Mag-log in“กูจะไปหาริน…ปล่อยกู! กูจะไปหาเมียกู!” เสียงแหบพร่าตะโกนลั่นรถ มือใหญ่ทุบเบาะหน้าไม่ยั้ง สีหน้าบึ้งตึงจัดราวกับว่าหากไม่ทำในสิ่งที่เขาต้องการคงต้องมีการนองเลือดกันแน่ ๆ “ไอ้วิน มึงใจเย็น ๆ ก่อนไอ้ห่า!” แม็กพยายามกดไหล่เพื่อนเอาไว้ แต่ยิ่งห้ามก็ยิ่งเหมือนราดน้ำมันลงกองไฟเข้าไปสุมมากกว่าเดิม“ไม่! กู
@ไนท์คลับ“มันมานานหรือยัง?” กันต์เอ่ยถามพนักงานที่อยู่ภายในห้องวีวีไอพีของพวกเขาเพื่อคอยดูแลพวกเขาเป็นการส่วนตัวด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล“มาตั้งแต่เมื่อวานตอนดึก ๆ ครับ” พนักงานหนุ่มรายงานความเป็นจริงออกไป ทำเอาทั้งกันต์และแม็กถึงกับตกใจ เพราะนี่มันเย็นของอีกวันเข้าแล้ว“แล้วมันก็กินเหล้าอยู่แบบนั้
@บริษัท GFดารินทร์นั่งรออยู่ในห้องทำงานของวินทัพด้วยหัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะ ความเงียบในห้องยิ่งทำให้ความรู้สึกอึดอัดกดทับแน่นขึ้นทุกวินาที เธอไม่รู้แน่ชัดว่าเขารู้ความจริงทั้งหมดแล้วหรือยัง แต่สีหน้าในวันนั้น…สีหน้าที่เหมือนโลกทั้งใบของเขาถล่มลงตรงหน้า มันฟ้องชัดเจนเกินกว่าจะปฏิเสธได้เขารู้แล้ว แ
เสียงฝนโปรยปรายกระทบกระจกหน้ารถดังสม่ำเสมอทั้ง ๆ ที่วันนี้ไม่มีวี่แววว่าฝนจะตกด้วยซ้ำ…แต่พอเธอออกมากลับพบว่าฝนกำลังตกอยู่อย่างหนักราวกับอยากจะตอกย้ำความเจ็บปวดของเธอ… ถนนเบื้องหน้าพร่าเลือนราวกับหัวใจของเธอในตอนนี้ ภาพตึกบริษัทของเขาค่อย ๆ ถอยห่างออกไป แต่ความเจ็บปวดกลับยิ่งทวีคูณขึ้นทุกวินาทีเธอไม
@โรงพยาบาลวินทัพยืนอยู่หน้าห้องพักฟื้นของดารินทร์ร่วมชั่วโมงแล้ว เขาไม่กล้าเข้าไปด้านในไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปขอโทษเธอผู้หญิงที่เขาทำร้ายจิตใจมาตลอดหลายปี แถมตอนที่เธอลืมเรื่องทุกอย่างไปแล้ว เขายังกลับมาทำให้เธอเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำอีก…เขามองรูปถ่ายในมือถือที่ที่เคยแอบถ่ายรอยยิ้มของเธอเอาไว้ จ้องมันอยู
@โรงพยาบาลตอนนี้ดารินทร์ถูกพาเข้าห้องพักฟื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ร่างบางนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงสีขาวสะอาด ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาคลุมถึงหน้าอก ใบหน้าที่เคยซีดเผือดก่อนหน้านี้ดูดีขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ติ๊ด…ติ๊ด… คล้ายจะย้ำเตือนว่าหัวใจของเธอยังเต้นอยู่ แต่สำหรั







