LOGIN- ทางด้านลลิตา -"สายเปย์ชิปหายให้เงินมึงช็อปปิ้งทีเยอะกว่าค่าขนมกูทั้งเดือนอีก" เชอรี่เอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเพื่อนรักของเธอวางสายจากมาเฟียหนุ่ม"ระดับคุณหนูเชอรี่มีหรอจะได้ไม่ถึง 3 แสนต่อเดือนแค่กระเป๋ามึงก็เกินแล้วค่า" ร่างบางเอ่ยพร้อมกับชี้ไปยังกระเป๋าหนังแบรนด์หรูของเพื่อนรักที่ราคาคงไม่ต่ำกว่าครึ่งล้านเป็นแน่"อันนี้ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงที่กูไปช่วยงานที่บริษัทย่ะ ค่าขนมกูแม่กับป๊าจำกัดวงเงินให้แค่เดือนละแสนเท่านั้น""เขากลัวมึงเอาไปเปย์ผู้ชายรึป่าว" ร่างบางเอ่ยอย่างหยอกล้อ"กูก็ว่างั้นแหละ แต่มึงกอบโกยจากเขามาหมดตัวเลยนะ""ชาตินี้ก็คงไม่หมด" "รวยขนาดนั้นเลยหรอวะ""อืม" ร่างบางเอ่ยพร้อมกับนึกถึงธุรกิจสีเทาที่มาเฟียหนุ่มทำที่ดูแล้วคงจะได้เงินเยอะชนิดที่ใช้ชาตินี้ยันชาติหน้าก็คงไม่หมด"ช่างเถอะ ไปกันดีกว่า" เชอรี่เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะจูงมือเพื่อนรักของเธอไปที่รถโดนที่มีเจสันขับรถตามพวกเธอไปด้วยณ ห้างดังย่านกลางเมือง"ชุดนี้เป็นไง""ถ้าให้กูใส่ชุดนี้มึงไม่ต้องให้กูใส่หรอกค่ะแก้ผ้าง่ายกว่าถ้าจะเห็นทะลุปรุโปร่งขนาดนี้" ร่างบางเอ่ยเมื่อเห็นชุดที่เชอรี่หยิบขึ้นเพราะมันเป็นชุดนอนสายเดี่ยวส
- วันต่อมา -ณ มหาวิทยาลัย Uกริ๊ง กริ๊ง~เสียงออดหมดชั่วโมงดังขึ้นพร้อมกับเหล่านักศึกษาที่พากันทยอยเดินออกจากห้องสอบ"มึงทำข้อสอบได้ไหม? " เสียงของเชอรี่เอ่ยถามเพื่อนรักของตนขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินลงจากตึกคณะไปนั่งยังโต๊ะหินอ่อนประจำของพวกเธอ"พอได้" ลลิตาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง"กูถามอะไรหน่อยสิ" เชอรี่ที่เอ่ยขึ้นหลังจากลังเลอยู่นานว่าควรจะถามเรื่องนี้กับเพื่อนรักของเธอดีไหม".....""เรื่องที่บ้านของซันฝีมือเขาใช่ไหมวะ""มึงรู้" ลลิตาเอ่ยเสียงแผ่วด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง"ก็อยู่ๆ บ้านของซันก็มีข่าวถูกถอนหุ้นใหญ่โตวันเดียวกับที่ซันพามึงหนีไปพออีกวันก็กลับมาปกติถ้าไม่ใช่เพราะเขาจะใครได้อีก""มึงรู้ได้ไงว่าซันพากูหนี? ""ก็วันนั้นซันทักมาบอกกูเองว่าไม่ต้องรอมึงซันจะไปส่งเอง"".....""แต่คุณฟอลคอร์โหดมากเลยเนาะ แค่วันเดียวก็แทบจะทำให้บ้านซันล้มละลายได้กูเริ่มกลัวแล้วเนี้ย" เชอรี่เอ่ยพร้อมกับทำหน้าขนลุกเมื่อพูดถึงฟอลคอร์"....." "อุ๊ย อีลิตา" เชอรี่ที่เห็นซันเดิมมาด้วยใบหน้าที่ยังคงมีรอยซ้ำที่ปกปิดไว้ไม่หมดก็เอ่ยเรียกลลิตาทันที"อะไรมึง? ""นู้น" เชอรี่เอ่ยพร้อมกับบุ้ยปากไปทางซันที่กำลังเ
"ที่นายบอกว่าไม่มีเพราะนายไม่เคยเจอมากกว่า""งั้นเธอจะบอกว่าตัวเองเคยเจองั้นหรอ? "".....""ไอหน้าโง่ตัวไหนล่ะ หรือเธอจะบอกว่าไอหน้าโง่ที่มันพาเธอหนีแล้วโดนกระทืบจนเกือบตายน่ะหรอ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมแสยะยิ้มอย่างเย้ยยัน"ใช่""......" ฟอลคอร์เงียบลงหลังจากที่ร่างบางเอ่ยก่อนจะมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตายากที่จะคาดเดา"ถ้าไม่ใช่เพราะนายฉันคงได้คบกับเขาไปแล้ว นายมันปีศาจ! ""งั้นก็เสียใจด้วยนะที่ต้องผิดหวัง! " ฟอลคอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงโทสะ".....""กินยาสะ ฉันมีงานที่ต้องไปทำงานต่อ" ฟอลคอร์เอ่ยพร้อมกับยื่นแก้วยาให้กับร่างบางแต่เธอก็เมินหน้าหนีไปทางอื่นมาเฟียหนุ่มที่เห็นท่าทีของร่างบางก็กระตุกยิ้มร้ายออกมาก่อนจะกระดกแก้วยาใส่ปากพร้อมกับบีบปากร่างบางคนเปิดออกพร้อมกับประกบปากจูบและดันยาเข้าไป"อื้อ~ " ร่างบางเอ่ยครางออกมาอย่างตกใจก่อนจะกลืนยาที่มาเฟียหนุ่มดันเข้ามาในปากเธอลงคอ"หึ" ฟอลคอร์ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกพร้อมกับเค้นหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปหลังจากมาเฟียหนุ่มออกจากห้องไปได้ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก๊อกๆ"ใครคะ? " แกร็ก~"หมอเองค่ะ" หมอแจนเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูเข้ามาห
"หึ เธอคงรักมันมาสินะ" ฟอลคอร์เค้นหัวเราะออกจากลำคอก่อนจะเอ่ยแต่ก็ได้เสียงตอบรับจากร่างบาง".....""ลิตา โถ่เว้ย! " เขาเอ่ยเรียกเธออีกครั้งก่อนจะพลิกตัวเธอให้หันหน้ามาทางเขาถึงเห็นว่าร่างบางหมดสติไปแล้วพร้อมกับสบดออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะหยิบเสื้อสูทตนเองมาคลุมตัวร่างบางเอาไว้พร้อมกับอุ้มเธอออกไป"ไปเตรียมรถ""ครับ" แดนดินที่ยืนอยู่หน้าประตูเอ่ยรับคำสั่งพร้อมกับรีบไปเตรียมรถทันที- บนรถ -ขณะที่รถกำลังแล่นอยู่บนท้องถนนที่แออัดในเมืองหลวงแดนดินมือซ้ายคนสนิทก็เอ่ยถามผู้เป็นนาย"นายจะไปโรงพยาบาลหรือจะให้ตามหมอไปรักษาที่บ้านครับ""ไปโรงพยาบาล" ฟอลคอร์เอ่ยพร้อมกับทอดสายตาออกไปยังนอกหน้าต่างรถที่การจารจรค่อนข้างที่จะติดขัดใจจริงเขาอยากจะตามหมอไปรักษาดูอาการที่บ้านเพราะป้องกันการเป็นข่าวแต่ก็กลัวว่ากว่าจะขับไปถึงบ้านมันจะนอนเกินไป"ครับ"ณ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง YAYO"ห้ามให้ใครถ่ายรูปหรือข่าวเล็ดลอดไปเด็ดขาด"หลังจากมาถึงยังโรงพยาบาลมาเฟียหนุ่มก็หันไปเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิทของตนก่อนจะเดินตามบุรุษพยาบาลที่เข็นร่างบางที่หมดสติเข้าไป"ครับนาย" แดนดินเอ่ยรับคำสั่งก่อนจะหันไปเอ่ยสั่งกำชับลูกน้อยอีกท
ณ Ss club"เป็นไรวะ อารมณ์ดีแต่เช้า" เซย์จิเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นฟอลคอร์เดินเข้ามาภายในห้องด้วยท่าทางอารมณ์ดี"จะอะไรสะอีกละมึงก็คงสะใจนะสิ" ลูก้าเอ่ยพร้อมทั้งมองๆอลคอร์ก่อนจะส่ายหัวเบาๆ กับข่าวเมื่อเช้า"เรื่องอะไรวะทำไมกูไม่รู้? " ลูก้าเอ่ยด้วยสีหน้าสงสัย"บริษัท SSY ไง ที่มันใช้บริษัททุกเครือที่มันร่วมลงทุนด้วยให้ถอนหุ้นออก""กับแค่ผู้หญิงคนเดียวต้องทำขนาดนั้นเลยหรอวะ" ลูก้าหันไปเอ่ยถามฟอลคอร์ที่นั่งทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ที่โซฟาหรู"ยัยนั้นไม่มีค่าพอให้กูทำขนาดนั้นหรอก กูแค่อยากสั่งสอนไอเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมว่าอย่ามายุ่งกับของๆ กู""หึ" บลูไนท์ที่ได้ยินแบบนั้นก็เค้นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยยันจนทำให้ฟอลคอร์หันไปเอ่ยถาม"หัวเราะอะไรมึง""เปล่า" บลูไนท์เอ่ยพร้อมกับกระดกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรงดเดียวหมดก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก"มึงว่ามันเป็นเอามากไหม? " ลูก้าหันไปเอ่ยถามเซย์จิและหันไปมองฟอลคอร์"สุดๆ สงสัยคงจะมีว่าที่นายหญิงคนใหม่เพิ่มมา" เซย์จิเอ่ย"หุปปากยัยนั้นเป็นแค่ผู้หญิงขายตัวแลกเงินไม่คู่ควรกับตำแหน่งนั้นเลยด้วยซ้ำ""แล้วใครคู่ควร" บลูไนท์เอ่ยออกมาเพียงสั้นๆ แต่ก็ทำให้บรรยากาศภายในห้องเ
"โอ้ยยยย เจ็บนะ" ร่างบางเอ่ยร้องขึ้นทันทีเมื่อถูกฟอลคอร์ฟาดโดยใช้เข็มขัดเพี๊ยะ!!!!แต่มาเฟียหนุ่มไม่ฟังเสียงร้องของเธอพร้อมทั้งใช้เข็มขัดฟาดมาอีกครั้ง"โอ้ยยยยย ฮึก~ " ร่างบางร้องออกมาพร้อมน้ำตาเป็นครั้งแรกที่เธอโดนเขาตีแต่มาเฟียหนุ่มก็ยังคงไม่หยุดพร้อมทั้งง้าเข็มขัดฟาดเธออีกครั้งด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาเพี๊ยะ เพี๊ยะ!!"โอ้ยยยยย เจ็บพอแล้ว""หึ เจ็บสิดียิ่งเจ็บเท่าไหร่จะได้จำให้ขึ้นใจ" ฟอลคอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงและแววตาดุดัน"ฮึก~ ""แล้วเธอรอดูความชิปหายของครอบครัวชู้รักของเธอได้เลย ลลิตา""ไม่นะ ขอร้องพวกเขาไม่ผิดอะไรด้วยเลยฉันเองที่ผิดฉันเองที่อยากไปจากนายเอง""อยากไปจากฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ? ""......""งั้นก็นอนฝันไปเถอะ""......""เพราะทางเดียวที่เธอจะไปจากฉันได้ก็ไปได้ด้วยความตายเท่านั้น! "เพี๊ยะ!!“เจ็บ ฉันไม่ใช่หมูไม่ใช่หมาที่นายจะมาเฆี่ยนตีแบบนี้นะ” ร่างบางเอ่ยออกมาอย่างทนอดกลั้นไม่ไหว"แต่เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันให้เธอได้ทุกอย่างแต่เธอทำแบบนี้งั้นหรอ" ฟอลคอร์เอ่ยพร้อมกับจัดการถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของเขาออกจนเหลือเพียงแค่ร่างแกร่งที่เปลือยเปล่าพร้อมกับแก่นกายมหึมาที่เริ่มขยายใหญ่ข







