บทที่ 63

ตอนนี้ดารินทร์นั่งรอเขาอยู่ในห้องทำงานจนถึงห้าทุ่มแล้ว เขาไม่มาเสียที ไม่รู้ไปทำอะไรถึงไหนต่อไหน ถึงได้ปล่อยเธอเอาไว้แบบนี้

“ลืมแล้วหรือไง”

พึมพำกับตัวเองก็บอกแฟ้มตรงหน้าด้วยความขุ่นมัว โดยไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี้ภายในห้องไม่ได้มีแค่เธออีกต่อไปแล้ว แต่มีบุคคลที่เป็นเจ้าของห้องกำลังมองการกระทำของเธออย