All Chapters of เธอคือยาของฉัน: Chapter 1 - Chapter 8

ไม่มีใครรู้ว่าจริง ๆ แล้วฉันเป็นคนเสพติดเซ็กส์ในคืนที่บริษัทจัดทริปไปแช่น้ำพุร้อนกลางป่า ฉันดันลืมเอายาไปด้วย อีกทั้งยังต้องนอนในเต็นท์เดียวกับเพื่อนร่วมงานชายคนหนึ่งดังนั้นฉันจึงร้องไห้พร้อมกับถึงจุดสุดยอดต่อหน้าเพื่อนร่วมงานชายคนนั้นไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กว่าจะได้กลับ และฉันก็เริ่มควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้แล้ว.........ตอนที่หัวหน้าเดินมาบอกเราว่าคืนนี้ต้องค้างคืนอยู่ที่บ่อน้ำพุร้อนกลางป่าหัวใจของฉันก็เริ่มเต้นแรงไม่เป็นจังหวะทันทีเพราะฉันเป็นคนเสพติดเซ็กส์ถ้าเผลอมีการสัมผัสตัวผู้ชายเข้า ต่อให้เป็นสัมผัสเพียงเล็กน้อย อารมณ์ก็จะพลุ่งพล่าน บางครั้งรุนแรงราวกับไฟลุกท่วมทั้งตัว แค่ขยับเพียงเล็กน้อยก็เหมือนจะถึงจุดสุดยอดแล้วเรื่องนี้มันน่าอายมาก ฉันไม่เคยบอกใครเลยฉันนึกว่าพอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วอาการพวกนี้คงจะดีขึ้นเอง ทว่าร่างกายกลับยิ่งควบคุมยากขึ้นทุกที กระทั่งเกือบเผลอครางออกมาในที่สาธารณะเลยด้วยซ้ำสุดท้ายฉันก็ฝืนกลืนความอับอายที่แทบจะถาโถมท่วมตัวเองไปพบหมอจนได้ยามาแต่ทริปบริษัทในครั้งนี้ออกเดินทางกันอย่างรีบเร่ง ฉันเลยลืมกล่องยาไว้ที่บ้านและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กว่าจะได

ฉันจะส่งเสียงดังไม่ได้ ถ้าเผลอทำให้เพื่อนร่วมงานในเต็นท์อื่นตื่นขึ้นมา มีหวังต่อให้กระโดดลงแม่น้ำฮวงโหวก็ล้างความลับลายนี้ไม่ออกแน่ฉันกัดฟันแน่น ก่อนจะยกแขนโอบรอบเอวของจงติ้ง และใช้แรงจากตัวเขาพยุงตัวลุกขึ้นยืนนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้ฉันไม่ทันได้สนใจด้วยซ้ำว่าหน้าอกอวบอิ่มของตัวเองจะถูไถไปตามเอวจนถึงช่วงหน้าท้องของเขาร่างกายของฉันแนบชิดกับเขาเพื่อให้ทรงตัวได้ และนั่นก็ทำให้สมองฉันเหมือนจะดับสนิทไปชั่วขณะจงติ้งประคองฉันเดินไปยังแท่นหินสำหรับนั่งพักริมบ่อน้ำพุร้อนพอได้นั่งลงบนก้อนหิน ฉันก็รวบรวมแรงที่เหลืออยู่พยายามดันเขาออกห่างแต่ร่างกายที่ยังไม่สงบลงทำให้ฉันแทบไม่มีแรงจะผลักใครได้ทันใดนั้น ก็มีเสียงครางแผ่วเบาดังลอดออกมาจากเต็นท์ด้านหลังที่อยู่ไม่ไกลฉันยกมือกุมขมับ พลางคิดในใจว่าแย่แล้วสิฉันยังไม่ทันสงบดีเลย ก็ดันเกิดเหตุการณ์นี้เสียก่อนพี่ฝ่ายการเงินกับสามีของเธอกำลังทำกิจกรรมกันอยู่แน่ ๆจงติ้งเหลือบมองฉันแวบหนึ่ง ก่อนจะคว้ามือฉันแล้วพาไปหลบหลังพุ่มไม้ไม่ไกลจากตรงนั้นภายใต้แสงดาวสลัว ๆ ฉันมองผ่านช่องว่างของพุ่มไม้ออกไป ก่อนจะเห็นก้นพี่ฝ

"ฉันนึกว่าเธอ..." จงติ้งพูดไม่จบประโยคแต่ฉันก็พอรู้ว่าเขาอยากพูดอะไร เขาคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงเจ้าชู้ที่จงใจยั่วยวนเขาอยู่น่ะสิจงติ้งอายุมากกว่าฉันหลายปี เป็นผู้ชายที่มีวุฒิภาวะเต็มตัวที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำผู้หญิงหลุดมือเลยสักครั้งแต่คืนนี้เขาประเมินผิดแล้ว"ถึงฉันจะไม่ได้ติดเรื่องความบริสุทธิ์ก็จริง แต่เธอก็ต้องคิดให้ดีก่อนนะ" จงติ้งหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างลงทันทีความปรารถนาของฉันไม่ได้ลดลงเพราะเขาหยุดการเคลื่อนไหวเลยตรงกันข้าม มันกลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีกฉันรู้ดีว่าจงติ้งเองก็มีอารมณ์ไม่ต่างกันเขาแข็งตัวมาทั้งคืน แน่นอนว่าถึงขีดจำกัดแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเลือกที่จะหยุด ฉันเห็นเขาสูดหายใจลึก พยายามทำให้ตัวเองสงบลงขณะที่ร่างกายของฉันกลับไม่เชื่อฟัง ราวกับคอยส่งสัญญาณเชื้อเชิญเขาอยู่ตลอดเวลาฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่านี่เป็นเพราะปฏิกิริยาทางร่างกาย หรือเพราะฉันเริ่มชอบเขากันแน่ภาพจงติ้งในตอนที่พยายามอดกลั้นตัวเองแบบนั้น ช่างเหมือนยาพิษร้ายแรงที่ทำให้ฉันยิ่งถอนตัวไม่ขึ้นฉันยอมตายอยู่ใต้ร่างเขาได้เลยฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ทั้งน้อยใจ ทั้งอับอาย จนร้อ

ฉันอยากหนีไปให้พ้นจากมือของจงติ้งเหลือเกินแต่ในขณะเดียวกันก็โหยหาสัมผัสจากเขาฉันกัดฟันแน่นแล้วเอ่ยด้วยความเขินอายว่า "หนูไม่เป็นอะไรค่ะ เมื่อคืนแค่พักผ่อนไม่พอ เดี๋ยวนอนสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว"พี่ฝ่ายการเงินเลยไม่เซ้าซี้ต่อ ก่อนจะหันไปบอกจงติ้งว่า "จงติ้ง ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษหน่อย ดูแลเสี่ยวซ่งดี ๆ ล่ะ"จงติ้งเหลือบมองฉันแวบหนึ่ง สีหน้าเขายังคงนิ่งเหมือนเดิม แต่ปลายนิ้วก็ยังขยับไม่หยุด"ครับพี่" จงติ้งตอบพี่ฝ่ายการเงินอย่างทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทว่ามือของเขากลับกดแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดฉันตัวสั่นวูบทั้งร่าง และเมื่อเขารู้สึกได้ถึงความเกร็งของฉันก็ยิ่งล้วงลึกเข้าไปอีกวินาทีต่อมา ฉันก็กัดฟันพร้อมกับถึงจุดสุดยอดในมือเขาฉันเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของจงติ้งอย่างชัดเจนเขาก็กลับมาทำหน้าขรึมอีกครั้งแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดมือฉันเริ่มอ้อนวอนเขาว่าไม่เอาแล้ว ๆแต่เขากลับคว้ามือฉันและกดมันเข้ากับหว่างขาของเขาฉันก็เข้าใจความหมายของเขาทันทีหลังจากถึงจุดสุดยอด ฉันก็มองเขาด้วยสายตาพร่าเลือน แล้วเอนตัวพิงเขาด้วยร่างที่อ่อนปวกเปียกโชคดีที่เรานั่งอยู่แถวหลังสุด จึงไม่มีใครเห็นสิ่งที่เรา