บทที่ 5 เป็นเด็กเลี้ยงของคุณต้องทำยังไงบ้างคะ

เมื่อหญิงสาวกลับขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง ก็ทำการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดนอนให้เรียบร้อย คืนนี้จะต้องอ่านหนังสือสอบ หนทางยังอีกยาวไกลเธอคงไม่ได้หลับนอนในเวลานี้แน่

เมื่อทำธุระเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมานั่งที่โต๊ะทำงาน กดเปิดโคมไฟก่อนจะหยิบโทรศัพท์เข้าแอปธนาคาร จ้องมองไปยังตัวเลขที่อยู่ในนั้น ยังคิดไม่ตกจะจัดการกับสถานการณ์นี้ยังไง

"นี่เราต้องเสียตัวให้เขาจริงเหรอเนี่ย"

เธอถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้จะทำยังไง เคยคิดว่าถ้าเธอจะต้องมีความสัมพันธ์กับใครสักคน ก็อยากที่จะให้ผู้ชายคนนั้นเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นรักแรก รักเดียวของกัน และกัน แต่เธอคงทำได้แค่ฝัน เพราะตอนนี้กำลังจะกลายเป็นของเล่นของคนรวย

"เอาวะ... ได้เดือนละตั้งแสน ยอมก็ได้"

และก่อนที่เธอจะได้คิดฟุ้งซ่านอะไรอีก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาจากปลายสาย แน่นอนว่าเป็นเบอร์เดียวกับเบอร์ที่เธอเมมไว้ในช่วงที่เขาให้นามบัตร

"สวัสดีค่ะคุณฟีลิกซ์"

(เตรียมตัวเตรียมใจหรือยัง ว่าแต่นี่ก็ดึกแล้วนะทำไมเธอยังไม่นอนอีก)

"หนูต้องอ่านหนังสือสอบค่ะ พรุ่งนี้ต้องไปร้านกาแฟตอนเช้าอีก"

(ฉันเพิ่งสั่งให้เธอลาออกไม่ใช่เหรอ ไปลาออกซะทั้งร้านกาแฟแล้วก็ร้านอาหาร ฉันให้เดือนละแสนไม่พอหรือไง หรือเธออยากเรียกร้องอะไรอีกก็ว่ามา ถ้าทำถึงใจฉันก็จะเปย์ให้ไม่อั้น)

ในตอนนี้เขาคิดแค่ว่าเลี้ยงเธอไว้เพื่อระบายความใคร่เพียงเท่านั้น แต่อีกใจหนึ่งเขาก็รู้สึกสงสารที่เธอต้องมานั่งทำงานงก ๆ การที่จะทำงานแล้วก็เรียนไปด้วยมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย คนเราจะจับปลาสองมือได้ยังไงท้ายที่สุดก็หลุดออกไปหมดจับไม่ได้แม้แต่ตัวเดียว เพราะฉะนั้นเธอควรจะเลือกที่จะตั้งใจเรียน ส่วนอย่างอื่นไม่ควรจะสนใจอีก

"หนูเรียกร้องได้ด้วยเหรอคะ"

เธอรู้สึกแปลกใจในคำพูดของเขาอยู่ไม่น้อย หรือว่าเธอจะเรียกเพิ่มดี แต่มันจะดีหรือไงเดี๋ยวเขาก็ว่าเธอเห็นแก่เงินหรอก

(ก็เลือกได้ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจนะ ไหนลองพูดมาสิว่าต้องการอะไร ถ้าให้ได้ฉันจะทำให้)

หญิงสาวนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ชีวิตของเธอไม่ว่าจะทำงานกี่อย่าง หรือต้องอดหลับอดนอนก็ไม่เคยท้อ แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้สึกเป็นกังวลก็คือคุณพ่อ ท่านป่วยเป็นโรคหัวใจ และต้องการการรักษาอย่างดีที่สุด แต่ด้วยความที่ไม่ได้มีเงินทองมากมาย ทำได้เพียงแค่รักษาตามอาการเท่านั้น และก็ไม่รู้ว่าจะพลาดตอนไหน

"คุณพ่อหนูป่วยเป็นโรคหัวใจค่ะ หนูอยากผ่าตัดให้คุณพ่อ ถ้าเกิดว่าคุณฟีลิกซ์จะกรุณาช่วยพาคุณพ่อหนูไปผ่าตัดหน่อยได้ไหมคะ แล้วเงินเดือนที่จะต้องจ่ายหนูทุกเดือนไม่ต้องให้ก็ได้ค่ะ หนูจะทำงานชดใช้คุณจนกว่าเงินจำนวนนั้นจะหมด ตกลงตามนี้นะคะ"

(ทำไมเธอถึงคิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันนานขนาดนั้นล่ะ ไม่คิดว่าฉันเอาเธอแค่ไม่กี่ครั้งก็จะเบื่อแล้วเหรอ การผ่าตัดหัวใจใช้เงินหลักแสนนะ บางโรงพยาบาลใช้เป็นล้าน คิดว่าตัวเองจะอยู่กับฉันไปถึงเมื่อไหร่"

ชายหนุ่มเอ่ยถามก่อนจากขยับตัวนั่งลงบนเตียงนอน ก็แค่อยากจะฟังข้อเสนอของเธอ การที่พาพ่อของข้าวฟ่างไปผ่าตัดหัวใจมันใช้เงินเยอะพอสมควรเลย เขาก็แค่อยากจะมั่นใจว่าเธอจะอยู่ชดใช้ให้เขาจนกว่าจะคุ้มค่ากับสิ่งที่จ่ายไป

"หนูก็จะอยู่จนกว่าเงินจะหมดไงคะ คุณให้หนูเดือนละ 100,000 บาท ไม่กี่เดือนก็น่าจะได้ค่าผ่าตัดแล้วนะคะ"

(ก็ได้... เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะโทรหาพี่ฟินิกซ์ เขาเป็นหมอศัลยกรรมหัวใจอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ค่าใช้จ่ายฉันจะจัดการให้ทั้งหมด ส่วนเธอพรุ่งนี้ต้องมาตอบแทนบุญคุณฉันหน่อย อุตส่าห์จะพาพ่อไปผ่าตัดให้ เพราะฉะนั้นมาทำให้ผู้มีพระคุณของเธอมีความสุขหน่อยก็แล้วกัน)

และเมื่อเธอได้ยินคำตอบจากชายหนุ่มก็ยิ้มก็ออกมาทันทีด้วยความดีใจ ในที่สุดคุณพ่อก็จะได้รักษาอย่างเต็มที่ ถ้าเกิดว่าท่านหายดีไม่เจ็บไข้ได้ป่วยอีก เธอก็จะได้พักงานลงบ้าง จะได้กลับไปเรียน และใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยในแบบที่เพื่อนคนอื่นเป็น

"ได้ค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะไปหานะคะ"

(ตกลงตามนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะให้ทางโรงพยาบาลติดต่อไป ฝันดีนะข้าวฟ่าง)

"ฝันดีเช่นกันค่ะคุณฟีลิกซ์ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยนะคะ หนูซาบซึ้งใจมากเลยค่ะ คุณดีกับหนูจังเลย"

(ดูไม่ออกหรือไงว่าฉันทำดีกับเธอเพราะผลประโยชน์ ฉันแค่อยากได้ตัวเธอไม่ได้มีน้ำใจอะไรสักหน่อย)

ถึงแม้เขาจะพูดประชดประชันแบบนั้นแต่หญิงสาวก็รู้สึกได้เลยว่าเขาหวังดีกับเธอจริง ๆ และนี่ก็ไม่ใช่ความช่วยเหลือแรกของเขา แม้กระทั่งดื่มกาแฟทุกวัน คุณฟีลิกซ์เองก็ให้ทิปวันละเกือบพัน ถึงแล้วเขาจะดูปากร้ายแต่เป็นคนใจดีมากเลยนะ

"ฝันดีนะคะ"

(อืม เจอกันพรุ่งนี้)

พูดจบชายหนุ่มก็กดวางสายทันที ส่วนหญิงสาวยังคงนั่งทำใจอยู่เกี่ยวกับเรื่องของวันพรุ่งนี้ เอาเถอะเพื่อคุณพ่อจะได้รักษาให้หายขาด เธอยินดีที่จะทำให้เขามีความสุขมากที่สุดตามที่ต้องการ

วันต่อมา...

ข้าวฟ่างจำเป็นต้องเดินทางไปลาออกจากร้านกาแฟ และก็ร้านอาหารที่เธอทำงานอยู่ เพราะชายหนุ่มออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดว่าห้ามเธอกลับไปทำงานอีก ส่วนเรื่องของคุณพ่อตอนนี้ได้คิวผ่าตัดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยใช่ไหมล่ะว่าอำนาจเงินจะสามารถทำได้ทุกอย่าง เพียงแค่เขาโทรศัพท์ไปกริ้งเดียว พ่อของเธอก็ได้รับการรักษาทันที

"เรียบร้อยหมดหรือยังครับ"

ผู้ช่วยคนสนิทของท่านประธานซึ่งก็คือคุณตฤณ เขามารอรับเธอเพื่อพาไปส่งที่คอนโดของชายหนุ่ม หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสดใส

"เรียบร้อยแล้วค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นเชิญเลยครับเดี๋ยวคุณฟีลิกซ์จะรอนาน"

"ได้ค่ะ"

เธอเดินตามผู้ช่วยคนสนิทของชายหนุ่มไปขึ้นรถ ใช้เวลาในการเดินทางมาที่คอนโดไม่เกิน 20 นาที เมื่อมาถึงหญิงสาวก็เดินไปพร้อมกับมองสำรวจโดยรอบ คอนโดหรูหราน่าจะราคาสูงมาก ว่าแต่เขาเป็นถึงเจ้าของโรงแรมแต่ทำไมถึงมาซื้อคอนโดอยู่ล่ะ

"แปลกคนแฮะ"

เธอเดินมาเรื่อย ๆ จนมาถึงห้องหมายเลขที่ชายหนุ่มบอกเอาไว้ กดกริ่งอยู่หน้าประตู และเพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงเหมือนปลดล็อคจากข้างใน ข้าวฟ่างค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปก่อนจะตาโตเพราะมันหรูหราอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน

"หรูมาก อะ!"

เดินเข้าไปยังไม่พ้นดีเท่าไหร่ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง หญิงสาวหันกลับไปโดยใช้สายตาเหลือบมองก่อนจะเผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นคุณฟีลิกซ์กำลังส่งยิ้มให้เธออยู่ โดยที่มือทั้งสองข้างโอบรอบเอวของเธอไว้

"คุณฟีลิกซ์"

"มาช้าจัง"

"รถติดนิดหน่อยค่ะ คุณมาถึงนานหรือยังคะ"

"นานจนแข็งไปหมดแล้วเนี่ย มารับผิดชอบซะดี ๆ เพราะว่าตอนนี้ฉันอยากเก็บเงินต้นจากเธอแล้ว หึ"