ตอนที่ 216

'ผลตรวจชิ้นเนื้อพบ Reed-Sternberg cells ซึ่งระบุได้ว่าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองชนิดฮอดจ์กิ้น Hodgkin lymphoma'

ใบหน้าสวยหวานแปรเปลี่ยนเป็นถอดสีซีดเผือดไม่ต่างจากชายหนุ่ม เธอไม่ได้ตั้งใจจะเสียมารยาทอ่านมัน ทว่าด้วยท่วงท่าที่ใกล้ชิดทำให้ข้อความทั้งหมดพลอยปรากฏสู่สายตาเธอไปด้วย

"พี่ติณณ์~"

ริมฝีปากบางเม้มแน่นอย่างชั่งใจ ปฏิกิริยาตะลึงงันและแรงสั่นเทาของกายแกร่งสะท้อนให้เห็นถึงความอ่อนไหวบริ้งค์จึงตัดสินใจเงียบ

แล้วยกสองแขนเรียวเล็กขึ้นมาประคองกอดเขาไว้อย่างระมัดระวัง ถ่ายทอดความห่วงใยไปให้ผ่านทางการสัมผัสแทนการปลอบโยนด้วยคำพูดด้วยกลัวว่าจะกระทบกระเทือนจิตใจที่กำลังอ่อนไหว

ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างดึงให้ติณณ์ค่อย ๆ ช้อนสายตาขึ้นมาสบประสาน ลดมือข้างที่กำเอกสารจนยับยู่ลงมาวางบนหน้าตักก่อนทิ้งศีรษะลงอิงแอบกับหัวไหล่มนอย่างอ่อนแรง

"พี่...พี่.....รู้สึกแปลก ๆ"

ติณณ์ครางบอกเสียงแผ่ว มืออีกข้างยกขึ้นทุบหน้าอกด้านซ้ายของตัวเองเบา ๆ หวังบรรเทาอาการจุกหน่วง ความอ่อนแอฟ้องออกมาทางแววตาสั่นระริกจนหมดเปลือกโดยไม่รู้ตัวขณะเหลือบไปมองประโยคบนหน้ากระดาษนั้นอีกครั้งด้วยความสับสนระคนไม่เข้าใจ

ทั้งที่เขา