ตอนที่ 7 ทาร์ซาน 2

คนตัวสูงไม่เพียงสาวเท้าเข้าหาเท่านั้น มือเขายังดึงเชือกชุดคลุมอาบน้ำที่มัดเอวไว้ออก เผยให้เห็นแผงอกล่ำสัน สะดุดตากับรอยสักรูปงูที่หน้าอกจนเผลอร้องตกใจออกมาเบาๆ

"พี่ธรคะ" เสียงหวานของคุณดาราสาวที่เอ่ยเรียก ทำให้เธอได้สติอีกครั้ง รีบผลักเขาให้พ้นทางเดินอีกเพียงไม่กี่ก้าวก็จะถึงประตูนั้น แล้วก็รีบออกไปทันที

เรื่องเมื่อตอนเช้าบนห้องพักชั้น VIP ถูกนำเข้าที่ประชุมในช่วงสายของวัน เธอคือผู้อยู่ในเหตุการณ์จึงได้เข้าร่วมด้วย เรื่องนี้จึงได้กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปโดยปริยาย นับว่ายังโชคดีที่เจ้าของห้องไม่ได้ถูกพูดถึง คงเพราะไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร มีเพียงคุณดาราที่ถูกกล่าวถึง แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ในที่ประชุมออกจะกลัวอยู่ไม่น้อยเพราะกลัวเธอจะเอาเรื่องไปรีวิวตามสื่อต่างๆ อย่างที่ว่าจริงๆ และนั่นคงทำให้ชื่อเสียงของโรงแรมเสียหายไม่น้อย

เธอเผลอนึกไปถึงถ้าเกิดพี่รุตรู้ว่าคนในห้องนั้นเป็นชลันธร พี่ชายเธอจะมีสีหน้าแบบไหนกันแน่ เพราะห้องพักนั้นถูกจองในชื่อของบริษัทเครือราชศิริโสภณ และห้องพักชั้นหรูห้องนั้นจะยังได้รับดินเนอร์สุดหรู พร้อมไวน์ขวดละหลายหมื่นนั่นเป็นการขอโทษหรือเปล่า

จบเรื่องวุ่นวายในห้องประชุม เธอก็ต้องกลับมาปฏิบัติหน้าที่ที่แผนกแม่บ้านต่อ และวันนี้เธอยังต้องขึ้นมาที่ชั้นเดียวกับเมื่อเช้าที่เกิดเรื่องเสียด้วย ได้แต่หวังว่าจะไม่ซวยไปเจอพ่อทาร์ซานตาดุนั่นเข้า

รถเข็นคันใหญ่ที่เธอเข็นมากำลังจะผ่านหน้าห้องเขาพอดี ความซวยคงกำลังเล่นงานเธอ เมื่อเขาก็เปิดประตูห้องออกมา เธอรีบปรับสีหน้าให้เรียบเฉยแม้ใบหน้าหวานจะอยู่ภายใต้หน้ากากอนามัย แต่สายตาที่เขามองมาเธอมั่นใจว่าเขาจำได้ เช่นเดียวกับสายตาของคุณดาราสาวคนสวยนั่น แต่เหมือนคุณดาราจะจำเธอไม่ได้ คงเพราะไอ้ชุดกางเกงแม่บ้านนี่กระมัง

หลังจากเรื่องในวันนั้นผ่านมาอีกหนึ่งอาทิตย์ เธอก็ไม่ได้เห็นเขาที่โรงแรมอีก รู้เพียงว่าห้องที่จองในนามบริษัทของพ่อเขา ยังถูกจองไว้อีกหลายเดือน มีลูกค้าต่างประเทศเดินเข้าออกชั้นนี้จนบางคนเธอก็เริ่มคุ้นหน้า

พี่รุตกำลังจะกลับเชียงใหม่ในอีกสองวัน แต่ก็ยังกำชับเรื่องฝึกงานกับคุณนภาไว้อย่างเข้มงวด

พอพี่รุตกลับเชียงใหม่ เธอก็รีบใช้สิทธิ์ของความเป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรม เข้าไปหาท่านประธานใหญ่ที่ห้องทำงานทันที

"พ่อคะ ให้รดามาฝึกกับพ่อไม่ได้หรือคะ" เสียงออดอ้อนที่เคยทำแล้วก็ได้อย่างที่ต้องการทุกครั้ง กลับใช้ไม่ได้ในครั้งนี้

"ไม่ได้หรอก พี่เราเขาจัดตารางงานไว้ให้แล้ว พอจบแผนกแม่บ้าน ก็ไปซักรีด ห้องอาหาร ในครัว..."

"รดามาฝึกกับพ่อ ก็เห็นทั้งโรงแรมไม่ใช่หรือคะ" เธอรีบเอ่ยแทรก เพราะเหมือนพ่อจะเอ่ยอีกหลายแผนกแน่

"พี่เราบอกว่าถ้าดื้อ ก็ให้ส่งไปฝึกที่เชียงใหม่"

"รดาฝึกที่นี่ก็ได้ค่ะ" น้ำเสียงออดอ้อนกลายเป็นเสียงงอนขึ้นจมูก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากส่งสายตาต่อว่าให้ผู้เป็นพ่อ ท่านเพียงหัวเราะชอบใจเบาๆ พลางขยี้ผมที่มวยไว้จนเกือบยุ่ง

หลังเลิกงานในวันเบื่อๆ แถมยังเมื่อยล้า เธอจึงได้โทรศัพท์กลับไปหายายจ๋า ที่ส่งข้อความมาก่อนเธอจะเลิกงาน แต่ยังไม่มีโอกาสได้ตอบข้อความ

(หายเงียบไปเลยนะยายรดา ฉันเพิ่งรู้ว่าถูกพี่รุตลากไปฝึกงาน)

"อือ เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย"

(เหนื่อยขนาดนั้นเลยหรือไง)

"เหนื่อยซิ เธอยังไม่รู้น่ะซิ พี่รุตให้ฉันมาฝึกงานที่แผนกแม่บ้าน ทำมาจะเดือนแล้วยังไม่ชินเลย"

(หะ แผนกแม่บ้าน โถ่ๆ น่าสงสารคุณหนูรดา)

"ใช่ไหมล่ะ"

(งั้นไปผ่อนคลายกันหน่อยดีกว่า เดี๋ยวเลี้ยงปลอบใจคุณหนูรดาให้นะ เสร็จแล้วก็มานอนที่คอนโดเราดีกว่า มีเรื่องคุยตั้งเยอะ ว่าแต่พี่รุตกลับเชียงใหม่หรือยัง"

"กลับแล้ว"

(โอเค งั้นเดี๋ยวเราไปรับ จะได้ไม่ต้องขับรถเหนื่อย)

สถานที่ผ่อนคลายที่ยายจ๋าว่า กลับเป็นผับของชลันธรไปเสียได้ แม้จะไม่อยากมาสักเท่าไร แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธเพราะกลัวยายจ๋าจะคาดคั้นเอาเหตุผลแล้วเผลอหลุดเรื่องเมื่อเช้าไปให้น้องสาวเขาได้ยิน เพราะไม่อยากถูกว่าเป็นคนปากมาก

สถานบันเทิงหรูในวันนี้ดูผู้คนจะคึกคักเป็นพิเศษโดยเฉพาะโซนวีไอพีชั้นสอง แต่ก็เหมือนจะยังพอมีโต๊ะว่างอยู่บ้าง โชคดีที่พวกเธอมากันเร็วกว่าปกติ

"อ้าว น้องจ๋า น้องรดา" เสียงณัฐกร หนึ่งในหุ้นส่วนผับแห่งนี้เอ่ยทักทาย เธอสองคนจึงรีบยกมือขึ้นสวัสดี

"วันนี้ดูคนเยอะจังเลยนะคะ พี่ณัฐ" ยายจ๋าเอ่ยถามพลางมองไปทางคนกลุ่มใหญ่ที่ส่งเสียงเฮฮาอยู่ด้านใน พวกเธอคงเลือกแถบนอกทางด้านนี้แหละ

"อ๋อ วันนี้วันเกิดพี่น่ะ มาๆ ไปนั่งด้วยกันดีกว่า ไอ้ธรก็อยู่ด้านในนั่นแหละ"