้เพื่อนแ

ขณะนี้ภายในรถคันหรูมีแต่ความเงียบ ศิลาที่ลอบมองเด็กสาวทางกระจกมองหลังก็เอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่นั่งเหม่อมองข้างทางตลอดเวลา"น้องเซียเป็นอะไรรึเปล่าครับ"ซีเซียที่ได้ยินเช่นนั้นก็เบนสายตามามองคนตัวโตเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าเบาๆให้แทนคำตอบ แล้วเบนสายตากลับไปมองข้างทางต่อ"หนูเซียอาจจะหิวมั้งคะศิ พึ่งกลับจากโรงเรียนคงยังไม่ได้กินอะไร" ขวัญตาที่นั่งฟังอยู่ตรงเบาะรถฝั่งตรงข้ามคนขับก็เอ่ยพูดกับแฟนหนุ่มก่อนจะชะโงกหน้าไปมองเด็กสาวที่นั่งอยู่ด้านหลังของเธอ แล้วยิ้มให้เด็กสาวแม้ว่าเด็กสาวจะไม่สนใจเธอเลยก็ตาม"น้องเซียหิวไหมครับ เดี๋ยวอาแวะร้านอาหารแถวนี้ให้" เมื่อแฟนสาวพูดจบศิลาก็เอ่ยถามเด็กสาวทันทีโดยที่ดวงตาคู่คมมองเด็กสาวทางกระจกมองหลังสลับกับมองถนนเบื้องหน้าตลอดเวลา"ไม่ค่ะ" ซีเซียตอบขณะที่ดวงตาคู่สวยยังคงมองเหม่อข้างทางอยู่อย่างนั้น"ถ้าหิวเมื่อไหร่ก็บอกอานะครับ" ศิลาเอ่ยบอกแค่นั้นก่อนจะตั้งใจขับรถต่อ เขาไม่อยากเล้าหลือเด็กสาวไปมากกว่านี้เพราะกลัวเธอจะรำคาญเอา แม้ว่าเขาจะรู้สึกแปลกๆกับพฤติกรรมของเธอตอนนี้ก็ตาม"ค่ะ"สิ้นเสียงตอบรับสั้นๆของเด็กสาวศิลาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ เห็นเธอเงียบ

เมื่อเห็นว่าแฟนสาวเดินออกไปจากห้องแล้ว ศิลาจึงหันมาพูดกับเด็กสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"อาไม่ได้อยากจะดุน้องเซียเลยนะครับ แต่น้องเซียโตเป็นสาวแล้ว ไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆเหมือนเมื่อก่อน อีกอย่างอาเป็นผู้ชายและอาก็มีแฟนแล้ว น้องเซียจะมากอดมาหอมหรือถึงเนื้อถึงตัวกับอาเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะครับ เพราะมันไม่เหมาะสม""น้องเซียไม่สน น้องเซียอยากอยู่ใกล้ๆอาศิแบบนี้"พรึ่บ!พูดจบซีเซียก็หย่อนก้นกลมมนนั่งลงบนตักแกร่งทันทีพร้อมกับยกแขนเรียวเล็กทั้งสองข้างคล้องลำคอหนาเอาไว้อย่างออดอ้อนฮึม~ด้านศิลาถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ ทว่าเขาก็ไม่ได้ผลักใสเด็กสาวแต่อย่างใด แถมยังยกแขนแกร่งทั้งสองข้างกอดเอวบางเอาไว้หลวมๆ"น้องเซียรักอาไหมครับ" เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มองเด็กสาวด้วยสายตารักใคร่เอ็นดู"รักค่ะ น้องเซียรักอาศิที่สุดเลย แล้วก็รักอาเตด้วย"คำตอบของเด็กสาวทำให้ศิลาระบายยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู เขารู้ดีว่าเด็กสาวรักเขาแล้วก็รักเพื่อนของเขาที่เป็นอาแท้ๆของเธอด้วย ทว่าเขากลับไม่แน่ใจเลยว่าความรักที่เด็กสาวมอบให้เขามันเป็นรักแบบไหนกันแน่ รักแบบผู้ชายคนหนึ่งหรือรักแบบเคารพนับถือ ข้อนี้เขาเองก็ไม่แน่ใ