พอครอบสามเดือนตามสัญญา นอกจากวรรณวิสาจะยังไม่กาศโสดสนิทในหน้าอินสตาแกรมอย่างที่ตกลงกันไว้ รชตได้รับสายด่วนจากคุณอารัชวิณ ซึ่งนั่งตำแหน่งประธานบริหารของโรงพยาบาล บอกให้เขาไปคุยเรื่องสำคัญ เมื่อเขาก้าวเข้ามาในห้องทำงานของอีกฝ่าย ที่ดูมีสีหน้าเคร่งเครียดพอสมควร “มีอะไรหรือเปล่าครับ” รชตถามทันทีที่นั่งบนโซฟาในมุมรับรองแขก “อาขอพูดตรงๆ เลยนะ มันจำเป็นนะที่ร็อกจะต้องแต่งงานกับหนูวิกกี้” “ผมกับวิกกี้ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ ครับ เธอขอร้องให้ผมเป็นแฟน เพราะไม่อยากถูกครอบครัวจับคู่กับคนอื่น และครบสามเดือนเธอจะประกาศว่าเลิกกับผมแล้ว” “อาไม่สนหรอกว่าร็อกกับหนูวิกกี้เป็นแฟนกันจริงหรือไม่จริง แต่คุณพิมพ์พรมายื่นเงื่อนไขถ้าร็อกไม่แต่งกับหนูวิกกี้เขาจะถอนหุ้นออกจากโรงพยาบาล” “ก็ให้ถอนไปเลย ผมไม่สน เพราะผมจะแต่งงานกับผู้หญิงสักคน ก็ต้องเป็นคนที่ผมรักและอยากสร้างครอบครัวด้วยเท่านั้น” “แต่ร็อกก็ยังไม่เจอผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เหรอ อาไม่เข้าใจหนูวิกกี้มีครบทุกอย่าง รูปร่างหน้าตาการศึกษาและฐานะ ทำไมร็อกยังไม่ถูกใจอี
ทั้งไหล่กว้าง อกแน่นตึง หน้าท้องมีซิกแพ็ก ต้นขาที่อัดแน่นด้วยกล้ามสวยๆ “ร็อกหุ่นดีกว่าแต่ก่อนมากเลยนะ” เธอพูดดวงตากวาดมองไปทั่วร่างอย่างชื่นชม แล้วหน้าร้อนผ่าวเมื่อเห็นท่อนลำขนาดน่าหวาดหวั่น รู้สึกจะใหญ่ขึ้นตามร่างกายของอีกฝ่าย “เธอก็สวยมาก” เขาไล้ปลายนิ้วที่แก้มเธอเบาๆ “ผู้หญิงมีลูกแล้ว อะไรๆ ก็ไม่เหมือนเดิม” “แล้วใจอัยล่ะเหมือนเดิมไหม”“เหมือนเดิม อัยก็รักร็อกมาตลอด เพียงแต่ว่าตอนนั้นไม่คิดว่าจะรักได้นานแค่ไหน แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าก็ยังรัก และอยากเป็นของร็อกตลอดไป” “ฉันก็ยังอยากเป็นผู้ชายคนเดียวที่ได้รักและสัมผัสเธอแบบนี้” เขาพูดขณะใช้นิ้วแกร่งสอดเข้าไปในร่องลึกเพื่อสำรวจ “อื้อ อ๊ะ” เธอร้องคราง เมื่อเขาขยับเข้าออก นิ้วเสียดสีกับผนังด้านในที่มีน้ำหล่อลื่นค่อนข้างมาก ทำให้เกิดเสียงฉ่ำแฉะ เร้าอารมณ์จนเธอร้องครวญคราง “ร็อก อัย อยาก...”“อยากอะไร” “อยากให้ร็อกเข้ามา อ๊ะ อา” เธอได้สมใจอยากเมื่อเขาสอดแกนกายนั้นเข้ามาหา “อืม อ่าห์” เขาครางแหบพร่า เพราะแม้อัยลินจะมีลูกแล้ว ก็ย
“เธอกลัวว่าฉันจะมีลูกกับวิกกี้ใช่ไหม” “คือ...” อัยลินไม่ทันปฏิเสธ แต่ถูกร่างสูงรวบตัวเข้าไปกอด แล้วริมฝีปากอุ่นผ่าวก็ทาบลงมาบนกลีบปากนุ่มของเธออย่างรวดเร็ว ริมฝีปากที่คุ้นเคยนั่นทำให้อัยลินเผลอไผลจูบตอบ กระทั่งมือใหญ่กำลังจะคลี่ปมผ้าขนหนู เธอก็รู้สึกตัว “ร็อกกำลังจะทำให้อัยกลายเป็นมือที่สามของความรักร็อกกับคุณวิกกี้นะ” “ฉันกับวิกกี้ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ เขาแค่ขอให้ฉันแกล้งเป็นแฟนแค่สามเดือนเท่านั้น และอีกไม่กี่วันก็ถึงสามเดือนแล้ว” “งั้นรอให้ถึงสามเดือนก่อน” “ถึงตอนนั้นมันอาจจะช้าไปนะ”“ทำไมล่ะ” “ฉันรู้สึกเหมือนวิกกี้เล่นตุกติก วันนี้ฉันไปงานวันเกิดคุณตาของเขา ผู้ใหญ่ถามเรื่องการแต่งงาน”“นี่คือเหตุผลที่ร็อกให้อัยไปจดทะเบียนสมรสด้วยใช่ไหม” “อือ ถูกแล้ว” “ก็จดไปแล้ว ร็อกก็ไปจดกับคุณวิกกี้ไม่ได้แล้ว” นอกจากจดทะเบียนสมรสซ้อน ซึ่งมันก็ผิดกฎหมาย “แต่เรื่องแต่งงาน มันไม่เกี่ยวกับจดทะเบียนไง” “หมายคว่าไงอีก” อัยลินรู้สึกงงกับคำพูดรชต“ถึงฉันจะแต่งงง
รชตวางโทรศัพท์ลงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เพราะเพิ่งได้รับสายจากมารดา คุณพิมพ์พรเร่งรัดเรื่องการหมั้นหมายของเขากับวรรณวิสา รชตไม่แปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะเขาเองก็ถูกคุณตาของวรรณวิสาถามไถ่ว่าพร้อมจะหมั้นกับหลานสาวท่านหรือยัง บิดาของวรรณวิสาก็ถามออกแนวคาดคั้นด้วยซ้ำ ได้แต่ตอบแบ่งรับแบ่งสู้ว่ายังไม่พร้อม เพราะตอนนี้เขาค่อนข้างเหนื่อยกับภาระหน้าที่การงานของตนเอง ดีว่าเรื่องลูกนั้นอัยลินจัดการทุกอย่างได้ดี แถมยังเยียวยาจิตใจได้ดีเวลากลับไปบ้าน ได้เห็นลูกที่แม้จะไม่ได้เลี้ยงดูมาตั้งแต่อ้อนแต่ออด แต่สายสัมพันธ์พ่อลูกก็ทำให้รู้สึกผูกพัน พูดคุยกันได้อย่างไม่ต้องกังวล ถึงเขาจะไม่ใช่คนช่างคุย แต่ประสบการณ์ที่อยู่กับหลานสาวที่เมืองนอกก็ช่วยให้เขารู้จักวิธีพูดคุยกับเด็ก เรื่องลูกชายนั้นเขาก็ยังไม่ได้บอกมารดา รวมทั้งกำชับป้าแก้วไว้แล้ว ว่าให้เก็บเป็นความลับไปก่อน รอให้เขาจัดการเรื่องวรรณวิสาจบก่อน ค่อยบอกท่านแต่วรรณวิสากลับมีสีหน้าสบายใจ เหมือนให้เขารับภาระในการตอบคำถามของผู้ใหญ่แต่เพียงลำพัง นั่นยิ่งทำให้เขาโมโห เมื่อมาส่งอีกฝ่ายที่คอนโด
เรื่องจำเป็น “ผมจะไปเจอญาติผู้ใหญ่ของคุณได้ยังไง ในเมื่อต่างรู้กันอยู่ว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ ที่สำคัญอีกไม่กี่วันจะครบสามเดือนแล้วนะ” ในช่วงบ่ายจู่ๆ วรรณวิสาก็บุกมาหาเขาถึงโรงพยาบาล ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเจ้าตัวโทร. มานัดให้ไปเจอกัน แต่เขาปฏิเสธไปแล้ว เพราะนอกจากจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเรียนและงานที่รับผิดชอบอยู่ เขาก็ไม่อยากเจอเธอบ่อยๆ ด้วยแต่อีกฝ่ายถึงขั้นบุกมาหาทั้งที่เขากำลังยุ่ง ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด ตอนนี้ทั้งสองกำลังนั่งอยู่ในร้านกาแฟภายในโรงพยาบาล “ก็มันจำเป็น วันเกิดคุณตานะคะ พี่น้องคนอื่นก็พาแฟนไปในงานทั้งนั้น” “แต่ผมไม่ใช่แฟนวิกกี้จริงๆ” “ขอร้องนะร็อก ไปให้หน่อย ครั้งสุดท้ายที่วิกกี้จะขอร้องร็อกจริงๆ” “ครั้งสุดท้ายนะ และหลังจากนี้คุณก็รีบบอกทางบ้านว่าเลิกกับผมแล้ว รวมทั้งประกาศโสดทางไอจีตามที่ตกลงกันไว้ด้วย” เขาบอกด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ได้เลยๆ ขอบใจร็อกมากๆ นะ พรุ่งนี้เจอกัน” เขาพยักหน้ารับ แต่พอจะลุกจากเก้าอี้ อีกฝ่ายก็ดึงไว้ “อย่าเพิ่งลุก ถ่ายรูปกันก่อน เวล
“งงเนาะ จะแต่งงานกับคุณวิกกี้อยู่แล้วมาจดทะเบียนสมรสกับแกทำไม หรือว่าเขาจะไม่แต่งแล้ว”“ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ต้องสนใจเรื่องเขาหรอก”“พ่อน้องเรนนี่ทั้งแปลกคนและซับซ้อนเกินไปแล้วนะ แกว่าไหม”“อือ ก็ว่างั้นแหละ”“แน่ใจว่าไม่หวั่นไหว จำได้เมื่อตอนเรียนปีหนึ่งปีสอง เขาก็หล่อแบบวัยรุ่น พอตอนนี้เป็นหนุ่มเต็มตัว โห ทั้งหล่อ เท่ ดาเมจแรงมากแก”“หวั่นไหวไปเพื่อให้ตัวเองเจ็บ ไม่เอาหรอก ตอนนี้แค่เขาหายโกรธเรื่องที่ปิดบังเรื่องลูกก็ดีมากแล้ว”“มักน้อยไปไหม ไม่คิดอยากจะทำให้ครอบครัวสมบูรณ์หรือไง”“สมบูรณ์คืออะไรล่ะ ตอนนี้ลูกก็มีแม่มีพ่ออยู่ในบ้านเดียวกัน แค่นี้ก็ดีมากแล้ว”“วันหนึ่งเขาแต่งงานกับคุณวิกกี้แล้วมีลูกด้วยกันล่ะ”“ก็เรื่องของเขาสิ เขามีสิทธิ์จะมีลูกกับผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วย”“มันก็จริงแหละ ถ้าแกไม่เป็นไรก็ดี แต่น้องเรนจะคิดยังไงล่ะ พ่อแม่อยู่ด้วยกัน แต่พ่อไปมีลูกกับผู้หญิงอีกคน”“ถึงวันนั้นน้องเรนก็คงเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ได้ว่าพ่อกับแม่ เป็นแค่พ่อกับแม่เท่านั้น ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ”“ภาวนาให้น้องเรนเข้าใจ”“อย่าลืมสิ ไม่ว่ายังไงน้องเรนก็ยังมีพ่อพัทอยู่อีกทั้งคนนะ เมื่อไหร่จะกลับล่