ปริศนาบนรถไฟ

หลังจากที่ปู่ทวดของเมรี่กลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง ชีวิตของทุกคนก็พลิกผันไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาย้ายเข้าไปยังบ้านพักลับของปู่ทวดที่ตั้งอยู่ในชนบทอันห่างไกล เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตามล่าจาก 'เงาที่หลงเหลือ' และเตรียมพร้อมรับมือกับ 'สงครามแห่งกาลเวลา' ที่ปู่ทวดกล่าวถึง ภายในบ้านหลังนั้น ปู่ทวดได้เปิดเผยความลับมากมายเกี่ยวกับตระกูลแบล็ควู้ด องค์กร 'กาลเวลา' และบุคคลลึกลับที่ชื่อว่า 'สถาปนิกแห่งหายนะ' รวมถึงวิธีการต่อสู้กับพลังเหนือธรรมชาติบางอย่างที่พวกเขากำลังจะต้องเผชิญ

"เราจะต้องไปที่ เอดินบะระ ครับ" ปู่ทวดกล่าวในวันหนึ่ง "มีเบาะแสสำคัญที่นั่น ที่จะนำเราไปสู่ความจริงเกี่ยวกับ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' และ 'สงครามแห่งกาลเวลา' "

"เราจะเดินทางอย่างไรครับ?" อเล็กซานเดอร์ถาม

"เราจะไปโดยรถไฟ" ปู่ทวดตอบ "มันเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในตอนนี้"

แม้จะยังคงหวาดระแวงจากเหตุการณ์บนรถไฟครั้งก่อน แต่พวกเขาก็เชื่อใจในการตัดสินใจของปู่ทวด พวกเขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่เรียบง่าย เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกต และขึ้นรถไฟที่มุ่งหน้าสู่เอดินบะระ เมืองหลวงของสกอตแลนด์ ทันทีที่รถไฟเคลื่อนขบวนออกจากสถานี ความรู้สึกตื่นเต้นและกังวลก็เริ่มเข้ามาปกคลุมจิตใจของเมรี่อีกครั้ง

ขบวนรถไฟวันนี้ดูจะไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่านเท่าที่ควร ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวและนักธุรกิจที่กำลังเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางของตนเอง พวกเขาเลือกที่นั่งในตู้โดยสารชั้นหนึ่งที่ค่อนข้างเงียบสงบ เพื่อจะได้หารือเรื่องแผนการต่อไป

"ปู่ทวดคิดว่า 'สถาปนิกแห่งหายนะ' จะรู้หรือไม่ว่าเรากำลังมุ่งหน้าไปเอดินบะระ?" เฟรเดอริคถามด้วยความเป็นห่วง

"เป็นไปได้เสมอ" ปู่ทวดตอบ "แต่เราก็ต้องเสี่ยง"

ศพปริศนาในตู้โดยสาร

ขณะที่รถไฟกำลังแล่นไปอย่างช้าๆ ท่ามกลางทิวทัศน์ชนบทที่สวยงามของอังกฤษ จู่ๆ ก็มีเสียงร้องดังขึ้นจากตู้โดยสารข้างๆ!

"อ๊ายยยยยยย!"

เสียงนั้นเป็นเสียงของผู้หญิง เมรี่และทีมมองหน้ากันด้วยความตกใจ พวกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว

"มีอะไรเกิดขึ้น!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน แล้วรีบวิ่งไปที่ตู้โดยสารที่เกิดเหตุทันที

เมื่อพวกเขาเข้าไปในตู้โดยสารนั้น พวกเขาก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งกำลังกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าของเธอซีดเผือดราวกับเห็นผี และเธอกำลังชี้ไปที่มุมห้อง

"เขา...เขาตายแล้ว!" หญิงสาวคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ทุกคนมองไปที่มุมห้อง และพบกับชายวัยกลางคนคนหนึ่งนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ดวงตาของเขาเบิกโพลง และมีรอยช้ำสีม่วงเข้มปรากฏอยู่ทั่วใบหน้าและลำคอ ราวกับถูกบีบคอจนตาย

"นี่มัน...การฆาตกรรม!" เมรี่พึมพำ

ผู้โดยสารคนอื่นๆ ในตู้โดยสารต่างพากันแตกตื่นและหวาดกลัว บางคนพยายามโทรเรียกพนักงานรถไฟ บางคนก็พยายามจะเข้าใกล้ศพเพื่อดูให้ชัดขึ้น

"อย่าแตะต้องอะไรทั้งนั้น!" ปู่ทวดกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจ "เดี๋ยวตำรวจก็มาถึงแล้ว!"

แต่เมรี่ไม่รอให้ตำรวจมาถึง เธอเริ่มเดินสำรวจไปทั่วตู้โดยสาร เธอมองไปที่ใบหน้าของผู้โดยสารแต่ละคน พยายามสังเกตหาความผิดปกติหรือพฤติกรรมที่น่าสงสัย

"คุณเอดิสัน! คุณเบ็น! ช่วยกันตรวจสอบรอบๆ ห้องหน่อยค่ะ" เมรี่สั่ง

เอดิสันและเบ็นพยักหน้า พวกเขาเริ่มเดินสำรวจไปตามช่องเก็บของและใต้ที่นั่งของผู้โดยสาร

"มีใครเห็นอะไรผิดปกติบ้างไหมครับ?" อเล็กซานเดอร์ถามผู้โดยสาร

ไม่มีใครตอบ ผู้โดยสารทุกคนต่างพากันส่ายหน้าด้วยความหวาดกลัว