เพียงเพื่อรัก의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

เปรี้ยง!!เสียงกึกก้องดังลั่นเสียจนพื้นสั่นสะเทือนปลุกให้คนที่เพิ่งข่มตาหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงสะดุ้งเฮือกสุดตัว ผวาหยัดกายลุกขึ้นนั่งด้วยสีหน้าตื่นตระหนกใบหน้าคมคายซีดเผือด หน้าผากกว้างเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดโตผุดพราย ลมหายใจหอบกระชั้นเร็วแรงขณะกวาดสายตามองไปรอบห้องที่มีแสงสว่างวาบสาดส่องลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาเป็นระยะ ๆก่อนที่เจ้าตัวจะถอนหายใจ คลายความแข็งเกร็งลงหลายส่วนเมื่อพบว่าข้างกายว่างเปล่า มีเพียงเขาที่ใช้งานและทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ...."เมื่อไหร่จะหายจากอาการพวกนี้สักทีวะ! แม่ง!"คำสบถหยาบคายมากมายพรั่งพรูออกมาจากปากหนาพร้อมพ่นลมหายใจหนัก ๆ ขณะที่สองมือสากยกขึ้นลูบใบหน้าแรง ๆ เรียกสติดวงตาคมกริบสีนิลเหลือบมองตัวเลขที่ปรากฏอยู่บนหน้าปัดของนาฬิกาตั้งโต๊ะหัวเตียงเพียงนิดก่อนที่ร่างสูงจะตวัดขาลงจากเตียง มุ่งตรงไปยังห้องน้ำด้วยร่างเปลือยเปล่าซ่าาาา~ใบหน้าคมคายแหงนขึ้นรับสายน้ำชุ่มฉ่ำที่ไหลลงมาตกกระทบ หวังใช้ความเย็นช่วยดับความร้อนรุ่มภายในกายลงบ้าง หลังพยายามข่มอารมณ์ที่พลุ่งพล่านให้กลับมาเป็นปกติร่วมสิบนาทีแล้วดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไหร่ดวงตาแดงก่ำเหม่อมองเ

ร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปพอดีตัวก้มหน้างุด ๆ หลบสายตาที่เมียงมองมาด้วยความสนใจระคนสงสัย กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาใต้ตึกคณะโชคดีที่เวลานี้ยังค่อนข้างเช้าอยู่ ผู้คนในบริเวณนี้จึงไม่พลุกพล่านเท่าไหร่นัก อีกทั้งบรรดาแก๊งเพื่อนก็ยังมาไม่ถึง บริ้งค์จึงหย่อนสะโพกลงนั่งบนม้านั่งหินอ่อนในตำแหน่งที่คิดว่าเงียบสงบที่สุดแทนที่จะเป็นโต๊ะประจำกลุ่มอย่างทุกวันมือเรียวล้วงเข้าไปหยิบกระจกขนาดพกพาขึ้นมาเช็กความเรียบร้อย ใบหน้าง้ำงอลงหลายส่วนขณะใช้ปลายนิ้วลูบไล้ไปตามผิวหนังใต้ตาด้วยความเป็นกังวลแม้จะพยายามโบกทับด้วยคอนซีลเลอร์ไปหลายตลบ ทว่ามันก็ยังคงปรากฏร่องรอยบอบช้ำซึ่งเป็นผลพวงมาจากการทำสงครามกับน้ำตาอย่างหนักหน่วงกว่าครึ่งค่อนคืนให้เห็นจาง ๆ อยู่ดี"เพราะแกคนเดียวเลย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!"บริ้งค์โยนกระจกพอพาเก็บลงกระเป๋าอย่างไม่สบอารมณ์ เพียงแค่หวนนึกถึงต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพยับเยินก็หลุดสบถออกมาเสียงขุ่นเสียดายที่เธอมัวแต่ตะลึงกับภาพอุจาดตาจนหลงลืมถ่ายรูปมาเสียสนิท ไม่อย่างงั้นคงมีของขวัญติดไม้ติดมือมาช่วยป่าวประกาศความรักใคร่ของคนทั้งคู่ให้คนทั้งมอช่วยอวยพรสักหน่อย คิดแล้วก็ฟาดมือลงบนโต๊

"แกด่าใครยะ"ขวัญข้าวเอ่ยถามพลางขยับเข้าไปบดเบียด ในขณะที่เคทเองก็เอียงคอมองด้วยสายตาไม่เข้าใจไม่ต่างกัน ก่อนที่ในวินาทีต่อมาดวงตาจะเบิกกว้าง"นี่อย่านะว่า ....""อืม อย่างที่พวกแกคิดนั่นแหละ"บริ้งค์ครางตอบเสียงแผ่ว พยักหน้ารับอย่างไม่ปิดบัง เนื่องจากนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอประสบพบเจอกับปัญหาทำนองนี้ และถึงเธอจะไม่ได้เล่าทุกเหตุการณ์ เพื่อนที่คบกันมาเกือบสี่ปีอย่างขวัญข้าวและเคทก็พอมองออกอยู่ดีแววตาวูบไหวช้อนขึ้นมามองสีหน้าแปลกใจระคนสงสัยของเพื่อนทั้งสอง นึกชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มต้นเล่าในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ฟังปึก!กำปั้นน้อย ๆ ทุบลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนเต็มแรงทันทีที่ฟังจบ แม้จะพอคาดเดาได้ว่าต้นเรื่องจะเป็นใคร ทว่าเมื่อได้รับรู้ในรายละเอียดเชิงลึก ความร้อนก็พลุ่งพล่านไปทั่วร่างจนอดไม่อยู่"ว่าแล้วเชียวว่าต้องเลี้ยงไม่เชื่อง! แม่งเอ้ย ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าให้หาหลัวใหม่ จะได้ลืมไอ้หน้าหม้อนั่นสักที!""แกนี่ทำไมชอบสอนอะไรไม่ดีให้ยัยบริ้งค์อยู่เรื่อยเลย"เคทปรามเสียงเข้มพร้อมฟาดมือเข้าที่ท่อนแขนของคนข้างกายดังเพี้ยะเมื่อเจ้าหล่อนเอาแต่ยุยงส่งเสริมในสิ่งที่ผิดวิสัยเพื่อนอย่างสิ้น

ก้มมองความยาวของชุดที่คาดคะเนจากสายตาแล้วน่าจะแค่ไม่กี่คืบแล้วทำหน้าคิดไม่ตก ครั้นจะหาตัวอื่นที่เข้าท่า เพื่อนสาวทั้งสองก็พากันโผล่พรวดเข้ามาด้านในราวกับรู้ทัน"อุ้ย! พอดีเป๊ะเลย"ใช่..พอดีเป๊ะ! ไม่ใช่ชุดนะ แต่เป็นเวลาที่พวกแกเข้ามาเนี้ยบริ้งค์กลอกตาใส่ขวัญข้าวที่ปรี่เข้ามาล็อกแขนพร้อมหัวเราะร่าชอบอกชอบใจ ก่อนจะเดินตามแรงฉุดกระชากไปอย่างเสียไม่ได้เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยทั้งสามก็ค่อย ๆ ย่องลงมาจากชั้นสองอย่างไร้สุ้มเสียง โชคดีที่ผู้ปกครองขึ้นห้องนอนกันไปแล้วบริ้งค์จึงไม่ต้องลำบากคิดหาข้ออ้างในการย่องออกจากบ้านยามวิกาลใช้เวลาเดินทางเพียงไม่นานรถยนต์คันหรูก็แล่นเข้ามาจอดเทียบหน้าไนท์คลับ Y ดวงตากลมโตฉายแววตื่นเต้นขณะก้าวเท้าเข้ามาด้านใน แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มา แต่ด้วยจุดประสงค์ที่แตกต่างไปจากทุกที เธอจึงอดรู้สึกใจเต้นแรงด้วยความประหม่าไม่ได้"พวกแก คือ...."เมื่อเห็นว่าเพื่อนเอาแต่อิดออดขวัญข้าวจึงรุนหลังให้เคทเดินนำเข้าไปก่อน ปลายนิ้วเรียวดันคางมนให้เชิดหน้าขึ้นแล้วพูดปลุกเร้าเติมเชื้อไฟ"สวยแล้วค่ะคุณเพื่อน ทำหน้าเริ่ด ๆ เชิด ๆ เข้าไว้ มาเร็ววว"ละล้าละลังอยู่ครู่หนึ่งบริ้งค์

แม้จะเจ็บปวดเพราะแฟนหนุ่มจนนึกอยากประชดชีวิตด้วยการหาใครสักคนเข้ามารักษาแผลใจอย่างที่เพื่อนยุยง แต่สุดท้ายเธอก็ไม่อาจหนีความจริงได้ว่าใจมันยังไม่เปิดรับ"สุดท้ายก็มูฟออนเป็นวงกลม"หัวเราะเย้ยหยันในความจงภักดีที่มอบให้ผิดคนแล้วร่างบางก็ประคองตัว เดินโซเซออกมาจากห้องน้ำ ขณะที่ปลายนิ้วเรียวจรดลงบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ พิมพ์ข้อความหมายจะส่งไปบอกเพื่อนว่าตัวเธอจะขอออกไปรอที่รถแต่เพราะความไม่ทันระวังบวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ปลายเท้ายกไม่พ้นในจังหวะกำลังก้าวข้ามพื้นต่างระดับ ผลคือร่างเสียหลักจนเซถลา ใบหน้ากระแทกเข้ากับแผงอกกว้างของคนที่เดินสวนมาอย่างจังบริ้งค์ทำตาโตเมื่อพบว่าตัวเองกำลังซุกซบอยู่ในอ้อมกอดของคนแปลกหน้า ความใกล้ชิดส่งผลให้ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ลนลานดันกายออกจากอ้อมแขนแล้วละล่ำละลักเอ่ยขอโทษเสียงยานคาง"ขะ..ขอโทษค่ะ"ทว่าเมื่อเงยขึ้นสบสายตากับคู่กรณี สีหน้าเกรงอกเกรงใจก็หายวับไปในเสี้ยววิ ก่อนถูกแทนที่ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง หากแต่แววตากลับสะท้อนความเจ็บปวดออกมาอย่างปิดไม่มิด"บี๋!"บี๋พ่อง!บริ้งค์ได้แต่ร้องตะโกนตอบในใจ สะบัดตัวออกจากการกอดรัดของคนตรงหน้าทันควัน อุณหภูม