แชร์

พันธมิตรแห่งเวลา

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-05 14:50:06

เบาะแสที่ถูกทิ้งไว้

เมรี่เดินเข้าไปใกล้ศพของชายผู้นั้น เธอสังเกตเห็นว่าชายคนนั้นกำมือข้างหนึ่งไว้แน่น เมื่อเธอกางนิ้วมือของเขาออก เธอก็พบกับกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่ถูกพับไว้อย่างดี

"นี่คืออะไรคะ?" เมรี่พึมพำ

เธอกางกระดาษออก และพบกับสัญลักษณ์แปลกๆ ที่ถูกวาดด้วยหมึกสีแดงเข้ม มันเป็นสัญลักษณ์ที่ดูคล้ายกับนาฬิกาโบราณ แต่มีเข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลขโรมัน XII และมีตัวอักษรภาษาอังกฤษสามตัวเขียนอยู่ด้านล่าง: R.E.D.

"R.E.D. อย่างนั้นหรือ?" เฟรเดอริคพึมพำ "มันหมายความว่าอะไรกันแน่?"

"มันอาจจะเป็นรหัสลับครับ" เอดิสันกล่าว "หรืออาจจะเป็นชื่อขององค์กรบางอย่าง"

"หรืออาจจะเป็นเบาะแสที่ผู้ตายทิ้งไว้ก่อนที่จะเสียชีวิต" เมรี่เสริม

ทันใดนั้นเอง พนักงานรถไฟก็วิ่งเข้ามาในตู้โดยสารพร้อมกับชายร่างใหญ่สองคนในชุดเครื่องแบบ

"เกิดอะไรขึ้นครับ!" พนักงานรถไฟถามด้วยความตกใจ

"มีคนตายครับ!" ผู้โดยสารคนหนึ่งตอบ "เขาถูกฆาตกรรม!"

พนักงานรถไฟมองไปที่ศพด้วยความตกใจ แล้วเขาก็หันมามองที่เมรี่และทีม

"พวกคุณเป็นใครกัน!" พนักงานรถไฟถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด

"เราเป็นนักสืบครับ" ปู่ทวดตอบ "เรากำลังเดินทางไปเอดินบะระ"

พนักงานรถไฟดูเหมือนจะไม่เชื่อในสิ่งที่ปู่ทวดพูด แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาหันไปสั่งให้ชายร่างใหญ่สองคนนั้นทำการสอบปากคำผู้โดยสารคนอื่นๆ และทำการปิดกั้นตู้โดยสารเอาไว้

"ดูเหมือนว่าเราจะติดแหง็กอยู่ที่นี่แล้วล่ะครับ" เบ็นกล่าว

เมรี่มองไปที่สัญลักษณ์บนกระดาษอีกครั้ง R.E.D. มันคืออะไรกันแน่? และใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมในครั้งนี้?

"เราต้องหาคำตอบให้ได้ค่ะ" เมรี่กล่าว "ก่อนที่คนอื่นๆ จะตกเป็นเหยื่ออีก!"

การสืบสวนที่ไม่อาจรอได้

เมรี่เริ่มสอบปากคำผู้โดยสารแต่ละคนอย่างละเอียด เธอถามถึงสิ่งที่พวกเขาเห็นและได้ยินก่อนเกิดเหตุ แต่ก็ไม่มีใครให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากนัก ทุกคนดูเหมือนจะตกอยู่ในความหวาดกลัวและไม่กล้าพูดอะไรมากนัก

"ไม่มีใครเห็นอะไรผิดปกติเลยหรือคะ?" เมรี่ถามด้วยความหงุดหงิด

"ผมเห็นชายคนหนึ่งครับ" ผู้โดยสารหญิงคนหนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "เขาใส่เสื้อโค้ทสีดำ และมีหมวกแก๊ปสีดำปิดบังใบหน้า"

"เขาทำอะไรคะ?" เมรี่ถาม

"เขาเดินเข้าไปในตู้โดยสารนี้เมื่อไม่นานมานี้" ผู้โดยสารหญิงคนนั้นตอบ "แล้วเขาก็ออกไปอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นไม่นาน"

เมรี่มองไปที่ปู่ทวด ปู่ทวดพยักหน้าเล็กน้อยราวกับบอกว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

"ดูเหมือนว่าเราจะมีเบาะแสแล้วนะครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว

เมรี่เดินเข้าไปใกล้ศพอีกครั้ง เธอสังเกตเห็นว่าที่กระเป๋าเสื้อของชายผู้ตายมีกระเป๋าสตางค์ใบหนึ่งอยู่ เธอดึงมันออกมาและเปิดดู

"ชื่อของเขาคือ จอห์น สมิธ" เมรี่อ่านออกเสียง "เขาเป็นนักโบราณคดีครับ"

"นักโบราณคดีอย่างนั้นหรือ?" เอดิสันพึมพำ "มันอาจจะเกี่ยวข้องกับ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ที่เรากำลังตามหาอยู่ก็ได้ครับ"

"ใช่ครับ" ปู่ทวดกล่าว "มันต้องมีอะไรบางอย่างที่เชื่อมโยงกันแน่ๆ"

เมรี่เก็บกระเป๋าสตางค์ไว้ แล้วมองไปที่สัญลักษณ์ R.E.D. บนกระดาษอีกครั้ง เธอรู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างที่เธอต้องค้นหา!

"เราต้องไปคุยกับพนักงานรถไฟครับ" เมรี่กล่าว "พวกเขาอาจจะมีข้อมูลอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่"

เมรี่และทีมเดินไปที่หัวขบวนรถไฟ ซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องควบคุมและห้องพักของพนักงาน พวกเขาพบกับพนักงานรถไฟที่กำลังพูดคุยกับชายคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดสูทสีเข้ม

"สวัสดีครับ" เมรี่กล่าว "เราต้องการสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครับ"

ชายในชุดสูทสีเข้มหันมามองพวกเขา ใบหน้าของเขาดูคุ้นเคยอย่างน่าประหลาดใจ...เขาคือ หัวหน้าหน่วยสืบสวนลับ คนที่เคยเสนอให้พวกเขาเข้าร่วมทำงานด้วย!

"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งครับมิสแบล็ควู้ด" หัวหน้าหน่วยสืบสวนลับกล่าว "ผมไม่คิดเลยว่าจะได้เจอพวกคุณที่นี่"

"คุณมาทำอะไรที่นี่คะ!" เมรี่ถามด้วยความสงสัย

"ผมมาเพื่อสืบสวนคดีนี้ครับ" หัวหน้าหน่วยสืบสวนลับตอบ "ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้จะเกี่ยวข้องกับองค์กรลับบางอย่าง"

เมรี่มองไปที่หัวหน้าหน่วยสืบสวนลับ เธอรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวเขา มันเป็นพลังงานที่เต็มไปด้วยความลึกลับและอำนาจ

"คุณรู้เรื่องเกี่ยวกับ 'กาลเวลา' ใช่ไหมคะ?" เมรี่ถาม

หัวหน้าหน่วยสืบสวนลับยิ้มเล็กน้อย "ผมรู้มากกว่าที่คุณคิดนัก"

เขาชี้ไปที่สัญลักษณ์บนกระดาษที่เมรี่ถืออยู่ R.E.D. "สัญลักษณ์นี้...มันคือสัญลักษณ์ของ 'พันธมิตรแห่งเวลา' ครับ"

"พันธมิตรแห่งเวลาอย่างนั้นหรือคะ!" เมรี่อุทาน "พวกเขาคือใครกันคะ!"

"พวกเขาคือองค์กรที่อยู่ตรงกันข้ามกับ 'กาลเวลา' ครับ" หัวหน้าหน่วยสืบสวนลับตอบ "พวกเขาคือผู้ที่พยายามจะหยุดยั้ง 'สงครามแห่งกาลเวลา' ที่กำลังจะเกิดขึ้น!"

เมรี่รู้สึกประหลาดใจ เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีองค์กรที่ต่อต้าน 'กาลเวลา' อยู่ด้วย!

"แล้วทำไมพวกเขาถึงฆ่านักโบราณคดีคนนี้ล่ะคะ!" เมรี่ถาม

หัวหน้าหน่วยสืบสวนลับมองไปที่เมรี่ด้วยแววตาที่จริงจัง "นั่นคือสิ่งที่เราจะต้องหาคำตอบให้ได้ครับ"

เขาหันไปมองพนักงานรถไฟและสั่งให้หยุดรถที่สถานีถัดไป "เราจะขอให้ผู้โดยสารทุกคนลงจากรถไฟ เพื่อให้เราสามารถทำการสืบสวนได้อย่างละเอียดครับ"

เมรี่รู้แล้วว่าการผจญภัยครั้งใหม่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น และเธอจะต้องหาคำตอบให้ได้ว่าใครคือ 'พันธมิตรแห่งเวลา' และทำไมพวกเขาถึงฆ่านักโบราณคดีคนนี้!

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   พันธมิตรแห่งเวลา

    เบาะแสที่ถูกทิ้งไว้เมรี่เดินเข้าไปใกล้ศพของชายผู้นั้น เธอสังเกตเห็นว่าชายคนนั้นกำมือข้างหนึ่งไว้แน่น เมื่อเธอกางนิ้วมือของเขาออก เธอก็พบกับกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่ถูกพับไว้อย่างดี"นี่คืออะไรคะ?" เมรี่พึมพำเธอกางกระดาษออก และพบกับสัญลักษณ์แปลกๆ ที่ถูกวาดด้วยหมึกสีแดงเข้ม มันเป็นสัญลักษณ์ที่ดูคล้ายกับนาฬิกาโบราณ แต่มีเข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลขโรมัน XII และมีตัวอักษรภาษาอังกฤษสามตัวเขียนอยู่ด้านล่าง: R.E.D."R.E.D. อย่างนั้นหรือ?" เฟรเดอริคพึมพำ "มันหมายความว่าอะไรกันแน่?""มันอาจจะเป็นรหัสลับครับ" เอดิสันกล่าว "หรืออาจจะเป็นชื่อขององค์กรบางอย่าง""หรืออาจจะเป็นเบาะแสที่ผู้ตายทิ้งไว้ก่อนที่จะเสียชีวิต" เมรี่เสริมทันใดนั้นเอง พนักงานรถไฟก็วิ่งเข้ามาในตู้โดยสารพร้อมกับชายร่างใหญ่สองคนในชุดเครื่องแบบ"เกิดอะไรขึ้นครับ!" พนักงานรถไฟถามด้วยความตกใจ"มีคนตายครับ!" ผู้โดยสารคนหนึ่งตอบ "เขาถูกฆาตกรรม!"พนักงานรถไฟมองไปที่ศพด้วยความตกใจ แล้วเขาก็หันมามองที่เมรี่และทีม"พวกคุณเป็นใครกัน!" พนักงานรถไฟถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด"เราเป็นนักสืบครับ" ปู่ทว

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   ปริศนาบนรถไฟ

    หลังจากที่ปู่ทวดของเมรี่กลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง ชีวิตของทุกคนก็พลิกผันไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาย้ายเข้าไปยังบ้านพักลับของปู่ทวดที่ตั้งอยู่ในชนบทอันห่างไกล เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตามล่าจาก 'เงาที่หลงเหลือ' และเตรียมพร้อมรับมือกับ 'สงครามแห่งกาลเวลา' ที่ปู่ทวดกล่าวถึง ภายในบ้านหลังนั้น ปู่ทวดได้เปิดเผยความลับมากมายเกี่ยวกับตระกูลแบล็ควู้ด องค์กร 'กาลเวลา' และบุคคลลึกลับที่ชื่อว่า 'สถาปนิกแห่งหายนะ' รวมถึงวิธีการต่อสู้กับพลังเหนือธรรมชาติบางอย่างที่พวกเขากำลังจะต้องเผชิญ"เราจะต้องไปที่ เอดินบะระ ครับ" ปู่ทวดกล่าวในวันหนึ่ง "มีเบาะแสสำคัญที่นั่น ที่จะนำเราไปสู่ความจริงเกี่ยวกับ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' และ 'สงครามแห่งกาลเวลา' ""เราจะเดินทางอย่างไรครับ?" อเล็กซานเดอร์ถาม"เราจะไปโดยรถไฟ" ปู่ทวดตอบ "มันเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในตอนนี้"แม้จะยังคงหวาดระแวงจากเหตุการณ์บนรถไฟครั้งก่อน แต่พวกเขาก็เชื่อใจในการตัดสินใจของปู่ทวด พวกเขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่เรียบง่าย เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกต และขึ้นรถไฟที่มุ่งหน้าสู่เอดินบะระ เมืองหลวงของสกอตแลนด์ ทันทีที่รถไฟเคลื่อนขบวนออกจากสถานี ความรู้สึกตื่นเต้นและกังวล

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   เสียงปริศนาจากอดีต

    เมรี่วิ่งไปตามตรอกซอกซอยที่แคบและซับซ้อนของลอนดอน โดยมีเสียงปืนและเสียงกรีดร้องของผู้คนดังไล่หลังมาอย่างไม่หยุดหย่อน เธอพยายามหาที่หลบซ่อนที่ปลอดภัยสำหรับเด็กหญิงในที่สุด เธอก็มาถึงโรงละครเก่าๆ แห่งหนึ่งที่ถูกทิ้งร้าง มันเป็นที่ที่เธอเคยใช้เป็นฐานลับในการสืบสวนคดีต่างๆ ในอดีต"เราปลอดภัยแล้วนะหนู" เมรี่กล่าวพร้อมกับวางเด็กหญิงลง "ไม่ต้องกลัวแล้วนะ"เด็กหญิงยังคงร้องไห้อย่างต่อเนื่อง เมรี่กอดเธอไว้แน่นเพื่อปลอบประโลมในขณะที่เธอกำลังกอดเด็กหญิงอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาจากด้านหลัง..."น่าประทับใจจริงๆ ที่เจ้ายังจำที่แห่งนี้ได้"เมรี่หันขวับ และพบกับชายชราคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยแววตาที่เฉลียวฉลาด และแววตาที่คุ้นเคยอย่างน่าประหลาดใจ"คุณเป็นใครคะ!" เมรี่ถามด้วยความสงสัยชายชราคนนั้นยิ้ม "ข้าคือคนที่เฝ้ารอเจ้ามานานแล้ว"เขาก้าวเข้ามาใกล้เมรี่ แล้วยื่นมือมาสัมผัสที่ใบหน้าของเธอ เมรี่รู้สึกถึงกระแสไฟฟ้าบางอย่างที่ไหลผ่านร่างกายของเธอ"เจ้าคือความหวังสุดท้ายของข้า" ชา

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   ความโกลาหล

    สองสัปดาห์ผ่านไปนับตั้งแต่การล่มสลายของ 'กาลเวลา' องค์กรลับที่เคยบงการโลกเบื้องหลังฉาก เมรี่และทีมกลับมาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอีกครั้งในลอนดอน แม้จะมีชื่อเสียงในฐานะวีรบุรุษผู้กอบกู้ แต่พวกเขาก็เลือกที่จะเก็บตัวและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายที่สุดเท่าที่จะทำได้ หมอเจเน็ตยังคงดูแลคลินิกใต้ดินของเธอ มิสเตอร์คลาร์กได้กลับไปใช้ชีวิตในฐานะผู้จัดการสำนักพิมพ์ที่ซื่อสัตย์ ส่วนนักสืบโธมัสก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งและเป็นที่ยอมรับมากขึ้นในวงการตำรวจเช้าวันหนึ่งที่สดใส เมรี่กับเฟรเดอริคตัดสินใจออกมาเดินเล่นที่ตลาดนัดคอเวนต์การ์เดน ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนพลุกพล่าน เสียงดนตรีจากนักแสดงข้างถนนดังคลอเคลียกับเสียงหัวเราะของผู้คนที่เดินจับจ่ายซื้อของ บรรยากาศดูผ่อนคลายและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา"นี่แหละชีวิตที่แท้จริง!" เฟรเดอริคกล่าวพร้อมกับสูดหายใจลึกๆ "ไม่ต้องมีเรื่องวุ่นวาย ไม่ต้องมีองค์กรลับมาตามล่า"เมรี่ยิ้ม เธอเห็นด้วยกับพี่ชายอย่างเต็มที่ แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังรู้สึกถึงความว่างเปล่าบางอย่าง...ราวกับว่าชีวิตที่ไร้ความตื่นเต้นมันไม่ใช่สิ่งที่เธอโหยหาอีกต่อไปขณะที่พวกเขากำลังเลือกซื้อดอกไม้อยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงระเ

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   เปิดโปง

    เสียงสัญญาณเตือนภัยดังลั่นไปทั่วศูนย์บัญชาการลับขององค์กร 'กาลเวลา' แสงไฟสีแดงกะพริบไปมา สร้างบรรยากาศที่ตึงเครียดและอันตรายยิ่งกว่าเดิม เมรี่และทีมต้องเผชิญหน้ากับท่านลอร์ดวิลเลียมส์และเหล่า 'ยมทูต' ที่พุ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง"พวกแกไม่มีทางทำลาย 'แกนกลาง' ของข้าได้หรอก!" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์คำราม "ข้าได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว!"เขากดปุ่มบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในข้อมือของเขา และทันใดนั้นเอง กำแพงเหล็กขนาดใหญ่ก็เลื่อนลงมาปิดกั้นทางเข้าออกทุกทาง ทำให้พวกเขาติดอยู่ในห้องควบคุมแห่งนี้"ไม่นะ!" เฟรเดอริคอุทาน "เราติดกับแล้ว!""ไม่ต้องห่วงครับ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ผมรู้ทางออกครับ!"เขาชี้ไปที่ช่องระบายอากาศขนาดเล็กที่อยู่บนเพดาน "เราต้องเข้าไปในนั้น!"แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้ทำอะไร ท่านลอร์ดวิลเลียมส์ก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็ว เขามีพละกำลังและความว่องไวที่เหนือกว่ามนุษย์ทั่วไปราวกับว่าเขามีพลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็นคอยเสริม"แกจะต้องเป็นคนแรกที่ตาย!" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์คำรามใส่เมรี่เมรี่หลบการโจมตีของเขาได้อย่างหวุดหวิด เธอใช้มีดสั้นป้องกันตัวเองจากคมมีดของท่านลอร์ดวิลเลียมส์ที่พุ่งเ

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   ศูนย์บัญชาการลับ

    รถยนต์ของมิสเตอร์คลาร์กแล่นฉวัดเฉวียนไปตามถนนในลอนดอนอย่างรวดเร็ว โดยมีรถของหัวหน้าใหญ่แห่ง 'ยมทูต' เป็นเป้าหมาย พวกเขาขับผ่านผู้คนและรถยนต์คันอื่นๆ อย่างไม่ลดละ การไล่ล่าดำเนินไปอย่างดุเดือดท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของมหานคร"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงสำนักงานใหญ่ของพวกเขาได้!""สำนักงานใหญ่อยู่ที่ไหนคะ?" เมรี่ถามด้วยความสงสัย"มันอยู่ในใจกลางเมืองครับ" เอดิสันตอบ "เป็นที่ที่เราไม่คาดคิดว่าจะเจอเลย"ในที่สุด รถของ 'ยมทูต' ก็แล่นเข้าไปในอาคารสูงระฟ้าแห่งหนึ่งที่ดูเรียบง่าย แต่กลับมีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนาอย่างน่าตกใจ"นั่นไงครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "พวกเขาเข้าไปในนั้นแล้ว!""เราจะเข้าไปได้อย่างไรครับ?" เฟรเดอริคถาม "ระบบรักษาความปลอดภัยที่นั่นเข้มงวดมาก""เราไม่ต้องเข้าไปครับ" มิสเตอร์คลาร์กยิ้ม "เราจะใช้ทางลับ"เขาพาพวกเขาไปยังทางเข้าอุโมงค์ใต้ดินแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากอาคารนั้น มันเป็นทางเข้าที่ถูกปกปิดไว้อย่างมิดชิด จนแทบไม่มีใครสังเกตเห็น"อุโมงค์นี้จะนำเราไปสู่ทางเข

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status