บทที่ 6

Chapter 6

สองเดือนต่อมา

ตอนนี้ฉันฝึกงานได้สองเดือนแล้ว และบ่ายวันนี้ฉันออกมาพบลูกค้ากับคุณภาคิน นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้ออกมาทำงานนอกสถานที่ คุณภาคินเขาให้ฉันมาจดบันทึกการประชุมที่เขาคุยกับลูกค้า ในเมื่อเขามอบโอกาสนี้มาให้ฉัน ฉันก็จะทำออกมาให้ดีที่สุด ถึงแม้อาจจะไม่ใช่สายงานที่ฉันร่ำเรียนมาก็เถอะ แต่คนเราก็ต้องปรับเปลี่ยนการใช้ชีวิตและอยู่กับมันให้ได้ ฉันแอบมองคุณภาคินเวลาคุยงานกับลูกค้า เขาดูจริงจังกับการทำงานมาก เขาวางท่าน่าเกรงขาม ไม่แปลกใจเลยที่เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มที่ประสบความสำเร็จได้เร็ว

16.30 น.

หลังจากประชุมกับลูกค้าเรียบร้อยแล้ว ฉันและคุณภาคินก็เดินออกมาจากโรงแรมที่นัดคุยงานกับลูกค้า

“คุณภาคินคะ งั้นหนูแยกกับคุณตรงนี้เลยนะคะ” ฉันรีบเอ่ยบอกเขาทันที เพราะไม่อยากรบกวนให้เขาไปส่งฉันที่คอนโด และอีกอย่างฉันไม่อยากอยู่กับเขาเพียงลำพังด้วย

“จะกลับเองทำไมล่ะ เดี๋ยวฉันไปส่ง เร็วๆ รีบเดินไปขึ้นรถฝนกำลังจะตกแล้ว” เมื่อเขาพูดจบ เขาก็คว้าข้อมือของฉันเดินไปขึ้นรถของเขาทันที พอขึ้นรถได้เพียงไม่นาน ฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว

“โชคดีนะที่ขึ้นรถได้ทันก่อนฝนจะเทลงมา” เขาหันหน้ามาพูดกับฉัน เพราะตอนที่มาโรงแรมคุณภาคินเลือกที่จะจอดรถไว้หน้าโรงแรม ไม่ได้เอารถเข้าไปจอดด้านในตัวอาคาร

“...” ฉันยิ้มบางๆ ให้เขา ไม่ได้ตอบกลับอะไร

“ตอนนี้ฝนตกหนักมากมองทางไม่ค่อยเห็น งั้นเธอไปพักที่คอนโดฉันก่อนนะ เพราะถ้าขับรถไปคอนโดเธอตอนนี้มันอันตราย” เขาเอ่ยบอกฉันในขณะที่เขาขับรถอยู่ เพราะตอนนี้ฝนตกลงมาอย่างหนัก จนมองไม่ค่อยเห็นทาง แต่ยังโชคดีที่คอนโดหรูของเขาอยู่ใกล้โรงแรมที่นัดคุยงานกับลูกค้า แต่มันเป็นโชคร้ายของฉันต่างหากที่ต้องอยู่กับเขา ฉันอยากจะร้องไห้จริงๆ เลย

“ฮะ! อะ…อะไรนะคะ” ฉันทวนคำพูดของเขาอีกครั้ง เผื่อฉันฟังผิด โอ๊ย ฉันไม่อยากไปคอนโดเขา แต่ฝนช่างไม่เป็นใจเอาซะเลย เล่นตกลงมาอย่างหนักโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

“ฉันบอกเธอว่าให้เธอไปรอที่คอนโดฉันก่อน ถ้าฝนหยุดตกแล้วค่อยกลับ” เขาพูดเน้นๆ ช้าๆ

“อ๋อๆ” แล้วก็ไม่พูดแบบนี้ตั้งแต่แรก ฉันก็เข้าใจผิดน่ะสิ! จากนั้นเราทั้งคู่ก็เงียบ ได้ยินเพียงเสียงแอร์ในรถทำงานและเสียงฝนที่เทลงมา เขาขับรถได้ไม่นาน รถสปอร์ตหรูของเขาก็เลี้ยวเข้าคอนโด

“เอ่อ คุณภาคินคะ งั้นหนูนั่งรอหน้าล็อบบี้คอนโดก็ได้ค่ะ” ฉันรีบบอกเขา เมื่อพวกเราทั้งคู่เดินเข้าคอนโดและเขากำลังเดินตรงไปที่ลิฟต์

“...” เขานิ่งและหันมาจ้องหน้าฉัน จากนั้นเขาก็คว้ามือฉันอย่างแรง กระชากเดินเข้าลิฟต์ทันที

ลุงยามที่เฝ้าคอนโดก็ได้แต่มองคุณภาคินฉุดกระชากฉันเข้าลิฟต์ แต่ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรฉันเลย แต่ดูท่าทางแล้ว ลุงยามดูจะเกรงกลัวคุณภาคินเอามากๆ เพราะฉันสังเกตตั้งแต่เดินเข้ามาคอนโด ลุงยามรีบลุกขึ้นทำความเคารพเขาทันทีที่เห็นเขาเดินเข้าคอนโด

ติ๊ง

เสียงประตูลิฟต์เปิดออกชั้นที่ยี่สิบเอ็ด สงสัยว่าคุณภาคินจะชอบเลขยี่สิบเอ็ดเอามากๆ เพราะที่ BK GROUP ชั้นสูงสุดก็ชั้นที่ยี่สิบเอ็ด พอเป็นคอนโดของเขา เขาก็ยังจะอยู่ชั้นยี่สิบเอ็ดอีก แถมยังเป็นชั้นที่สูงที่สุดของคอนโดแห่งนี้ด้วย และพอเดินออกจากลิฟต์ ชั้นนี้ทั้งชั้นมีเพียงห้องของเขาเพียงห้องเดียว

ติ๊ดๆ แอ๊ด!

ฉันก้าวเท้าเข้าไปในห้องด้วยความกล้าๆ กลัวๆ เมื่อคุณภาคินเข้าห้อง เขาก็เดินเข้าไปอีกห้องหนึ่ง ส่วนฉันก็ยืนอยู่กลางห้อง กวาดสายตามองรอบๆ ห้องของเขา ห้องเขาดูสะอาดสะอ้าน ภายในห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราดูแพงมาก

แอ๊ด

“อ้ะ เอาไปเปลี่ยน ” คุณภาคินเปิดประตูออกมาและเขายื่นเสื้อแขนยาวและกางเกงขายาวสีฟ้าเข้มมาให้ฉัน

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฝนหยุดตกหนูก็กลับแล้ว” ฉันรีบตอบปฏิเสธเขาไป เพราะไม่อยากเปลี่ยนชุดไปๆ มาๆ หลายรอบ

“เอา ไป เปลี่ยน” เขาเน้นย้ำคำพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ถ้าขืนเธอยังไม่ไปเปลี่ยน ฉันคงอดใจไม่ไหวแน่ๆ เพราะเห็นเธอใส่ชุดนักศึกษารัดรูปอยู่แบบนี้” เขาพูดจบ เขาก็ใช้สายตามองฉันแบบหื่นๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้า และสายตาคมของเขาก็หยุดนิ่งจ้องที่หน้าอกของฉัน

“ค่ะๆ จะไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” ฉันรีบเอามือปิดหน้าอก จากนั้นฉันก็รีบหยิบเสื้อผ้าไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำ ฉันก็รีบเปลี่ยนแล้วก็ออกมาจากห้องน้ำ

หืม เสื้อผ้าเขายังมีกลิ่นหอมของเขาติดเสื้อผ้าอยู่เลย พอฉันออกมาจากห้องน้ำฉันก็ไม่เห็นเขาเลย เอ๊ะ เขาไปไหนนะ

สักพักเขาเดินออกมาจากห้อง พร้อมกลิ่นสบู่อ่อนๆ อ๋อ เขาคงเข้าไปอาบน้ำมา เพราะเขาสวมเพียงกางเกงบางๆ ตัวเดียว ส่วนท่อนบนเขาไม่ได้สวมเสื้อ ฉันเลยเผลอมองกล้ามหน้าท้องซิกซ์แพ็กของเขา เขาเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างเพอร์เฟกต์มาก และตอนนี้ใบหน้าเขาดูเด็กกว่าตอนใส่ชุดสูทเยอะเลย คงเป็นเพราะเขาไม่ได้เซตผมละมั้ง จึงทำให้ใบหน้าเขาดูอ่อนกว่าวัย

“อื้อ” เขาเอามือลูบริมฝีปากของฉัน

“เช็ดน้ำลายด้วย ฉันรู้ว่าฉันหล่อ แต่เธอก็ไม่ต้องจ้องฉันเหมือนจะกินฉันไปทั้งตัวขนาดนั้นก็ได้” ฉันเผลอมองเขานานเท่าไรไม่รู้ มองจนเขารู้ตัวว่าฉันแอบมองเขา จากนั้นเขาก็ใช้มือลูบริมฝีปาก แกล้งเช็ดน้ำลายของฉัน ว้ายย น่าอายชะมัดเลย

“ปะ...เปล่าซะหน่อย หนูไม่ได้อยากกินคุณนะคะ”

“หึๆ” เขาหัวเราะในลำคอ เมื่อเห็นฉันเอาแต่ปฏิเสธ

“อยากกินอะไรไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่หิว"

จ๊อกๆ

“เด็กขี้โกหกท้องร้องเสียงดังขนาดนี้ ยังจะปากแข็งว่าไม่หิวอีก”

ฉันล่ะเกลียดเสียงท้องร้องของตัวเองจริงๆ เลย ทำไมต้องมาร้องตอนนี้ด้วยนะ ทำฉันขายหน้าชะมัด

“เดี๋ยวฉันทำข้าวผัดกุ้งให้กิน”

“งื้อ หัวยุ่งหมดแล้ว” เขาขยี้หัวฉัน ก่อนจะเดินเข้าครัวไป ฉันก็ได้แต่มองตามแผ่นหลังของเขา ท่าทางการทำอาหารของเขาดูชำนาญมาก

สักพักเขาก็ยกข้าวผัดกุ้งมาสองจาน หืม หน้าตาน่ากินมาก

“หน้าตาน่ากินมากค่ะ ท่านประธาน เอ๊ย คุณภาคิน” ฉันเรียกเขาผิดๆ ถูกๆ คงเป็นเพราะฉันหิวข้าวละมั้ง

“ต่อไปเรียกฉันว่า พี่คิน ถ้าอยู่กันแค่สองคน และถ้าเธอเผลอเรียกฉันท่านประธานให้ฉันได้ยินอีกละก็ ฉันจะจูบปากเธอ”

“...” ฉันเงียบ

“เข้าใจที่ฉันบอกไหม?” เขาถามย้ำฉันอีกครั้ง เผด็จการชะมัด

“แล้วทำไมต้องให้หนูเรียกแบบสนิทสนมแบบนั้นด้วยล่ะคะ” ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับเกาหัวแบบงงๆ

“ก็เพราะฉันอยากให้เธอพิเศษกว่าคนอื่นไง”

“...” ฉันนิ่งและสบตามองเขาด้วยสายตาหวั่นไหว ฉันจ้องมองลึกด้วยหัวใจ แต่ไม่รู้ว่าฉันเผลอจ้องเขานานเท่าไร รู้ตัวอีกที ตัวของฉันก็ถูกอุ้มมานั่งบนตักของเขาแล้ว สักพักเขาก็โน้มใบหน้าหล่อเหลาจูบซับจุมพิตฉันทั่วใบหน้าแบบอ่อนโยน จากนั้นริมฝีปากหนาก็ทาบลงบนริมฝีปากบางของฉันและบดขยี้อย่างหนักหน่วง ฉันเปิดปากรับสัมผัสของเขาและเผลอจูบตอบเขา เมื่อจูบได้สักพัก เขาก็สอดมือเข้าไปใต้เสื้อและเลื่อนมือไปข้างหลังเพื่อปลดตะขอบรา เขาถอดเสื้อแขนยาวที่ฉันสวมใส่ออกจากร่างบางของฉัน และใช้มือขยำก้อนหน้าอกของฉันอย่างมันมือ ส่วนมืออีกข้างของเขาก็สอดล้วงเข้าไปภายใต้กางเกงชั้นในของฉัน และใช้นิ้วมือลูบไล้เนินอวบอูมและใช้นิ้วสะกิดติ่งเสียวของฉันไปมา

“อื้อ...” ฉันสะดุ้งตกใจ เมื่อเขาเห็นว่าสติฉันกำลังกลับมา เขาก็จูบปากฉันอีกครั้งอย่างหนักหน่วง ส่วนมือของเขาก็ทำหน้าที่บีบเคล้นหน้าอกสลับไปมาทั้งสองข้างเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของฉันให้คล้อยตามเขาอีกครั้ง

“ขอชิมน้ำหวานหนูด้าหน่อยนะ” เขากระซิบข้างหูฉันด้วยน้ำเสียงแหบพร่า พร้อมขบเม้มที่ลำคออย่างแรง

“อื้อ อ๊ะ อย่านะคะ”

“ชิมนิดหน่อยนะ” เขาไม่รอให้ฉันอนุญาต เขาก็รีบดึงกางเกงตัวหลวมของฉันออกพร้อมกางเกงในตัวจิ๋วของฉัน จากนั้นเขาก็รีบก้มลงดูดเลียกลีบดอกไม้อันปิดแนบสนิทของฉัน

“อื้อ อ๊ะ อย่าทำ อ๊ะๆ พี่คิน อย่าทำหนู”

“หืม เสียวไหม”

“อื้อ อ่า อ๊ะ! พอแล้ว”

"พี่ถามว่าเสียวไหมครับ" เขาเอ่ยถามฉันอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"สะ…เสียวค่ะ หนูปวดฉี่จังเลยค่ะพี่คิน"

“เขาเรียกว่าเสร็จ จะเสร็จแล้วใช่ไหม? ปล่อยออกมาเลยหนูด้า พี่จะชิมน้ำหวานหนู” พี่คินเขาบอกฉัน จากนั้นเขาก็เอาลิ้นร้อนๆ กรีดขึ้นกรีดลง ดูดเม้มไปที่กลีบกุหลาบของฉัน ฉันเสียวจนใจจะขาด จนในที่สุดฉันก็ต้านทานความเสียวซ่านไม่ไหว ปลดปล่อยน้ำสีใสออกมา

“อ๊างงงง”

“น้ำของหนูด้าหวานจัง จุ๊บ” เขาพูดคำลามกออกมา

“...” ตอนนี้ฉันอยากจะแทรกแผ่นดินหนีมากที่ทำเรื่องน่าอายแบบนี้

“คืนนี้หนูนอนนี่นะ ฝนยังไม่หยุดตกเลย พี่สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรหนูมากไปกว่านี้ ถ้าหนูไม่ยอม...”