บทที่ 62

ดารินทร์มองเขาอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ยอมลุกขึ้นแต่โดยดี ก่อนจะเดินไปที่ประตู มือเล็กสัมผัสกับลูกบิด จับมันไว้แน่น

“จำเอาไว้ว่าต่อจากนี้เธอเป็นของฉัน”

ดารินทร์ชะงักมือที่กำลังจะบิดลูกบิดเล็กน้อย ใช่เธอตัดสินใจแล้ว ว่าเธอจะยอมเขาทุกอย่างขอปค่ให้เขาไม่เจ็บปวดกับการโกหกครั้งนั้นของเธออีกต่อไป หากอะไรที่พ