“สรุปแล้วผมใช่ผู้ชายคนนั้นไหม”
เขาถามขึ้นมาอีกครั้งทว่าอีกฝ่ายกลับเงียบแถมยังดึงรั้งคอเขาเข้าหาจากตอนแรกที่ขัดขืนกลับเป็นเต็มใจ
เหมือนฝันซุกใบหน้าเข้าหาอ้อมกอดเขาอย่างที่รอคอยมาตลอด เอื้อมมือไปโอบกอดแผ่นหลังกว้างของเขาแผ่วเบา
“ฉันอยากเป็นของคุณ ได้โปรด” กระซิบข้างหูพลางขบเม้มติ่งหูจนร่างกำยำรู้สึกสะท้านไปทั้งตัว
“ผมก็อยากเป็นของคุณ แม่สาวน้อย”
สิ่งที่อยู่ชั้นล่างเริ่มปวดหนึบคลื่นความร้อนพลุพล่านมาแก่นกายจนตั้งขึ้นเสียดสีกับหน้าขาเธอรับรู้ได้ถึงความแข็งขืนลำใหญ่จึงสอดเรียวมือลงไปกอบกำ
“รูดมันขึ้นลงสิ”
เป็นคำขอกึ่งคำสั่งทว่าเธอก็ทำตามอย่างว่าง่ายใต้เงามืดสลัวเธอรู้ว่าเขาเป็นใครแต่เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นใครจนกว่าห้องกมืดมิดนี่จะสว่างขึ้นมา
มืออวบจับส่วนกลางลำตัวของเขารูดไปมาจนของเหลวใสค่อยๆทยอยออกมาจากปลายยอดลูกพีช อุณหภูมิในร่างกายไต่ระดับขึ้นตามแรงกระตุ้นจนรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นสมอง สัมผัสแนบชิดของร่างอวบอัดเต็มไม้เต็มมือทำให้ลุ่มหลงจนโงหัวแทบไม่ขึ้น
“อืม...มันดีมากเลยที่รัก”
พี่ลมเรียกเธอว่าที่รักอย่างนั้นเหรอ? มันมาจากแรงเสียวหรือเปล่านะแต่มันก็ทำให้เธออยากมีอารมณ์ร่วมไปกับเขา มือหนาประคองหน้าเธอขึ้นมาจูบอีกครั้ง ความอุ่นร้อนของลิ้นสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ ก่อนจะเผยอปากรับรสจูบแสนหวานนั้น
“อ่าส์... อย่าทำเร็วสิเดี๋ยวผมเสร็จก่อนนะ” เขาทำเป็นห้ามปรามแล้วประคองร่างอวบให้นอนลงบนเตียง
สองปลายนิ้วแทรกเข้าช่องทางรักช้า ๆ เขาเคลื่อนไหวเรียวนิ้วราวกับจะคลำหาจุดไวต่อสัมผัสที่อยู่ข้างใน ร่างอวบกระตุกจนแผ่นหลังลอยจากที่นอนพร้อมกับแอ่นหลัง
“เจ็บหรือเสียวบอกผมได้ไหม”
“เจ็บค่ะ ฉันเจ็บ” น้ำเสียงกระเส่าสั่นจนไม่แน่ใจว่าเจ็บจริงหรือไม่
นิ้วเปียกลื่นค่อย ๆ ดันเข้ามาทีละน้อยขณะที่สะโพกบิดเร้าราวจะหนีสัมผัส นิ้วที่สอดค้างอยู่ตรงนั้นเริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ จากความเจ็บปวดเริ่มเปลี่ยนเป็นเสียวซ่าน
“อร๊าย...เสียวค่ะ อ๊ะ ๆ” ครางรัวเร็วนิ้ว
“เสียวแล้วเหรอคะ หายเจ็บหรือยัง” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นนุ่มนวล
“หะ...หายแล้วค่ะ”
เขายิ้มพอใจกับคำตอบแล้วปลายนิ้วก็ถูกถอนออกจากตรงนั้นพร้อมด้วยเสียงชุ่มน้ำ
ท่อนลำเอ็นถูไถปากทางเข้าถ้ำซึ่งฉ่ำไปด้วยน้ำหล่อลื่นซึ่งเขาเองก็เพิ่งรู้ว่าผู้หญิงรูปร่างอวบอ้วนจะมีน้ำหล่อลื่นมากกว่าผู้หญิงผอมทั่วไปเสียอีก เขาจับความเป็นชายแทรกลึกเข้าไปทีละน้อยอย่างช้า ๆ จนสุดปลายลำแล้วคาไว้อย่างนั้นช่องทางรักบีบรัดความเป็นชายที่แนบสนิทคล้ายจะทำให้ละลาย
“ลึกมากเลยค่ะ...ทั้งจุกทั้งเสียว”
“จุกเพราะอะไร บอกผมได้ไหมคนดี” ทั้งสอบเอวกระชันถี่ทั้งโน้มตัวลงดูดเม้มปลายยอดอก
“เพราะของคุณมัน...มันใหญ่” เป็นคำชมที่ทำเอาร่างกายสูบฉีดเสียจริง
“ของคุณมันก็ตอดผมไม่หยุดเลย”
ของที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวจ้วงลึกเข้ามาถึงช่องท้องราวกับร่างกายถูกฉีกกระชากแต่ไม่ใช่ความเจ็บปวดที่เล่นงานมาเป็นความสุขสามต่างหากที่พุ่งนำหน้า
“อืม...อ่าส์”
เสียงครางสั้น ๆ ของผู้ชายไม่เห็นมีอะไรน่าฟังและไม่อยากให้ใคร
ได้ยิน ทว่าเขาดันไม่มีปัญญาจะหยุดครางกลับร้องดังมากขึ้นกว่าเดิมแม้จะพยายามกลั้นเวียงหวีดร้องแต่มันก็เผลอหลุดออกมาง่ายๆ โดยควบคุมไม่อยู่
“เร็วกว่านี้หน่อยค่ะ ฉันจะถึงแล้ว”
เหมือนฝันเอ่ยขอร้องซึ่งเขาก็ตอบสนองโดยไว แรงกระแทกเมื่อถูกกระทั้นตรงจุดที่ไวต่อสัมผัสเพียงไม่นานก็ปลดปล่อยความต้องการจน
หมดสิ้น
“สะ...เสร็จแล้วค่ะ”
กงเล็บจิกลงหลังร่างอวบกระตุกเกร็งพร้อมแรงเหนื่อยหอบเนื้อตัวชาวูบด้วยความสุขจากการปลดปล่อย วายุปล่อยให้สาวใต้ร่างเสร็จนำร่อง
ไปก่อน
ชายหนุ่มพลิกร่างอวบเปลี่ยนเป็นท่าคุกเข่าสี่ขาแล้วจ่อท่อนเอ็นเข้าทางด้านหลังแล้วดันพรวดเข้าไปทีเดียวจนสุดลำ เหมือนฝันกรีดร้องออกมาสุดเสียงความจุกแน่น
“เบาค่ะ ฉันจุก”
ใบหน้าอิ่มเหยเกเธอไม่คิดเลยว่าคนที่ดูท่าทางเย็นชาดูนิ่ง ๆ จะเร่าร้อนในเรื่องเซ็กส์ได้ขนาดนี้
ยามที่แก่นกายดุดันเข้ามามันสอดรับกับสรีระได้อย่างพอเหมาะความเสียวแปลบที่ไม่อาจทัดทานได้ทำให้เอวกระเด้งขึ้น
“ท่านี้มันเข้าลึกมากเลย ผมชอบ”
พยายามกลั้นเสียงในหัวแต่มันก็ห้ามไม่ได้ทั้งที่ในใจอยากกระแทกให้ลึกกว่านี้อยากเคลื่อนไหวไปทั่วร่างแม้เขากำลังจะปรนเปรอรักให้กับผู้หญิงตรงหน้าทว่าสมองกลับคิดถึงใบหน้าผู้หญิงอีกคน
“ผมรักคุณนะ เหมือนฟ้า”
เขาเชิดหน้าสูดปากแล้วร้องออกมาอย่างลืมตัวทว่าเหมือนฝันกลับได้ยินมันชัดเจน
เลือดลมทั่วร่างไหลมากระจุกอยู่ตำแหน่งเดียวก่อนกระตุกเกร็งปลดปล่อยความต้องการออกมาความรู้สึกเหมือนผลัดตกจากที่สูงในพริบตา
ร่างกำยำฟุบลงบนหลังกว้างโดยที่ยังไม่ได้ถอดถอนลำเอ็นออกจากช่องทางแคบ เหมือนฝันรับรู้ได้ถึงน้ำร้อน ๆ พุ่งเข้ามาข้างในตัวเธอจนอุ่นวาบถึงท้องน้อย
“ผมยังอยากอยู่เลยเรามาต่อกันยกสองไหมแต่ขอผมพักแป๊บหนึ่ง” เขาถอนร่างกายออกจากอีกฝ่ายแล้วม้วนตัวไปเปิดไฟตรงหัวโต๊ะเพื่อให้เห็นหน้าเจ้าของความสุขของค่ำคืนนี้
“เหมือนฝัน!”
“คะ...คุณวายุ”
ทันทีที่ไฟในห้องสว่างวาบขึ้นวายุถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่เขาเพิ่งร่วมหลับนอนด้วยเป็นน้องสาวของคนที่ตัวเองแอบรักฤทธิ์ของแอลกอฮอล์แทบหายออกไปจากเส้นเลือดทันที
“ที่บอกว่าเสียงฉันเหมือนคนรู้จักเธอก็รู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าเป็นฉัน” เขาย่นคิ้วเข้มเข้าหากันซึ่งหญิงสาวก็พยักหน้ารับมันทำเอาเขาแทบคลั่งก่อนจะทรุดตัวนั่งลงกุมขมับ
“ไม่ต้องรู้สึกเสียใจนะคะ เรื่องของเราฝันเต็มใจเป็นของคุณ แต่ที่ฝันสงสัยก็คือทำไมคุณถึงบอกว่ารักพี่ฟ้าล่ะคะ หรือว่าผู้หญิงที่คุณพูดว่าชอบแต่เขามีเจ้าของแล้วจะหมายถึง...พี่เหมือนฟ้า”
ชายหนุ่มพ่นลามหายใจออกมาไม่ได้ตอบอะไรแต่มันกลับเป็นสิ่งยืนยันความไม่แน่ใจให้กับเธอได้เป็นอย่างดีความเจ็บปวดชาวาบไปทั้งร่างกายและจิตใจ
“ผมขอโทษมันเป็นแค่เซ็กส์ชั่วคราวแล้วก็ผมเข้าใจผิดคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่คนของผมหามาให้ ดูท่าแล้วผมคงจะเข้าห้องผิด”
เรียกว่าแก้ตัวคงจะได้ทว่าคนเจ้าเนื้อกลับเงียบนิ่งจนเขาต้องเสนอเงินให้
“คุณต้องการเงินเท่าไรแลกกับการเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ”
เขายื่นกระดาษใบหนึ่งให้เธอรับมันมาแล้วชำเลืองมองมันในช่องเขียนจำนวนเงินไวหกหลักทำเอาก้อนสะอื้นวิ่งขึ้นมาจุกอยู่คอหอย
เธอเงยหน้ามองเขาผ่านม่านน้ำตาช้า ๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะตีราคาความรู้สึกและร่างกายเธอด้วยเงิน หากจะโทษเขาฝ่ายเดียวก็คงไม่ได้เพราะเป็นตัวเธอเองที่ยินยอมพร้อมใจตกเป็นของเขา
มืออวบขย้ำกระดาษเข้าหากันแล้วปาใส่หน้าเขาอย่างแรงก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวพันร่างกายของตัวเองแล้ววิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ วายุจึงเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ตกเลื่อนกราดมาสวมแล้วนั่งรอเหมือนฝันบนเตียง
ไม่นานร่างอวบก็เดินออกจากน้ำไปคว้ากระเป๋าชายหนุ่มจึงดีดตัวรีบเดินไปยืนขวางแม้เธอจะเบี่ยงตัวหลบแต่เขาก็กระชากแขนเธอให้ยืนเผชิญหน้ากัน
“จะไปไหนเรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย” เขาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
“จะกลับบ้านค่ะ ฝันยังไม่พร้อมจะคุยกับคุณตอนนี้” หญิงสาวเริ่มรู้สึกสับสนแต่ก็พยายามกลั้นน้ำเสียงให้ปกติที่สุด
“เวลานี้เนี่ยนะ” วายุยกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือก็เห็นว่าเป็นเวลาเกือบตีสามแล้ว
“ค่ะ จะกลับ” เธอพยายามขืนตัวทว่ากลับถูกอีกฝ่ายดึงรั้งให้เข้าหา
“ไม่ได้จะให้เธอกลับตอนนี้ไม่ได้”
“ทำไมล่ะคะ ฝันจะกลับแล้วไม่ต้องกลัวหรอกว่าฝันจะเอาเรื่องพวกนี้ไปป่าวประกาศ ฉันไม่ทำเรื่องน่าอายแบบนี้หรอก”
ช้อนตามองชายคนรักตรงหน้าทั้งสับสนทั้งปวดใจ วายุเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย
“อย่าบอกเรื่องนี้แล้วก็เรื่องที่ฉันแอบรักเมียเพื่อนให้ฟ้ารู้ได้ไหม”
“ไม่บอกแน่นอนค่ะ เพราะฝันก็ไม่อยากให้ครอบครัวพี่สาวแตกแยกเหมือนกัน ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมฝันจะกลับ” เธอขืนตัวแต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนอ้อมกอดนั้นแน่นขึ้น
“กลับไม่ได้มันดึกแล้ว รอให้เช้าเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่เอาจะกลับตอนนี้ จะกลับเอง”
เธอพยายามดิ้นรนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ไหว วายุเห็นว่าคนเจ้าเนื้อเอาแต่ต่อต้านจึงตัดสินใจรวบขาพาดบ่าแล้วจับโยนลงบนเตียง ร่างอวบกระทบเตียงนอนเล่นเอาจุกอยู่ไม่น้อยแต่ก็พยายามลุกขึ้นล่นไปติดหัวเตียง
“จะทำอะไร ฝันไม่เอาแล้วนะ”
“ใครจะเอาตอนนี้ผมง่วงจะตายชัก”
ว่าจบเขาก็กระโจนขึ้นเตียงแล้วดึงร่างอวบมาล็อคเอาไว้ด้วยอ้อมแขนเพื่อกันเธอหนีกลับก่อน
ถึงจะรับผิดชอบและขอโทษกับความผิดพลาดครั้งนี้ไม่ได้แต่อย่างน้อยเขาก็ควรไปส่งเธอที่บ้านก็ยังดีแต่ต้องรอให้เช้าก่อน
เหมือนฝันดิ้นขลุกขลักอยู่นานจนหมดแรงสุดท้ายก็หลับไปในอ้อมกอดของชายที่ตนเองรักทว่าเขากลับรักพี่สาวตัวเอง
...วันนี้ร่างกายพี่ลมเป็นของเธอแต่หัวใจเป็นของคนอื่น
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคุณภูริจะเป็นคนอยู่เบื้องหลังแล้วก็ทุจริตบริษัทเราไปมากมายขนาดนั้น”พี่นิดารำพึงออกมา แม้ทุกคนจะไม่ได้พูดแต่ก็คิดเหมือนกันเพราะภาพลักษณ์เวลาภูริอยู่ในบริษัทคือผู้ชายอบอุ่นใจดี เข้าใจหัวอกพนักงานแต่เบื้องหลังก็คือคนร้ายนี่เอง“แล้วนี่น้องฝันจะกลับมาทำงานวันไหนอ่า คิดถึงเสียงหัวเราะลั่นห้องจะแย่” พี่สมรทำหน้าเหงาหง่อย“ไม่รู้สิ ก็คุณวายุถูกยิงขนาดนั้นก็คงนานอยู่หรอก” พี่กุ๊กพูดเสริมแล้วทุกคนในแผนกก็ต่างต้องหันไปทางประตูเหมือนว่ามีใครอีกคนกำลังเปิดประตูเข้ามา“มีใครบ่นคิดถึงเหรอคะ”“น้องฝัน!” ทุกคนกรูกันเข้าไปหาแล้วจับหมุนซ้ายหมุนขวาเพื่อสำรวจว่าน้องเล็กของทีมได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า“ฝันไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องห่วงวันนี้เลยแวะมาทำงานช่วงเช้าแล้วก็ช่วงบ่ายจะไปโรงพยาบาลต่อคุณหมดนัดตรวจเจ้าตัวเล็กค่ะ”พูดพร้อมกับลูบหน้าท้องน้อยทุกคนต่างหันมองหน้ากันไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรต่อได้แต่ยกมือเร้า ๆสะกิดกัน ก่อนพี่กุ๊กจะพูดขึ้นเสียงดัง“ฉันกำลังจะได้เป็นป้าของลูกท่านประธานแล้ว” ประโยคนี้เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดีเหตุการณ์วันนั้นสร้างความอยากรู้ให้กับเพื่อนร่วมงานเหมือนฝันจึ
“กี่เดือนแล้ว” เขาเงยหน้าขึ้นถาม“สองเดือนค่ะ”“รู้ตอนไหนว่าท้องทำไมไม่บอกพี่เลย” น้ำเสียงนั้นมีความน้อยใจแฝงอยู่“รู้ตอนวันเกิดคุณลุงค่ะ”“ตอนที่ฝันบอกพี่ว่าไปหาหมอนะเหรอ” เหมือนฝันพยักหน้ารับงึก ๆ ทว่าคนฟังกลับมองด้วยสายตาตัดพ้อเขาไม่ได้อยู่ในวันที่รับรู้ข่าวดีว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกของเราแถมยังปล่อยให้ไปหาหมอเพียงลำพังอีกต่างหาก“อย่าทำสีหน้าอย่างนั้นสิคะ”“ถ้าไม่ให้ทำสีหน้าแบบนี้จะให้ทำสีหน้าแบบไหนล่ะครับ เมียไปหาหมอคนเดียวและรู้ว่าท้องก็ยังไม่บอกอีก”น้ำเสียงเริ่มขึ้นจมูกพลันน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลออกมาง่ายๆ ยิ่งเธอปลอบเท่าไรเขาก็ร้องไห้หนักขึ้นเท่านั้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อนหลังจากอยู่ดูแลคนถูกยิงจนหายดีแล้วเพราะแผลไม่ได้ถูกจุดสำคัญหมอก็ให้วายุกลับไปพักฟื้นที่บ้านและแน่นอนว่าเจ้าตัวก็คอยออดอ้อนคนเป็นเมียอยู่ร่ำไปหากใครมาเห็นคงไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือคุณวายุ“ป้ามาลีทำอะไรมาให้ผมกินครับเนี่ย ทำไมเหม็นแบบนี้” มือหนาเลื่อนถ้วยข้าวต้มออกแล้วยกมือขึ้นอังจมูก“ก็ข้าวต้มของโปรดคุณลมยังไงคะ ป้าเพิ่งยกลงจากเตาเมื่อกี้สด ๆ ร้อน ๆเลย” แม่บ้านประจำตระกูลหน้าตื่นวินไทยกับวารินทร์ก้ม
ไม่รู้ว่าสายอะไรต่อสายอะไรห้อยระโยระยางเต็มไปหมด คนถูกยิงได้แต่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียง ต่อให้เหมือนฝันอยากเข้าไปหาแค่ไหนก็ทำได้แค่มองผ่านกระจกใสอันเล็กของประตูกั้นก็เท่านั้นวายุปลอดภัยแล้วแต่ก็ยังต้องอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิดจึงยังต้องงดเยี่ยมไปก่อนจนกว่าจะฟื้นขึ้นมาบางคนทยอยกลับกันไปบ้างแล้วเหลือเพียงเหมือนฝันเท่านั้นที่ยังคงนั่งรออยู่ที่เดิมเพราะกลัวว่าเขาตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เห็นว่าเธออยู่ตรงนั้น“พี่ว่าแกกลับบ้านไปพักก่อนไหม ถ้าไม่เห็นแก่ตัวเองก็เห็นแก่ลูกในท้องหน่อยก็ดีนะ”เหมือนฟ้าเดินเข้ามาตบไหล่น้องสาวแล้วทรุดตัวนั่งลงด้านข้าง“ฝันอยากอยู่ดูว่าเขาฟื้นแล้ว”“พี่รู้ว่าแกเป็นห่วงลม แต่แกก็ต้องห่วงตัวเองกับลูกด้วย”หญิงสาวช่างใจอยู่ครู่หนึ่งแววความกังวลผุดขึ้นในดวงตา ส่วนอีกมือก็ลูบหน้าท้องน้อยต้องเรียกว่าความโชคดีหรือเปล่านะที่เธอแทบจะไม่มีอาการแพ้ท้องเหมือนคนอื่นเลยแถมยังผ่านเรื่องเครียดมาตั้งมากมายเจ้าก้อนในท้องกลับไม่ทำให้เหน็ดเหนื่อยเลยสักนิด“ก็ได้ค่ะ แต่ขอฝันอยู่ดูพี่ลมอีกสักนิดก่อนได้ไหมคะ”“ตามใจ เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อนจะได้ไปส่งแกด้วย แล้ววันนี้กลับไปนอนบ้านค
เหมือนฝันกุมหน้าตัวเองแน่นขึ้นพร้อมกับคิดหาทางออกแต่คิดอย่างไรก็ไม่เป็นผลในเมื่อปลายกระบอกปืนจ่ออยู่ที่ขมับด้านซ้าย หากเธอตุกติกแม้แต่นิดเดียวมีหวังลูกตะกั่วได้วิ่งเข้าไปทักทายมันสมองเธอแน่นอนวายุรู้สึกหวาดหวั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดขณะที่หัวใจเต้นรัว ดวงตาที่สบกับเหมือนฝันนั้นมันมีอะไรบางอย่างบอกเอาไว้และเขาอ่านมันออกหญิงสาวพยักหน้าให้กับเขาเพื่อเตรียมตัวทำอะไรบางอย่างแต่เขากลับส่ายหัวให้เธออยู่เฉยๆ อย่าทำอะไรทว่ามันกลับไม่ทันเสียแล้วเหมือนฝันใช้วิชาเอาตัวรอดจากการถูกจับเป็นตัวประกันที่ได้เรียนมาเมื่อตอนเข้าชมรมสมัยมหาวิทยาลัยแล้วกระทุ้งหน้าท้องคนร้ายก่อนจะบิดแขนข้างที่มีปืนให้ยกขึ้นฟ้าความชุลมุนเกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัวเหมือนฝันรีบวิ่งไปหาวายุ ภูริโกรธขึ้นขีดสุดเลยเล็งปืนไปยังเหมือนฝันแล้วเหนียวไกยิงทว่าคนที่รับกระสุนแทนกลับเป็นวายุ เขาใช้ตัวเองบังร่างอวบนั้นไว้แล้วทรุดตัวล้มลง“พี่ลม”หญิงสาวกรี๊ดออกมาสุดเสียงแล้วประคองร่างเลือดท่วมนั้นเอาไว้ จากนั้นเสียงปืนดังขึ้นอีกหลายนัดจากการวิสามัญคนร้าย“พี่ลม ไม่นะ อย่าเป็นอะไรนะ ฟื้นสิ” เธอพยายามตบหน้าเขาเบา
“เฮ้ย! พวกนั้นหายไปไหน” ชายใบหน้าดุดันมีรอยบากระหว่างหัวคิ้วร้องตะโกนขึ้นสุดเสียงชายที่เหลือวิ่งหน้าตั้งเข้ามาแล้วกวาดตามองรอบบริเวณไม่เห็นแม่แต่เงาของพวกผู้หญิงที่พวกเขาจับมาเป็นตัวประกันเพื่อเรียกค่าไถ่ ทิ้งไว้เพียงหนวดกุ้งรัดแขนเอาไว้ให้ดูต่างหน้าก็เท่านั้น“ไปตามหาตัวพวกมันสิวะ แล้วเอาตัวกลับมาให้ได้ยืนเซ่ออยู่ทำไม”ภูริตวาดลูกน้องลั่นแล้วไล่ด้วยความเดือดดาลก่อนจะวิ่งไปอีกทางเพื่อตามหาเพราะเหลือเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเท่านั้นก็ได้เวลานัดกับวายุแล้วบริเวณริมป่าละเมาะเหมือนฝันกึ่งเดินกึ่งวิ่งนำหน้าเพื่อมองหาลู่ทางและเข้าใกล้เขตหมู่บ้านคนเพื่อขอความช่วยเหลือทว่ามองไปทางไหนก็เห็นแต่ความมืดมิดเสียงวิ่งจากเบื้องหลังด้วยความเร็วพร้อมกับแสงไฟฉายสาดส่องไปมาทำให้รู้ว่าพวกมันใกล้เข้ามาถึงเต็มทีแล้ว“คุณณิ คุณน้ำ เร็วกว่านี้หน่อยค่ะ พวกมันตามมาแล้ว”เหมือนฝันเร่งสองสาวที่เดินรั้งท้ายส่วนตัวเองนั้นก็เริ่มเหนื่อยหอบเพราะสุขภาพไม่แข็งแรง“เฮ้ย พวกมันอยู่นั้น หยุดนะเว้ย”ความกลัวทำให้วารินทร์สั่นไปทั้งตัววิ่งมองหลังจนไม่ทันระวังสะดุดหินล้มลงบนทางลูกรังจนข้อเท้าพลิกทำให้ลุกขึ้นเดินต่อไม่ได้ พอมอ
ทุกคนมานั่งประจำที่ตัวเองกันหมดแล้วยกเว้นเพียงเหมือนฝันเท่านั้นที่ยังไม่กลับมา“ยัยฝันไปไหน ตั้งแต่แม่ยกถาดอาหารออกมายังไม่เห็นเลย”“น่าจะเอาเสื้อไปเก็บมั่งครับ แต่ก็ไปนานแล้วนะครับ” ตรีวิทย์บอกแล้วยืดคอขึ้นมองไปยังโรงจอดรถ“ถ้างั้นเดี๋ยวป้าไปตามให้นะคะ” ป้ามาลีอาสแล้วก็เดินออกไปไม่นานก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับมาด้วยสีหน้าตื่นในมือมีรองเท้าอยู่ข้างหนึ่งซึ่งวายุจำได้เป็นอย่างดีว่าเป็นของเหมือนฝัน หัวใจเขากระตุกวูบขึ้นมาแล้วรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาเปิดกล้องวงจรปิดดูทันทีเขาขบกรามแน่นเมื่อเห็นผู้ชายตัวใหญ่สองคนกำลังหิ้วปีกร่างไร้สติออกไปจากบ้านอย่างเงียบ ๆ โดยหลบเลี่ยงสายตาจากคนทั้งบ้านโดยไม่มีใครสังเกตเห็น“ต้องเป็นฝีมือไอ้ภูริแน่นอน” วายุสบถออกมา“คนเดียวกันกับที่เคยจับฟ้าไปน่ะเหรอ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับอนุชได้ยินแบบนั้นก็เข่าอ่อนทำท่าจะเป็นลมจนเหมือนฟ้าต้องรีบพยุงและพาไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ใกล้ที่สุด ป้ามาลีรีบไปหายาดมมาให้ทันที“ผมพลาดเองที่ละหลวมความปลอดภัยเพราะคิดว่าคนอยู่เยอะกันขณะนี้มันคงไม่กล้าลงมือ”สองมือกำแน่นเข้าหากันเพราะรู้สึกเป็นห่วงเหมือนฝันจับใจ ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นตอนแรก