LOGINแรงฉันไม่มากเท่าเขา ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดเขาปลดเข็มขัดขณะที่กดฉันไว้กับอ่างล้างหน้า "เมื่อคืนเธอเป็นฝ่ายที่ไปยั่วจงติ้งเองไม่ใช่หรือไง?""เดี๋ยววันนี้ฉันจะทำให้เธอพอใจเอง"ฉันพยายามตะโกน แต่เขาปิดปากฉันไว้ไม่ให้ฉันส่งเสียงออกมา"เก็บแรงไว้เถอะ ตอนนี้คนในบริษัทไปกันหมดแล้ว แม้แต่ยามก็ไม่อยู่ ตะโกนไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก""มาทำให้ฉันขึ้นสวรรค์ดีกว่า"ฉันดิ้นรนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบหน้าจางเหมิ่งฉีกเสื้อชั้นในของฉันออกและบีบยอดอก ฉันรู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต ก่อนที่ร่างกายของฉันจะตอบสนองอย่างรุนแรงจางเหมิ่งเบียดเข้ามาที่ก้นฉัน ก่อนที่ฉันจะหลับตาลงด้วยความสิ้นหวังขณะที่จางเหมิ่งกำลังจะเสร็จสมอารมณ์หมายจงติ้งก็วิ่งเข้ามาเตะจางเหมิ่งเข้าที่ข้างลำตัวจางเหมิ่งจึงล้มลงไปนอนเปลือยกายอยู่บนพื้น"จงติ้ง!" ฉันร้องไห้พลางวิ่งเข้าไปกอดเขาจงติ้งกอดฉันไว้แน่น ก่อนจะเห็นเขากำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน"ไม่เป็นไรนะซ่งหราน ฉันอยู่นี่"ถ้าจงติ้งไม่กอดฉันไว้ล่ะก็ เขาคงพุ่งเข้าไปซัดจางเหมิ่งแล้วแน่ ๆ"ไอ้จงติ้ง เมื่อคืนแกก็กินอิ่มแล้ว วันนี้จะไม่ยอมให้ฉันกินบ้างเลยเหรอ” จางเหมิ่งด่าพลางลุกข
ฉันอยากหนีไปให้พ้นจากมือของจงติ้งเหลือเกินแต่ในขณะเดียวกันก็โหยหาสัมผัสจากเขาฉันกัดฟันแน่นแล้วเอ่ยด้วยความเขินอายว่า "หนูไม่เป็นอะไรค่ะ เมื่อคืนแค่พักผ่อนไม่พอ เดี๋ยวนอนสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว"พี่ฝ่ายการเงินเลยไม่เซ้าซี้ต่อ ก่อนจะหันไปบอกจงติ้งว่า "จงติ้ง ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษหน่อย ดูแลเสี่ยวซ่งดี ๆ ล่ะ"จงติ้งเหลือบมองฉันแวบหนึ่ง สีหน้าเขายังคงนิ่งเหมือนเดิม แต่ปลายนิ้วก็ยังขยับไม่หยุด"ครับพี่" จงติ้งตอบพี่ฝ่ายการเงินอย่างทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทว่ามือของเขากลับกดแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดฉันตัวสั่นวูบทั้งร่าง และเมื่อเขารู้สึกได้ถึงความเกร็งของฉันก็ยิ่งล้วงลึกเข้าไปอีกวินาทีต่อมา ฉันก็กัดฟันพร้อมกับถึงจุดสุดยอดในมือเขาฉันเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของจงติ้งอย่างชัดเจนเขาก็กลับมาทำหน้าขรึมอีกครั้งแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดมือฉันเริ่มอ้อนวอนเขาว่าไม่เอาแล้ว ๆแต่เขากลับคว้ามือฉันและกดมันเข้ากับหว่างขาของเขาฉันก็เข้าใจความหมายของเขาทันทีหลังจากถึงจุดสุดยอด ฉันก็มองเขาด้วยสายตาพร่าเลือน แล้วเอนตัวพิงเขาด้วยร่างที่อ่อนปวกเปียกโชคดีที่เรานั่งอยู่แถวหลังสุด จึงไม่มีใครเห็นสิ่งที่เรา
ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นตามธรรมชาติหลังจากทุกอย่างจบลง ฉันเอนตัวพิงจงติ้งอย่างอ่อนแรง ช่วงล่างอ่อนปวกเปียกไปหมดฉันรู้สึกได้ว่าร่างกายตัวเองเบาสบายขึ้นมาก ไฟปรารถนาอันร้อนแรงเหมือนถูกจงติ้งระงับเอาไว้ที่ผ่านมาฉันเอาแต่พึ่งยาในการควบคุมอาการไม่เคยคิดเลยว่าพอได้ทำเรื่องนี้จริง ๆ แล้ว ผลลัพธ์จะใกล้เคียงกับตอนกินยาเสียอย่างนั้นฉันค่อย ๆ ผละจากตัวจงติ้ง ก่อนจะก้มหน้าหนีด้วยความเขินอายจนไม่กล้ามองหน้าเขา"ซ่งหราน..." จงติ้งเรียกฉันเสียงเบา"เธอมาเป็นแฟนฉันไหม?"จงติ้งถามขึ้นมาอย่างกะทันหันจนฉันไปไม่เป็นฉันไม่ได้คิดจะให้เขามารับผิดชอบอะไรเลยแถมยังอยากขอบคุณเขาด้วยซ้ำที่ช่วยฉันไว้ตอนอาการกำเริบ"ฉัน...ฉัน..." ฉันรู้สึกลำบากใจเล็กน้อยจงติ้งจับมือฉันไว้แล้วถามย้ำ "หรือว่าเธอไม่คิดจะรับผิดชอบเลยเหรอ?"ฉันรู้สึกว่าแค่จงติ้งใช้เสียงทุ้มต่ำพูดกับฉันใจฉันก็ลอยจนแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วความรู้สึกวูบวาบในร่างกายก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งฉันอับอายจนทำตัวไม่ถูก "ฉันไม่รู้...""พี่ไม่รังเกียจร่างกายของฉันเหรอ?" ฉันถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆจงติ้งกลับยิ้มออกมา "รังเกียจเนี่ยน
"ฉันนึกว่าเธอ..." จงติ้งพูดไม่จบประโยคแต่ฉันก็พอรู้ว่าเขาอยากพูดอะไร เขาคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงเจ้าชู้ที่จงใจยั่วยวนเขาอยู่น่ะสิจงติ้งอายุมากกว่าฉันหลายปี เป็นผู้ชายที่มีวุฒิภาวะเต็มตัวที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำผู้หญิงหลุดมือเลยสักครั้งแต่คืนนี้เขาประเมินผิดแล้ว"ถึงฉันจะไม่ได้ติดเรื่องความบริสุทธิ์ก็จริง แต่เธอก็ต้องคิดให้ดีก่อนนะ" จงติ้งหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างลงทันทีความปรารถนาของฉันไม่ได้ลดลงเพราะเขาหยุดการเคลื่อนไหวเลยตรงกันข้าม มันกลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีกฉันรู้ดีว่าจงติ้งเองก็มีอารมณ์ไม่ต่างกันเขาแข็งตัวมาทั้งคืน แน่นอนว่าถึงขีดจำกัดแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเลือกที่จะหยุด ฉันเห็นเขาสูดหายใจลึก พยายามทำให้ตัวเองสงบลงขณะที่ร่างกายของฉันกลับไม่เชื่อฟัง ราวกับคอยส่งสัญญาณเชื้อเชิญเขาอยู่ตลอดเวลาฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่านี่เป็นเพราะปฏิกิริยาทางร่างกาย หรือเพราะฉันเริ่มชอบเขากันแน่ภาพจงติ้งในตอนที่พยายามอดกลั้นตัวเองแบบนั้น ช่างเหมือนยาพิษร้ายแรงที่ทำให้ฉันยิ่งถอนตัวไม่ขึ้นฉันยอมตายอยู่ใต้ร่างเขาได้เลยฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ทั้งน้อยใจ ทั้งอับอาย จนร้อ
ปลายนิ้วหยาบกร้านกดลงบนจุดที่บอบบางของฉัน"อื้อ..." ความรู้สึกตื่นเต้นพลุ่งพล่านจนแทบกดไว้ไม่อยู่ ฉันซุกหน้าลงกับอกของจงติ้งพลางส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาเหมือนลูกแมวตัวน้อยจงติ้งดึงนิ้วออก ก่อนจะยื่นนิ้วมือที่มีน้ำใส ๆ ติดอยู่ให้ฉันดูตรงหน้าเขากางนิ้วและหุบนิ้ว เผยให้เห็นแสงสะท้อนจากน้ำสีใสที่กำลังยืดย้อยเป็นเส้นอยู่บนปลายนิ้วโป๊ะแตกจนได้ความรู้สึกอารมณ์เสียผุดขึ้นมาภายในใจของฉัน มีทั้งความรู้สึกพึงพอใจและความหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะ"ไม่อยากจริงเหรอ? หืม?" เสียงของจงติ้งดังขึ้นข้างหูฉัน หางเสียงที่ยกสูงเล็กน้อยนั่นกระตุ้นความรู้สึกของฉันขึ้นมาอีกครั้งปลายนิ้วของเขาค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามต้นขาของฉัน ความเย็นชื้นจากน้ำตรงนั้นยิ่งกระตุ้นให้ร่างกายฉันอ่อนแรงลงกว่าเดิมอีกน้ำเสียงที่เขาใช้พูดตอนนี้ไม่ได้เหมือนคนที่กำลังเป็นห่วงสุขภาพของฉันเลยแต่เป็นการยั่วยวนฉันอย่างโจ่งแจ้งหน้าตาเฉยเลยต่างหากฉันกัดฟันกรอด ไม่อยากยอมรับเลยว่าฉันกำลังต้องการจงติ้งเอื้อมมือลงไปอีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ใช้มือกระตุ้นผ่านกางเกงชั้นในอยู่อย่างนั้นหัวใจของฉันเสียวซ่านไปหมด ส่วนด้านล่างก็แทบจะเอ่อล้นไป
ฉันจะส่งเสียงดังไม่ได้ ถ้าเผลอทำให้เพื่อนร่วมงานในเต็นท์อื่นตื่นขึ้นมา มีหวังต่อให้กระโดดลงแม่น้ำฮวงโหวก็ล้างความลับลายนี้ไม่ออกแน่ฉันกัดฟันแน่น ก่อนจะยกแขนโอบรอบเอวของจงติ้ง และใช้แรงจากตัวเขาพยุงตัวลุกขึ้นยืนนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้ฉันไม่ทันได้สนใจด้วยซ้ำว่าหน้าอกอวบอิ่มของตัวเองจะถูไถไปตามเอวจนถึงช่วงหน้าท้องของเขาร่างกายของฉันแนบชิดกับเขาเพื่อให้ทรงตัวได้ และนั่นก็ทำให้สมองฉันเหมือนจะดับสนิทไปชั่วขณะจงติ้งประคองฉันเดินไปยังแท่นหินสำหรับนั่งพักริมบ่อน้ำพุร้อนพอได้นั่งลงบนก้อนหิน ฉันก็รวบรวมแรงที่เหลืออยู่พยายามดันเขาออกห่างแต่ร่างกายที่ยังไม่สงบลงทำให้ฉันแทบไม่มีแรงจะผลักใครได้ทันใดนั้น ก็มีเสียงครางแผ่วเบาดังลอดออกมาจากเต็นท์ด้านหลังที่อยู่ไม่ไกลฉันยกมือกุมขมับ พลางคิดในใจว่าแย่แล้วสิฉันยังไม่ทันสงบดีเลย ก็ดันเกิดเหตุการณ์นี้เสียก่อนพี่ฝ่ายการเงินกับสามีของเธอกำลังทำกิจกรรมกันอยู่แน่ ๆจงติ้งเหลือบมองฉันแวบหนึ่ง ก่อนจะคว้ามือฉันแล้วพาไปหลบหลังพุ่มไม้ไม่ไกลจากตรงนั้นภายใต้แสงดาวสลัว ๆ ฉันมองผ่านช่องว่างของพุ่มไม้ออกไป ก่อนจะเห็นก้นพี่ฝ







