ตอนที่ 21 ไม่ได้หึง

หลังจากวางสายจากชนัญชิดาแล้วเมฆินทร์ก็ยังคงนั่งมองโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มจางๆ ความรู้สึกแปลกๆ ที่เขามีต่อเธอมันเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเกินควบคุม บทสนทนาไร้สาระเมื่อเช้ายังคงก้องอยู่ในหู ทั้งคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ การหยอกล้อ และการที่เธอแสดงความเป็นเจ้าของอย่างน่ารัก มันทำให้เขารู้สึกสดชื่นและมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ตลอดบ่ายนั้น เมฆินทร์พยายามจดจ่ออยู่กับงาน แต่ความคิดถึงชนัญชิดาก็ยังคงแวบเข้ามาในหัวเป็นระยะๆ เขารู้สึกประหลาดใจกับตัวเองที่ต้องมานั่งคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดนี้ หลังจากที่ปิดกั้นตัวเองจากเรื่องความรักมานานหลายปี

เมื่อถึงเวลาเลิกงาน เมฆินทร์ตัดสินใจที่จะไม่กลับคอนโดของตัวเองทันที แต่กลับขับรถไปยังผับประจำซึ่งปภาวิทย์และฐาณัฐ กำลังรออยู่แล้ว

“อ้าวไอ้เมฆ มาเร็วกว่าที่คิดนะเว้ย” ปภาวิทย์ทักขึ้นเมื่อเห็นเมฆินทร์เดินเข้ามา

“มีอะไรวะ หน้าบานเชียว” ฐาณัฐแซว เมฆินทร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วทรุดตัวลงนั่ง

“วันนี้มีเรื่องจะปรึกษาพวกนายหน่อย” เมฆินทร์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น

“เรื่องน้องมะปรางใช่ไหม” ปภาวิทย์ยิ้มอย่างรู้ทัน

เมฆินทร์พยักหน้า เขารินเหล้าใส่แก้วแล้วจิบช้าๆ ก่อนจะเล่