การสืบสวนครั้งแรก

การสืบสวนครั้งแรก

นี่คือคดีแรกของเมรี่ เธอรู้ดีว่านี่คือโอกาสที่จะพิสูจน์ตัวเอง และหาเงินทุนสำหรับเดินทางไปหาพี่ชายให้ได้ เธอเริ่มสืบสวนด้วยความกระตือรือร้น เธอสัมภาษณ์คนขายดอกไม้ที่อยู่ในบริเวณนั้น ซึ่งจำได้ว่าเห็นเด็กสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งเดินวนเวียนอยู่ใกล้รถม้าของท่านดัชเชสเมื่อเช้า

"เธอสวมเสื้อผ้าเก่าๆ และมีผ้าคลุมหน้าปิดบังใบหน้าไว้ค่ะ" คนขายดอกไม้กล่าว "ดูเหมือนคนยากจนน่ะค่ะ"

เมรี่จดบันทึกทุกรายละเอียด เธอเดินตามรอยเท้าเล็กๆ นั้นไปตามถนนสายต่างๆ รอยเท้าพาเธอไปยังตรอกซอยแคบๆ ที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่าน มันนำพาเธอไปสู่ย่านที่อยู่อาศัยของชนชั้นแรงงาน ที่บ้านเรือนเก่าทรุดโทรมแออัดกัน

ในขณะที่เมรี่กำลังเดินตามรอยเท้าไปเรื่อยๆ เธอรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องมาที่เธอหลายคู่ เธอพยายามทำตัวให้เป็นธรรมชาติที่สุด ราวกับเธอเป็นคนในย่านนี้ เธอสังเกตเห็นเด็กๆ หลายคนเล่นอยู่ตามตรอกซอกซอย ใบหน้าของพวกเขาบ่งบอกถึงความยากลำบากในชีวิต

รอยเท้าพาเธอไปยังบ้านหลังหนึ่งที่ดูเก่าและทรุดโทรมกว่าหลังอื่นๆ เมรี่เห็นรอยเท้าแบบเดียวกันปรากฏอยู่บนพื้นดินหน้าบ้านหลังนั้น

"นี่ไงคะ!" เมรี่กระซิบกับตัวเอง "นี่ต้องเป็นบ้านของขโมยแน่ๆ!"

เธอรวบรวมความกล้าแล้วเคาะประตูไม้เก่าๆ บานนั้นอย่างสุภาพ ประตูเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นหญิงชราคนหนึ่งที่มีใบหน้าอิดโรยและดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวง

"มีอะไรหรือคะคุณหนู?" หญิงชราถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"สวัสดีค่ะคุณยาย" เมรี่กล่าวอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ "หนูชื่อเมรี่ค่ะ กำลังสืบสวนคดีเล็กๆ น้อยๆ และเชื่อว่าอาจจะมีเบาะแสบางอย่างที่บ้านหลังนี้ค่ะ"

หญิงชรามองเมรี่ด้วยความประหลาดใจ เธอคงไม่คาดคิดว่าจะมีเด็กสาวอย่างเมรี่มายืนอยู่หน้าประตูบ้านของเธอ

"มีอะไรให้ช่วยหรือคะ?" หญิงชราถามอย่างระมัดระวัง

"ไม่ทราบว่าคุณยายเห็นเด็กสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งออกมาจากบ้านหลังนี้เมื่อเช้าบ้างไหมคะ" เมรี่ถาม "เธอสวมรองเท้าบูทที่มีลักษณะเฉพาะตัว"

หญิงชรานิ่งไปครู่หนึ่ง ใบหน้าของเธอดูซีดลง "ฉัน...ฉันไม่เห็นใครเลยค่ะ"

เมรี่สังเกตเห็นว่าหญิงชรากำลังโกหก ดวงตาของเธอหลบเลี่ยง และมือของเธอกำชายเสื้อแน่น เธอเคยเห็นอาการแบบนี้หลายครั้งจากผู้ต้องสงสัยที่พ่อของเธอเคยสอบสวน

"คุณยายคะ" เมรี่กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่หนักแน่น "หนูแค่ต้องการทราบความจริงเท่านั้น หากคุณยายให้ความร่วมมือ จะไม่มีใครต้องลำบากเลยค่ะ"

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงเด็กสาวคนหนึ่งไอค่อกแค่กดังขึ้นมาจากด้านในบ้าน

หญิงชราหันไปมองประตูอย่างตกใจ เมรี่มองตามไปที่ประตู และเห็นเด็กสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งเดินออกมา เธอสวมเสื้อผ้าเก่าๆ และมีผ้าพันคอสีซีดพันรอบคอ ดวงตาของเธอดูกลัว แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ รองเท้าบูทของเธอมีรอยบุ๋มเล็กๆ ที่ปลายเท้าเหมือนกับที่เมรี่เห็น

"ลูซี่! ทำไมเจ้าถึงออกมา!" หญิงชราตะโกน

ลูซี่ตัวสั่น เธอหันไปมองเมรี่ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความกลัว

"คุณ...คุณหนูคะ" ลูซี่พูดเสียงแผ่วเบา "หนู...หนูไม่ได้ตั้งใจ..."

เมรี่รู้สึกสงสารเด็กสาวคนนี้ แต่ก็รู้ว่าเธอต้องทำหน้าที่ของเธอ "ลูซี่ เธอรู้ไหมว่าแหวนของท่านดัชเชสหายไปไหน?"

ลูซี่มองเมรี่ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เธอเริ่มร้องไห้ "หนู...หนูแค่ต้องการเงินมาซื้อยาให้ยายค่ะ ยายป่วยหนักมาก ไม่มีใครยอมช่วยพวกเราเลย"

เมรี่ทรุดตัวลงนั่งยองๆ ตรงหน้าลูซี่ "ลูซี่ ไม่มีใครอยากให้เธอต้องติดคุกหรอกนะ แค่บอกความจริงกับเรา แหวนอยู่ที่ไหน?"

ลูซี่หยิบแหวนเพชรแซฟไฟร์วงงามออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเธอ มันถูกห่อด้วยผ้าเช็ดหน้าสีขาว แหวนยังคงมีประกายระยิบระยับ แม้จะถูกขโมยมา

"หนู...หนูไม่ได้อยากขโมยมันเลยค่ะ" ลูซี่กล่าวทั้งน้ำตา "หนูแค่เห็นมันหล่นอยู่ และคิดว่ามันจะช่วยยายได้"

เมรี่รับแหวนมาถือไว้ในมืออย่างระมัดระวัง "เธอเห็นแหวนหล่นอยู่ที่ไหนหรือ?"

ลูซี่ชี้ไปที่มุมหนึ่งของตลาด "ตรงที่คนขายดอกไม้พรมน้ำน่ะค่ะ หนูเห็นมันหล่นจากกระเป๋าของท่านดัชเชสตอนที่ท่านกำลังเดินซื้อดอกไม้อยู่ค่ะ"

"ขอบคุณมากนะลูซี่ เธอซื่อสัตย์มาก" เมรี่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอหันไปหาหญิงชรา "คุณยายคะ หนูเข้าใจว่าทำไมหลานสาวของคุณยายถึงทำแบบนี้ แต่การเก็บของที่หายไปแล้วไม่ส่งคืนก็ถือเป็นการกระทำผิดนะคะ หนูจะนำแหวนไปคืนท่านดัชเชส แต่หนูจะเล่าความจริงทั้งหมดให้ท่านฟัง ท่านอาจจะเมตตาและไม่เอาเรื่องหลานสาวของคุณยายก็ได้ค่ะ"

หญิงชราทรุดตัวลงนั่งกับพื้นด้วยความโล่งใจ "ขอบคุณพระเจ้า! ขอบคุณคุณหนู! ขอบคุณจริงๆ ค่ะ!"

บทสรุปของคดีและการเดินทาง

เมรี่เดินกลับไปที่ตลาดพร้อมกับแหวนในมือ เธอเดินตรงไปหาท่านดัชเชสเอลิซาเบธที่ยังคงยืนรอคอยความคืบหน้าอยู่

"ท่านดัชเชสคะ หนูเจอแหวนของท่านแล้วค่ะ" เมรี่กล่าวพร้อมกับยื่นแหวนคืนให้

ท่านดัชเชสเบิกตากว้างด้วยความดีใจ เธอรับแหวนมาถือไว้ในมือด้วยความระมัดระวัง "จริงหรือนี่! ขอบคุณพระเจ้า! ขอบคุณมากนะเด็กน้อย! เธอทำได้ยังไงกัน?"

เมรี่เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เธอสืบสวนพบเจอ รวมถึงเรื่องราวของลูซี่และความจำเป็นที่ทำให้เด็กสาวคนนั้นต้องทำเช่นนั้น

ท่านดัชเชสฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของนางดูเศร้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องราวของความยากลำบากของลูซี่ "น่าสงสารจริงๆ นะเด็กน้อยคนนั้น...แต่การขโมยก็คือการขโมย"

"แต่เธอไม่ได้ขโมยค่ะท่านดัชเชส เธอแค่เก็บมันได้เพราะความจำเป็นจริงๆ" เมรี่อธิบาย "หนูเชื่อว่าเธอจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ และหนูหวังว่าท่านดัชเชสจะเมตตาเธอด้วยนะคะ"

ท่านดัชเชสมองเมรี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพิจารณา "เธอช่างใจดีจริงๆ นะเมรี่...และเธอมีความสามารถในการสืบสวนที่น่าทึ่ง ฉันไม่เคยเห็นใครไขคดีได้รวดเร็วและแม่นยำเท่าเธอเลย" ท่านดัชเชสหยิบถุงผ้าไหมเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยเหรียญทองออกมา "นี่คือรางวัลของเธอเมรี่ มันสมควรแก่เธอแล้ว และฉันจะให้เงินช่วยเหลือเด็กสาวคนนั้นอีกส่วนหนึ่งด้วย"

เมรี่รู้สึกดีใจสุดขีด เธอรับถุงเหรียญทองมาถือไว้ในมือ มันหนักกว่าที่เธอคาดไว้มาก "ขอบคุณมากค่ะท่านดัชเชส! หนูจะนำเงินนี้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดค่ะ"

เมื่อคดีจบลง และเงินรางวัลอยู่ในมือ เมรี่ก็รู้สึกถึงความพร้อมที่จะเดินทางต่อไปอย่างแท้จริง

"คุณหนูแบล็ควู้ด" ตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเมรี่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคารพที่เพิ่งได้รับ "ผมต้องขอโทษด้วยที่ดูถูกความสามารถของคุณในตอนแรก คุณเป็นนักสืบที่มีพรสวรรค์จริงๆ ครับ"

เมรี่ยิ้มเล็กน้อย "ไม่เป็นไรค่ะคุณตำรวจ ฉันเข้าใจดี"

เมรี่รู้ว่าการเดินทางจากบาธไปยังลอนดอนนั้นค่อนข้างไกล แต่ด้วยเงินรางวัลที่ได้รับ เธอจะสามารถซื้อตั๋วรถม้าโดยสารไปยังลอนดอนได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายมากนัก

เธอเดินกลับมาที่ร้านเบเกอรี่ เพื่อบอกลาคุณลุงเบเกอรี่และจัดเตรียมข้าวของเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ

"เจ้าจะไปจริงๆ แล้วหรือเมรี่?" คุณลุงเบเกอรี่ถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

"ค่ะคุณลุง หนูต้องไปตามหาพี่ชายของหนูค่ะ" เมรี่ตอบ "ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมานะคะ คุณลุงใจดีกับหนูมากจริงๆ"

คุณลุงเบเกอรี่พยักหน้า "ขอให้เจ้าเดินทางปลอดภัยนะหนูน้อย ขอให้พระเจ้าคุ้มครองเจ้า"

เมรี่กล่าวลาทุกคนที่ร้านเบเกอรี่ แล้วมุ่งหน้าไปยังสถานีรถม้าโดยสาร หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและกังวลในเวลาเดียวกัน เธอไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเจออะไรบ้าง การเดินทางสู่โลกกว้างเพียงลำพังของเด็กสาววัย 17 นั้นเต็มไปด้วยอันตรายและความไม่แน่นอน แต่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะเป็นนักสืบ และตามหาพี่ชายทั้งสองที่เธอเชื่อว่ายังคงรอคอยเธออยู่ ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะยาวไกลและอันตรายแค่ไหน เมรี่ก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันทั้งหมด เพื่ออิสรภาพและเพื่อความฝันของเธอ

เธอขึ้นรถม้าโดยสารที่มุ่งหน้าสู่ลอนดอน เมืองหลวงที่เต็มไปด้วยโอกาสและปริศนาที่รอคอยการไข เมรี่รู้ว่าภารกิจของเธอกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริง