บทที่ 8 ความจริงในใจเพื่อนสนิท

มือใหญ่เอื้อมมาเขย่าแขนสาวข้างกายที่กำลังหลับไม่ได้สติเบาๆ เมื่อถึงที่หมายแล้ว ผิวขาวๆ ละเอียดเนียนนุ่มทำให้ธีร์ต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะหักห้ามใจไม่ให้เหลือบสายตามองกระโปรงสั้นเต่อที่ร่นขึ้นมาสูง จนเห็นกางเกงซับในขาสั้นสีดำแลบออกมาเล็กน้อย

"ไหม ไหม...ตื่นได้แล้ว ถึงคอนโดแล้วนะ...ไหม"

"อื้ออออ~"

ดวงตาเรียวคู่สวยปรือขึ้นมา หัวคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปมเมื่อถูกขัดความสุขตอนกำลังหลับสบาย หรี่ตาหนักอึ้งมองใบหน้าคุ้นเคยของเพื่อนสนิทด้วยความงุนงงครู่หนึ่งสลับกับมองคอนโดสูงสิบชั้นของตนเอง ก่อนพยักหน้าหงึกๆ เข้าใจ ควานหากระเป๋าที่ถูกวางทิ้งเอาไว้บนพื้นรถ โดยไม่ทันสังเกตกว่าธีร์นั้นปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น

"ขอบใจมาก"

"เดี๋ยว! ไหม...เรามีเรื่องอยากจะคุยด้วย" เขาร้องรั้งเอาไว้ก่อนเมื่อเห็นมือน้อยกำลังเอื้อมเตรียมเปิดประตูรถ

"หื้ม? มีอะไร" คนเมาหน้าแดงก่ำเอียงคอสงสัยหันกลับมาถาม สติสัมปชัญญะที่มีเหลือเพียงน้อยนิด ทำให้เธอไม่ได้สนใจท่าทางกระอักกระอ่วนของอีกฝ่าย ออกจะหงุดหงิดด้วยซ้ำจากอาการวิงเวียนมึนตื้อที่กำลังเล่นงาน ทำให้อยากขึ้นไปพักผ่อนบนห้องเต็มแก่

"คือเรา..."

"มีอะไรก็พูดมาเร็วๆ เถอะ เราปวดหัวมากเลย" เธอเร่งเมื่ออีกฝ่ายมัวแต่อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่พูดเสียที

"คือ..."

"..."

"ธีร์ชอบไหมมากเลยนะ ชอบมานานแล้ว ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาไหมรู้สึกดีๆ กับธีร์บ้างหรือเปล่า แต่ถ้าเราใจตรงกัน ช่วยมาลองคบกันได้หรือเปล่า ธีร์ไม่อยากเป็นแค่เพื่อนของไหมอีกแล้ว!"

หัวใจแกร่งบีบรัดหนักหน่วง หลังจากกลั้นใจสารภาพความรู้สึกตลอดสามปีออกไปเขาก็หลับตาปี๋ ไม่กล้ามองสีหน้าตกตะลึงของหญิงสาวข้างกายแม้แต่น้อย

ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ไม่คิดมาก่อนว่าหนุ่มสุภาพขี้อายคนนี้จะกล้าสารภาพความรู้สึกกับเธอตามตรง เล่นเอาคนเมาตาสว่างขึ้นมาเลย ก่อนที่ความอึดอัดจะกระจายทั่วร่าง ครุ่นคิดหาคำพูดดูดีตอบกลับเพื่อรักษาความสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนให้คงอยู่ต่อไป

"ธีร์...ไหมขอบคุณมากเลยนะ ที่รู้สึกดีกับไหม"

"ไหม" ชายหนุ่มหน้าแดงก่ำลืมตาขึ้นอย่างมีหวัง ก่อนที่หัวใจจะหักดังเป๊าะเมื่อได้ยินประโยคถัดมา

"แต่ไหมไม่ได้รู้สึกกับธีร์แบบนั้น...ธีร์น่ารักมาก และเป็นเพื่อนที่ดีมาตลอด เรื่องนั้นไหมซาบซึ้งใจมาก แต่ไหมคงไม่สามารถคบหาหรือมองธีร์เป็นมากกว่าเพื่อนได้จริงๆ"

"ทำไมล่ะ" แววตาคู่นั้นสั่นไหวมองเธอกลับด้วยความตัดพ้อเสียใจ

"เรื่องของความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้หรอก แต่ไหมก็ขอบคุณมากจริงๆ ที่ธีร์มีความรู้สึกดีๆ ให้...แม้จะไม่สามารถตอบรับคำขอได้ แต่ก็ขอให้สักวันธีร์ได้เจอผู้หญิงดีๆ ที่เขารักธีร์เหมือนกันนะ"

"ไม่อะ ธีร์ไม่เข้าใจ! ทำไมไหมไม่ยอมเปิดใจให้ธีร์บ้าง ที่ผ่านมาธีร์ดีกับไหมมาตลอด เพราะธีร์หล่อไม่พอ รวยไม่พองั้นเหรอ! กับผู้ชายแปลกหน้าไหมยังยอมให้มันกอดได้ง่ายๆ! แล้วทำไมถึงทำแบบนั้นกับธีร์บ้างไม่ได้!"

"ธีร์!"

ใยไหมเรียกชื่อเขาอย่างไม่เชื่อหู ดวงตาเบิกโตตกใจกับท่าทางเกรี้ยวกราดและเสียงตะคอกของเพื่อนสนิทแสนสุภาพ คำพูดที่หลุดออกมาทำเธอหน้าชาวาบ เจ็บลึกลงไปถึงกลางใจ เมื่อพบว่าเขามองเธอเป็นเพียงผู้หญิงหน้าเงินที่หวังจับผู้ชายร่ำรวยไม่ต่างจากคนอื่น ทั้งที่ทั้งคู่รู้จักกันสนิทสนมกันมาได้สี่ปีแล้ว

"ธีร์คงเมา ไหมจะลืมเรื่องเมื่อกี้ที่พูดมาทั้งหมด เอาไว้ธีร์ตั้งสติได้เราค่อยมาคุยกันดีกว่า"

หญิงสาวตัดบท มือบางเตรียมจะเอื้อมมือผลักประตูลงจากรถ แต่ก็ถูกแรงที่มากกว่ากระชากกลับมาเดิม พร้อมร่างกายสูงโปร่งเคลื่อนเข้าใกล้ด้วยท่าทางคุกคาม

ดวงตาของชายหนุ่มแดงก่ำด้วยความผิดหวัง ตะคอกถามกลับเสียงดังไม่ยอมความ

"ไม่! ธีร์ไม่ได้กินเยอะถึงขนาดเมาไม่รู้เรื่อง! ทำไมวะไหม ธีร์รักไหมมากเลยรู้ไหม สายตาของธีร์มันมีแค่ไหมมาตลอด ทำไมถึงให้โอกาสธีร์ไม่ได้"

"ธีร์! ปล่อยไหมนะ!"

"ไม่! ธีร์จะให้ไหมได้รับรู้ความรู้สึกของธีร์ที่ถูกเมินมาตลอดสามปี!"

"อย่านะธีร์! อื้ออออ!"

เสียงเธอถูกริมฝีปากร้อนของเพื่อนสนิทปิดทาบลงมา ทำได้เพียงร้องอู้อี้ให้ลำคอเมื่อธีร์พยายามบดเบียดริมฝีปากเข้ามาอย่างจาบจ้วงหื่นกระหาย ใยไหมดิ้นสุดแรงพยายามจะผลักร่างสูงให้ออกห่าง หัวใจเต้นระรัวด้วยความแตกตื่นเสียใจ ไม่ได้รู้สึกดีแม้แต่น้อยกับจุมพิตที่ถูกบังคับพรากเอาไป

ข้อมือบางข้างหนึ่งถูกมือใหญ่บีบกำจนแน่น ทำให้เหลือเพียงมือข้างเดียวที่ทุบตีเข้าใส่แผงอกชายหนุ่มแรงๆ เม้มริมฝีปากแน่นไม่ให้เรียวลิ้นนั้นชอนไชเข้ามาได้ แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ธีร์หงุดหงิดบดริมฝีปากหนักหน่วงกว่าเดิมพร้อมดึงร่างเล็กเข้าใกล้ ตั้งใจจะระบายความรู้สึกที่มันอัดแน่นเต็มอกให้เธอรับรู้

เรียวลิ้นเปียกชื้นลากเลียไปตามริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันสนิท สิ่งนั้นยิ่งทำใยไหมรู้สึกสะอิดสะเอียน ใจดวงน้อยสั่นไหวกระหน่ำบีบรัดรุนแรงทั้งจากความกลัวและเสียใจผสมปนเปกันยุ่ง

เธอใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่ยังมีเหลือผลักตัวชายหนุ่มออกห่าง ก่อนจะสะบัดฝ่ามือเล็กฟาดใส่หน้าธีร์เต็มแรงจนเขาหน้าหันเป็นการเรียกสติ

ดวงตาคู่สวยไหวระริกเมื่อความเจ็บปวดเสียใจถาโถมเข้ามา มือบางสั่นเทาบีบกำแน่นจนปลายเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ มองใบหน้าหล่อตี๋ที่เริ่มแดงขึ้นเป็นรอยฝ่ามือด้วยความผิดหวังจากก้นลึกของจิตใจ

"ไหมแม่งโคตรเสียใจเลยว่ะที่ธีร์ทำแบบนี้ ทั้งที่คิดว่าเราคงสามารถคุยกันดีๆ ได้ แต่ทุกคำพูดและการกระทำของธีร์ทำไหมรู้สึกแย่มากที่เราได้มารู้จักกัน!"

"เดี๋ยวไหม! ธีร์ขอโทษ"

ชายหนุ่มร้องเรียกด้วยความร้อนรนเสียใจ แต่ก็ไม่ทันแล้วเมื่อใยไหมพุ่งตัวลงจากรถทันที พร้อมเหวี่ยงประตูปิดเต็มแรงด้วยความโมโหสุดขีด อาการมึนเมาจากแอลกอฮอล์หายไปเป็นปลิดทิ้ง แผ่นหลังบางตั้งตรงก้าวขาฉับๆ มั่นคงบนส้นสูงสี่นิ้วมุ่งหน้ากลับเข้าคอนโดของตัวเอง พลางใช้หลังมือยกขึ้นขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มซ้ำๆ ด้วยความรังเกียจเสียใจ พยายามขจัดสัมผัสหยาบโลนเมื่อครู่ทิ้งไป

น้ำตาร้อนไหลไปตามพวงแก้มอย่างไม่อาจห้ามได้ พร้อมคำพูดจาดูถูกของเพื่อนรักที่เธอไว้ใจมันยังดังก้องอยู่ในหัว

'เพราะธีร์หล่อไม่พอ รวยไม่พองั้นเหรอ! กับผู้ชายแปลกหน้าไหมยังยอมให้มันกอดได้ง่ายๆ!'

นี่สินะคือสิ่งที่เขามองผู้หญิงที่ต้องใช้หน้าตารูปร่างหาเงินอย่างเธอ!

ประตูห้องสีขาวถูกปิดลงอย่างแรงตามระดับโทสะในใจที่พุ่งสูง ใยไหมมุ่งหน้าตรงเข้าห้องน้ำพร้อมเปิดวาล์วน้ำตรงอ่างล้างหน้า ใช้มือควักน้ำขัดถูล้างคราบน้ำลายใสของเพื่อนสนิทให้ออกไปจากร่างกายเธอให้หมด

ดวงตาแดงก่ำเหลือบมองสภาพของตัวเองผ่านเงาสะท้อนในกระจก พร้อมแค่นรอยยิ้มเย้ยหยันให้ผู้หญิงในกระจกที่มีใบหน้าสวยจัดแต่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเปรอะเลอะอาบแก้ม พร้อมไล่สายตามองสำรวจการแต่งกายของเธอด้วยความสมเพช

"หึๆ ผู้หญิงอย่างแกคนอื่นมันก็มองเป็นแค่อีตัว ต่อให้แกพยายามจะวางตัวดีแค่ไหน ก็ไม่มีใครแม่งเห็นคุณค่าหรอก!"

"ขนาดคนที่เป็นเพื่อนแม่งยังมองแกแบบนี้เลย!"

"ทำไมน่ะเหรอ ก็แกมันจนไง! แกมันมีดีแค่หน้าตา! ไหนจะงานอีก ก็แค่เด็กดริงก์ในคลับที่ผู้ชายคนไหนแม่งก็ซื้อตัวไปลวนลามด้วยได้! หน้าแกมันแปะคำว่าง่ายอยู่กลางหน้าผากไม่รู้ตัวอีกงั้นเหรอ"

มือบางจิกขอบเคาน์เตอร์แน่นหลังจากตะโกนด่าผู้หญิงในกระจก ก้มหน้าหลับตายืนร้องไห้ตัวสั่นเทิ้ม ปล่อยน้ำตาร้อนให้พรั่งพรูออกมาโดยไม่คิดจะกลั้นอีกต่อไป พร้อมเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดดังคลอเบาๆ

ร่างบางทรุดลงบนพื้นห้องน้ำเย็นเฉียบเมื่อแข้งขาไม่เหลือเรี่ยวแรงใช้พยุงร่างกายอีกต่อไป ปล่อยโฮออกมาเสียงดัง แผ่นหลังบางเอนพิงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ไม่แม้แต่พยายามรักษาภาพลักษณ์สาวสวยที่ผู้ชายทุกคนต่างหมายปอง

เรื่องราวตั้งแต่วัยเด็ก ความลำบาก ความจน ต้องปากกัดตีนถีบดิ้นรนสู้มาถึงทุกวันนี้ตามลำพัง กลับไม่มีใครเคยเห็นความพยายามตรงนี้เลย ทั้งที่ตัวเองก็ทำงานสุจริตมาตลอด แม้มันอาจจะไม่ได้สวยหรูมีเกียรติ แต่เธอก็พยายามพิสูจน์ตัวเองเต็มที่ แต่นั่นก็ไม่สำคัญเลยเพราะทุกคนก็มองว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงหน้าเงินที่รักความสบาย และจ้องจะหาแต่ผู้ชายร่ำรวยมาดูแล

หัวใจดวงน้อยเจ็บปวดจนด้านชา สะอื้นหอบตัวโยนอยู่ในห้องน้ำกับอุปสรรคในชีวิตที่ต้องเผชิญมาตลอด ใจหนึ่งก็อยากจะโยนศักดิ์ศรีที่ยึดมั่นถือมั่นทิ้งๆ ไปซะให้รู้แล้วรู้รอด ไหนๆ ก็ไม่เคยมีใครมองตัวตนที่แท้จริงอยู่ดี แต่อีกใจก็อยากจะพิสูจน์ตัวเอง และหวังว่าสักวันเธอจะสามารถหันหลังให้งานกลางคืนและไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้สักที

ใยไหมร้องไห้ระบายความรู้สึกอยู่นานเกือบชั่วโมง ใบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยความสำอางบัดนี้ถูกน้ำตาร้อนชะล้างไปจนหมด มาสคาร่าและอายไลเนอร์เปรอะเยิ้มลงมาถึงพวงแก้ม ตอกย้ำสภาพน่าเวทนานี้อีกเท่าตัว ดวงตาบวมแดงก่ำหลังจากผ่านการร้องอย่างหนัก เธอไม่สนใจเสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าว่ามันจะดังกี่ครั้งแล้ว จมดิ่งอยู่กับความผิดหวังเสียใจ

ต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ว่าใยไหมจะตั้งสติได้ สายตาพร่าเลือนมองผ่านม่านน้ำตาเดินโซเซตรงเข้าไปยังโซนอาบน้ำ บิดเปิดวาล์วฝักบัวปล่อยให้สายน้ำเย็นฉ่ำไหลผ่านร่าง หญิงสาวไม่มีกะจิตกะใจจะถอดเดรสสวยออกจากกายด้วยซ้ำ รู้ดีว่ามันคือการกระทำที่ดูโง่มาก แต่เธอก็เลือกจะตอกย้ำมันให้เจ็บลึกที่สุด หวังใช้คำดูถูกเป็นแรงผลักดันให้ลุกขึ้นสู้ใหม่ในวันต่อไป

เสื้อผ้าที่สวมเปียกลู่แนบร่างกาย อวดสัดส่วนเย้ายวน แหงนหน้าขึ้นใช้สายน้ำด้านบนซ่อนหยดน้ำตาที่ยังคงไม่หยุดไหล ปลดปล่อยความรู้สึกหดหู่ทั้งหลายไปกับมัน หวังให้น้ำช่วยชำระล้างแล้วทิ้งทุกอย่างลงท่อไปให้หมด

ใยไหมกลับมาสวมชุดนอนคู่กับกางเกงขาสั้นผ้านิ่มสบาย ล้วงมือหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นดู ก็พบสายไม่ได้รับจากธีร์หลายสิบสายพร้อมข้อความขอโทษกับเหตุการณ์เมื่อครู่อีกมากมาย แต่เธอก็ใจร้ายมากพอจะไม่ตอบกลับข้อความเขาสักคำ พร้อมลบหน้าต่างแชตของชายหนุ่มทิ้งไปเลย

เธอรู้สึกแย่เกินกว่าพร้อมจะคุยกับธีร์ตอนนี้ ทั้งที่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเขาเพิ่งจะลวนลามเธออย่างอุกอาจ ไม่เกรงใจความเป็นเพื่อนแม้แต่น้อย หญิงสาวเลือกเก็บเรื่องราวครั้งนี้ไว้กับตัวโดยไม่คิดจะบอกแตงโมให้รับรู้ ในเมื่อหลังจากนี้ทุกคนก็ต้องแยกย้ายไปฝึกงาน ไม่ต้องเจอหน้ากันทุกวันเช่นที่ผ่านมาแล้ว เธอก็อยากจะลืมเหตุการณ์เลวร้ายคืนนี้ไปให้หมด ไม่แน่ว่าในอนาคตเธออาจจะทำใจได้ แล้วกลับมาคุยกับอีกฝ่ายเหมือนเดิม แต่มันคงไม่ใช่เร็วๆ นี้แน่นอน