ตอนที่9.

ตอนที่9.

วิกานดาพยายามทำตัวให้เป็นปกติเมื่อเดินออกมาหน้าบ้านก็พบว่าป้าสมรกำลังเตรียมของอยู่หน้าร้าน ร้านอาหารตามสั่งของป้าสมรสะอาดและร่มรื่น ลูกค้าก็มีทั้งขาประจำและขาจร แม้ช่วงนี้จะขายได้น้อยกว่าแต่ก่อนที่เศรษฐกิจยังดีๆ แต่รายได้ในแต่ละวันก็พออยู่ได้และมันเป็นงานที่ป้าสมรรัก เพราะหากไม่ทำงานแล้วแกกลัวจะเป็นอัลล์ไซเมอร์ วิกานดาจึงไม่อยากห้ามแม้ว่าถึงไม่ขายของชีวิตสองป้าหลานก็พออยู่ได้สบายๆ เพราะไม่มีหนี้สินอะไรเงินเดือนของเธอก็มากพอจะเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ที่ข้างบ้านก็พอปลูกผักทำสวนครัวเล็กๆ พออยู่พอกินได้ไม่ลำบากนักในเมืองหลวงแห่งนี้...

“วันนี้ไม่ทำงานหรือลูก”

“วิวจะลาออกแล้วค่ะป้าวันนี้เลยตั้งใจเข้างานสาย”

“อ้าว.. ทำไมล่ะ งานก็ดีไม่ใช่เหรอ วิวเพิ่งได้เลื่อนขั้นเงินเดือนเลื่อนตำแหน่งนี่” ป้าสมรหันมามองหลานสาวสุดที่รักอย่างกังขา

“คือ วิวเบื่องานบริการแล้วค่ะ อยากมาทำงานแบบอาชีพอิสระดูบ้าง เช่น ขายอาหารตามส่งหรือเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารอะไรแบบนี้” ป้าสมรยิ้มแล้วค้อนหลานสาว

“หึ จะมาเกาะป้าเหรอจ๊ะ”

“แหม.. ป้าหมอนคนสวยรู้ทันอีกแล้ว” วิกานดาเข้ามาโอบกอดร่างท้วมของนางอย่างรักใคร่ หลังจากที่พ่อแม่เธอเสียชีวิตตอนเรียนจบชั้นมัธยมปลาย ป้าสมรก็รับเธอมาดูแลส่งเสียให้เรียนในระดับมหาวิทยาลัย แต่ด้วยความที่เป็นคนขยันและไม่ชอบอยู่เฉยวิกานดาเลยขอทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วยเรียนไปด้วย จนเธอได้ทำงานที่ภัตตาคารของธีร์และทำมาตลอดสี่ปีที่เรียน พอเรียนจบเธอก็ได้เลื่อนขั้นจากพนักงานเสิร์ฟมาเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายต้อนรับและเพิ่งจะได้รับเลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าแผนกเมื่อไม่นานมานี้เอง

“จะออกจากงานจริงๆ หรือวิว” คราวนี้เสียงของผู้สูงวัยจริงจัง

“ค่ะ”

“ก็ดี ป้าจะได้มีลูกมือ ความจริง ป้าเองก็อยากให้วิวออกมานานแล้วล่ะ มาช่วยกันทำงานที่บ้านก็ได้ นี่ป้าว่าจะทำอาหารกล่องเพื่อสุขภาพส่งสาวๆ ในออฟฟิศ ยังหาคนส่งของไม่ได้เลย”

“งั้นวิวขอสมัครเป็นลูกจ้างป้าหมอนนะคะ ค่าจ้างขอทั้งหมดที่ขายได้ก็พอ..” หญิงสาวโอบกอดผู้เป็นป้าอย่างแสนรัก ก่อนจะขอตัวไปที่ทำงานเพราะต้องไปจัดการเรื่องลาออก...

ในขณะเดียวกันธีร์ซึ่งตื่นขึ้นมาก็พบว่าข้างกายของเขาว่างเปล่า.. แล้วเขาจะคาดหวังอะไรล่ะ ชายหนุ่มอดถามตัวเองไม่ได้เพราะเขาไม่เคยให้หญิงสาวคนไหนร่วมเตียงกับเขาถึงเช้าและที่นี่เขาก็ไม่เคยพาหญิงสาวคนไหนมา เพราะทุกครั้งที่ต้องการเขาจะใช้บริการโรงแรมหรือไม่ก็คอนโดอีกที่หนึ่งมากกว่า แต่ครั้งนี้เขากลับพาแม่เสือสาวด้อยเดียงสามาที่นี่

ชายหนุ่มยิ้มบางๆ อย่างไม่เข้าใจตัวเองแล้วลุกขึ้นทั้งเปล่าเปลือยเดินเข้าห้องน้ำชำระร่างกาย ความสุขสมที่ได้รับจากแม่สาวนามวิกกี้ยังคงตราตรึงอยู่ในห้วงคำนึง เรียวปากหยักคลี่ยิ้มบางๆ กับตัวเองเมื่อคิดถึงร่างกายอันแสนบริสุทธิ์ของหญิงสาว หากเธอล้างเครื่องสำอางออกหน้าตาแท้จริงของเธอจะเป็นอย่างไรนะ จะสวยเหมือนที่เขาคิดไว้หรือเปล่า แต่ธีร์เชื่อว่าเธอจะต้องสวยน่ามองไม่น้อย เพราะแม้จะแต่งหน้าจนหนาเตอะแต่กลิ่นกายของเธอนั้นมันกรุ่นกลิ่นอยู่ในจมูก เขาไม่อยากจะบอกเลยว่าเขาจำกลิ่นกายเธอได้ หากได้เจอกันอีก เขาจะต้องจดจำเธอได้แม้เธอจะไม่ได้แต่งหน้าเหมือนคืนนี้ ชายหนุ่มบอกตัวเองอย่างมั่นอกมั่นใจ

ร่างสูงเดินเช็ดผมยาวประบ่าที่เปียกหมาดๆ ของตนมาที่เตียงกว้าง ดวงตาคมสีเทาเข้มประกายเหลือบฟ้าหม่นมองไปที่เตียงยับย่นพลันความปลื้มปีติก็เอ่อท้นในใจของเขาอย่างช่วยไม่ได้และไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน... หยดเลือดเป็นวงจางๆ ปรากกฎบนผ้าปูที่นอน แน่นอนมันคือสิ่งยืนยันว่า วิกกี้ของเขาเป็นสาวพรหมจรรย์ที่แสนเร่าร้อนยั่วใจ แต่อะไรทำให้เธอมาปรากฏตัวที่ผับของคมสันแล้วยังมากับเขาง่ายๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยนอนกับสาวเวอร์จิ้น แต่กับวิกกี้มันต่างออกไป เพราะอะไรธีร์ก็ไม่อาจจะบอกตัวเองได้...

“เชน.. ที่ฉันสั่งไว้ได้เรื่องว่าไง...” ชายหนุ่มต่อสายถึง เชน คนสนิทของตน เชนเป็นทั้งเลขาเป็นบอดีการ์ดและเป็นเพื่อนที่รู้ใจเขาที่สุด เชนจะตามเขาอยู่เงียบๆ คอยอารักขาความปลอดภัยให้เขาเสมอ

“ครับ.. เธอออกไปประมาณตีสาม.. ผมตามเธอไปเงียบๆ จนถึงบ้าน เดี๋ยวผมจะส่งพิกัดเธอไปให้..” เชนบอกมาตามสาย

“ขอบใจนายพักผ่อนเถอะแล้วส่งคนอื่นมาทำงานแทน”

“ไม่เป็นไรครับผมยังไหว งีบไปสักหน่อยแล้ว”

“ฉันไม่ใช้นายหนักขนาดนั้นหรอกเชน นายพักเถอะ อย่าขัดคำสั่ง แล้วไม่ต้องรายงานคุณนายแม่ฉันทุกเรื่องหรอก” เชนทำเสียงเหมือนหัวเราะเมื่อเขารู้ทันว่าเชนคอยรายงานความเคลื่อนไหวของเขาให้ คุณนรา ผู้เป็นแม่ของเขาเสมอๆ แต่เชนก็รู้ดีว่าเรื่องไหนควรหรือไม่ควรบอก...

ธีร์มีน้องชายอีกสองคนแต่พวกเขาทั้งสามนานๆ จะได้มารวมตัวกันทีแม้ตอนเด็กๆ จะสนิทสนมกันมาก แต่พอโตขึ้นมีความรับผิดชอบมากขึ้นพวกเขาก็ใช้วิธีติดต่อกันผ่านโซเชี่ยลมิเดียเพราะต่างฝ่ายต่างมีหน้าที่รับผิดชอบดูแล หนึ่งปีจะได้พบหน้ากันประมาณสามครั้งในวันครบรอบการเสียชีวิตของบิดา วันทำบุญประจำปีของครอบครัวซึ่งจะเป็นวันแต่งงานของบิดามารดาของพวกเขาและวันเกิดของมารดาหรือหากจะมีอะไรนอกเหนือจากนั้นพวกเขาจะนัดแนะกัน 

“ครับ ผมจะส่งกษมาไป” พูดจบเชนก็วางสาย ธีร์สวมเสื้อผ้าเตรียมตัวไปทำงาน ตอนนี้เขาต้องรับหน้าที่หลักคือประธานบริหารบริษัท ธีร์นราดีเวลลอปเม้นต์ อย่างเต็มภาคภูมิ